γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Η εμπλοκή των ιδιωτών στην ελληνική κρίση χρέους μάλλον μοιάζει αναπόφευκτη καθότι η Γερμανία και η Ολλανδία το θέτουν ως προϋπόθεση για το δεύτερο πακέτο στήριξης της Ελλάδος.
Ωστόσο και με όρους λογικούς ή πρακτικούς η συμμετοχή των ιδιωτών είναι δικαιολογημένη.
Ωστόσο και με όρους λογικούς ή πρακτικούς η συμμετοχή των ιδιωτών είναι δικαιολογημένη.
Όμως όπως αποδείχθηκε με το rollover του ελληνικού χρέους οι προτάσεις που υποβλήθηκαν και οι αντιδράσεις που υπήρξαν κατέληξαν σε φιάσκο.
Με βάση όλες τις προτάσεις που έχουν υποβληθεί για την συμμετοχή των ιδιωτών γιατί επί της ουσίας καμία δεν είναι συμφέρουσα για τις ελληνικές τράπεζες;
Κατά το ορθότερο άλλες είναι επιζήμιες και άλλες λιγότερες επιζήμιες αλλά καμία δεν είναι επωφελής.
Οι προτάσεις
Το Γαλλικό σχέδιο 1
Περιλάμβανε επιμήκυνση rollover του 70% των ομολόγων με ομόλογα διάρκειας 30 ετών και καταβολή του 30% σε μετρητά.
Το επιτόκιο υψηλό έως 8% αλλά η ουσία είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες με 12-13 δις ευρώ να λήγουν έως το 2014 θα δέσμευαν τους ισολογισμούς τους με ομόλογα αμφίβολης μελλοντικής αξιοπιστίας και δεσμεύοντας ρευστότητα.
Το Γαλλικό σχέδιο 2
Περιλάμβανε επιμήκυνση 5ετούς διάρκειας με rollover 90% έως 100% των ομολόγων με επιτόκιο 5,5%.
Η λύση αυτή ήταν η λιγότερο επιζήμια για τις τράπεζες αλλά το ρίσκο διακράτησης αμφίβολης αξιοπιστίας ομόλογα παραμένει.
Το Γερμανικό σχέδιο
Περιλάμβανε αντικατάσταση ομολόγων έως το 2014 ενώ υπό συζήτηση ήταν και ομόλογα λήξης μετά το 2014.
Η αντικατάσταση παρατείνει την αβεβαιότητα στον ισολογισμό και θεωρείται ξεκάθαρο selective default.
Οι τράπεζες θα βοηθούσαν την Ελλάδα και εν συνεχεία θα είχαν πρόβλημα με την ρευστότητα τους
Το σχέδιο με χαμηλό επιτόκιο
Περιλάμβανε παραμέτρους των γαλλικών σχεδίων αλλά με επιτόκιο swaps και 200 μονάδες βάσης ή euribor και 170 μονάδες βάσης.
Το επιτόκιο ευνοεί το δημόσιο αλλά όχι τις ελληνικές τράπεζες.
Το σχέδιο της Commerzbank
Περιλάμβανε haircut 30% και επιμήκυνση του χρέους κατά 30 χρόνια.
Με haircut 30% η κεφαλαιακή απώλεια των ελληνικών τραπεζών φθάνει τα 12,8 δις ευρώ.
Προφανώς επιζήμια για τις τράπεζες χωρίς καμία αμφιβολία.
Οι εκτιμήσεις της Standard and Poor’s
Περιλάμβανε εκτιμήσεις που ήθελαν haircut 50% με 70%. Αυτό σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει κεφαλαιακή ζημία 30 δις ευρώ όταν τα συνολικά κεφάλαια των τραπεζών είναι 35 δις ευρώ.
Το σχέδιο αυτό είναι καταστροφικό και μόνο.
Το σχέδιο Dallara του IIF
Περιλάμβανε επαναγορές ομολόγων από την δευτερογενή αγορά από ανεξάρτητο οργανισμό που θα δημιουργείτο για τον σκοπό αυτό στους κόλπους της ΕΕ. O Dallara είναι ο γενικός διευθυντής του διεθνούς ινστιτούτου χρηματοοικονομικής IIF που συντονίζει τις επαφές για την συμμετοχή των ιδιωτών στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους.
Το αντικίνητρο απλό ποια τράπεζα θα πουλήσει στην δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα με discount 30% ή 40% από την ονομαστική τους αξία;
Επαναγορές ομολόγων από το EFSF
Περιλάμβανε επαναγορές ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Το EFSF ή θα δάνειζε την Ελλάδα ή το ίδιο θα αγόραζε ομόλογα από την δευτερογενή αγορά.
Το βασικό επιχείρημα παραμένει ποια τράπεζα θα πωλήσει ελληνικά ομόλογα με haircut 30% ή 40%;
Οι ελληνικές τράπεζες δεν θα συμμετάσχουν σε επαναγορές ομολόγων από το ελληνικό δημόσιο ή το EFSF.
Το συμπέρασμα
Προτάσεις υπάρχουν αλλά όπως διαπιστώνεται δεν υπάρχουν συμφέρουσες για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
ΠΛ
www.bankingnews.gr
Με βάση όλες τις προτάσεις που έχουν υποβληθεί για την συμμετοχή των ιδιωτών γιατί επί της ουσίας καμία δεν είναι συμφέρουσα για τις ελληνικές τράπεζες;
Κατά το ορθότερο άλλες είναι επιζήμιες και άλλες λιγότερες επιζήμιες αλλά καμία δεν είναι επωφελής.
Οι προτάσεις
Το Γαλλικό σχέδιο 1
Περιλάμβανε επιμήκυνση rollover του 70% των ομολόγων με ομόλογα διάρκειας 30 ετών και καταβολή του 30% σε μετρητά.
Το επιτόκιο υψηλό έως 8% αλλά η ουσία είναι ότι οι ελληνικές τράπεζες με 12-13 δις ευρώ να λήγουν έως το 2014 θα δέσμευαν τους ισολογισμούς τους με ομόλογα αμφίβολης μελλοντικής αξιοπιστίας και δεσμεύοντας ρευστότητα.
Το Γαλλικό σχέδιο 2
Περιλάμβανε επιμήκυνση 5ετούς διάρκειας με rollover 90% έως 100% των ομολόγων με επιτόκιο 5,5%.
Η λύση αυτή ήταν η λιγότερο επιζήμια για τις τράπεζες αλλά το ρίσκο διακράτησης αμφίβολης αξιοπιστίας ομόλογα παραμένει.
Το Γερμανικό σχέδιο
Περιλάμβανε αντικατάσταση ομολόγων έως το 2014 ενώ υπό συζήτηση ήταν και ομόλογα λήξης μετά το 2014.
Η αντικατάσταση παρατείνει την αβεβαιότητα στον ισολογισμό και θεωρείται ξεκάθαρο selective default.
Οι τράπεζες θα βοηθούσαν την Ελλάδα και εν συνεχεία θα είχαν πρόβλημα με την ρευστότητα τους
Το σχέδιο με χαμηλό επιτόκιο
Περιλάμβανε παραμέτρους των γαλλικών σχεδίων αλλά με επιτόκιο swaps και 200 μονάδες βάσης ή euribor και 170 μονάδες βάσης.
Το επιτόκιο ευνοεί το δημόσιο αλλά όχι τις ελληνικές τράπεζες.
Το σχέδιο της Commerzbank
Περιλάμβανε haircut 30% και επιμήκυνση του χρέους κατά 30 χρόνια.
Με haircut 30% η κεφαλαιακή απώλεια των ελληνικών τραπεζών φθάνει τα 12,8 δις ευρώ.
Προφανώς επιζήμια για τις τράπεζες χωρίς καμία αμφιβολία.
Οι εκτιμήσεις της Standard and Poor’s
Περιλάμβανε εκτιμήσεις που ήθελαν haircut 50% με 70%. Αυτό σε απόλυτους αριθμούς σημαίνει κεφαλαιακή ζημία 30 δις ευρώ όταν τα συνολικά κεφάλαια των τραπεζών είναι 35 δις ευρώ.
Το σχέδιο αυτό είναι καταστροφικό και μόνο.
Το σχέδιο Dallara του IIF
Περιλάμβανε επαναγορές ομολόγων από την δευτερογενή αγορά από ανεξάρτητο οργανισμό που θα δημιουργείτο για τον σκοπό αυτό στους κόλπους της ΕΕ. O Dallara είναι ο γενικός διευθυντής του διεθνούς ινστιτούτου χρηματοοικονομικής IIF που συντονίζει τις επαφές για την συμμετοχή των ιδιωτών στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης χρέους.
Το αντικίνητρο απλό ποια τράπεζα θα πουλήσει στην δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα με discount 30% ή 40% από την ονομαστική τους αξία;
Επαναγορές ομολόγων από το EFSF
Περιλάμβανε επαναγορές ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.
Το EFSF ή θα δάνειζε την Ελλάδα ή το ίδιο θα αγόραζε ομόλογα από την δευτερογενή αγορά.
Το βασικό επιχείρημα παραμένει ποια τράπεζα θα πωλήσει ελληνικά ομόλογα με haircut 30% ή 40%;
Οι ελληνικές τράπεζες δεν θα συμμετάσχουν σε επαναγορές ομολόγων από το ελληνικό δημόσιο ή το EFSF.
Το συμπέρασμα
Προτάσεις υπάρχουν αλλά όπως διαπιστώνεται δεν υπάρχουν συμφέρουσες για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
ΠΛ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών