γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Η πλευρά του «ΟΧΙ» ψήφισε με οργή και καρδιά «τιμωρώντας» για όλη την 5ετία των μνημονίων -- Η πλευρά του «ΝΑΙ» λειτούργησε τεχνοκρατικά
Χωρίς καμιά διάθεση υπεραπλούστευσης και παρ’ ότι ίσως είναι λίγο πρόωρο, το όντως εκπληκτικό ποσοστό του «ΟΧΙ» στο χθεσινό δημοψήφισμα ήρθε μέσα πρωτίστως από… θυμική ψήφο, μέσα από ψήφο περισσότερο καρδιάς και λιγότερο τεχνοκρατικών δεδομένων.
Όπως το αποτέλεσμα μαρτυρά, οι Έλληνες έβγαλαν – για άλλη μια φορά – οργή για όλα τα δεινά που περνούν την τελευταία 5ετία και αυτό το δημοψήφισμα λειτούργησε ως ευκαιρία τέτοιας έκφρασης και εκτόνωσης.
Η πλευρά του «ΝΑΙ» και του Μένουμε Ευρώπη ήταν η ομάδα εκείνη που πρωτίστως ζύγιζε την ψήφο και την προτίμησή της εκτιμώντας τα οικονομικά – τεχνοκρατικά δεδομένα, επιλέγοντας το μη χείρον βέλτιστον.
Η πλευρά του «ΟΧΙ» δεν μπήκε καθόλου στη διαδικασία να εκτιμήσει του τι έχει να χάσει, δεν μπήκε καθόλου στη διαδικασία τεχνοκρατικής ερμηνείας της ψήφου!
Κινήθηκε από… καρδιάς, εξέφρασε απύθμενη οργή, έδειξε αγανάκτηση, ιδιότητες που είναι κυρίαρχες και δεν αφήνουν περιθώριο για… κοντρολαρισμένη ψήφο!
Ήταν μια ψήφος οργής και τιμωρίας καθώς το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία να καταδικαστούν - συλλήβδην και μια κι έξω - όλες οι πολιτικές της τελευταίας 5ετίας, όλα τα μνημόνια, οι περικοπές του 2010 επί Γ. Παπαντρέου και εντεύθεν.
Στο δημοψήφισμα η πλευρά του «ΟΧΙ» κινήθηκε στη λογική του… ή ταν ή επί τας, βρήκε την ευκαιρία να καταδικάσει όλα τα μέτρα λιτότητας που έχουν παρθεί από το 2010, όλες τις περικοπές συντάξεων, όλες τις απώλειες θέσεων εργασίες.
Ήταν μια… εκδίκηση για τις στρατιές των ανέργων που έχασαν τις εργασίες τους αυτά τα χρόνια, για το κλείσιμο των χιλιάδων επιχειρήσεων, για όλη τη δυστυχία που έχει επέλθει.
Αυτή η πλευρά του «ΟΧΙ» λοιπόν, είναι η πλευρά που – έτσι κι αλλιώς – πιστεύει ότι για τα δεινά της χώρας μας τα τελευταία χρόνια φταίνε τα μνημόνια και τα πακέτα στήριξης, και όχι η πρότερη κακοδιαχείριση των τελευταίων 35 ετών.
Η πλευρά του «ΟΧΙ» αρνείται ή δεν μπορεί να καταλάβει ότι για την πτώχευση της χώρας δεν ευθύνεται (πρωτίστως) η διαδικασία των μνημονίων, αλλά η πρότερη νιρβάνα της πελατειακής μεταπολίτευσης και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για μη παραγωγικές διαδικασίες.
Η κινδυνολογία και οι νουθεσίες παλαιών πολιτικών, γύρισε μπούμερανγκ
Σημαντικό ρόλο στην κυριαρχία του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα έπαιξε και το (πρότερο)… ποιον όσων στήριξαν το «ΝΑΙ». Ιδιωτικά κανάλια, μεγάλοι επιχειρηματίες, άνθρωποι της τεχνολογίας και των χρημάτων, αλλά κυρίως πολιτικοί του παρελθόντος αλλά και το παρόντος που έχουν συνδεθεί με το καθεστώς, έπαιξαν απωθητικό ρόλο στο «ΝΑΙ».
Παράγοντες, πολιτικοί και media δηλαδή που έχουν συνδεθεί με όλο το σύστημα της μεταπολίτευσης, επέτειναν την οργή όσον ψήφισαν «ΟΧΙ».
Οι παρεμβάσεις ανθρώπων όπως Κ. Καραμανλής, Κ. Μητσοτάκης, Κ. Λαλιώτης, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς και πολλών άλλων, φαίνεται πως δεν έδωσαν το συγκριτικό πλεονέκτημα στην πλευρά του «ΝΑΙ».
Αντιθέτως, σε πολλούς φαίνεται πως λειτούργησαν αποτρεπτικά στο να δουν τη… θετική πλευρά της φιλοευρωπαϊκής τοποθέτησης, αποκλείοντάς την έτσι από τις επιλογές τους!
Παράλληλα, η… τρομοκρατία που έλαβε χώρα από media, πολιτικούς και άλλους, λειτούργησε και αυτή αποτρεπτικά, ασχέτως αν τα περισσότερα τα οποία σημείωναν, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια.
Ήταν τέτοιας ισχύς το… μπλοκ του «ΟΧΙ», κουβαλούσε τέτοια οργή και αγανάκτηση, ώστε δεν μπήκε καν στη διαδικασία να ζυγίσει τα ενδεχόμενα κινδύνου και του μέλλοντος.
Η πλευρά του «ΝΑΙ» λοιπόν φαίνεται πως την… πάτησε όπως την πάτησε η Ν.Δ. και ο Αντ. Σαμαράς στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όταν η εμφατική επένδυση στην κινδυνολογία όχι μόνο δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αλλά γύρισε μπούμερανγκ.
Η «άτυχη» γενιά των 18 με 24 ετών
Παράλληλα, στην επιλογή του «ΟΧΙ» πρόστρεξε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς και κυρίως της γενιάς 18 με 24 ετών, που είναι μια γενιά μέσα στην ανεργία και την ανέχεια, παρ’ ότι δεν έχει καμιά ευθύνη για τα πρότερα!
Αυτό, έφερε πολλαπλασιαστική «οργή» στην επιλογή του «ΟΧΙ», καθώς αυτή η γενιά νιώθει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα παραπάνω. Πρόκειται για γενιά που έχει μεγαλώσει σε εξαιρετικά καλές συνθήκες, όμως τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από το φάσμα της έλλειψης οράματος σε πολλά επίπεδα και κυρίως είναι βυθισμένο στην ανεργία.
Βεβαίως, η ιστορία θα δείξει αν όντως, τόσο αυτή η γενιά, όσο και οι υπόλοιπες δεν έχουν κάτι άλλο να χάσουν ή αν έχει και πολύ χειρότερα.
Πρώτη ενημέρωση, Δευτέρα 6 Ιουλίου, 07:55 π.μ.
www.bankingnews.gr
Όπως το αποτέλεσμα μαρτυρά, οι Έλληνες έβγαλαν – για άλλη μια φορά – οργή για όλα τα δεινά που περνούν την τελευταία 5ετία και αυτό το δημοψήφισμα λειτούργησε ως ευκαιρία τέτοιας έκφρασης και εκτόνωσης.
Η πλευρά του «ΝΑΙ» και του Μένουμε Ευρώπη ήταν η ομάδα εκείνη που πρωτίστως ζύγιζε την ψήφο και την προτίμησή της εκτιμώντας τα οικονομικά – τεχνοκρατικά δεδομένα, επιλέγοντας το μη χείρον βέλτιστον.
Η πλευρά του «ΟΧΙ» δεν μπήκε καθόλου στη διαδικασία να εκτιμήσει του τι έχει να χάσει, δεν μπήκε καθόλου στη διαδικασία τεχνοκρατικής ερμηνείας της ψήφου!
Κινήθηκε από… καρδιάς, εξέφρασε απύθμενη οργή, έδειξε αγανάκτηση, ιδιότητες που είναι κυρίαρχες και δεν αφήνουν περιθώριο για… κοντρολαρισμένη ψήφο!
Ήταν μια ψήφος οργής και τιμωρίας καθώς το δημοψήφισμα έδωσε την ευκαιρία να καταδικαστούν - συλλήβδην και μια κι έξω - όλες οι πολιτικές της τελευταίας 5ετίας, όλα τα μνημόνια, οι περικοπές του 2010 επί Γ. Παπαντρέου και εντεύθεν.
Στο δημοψήφισμα η πλευρά του «ΟΧΙ» κινήθηκε στη λογική του… ή ταν ή επί τας, βρήκε την ευκαιρία να καταδικάσει όλα τα μέτρα λιτότητας που έχουν παρθεί από το 2010, όλες τις περικοπές συντάξεων, όλες τις απώλειες θέσεων εργασίες.
Ήταν μια… εκδίκηση για τις στρατιές των ανέργων που έχασαν τις εργασίες τους αυτά τα χρόνια, για το κλείσιμο των χιλιάδων επιχειρήσεων, για όλη τη δυστυχία που έχει επέλθει.
Αυτή η πλευρά του «ΟΧΙ» λοιπόν, είναι η πλευρά που – έτσι κι αλλιώς – πιστεύει ότι για τα δεινά της χώρας μας τα τελευταία χρόνια φταίνε τα μνημόνια και τα πακέτα στήριξης, και όχι η πρότερη κακοδιαχείριση των τελευταίων 35 ετών.
Η πλευρά του «ΟΧΙ» αρνείται ή δεν μπορεί να καταλάβει ότι για την πτώχευση της χώρας δεν ευθύνεται (πρωτίστως) η διαδικασία των μνημονίων, αλλά η πρότερη νιρβάνα της πελατειακής μεταπολίτευσης και η κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος για μη παραγωγικές διαδικασίες.
Η κινδυνολογία και οι νουθεσίες παλαιών πολιτικών, γύρισε μπούμερανγκ
Σημαντικό ρόλο στην κυριαρχία του «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα έπαιξε και το (πρότερο)… ποιον όσων στήριξαν το «ΝΑΙ». Ιδιωτικά κανάλια, μεγάλοι επιχειρηματίες, άνθρωποι της τεχνολογίας και των χρημάτων, αλλά κυρίως πολιτικοί του παρελθόντος αλλά και το παρόντος που έχουν συνδεθεί με το καθεστώς, έπαιξαν απωθητικό ρόλο στο «ΝΑΙ».
Παράγοντες, πολιτικοί και media δηλαδή που έχουν συνδεθεί με όλο το σύστημα της μεταπολίτευσης, επέτειναν την οργή όσον ψήφισαν «ΟΧΙ».
Οι παρεμβάσεις ανθρώπων όπως Κ. Καραμανλής, Κ. Μητσοτάκης, Κ. Λαλιώτης, Γ. Παπανδρέου, Α. Σαμαράς και πολλών άλλων, φαίνεται πως δεν έδωσαν το συγκριτικό πλεονέκτημα στην πλευρά του «ΝΑΙ».
Αντιθέτως, σε πολλούς φαίνεται πως λειτούργησαν αποτρεπτικά στο να δουν τη… θετική πλευρά της φιλοευρωπαϊκής τοποθέτησης, αποκλείοντάς την έτσι από τις επιλογές τους!
Παράλληλα, η… τρομοκρατία που έλαβε χώρα από media, πολιτικούς και άλλους, λειτούργησε και αυτή αποτρεπτικά, ασχέτως αν τα περισσότερα τα οποία σημείωναν, είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα και στην αλήθεια.
Ήταν τέτοιας ισχύς το… μπλοκ του «ΟΧΙ», κουβαλούσε τέτοια οργή και αγανάκτηση, ώστε δεν μπήκε καν στη διαδικασία να ζυγίσει τα ενδεχόμενα κινδύνου και του μέλλοντος.
Η πλευρά του «ΝΑΙ» λοιπόν φαίνεται πως την… πάτησε όπως την πάτησε η Ν.Δ. και ο Αντ. Σαμαράς στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, όταν η εμφατική επένδυση στην κινδυνολογία όχι μόνο δεν έφερε κανένα αποτέλεσμα, αλλά γύρισε μπούμερανγκ.
Η «άτυχη» γενιά των 18 με 24 ετών
Παράλληλα, στην επιλογή του «ΟΧΙ» πρόστρεξε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της νέας γενιάς και κυρίως της γενιάς 18 με 24 ετών, που είναι μια γενιά μέσα στην ανεργία και την ανέχεια, παρ’ ότι δεν έχει καμιά ευθύνη για τα πρότερα!
Αυτό, έφερε πολλαπλασιαστική «οργή» στην επιλογή του «ΟΧΙ», καθώς αυτή η γενιά νιώθει ότι δεν έχει να χάσει τίποτα παραπάνω. Πρόκειται για γενιά που έχει μεγαλώσει σε εξαιρετικά καλές συνθήκες, όμως τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από το φάσμα της έλλειψης οράματος σε πολλά επίπεδα και κυρίως είναι βυθισμένο στην ανεργία.
Βεβαίως, η ιστορία θα δείξει αν όντως, τόσο αυτή η γενιά, όσο και οι υπόλοιπες δεν έχουν κάτι άλλο να χάσουν ή αν έχει και πολύ χειρότερα.
Πρώτη ενημέρωση, Δευτέρα 6 Ιουλίου, 07:55 π.μ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών