γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
«Φάμπρικα» πρόωρες εκλογές - Μια «κούφια» βιομηχανία που ακυρώνει την ουσία της δημοκρατίας - Εθνική ανάγκη για υπέρβαση και ένα ιστορικό moratorium σύνθεσης και συνεννόησης
Στα 166 χρόνια δημοκρατίας που έχει βιώσει η χώρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους το 1821 και μετά – και αν εξαιρεθούν οι περιόδοι πολέμων και δικτατορίας – έχουν αλλάξει στην Ελλάδα 165 κυβερνήσεις.
Παράλληλα, τα τελευταία 6-7 χρόνια, στην Ελλάδα έχουμε αλλάξει έξι πρωθυπουργούς! Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι κάτι… στραβό υπάρχει στο βασίλειο της… Δανιμαρκίας!
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι από τη χώρα απουσιάζει η κουλτούρα της συνεργασίας και της σύνθεσης! Σε όλα τα επίπεδα. Και περισσότερο στην πολιτική.
Δεκάδες κόμματα μικρά, μεσαία και μεγαλύτερα, «τυφλές» ιδεολογικές φράξιες άλλων εποχών, εμμονές, «ταμπέλες», ιδεολογήματα και πεθαμένες δοξασίες παλαιότερων δεκαετιών, συνεχίζουν να λειτουργούν ως αναχώματα στην προσπάθεια να κυβερνηθεί αποτελεσματικά η χώρα. Στην ουσία, η χώρα, μέσα από την παντελή απουσία κουλτούρας συνεργασίας είναι μη… κυβερνήσιμη τα τελευταία χρόνια!
Αυτό φάνηκε ακόμη πιο ξεκάθαρα την τελευταία 5ετία των μνημονίων που όλοι έπαιζαν… κρυφτούλι με όλους, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, οπότε είδαμε τα τραγελαφικά και απόλυτα γελοία φαινόμενα μνημονιακοί να γίνονται αντιμνημονιακοί και τανάπαλιν, μέσα από μια εξευτελιστική για τους ψηφοφόρους και τη χώρα μνημειώδη ανευθυνότητα!
Στην Ελλάδα, την χώρα που «γέννησε» (κάποτε) την Δημοκρατία, κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης δημιουργήθηκε μια… ιδιότυπη εκλογική βιομηχανία, με αλλεπάλληλες (σχεδόν πάντα πρόωρες) εκλογικές αναμετρήσεις, μπαράζ δημοσκοπήσεων και γενικώς μια κουλτούρα διαρκούς εκλογολογίας.
Η Ελλάδα, στα τελευταία 40 χρόνια παρήγαγε πολύ περισσότερες (πρόωρες) εκλογικές αναμετρήσεις απ’ όσες άντεχε, πολύ περισσότερες δημοσκοπήσεις, πολύ περισσότερες συζητήσεις για εκλογές, κόμματα, ποσοστώσεις, συσχετισμούς κ.λπ.
Δημιουργήθηκε μια τεράστια… αγορά πολλαπλών εσόδων και κερδών με πολλούς αποδέκτες. Κόμματα, μέσα ενημέρωσης, εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα συμφέροντα που επηρεάζονται απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, ενεπλάκησαν μέσα σ’ αυτή την ιδιότυπη «βιομηχανία» που άνθισε τις τελευταίες 10ετίες!
Η Ελλάδα έγινε η πιο εκλογολάγνα χώρα της Ε.Ε., η χώρα των δημοσκοπήσεων, των εκβιαστικών διλημμάτων, και των καφενειακού επιπέδου πολιτικών συζητήσεων. Θαρρείς ότι κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Ελλάδα ζούσε μόνιμα σε προεκλογική περίοδο!
Η Ελλάδα ίσως είναι η χώρα με τις περισσότερες πρόωρες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη την τελευταία 40ετία, η χώρα με τους περισσότερους ανασχηματισμούς, η χώρα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις!
Δημιουργήθηκε λοιπόν μια παρά… φύση αγορά, που με τη σειρά της στρέβλωνε την λειτουργία της δημοκρατίας, εκβιάζοντας θεσμούς, επιβάλλοντας ή αποτρέποντας αποφάσεις, δημιουργώντας την δική της «αλήθεια» κάθε φορά.
Μια αγορά διαπλοκής, που εμφορούνταν από τα δύο μεγάλα κόμματα και κατευθύνονταν στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τις διαφημιστικές και ένα σύστημα από media που κερδοσκοπούσε ακατάπαυστα από όλη την εκλογική βιομηχανία!
Κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα, αναρτήσεις, διαφημίσεις, καταχωρήσεις, δημοσκοπήσεις, μια… παρασιτική – στην ουσία αγορά – που λειτουργούσε εις βάρος της δημοκρατίας, αποτρέποντας κάθε έργο, κάθε ανάληψη ουσιαστικής ευθύνης από κυβερνήσεις και υπουργούς.
Κανένας υπουργός δεν δουλεύει πραγματικά αν αισθάνεται... προσωρινός. Δεν παίρνει αποφάσεις, απλώς τα αναβάλει όλα!
Μόνο 2-3 κυβερνήσεις στη μεταπολίτευση εξάντλησαν την 4ετία και αυτό δείχνει αφενός την ποιότητα της δημοκρατίας μας και αφετέρου τον βαθμό σεβασμού στο Σύνταγμα!
Εθνική ανάγκη για μια κυβέρνηση συνεννόησης και σύνθεσης
Αυτό που απαιτείται λοιπόν τώρα, είναι μια εθνική υπέρβαση, ένα ιστορικό moratorium, μια αλλαγή κουλτούρας στην προσπάθεια για σύνθεση, σύμπλευση, συνεννόηση για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Μετά από μια 5ετία ψεύτικων διλημμάτων, στρεβλών αφηγημάτων και «εμπορίου» πόνου και δυστυχίας, η χώρα λάτρεψε το τέρας του λαϊκισμού και το θέριεψε. Μέσα στα συντρίμμια, θα πρέπει τώρα να προσέξουμε να μην χάσουμε τα πάντα, θα πρέπει να αποτρέψουμε την περαιτέρω καταστροφή, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Μακριά από πλαστά διλήμματα του παρελθόντος, μακριά από πολιτικές ή ιδεολογικές φράξιες που ταλαιπώρησαν και περιχαράκωσαν τον τόπο επί δεκαετίες, τώρα, ήρθε η στιγμή και η συγκυρία που… επιτακτικά φωνάζει το… «μαζί»!
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να συντηρούνται πολιτικά «κάστρα» και ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Η χώρα και οι επόμενες γενιές είναι πιο πάνω από κόμματα όλων των αποχρώσεων, πιο πάνω από τις καριέρες ελπιδοφόρων ή όχι πολιτικών.
Τώρα είναι ώρα της εθνικής συνεννόησης, της κατανόησης, της προσφοράς, της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Οι… εχθροί και οι μπαμπούλες που κρατούσαν δέσμια την κοινωνία σε πολιτικές ομάδες και κόμματα δεν υπάρχουν πια.
Προέχει η διάσωση της χώρας, η ανάταση της οικονομίας, η δημιουργία, η ανάπτυξη, η έλκυση επενδύσεων, η φυγή προς τα εμπρός.
Αυτά, δεν είναι αόριστες… ευχές και έννοιες άνευ ουσιαστικής ή πρακτικής σημασίας.
Είναι έννοιες που «φωνάζουν», απαιτούν, επιτέλους η Ελλάδα να γίνει ένα ευρωπαϊκό κράτος θεσμών και νόμων, ένα κράτος αξιοκρατίας και διαφάνειας, όπου δεν θα έχει ανάγκη από πολιτικούς «πατερούληδες» και προστάτες πάσης φύσεως.
Η Ελλάδα λοιπόν, έχοντας «ξύσει» πάτο ξανά, δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων, μαχών για το τίποτα και δοξασιών του πουθενά.
Η Ελλάδα είναι… καταδικασμένη από την ιστορία και τη συγκυρία, να «τρέξει» μπροστά και μάλιστα ταχύτατα, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Η κοινωνία, αν και κατάκοπη και εύλογα εν πολλοίς απηυδισμένη, είναι ωριμότερη από ποτέ για να «επιβάλει» και να εφαρμόσει τις αλλαγές.
Επίσης, το πολιτικό σύστημα, μετά απ’ όλα όσα βιώσαμε και βιώνουμε, νομοτελειακά είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τις «επιταγές» της κοινωνίας και να τραβήξει τη χώρα μπροστά.
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη από ένα… κόμμα πλέον. Μακριά από αφηγήματα διχασμού του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος, το νέο «κόμμα» που επιβάλλεται να κυριαρχήσει είναι αυτό της συνεννόησης, της συνεργασίας, της σύμπλευσης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διαφάνειας, των μεταρρυθμίσεων και των ωφέλιμων αλλαγών.
www.bankingnews.gr
Παράλληλα, τα τελευταία 6-7 χρόνια, στην Ελλάδα έχουμε αλλάξει έξι πρωθυπουργούς! Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι κάτι… στραβό υπάρχει στο βασίλειο της… Δανιμαρκίας!
Είναι κάτι παραπάνω από σαφές ότι από τη χώρα απουσιάζει η κουλτούρα της συνεργασίας και της σύνθεσης! Σε όλα τα επίπεδα. Και περισσότερο στην πολιτική.
Δεκάδες κόμματα μικρά, μεσαία και μεγαλύτερα, «τυφλές» ιδεολογικές φράξιες άλλων εποχών, εμμονές, «ταμπέλες», ιδεολογήματα και πεθαμένες δοξασίες παλαιότερων δεκαετιών, συνεχίζουν να λειτουργούν ως αναχώματα στην προσπάθεια να κυβερνηθεί αποτελεσματικά η χώρα. Στην ουσία, η χώρα, μέσα από την παντελή απουσία κουλτούρας συνεργασίας είναι μη… κυβερνήσιμη τα τελευταία χρόνια!
Αυτό φάνηκε ακόμη πιο ξεκάθαρα την τελευταία 5ετία των μνημονίων που όλοι έπαιζαν… κρυφτούλι με όλους, ανάλογα με την εκάστοτε συγκυρία, οπότε είδαμε τα τραγελαφικά και απόλυτα γελοία φαινόμενα μνημονιακοί να γίνονται αντιμνημονιακοί και τανάπαλιν, μέσα από μια εξευτελιστική για τους ψηφοφόρους και τη χώρα μνημειώδη ανευθυνότητα!
Στην Ελλάδα, την χώρα που «γέννησε» (κάποτε) την Δημοκρατία, κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης δημιουργήθηκε μια… ιδιότυπη εκλογική βιομηχανία, με αλλεπάλληλες (σχεδόν πάντα πρόωρες) εκλογικές αναμετρήσεις, μπαράζ δημοσκοπήσεων και γενικώς μια κουλτούρα διαρκούς εκλογολογίας.
Η Ελλάδα, στα τελευταία 40 χρόνια παρήγαγε πολύ περισσότερες (πρόωρες) εκλογικές αναμετρήσεις απ’ όσες άντεχε, πολύ περισσότερες δημοσκοπήσεις, πολύ περισσότερες συζητήσεις για εκλογές, κόμματα, ποσοστώσεις, συσχετισμούς κ.λπ.
Δημιουργήθηκε μια τεράστια… αγορά πολλαπλών εσόδων και κερδών με πολλούς αποδέκτες. Κόμματα, μέσα ενημέρωσης, εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα συμφέροντα που επηρεάζονται απ’ όλη αυτή τη διαδικασία, ενεπλάκησαν μέσα σ’ αυτή την ιδιότυπη «βιομηχανία» που άνθισε τις τελευταίες 10ετίες!
Η Ελλάδα έγινε η πιο εκλογολάγνα χώρα της Ε.Ε., η χώρα των δημοσκοπήσεων, των εκβιαστικών διλημμάτων, και των καφενειακού επιπέδου πολιτικών συζητήσεων. Θαρρείς ότι κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης η Ελλάδα ζούσε μόνιμα σε προεκλογική περίοδο!
Η Ελλάδα ίσως είναι η χώρα με τις περισσότερες πρόωρες εκλογικές αναμετρήσεις στην Ευρώπη την τελευταία 40ετία, η χώρα με τους περισσότερους ανασχηματισμούς, η χώρα με τις περισσότερες δημοσκοπήσεις!
Δημιουργήθηκε λοιπόν μια παρά… φύση αγορά, που με τη σειρά της στρέβλωνε την λειτουργία της δημοκρατίας, εκβιάζοντας θεσμούς, επιβάλλοντας ή αποτρέποντας αποφάσεις, δημιουργώντας την δική της «αλήθεια» κάθε φορά.
Μια αγορά διαπλοκής, που εμφορούνταν από τα δύο μεγάλα κόμματα και κατευθύνονταν στις εταιρείες δημοσκοπήσεων, τις διαφημιστικές και ένα σύστημα από media που κερδοσκοπούσε ακατάπαυστα από όλη την εκλογική βιομηχανία!
Κανάλια, εφημερίδες, ραδιόφωνα, αναρτήσεις, διαφημίσεις, καταχωρήσεις, δημοσκοπήσεις, μια… παρασιτική – στην ουσία αγορά – που λειτουργούσε εις βάρος της δημοκρατίας, αποτρέποντας κάθε έργο, κάθε ανάληψη ουσιαστικής ευθύνης από κυβερνήσεις και υπουργούς.
Κανένας υπουργός δεν δουλεύει πραγματικά αν αισθάνεται... προσωρινός. Δεν παίρνει αποφάσεις, απλώς τα αναβάλει όλα!
Μόνο 2-3 κυβερνήσεις στη μεταπολίτευση εξάντλησαν την 4ετία και αυτό δείχνει αφενός την ποιότητα της δημοκρατίας μας και αφετέρου τον βαθμό σεβασμού στο Σύνταγμα!
Εθνική ανάγκη για μια κυβέρνηση συνεννόησης και σύνθεσης
Αυτό που απαιτείται λοιπόν τώρα, είναι μια εθνική υπέρβαση, ένα ιστορικό moratorium, μια αλλαγή κουλτούρας στην προσπάθεια για σύνθεση, σύμπλευση, συνεννόηση για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Μετά από μια 5ετία ψεύτικων διλημμάτων, στρεβλών αφηγημάτων και «εμπορίου» πόνου και δυστυχίας, η χώρα λάτρεψε το τέρας του λαϊκισμού και το θέριεψε. Μέσα στα συντρίμμια, θα πρέπει τώρα να προσέξουμε να μην χάσουμε τα πάντα, θα πρέπει να αποτρέψουμε την περαιτέρω καταστροφή, απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Μακριά από πλαστά διλήμματα του παρελθόντος, μακριά από πολιτικές ή ιδεολογικές φράξιες που ταλαιπώρησαν και περιχαράκωσαν τον τόπο επί δεκαετίες, τώρα, ήρθε η στιγμή και η συγκυρία που… επιτακτικά φωνάζει το… «μαζί»!
Δεν έχει πλέον κανένα νόημα να συντηρούνται πολιτικά «κάστρα» και ιδεολογήματα του παρελθόντος.
Η χώρα και οι επόμενες γενιές είναι πιο πάνω από κόμματα όλων των αποχρώσεων, πιο πάνω από τις καριέρες ελπιδοφόρων ή όχι πολιτικών.
Τώρα είναι ώρα της εθνικής συνεννόησης, της κατανόησης, της προσφοράς, της συνεργασίας σε όλα τα επίπεδα.
Οι… εχθροί και οι μπαμπούλες που κρατούσαν δέσμια την κοινωνία σε πολιτικές ομάδες και κόμματα δεν υπάρχουν πια.
Προέχει η διάσωση της χώρας, η ανάταση της οικονομίας, η δημιουργία, η ανάπτυξη, η έλκυση επενδύσεων, η φυγή προς τα εμπρός.
Αυτά, δεν είναι αόριστες… ευχές και έννοιες άνευ ουσιαστικής ή πρακτικής σημασίας.
Είναι έννοιες που «φωνάζουν», απαιτούν, επιτέλους η Ελλάδα να γίνει ένα ευρωπαϊκό κράτος θεσμών και νόμων, ένα κράτος αξιοκρατίας και διαφάνειας, όπου δεν θα έχει ανάγκη από πολιτικούς «πατερούληδες» και προστάτες πάσης φύσεως.
Η Ελλάδα λοιπόν, έχοντας «ξύσει» πάτο ξανά, δεν έχει άλλα περιθώρια καθυστερήσεων, μαχών για το τίποτα και δοξασιών του πουθενά.
Η Ελλάδα είναι… καταδικασμένη από την ιστορία και τη συγκυρία, να «τρέξει» μπροστά και μάλιστα ταχύτατα, ώστε να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Η κοινωνία, αν και κατάκοπη και εύλογα εν πολλοίς απηυδισμένη, είναι ωριμότερη από ποτέ για να «επιβάλει» και να εφαρμόσει τις αλλαγές.
Επίσης, το πολιτικό σύστημα, μετά απ’ όλα όσα βιώσαμε και βιώνουμε, νομοτελειακά είναι υποχρεωμένο να ακολουθήσει τις «επιταγές» της κοινωνίας και να τραβήξει τη χώρα μπροστά.
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη από ένα… κόμμα πλέον. Μακριά από αφηγήματα διχασμού του πρόσφατου ή απώτερου παρελθόντος, το νέο «κόμμα» που επιβάλλεται να κυριαρχήσει είναι αυτό της συνεννόησης, της συνεργασίας, της σύμπλευσης, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της διαφάνειας, των μεταρρυθμίσεων και των ωφέλιμων αλλαγών.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών