Ευκαιρία για να καμφθούν οι ενστάσεις και οι επιφυλάξεις τα επικείμενα συνέδρια των κομμάτων
Το σενάριο της σύμπραξης των δυνάμεων της ευρύτερης Κεντροαριστεράς ή καλύτερα του δημοκρατικού σοσιαλισμού έχει επανέλθει δριμύτερο μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου.
Την αναγκαιότητα του επιβάλλει το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνέπραξαν υπό τη στέγη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και βγήκαν κερδισμένοι, καθώς πέτυχαν ένα θετικό αποτέλεσμα, στο οποίο ομολογουμένως δεν θα έφταναν, εάν πορεύονταν μόνοι τους.
Το Ποτάμι, το οποίο πορεύτηκε αυτόνομα, το «πλήρωσε» (από τους μεγαλύτερους χαμένους της εκλογικής αναμέτρησης) και πλέον αναζητά πιο επιτακτικά από ποτέ το στίγμα και την κατεύθυνση του.
Αρκετοί βουλευτές του Ποταμιού (όπως π.χ. ο Σπύρος Λυκούδης) παραδέχονται ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς είναι κατακερματισμένος και ότι πρέπει να βρεθεί ένας κοινός βηματισμός προκειμένου να υπάρξει ένας ισχυρός τρίτος πόλος, ο οποίος θα έχει λόγο και ρόλο μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.
Αν και υπάρχουν διαφορές – με κυριότερη ότι Το Ποτάμι δεν θέλει να συμπράξει με πολιτικές δυνάμεις του παρελθόντος καθώς ευαγγελίζεται την πολιτική ανανέωση – ίσως είναι η πλέον κατάλληλη χρονικά στιγμή για να υπάρξει μια κοινή συμπόρευση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Η στιγμή είναι κατάλληλη διότι καμία από τις πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν αυτό το «πάντρεμα» δεν βρίσκεται σε «θέση ισχύος» έναντι του άλλου.
Αυτή άλλωστε η «θέση ισχύος» ήταν εν πολλοίς και μια από τις αιτίες που οδήγησαν στην κατάρρευση του εγχειρήματος της «Ελιάς» πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.
Ηγεμονικές λοιπόν διαθέσεις δεν υπάρχουν.
Ή αν υπάρχουν, δεν δικαιολογούνται και συνεπώς δεν μπορούν να σταθούν.
Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κουβαλά ένα μεγαλύτερο ιστορικό πολιτικό φορτίο με τα θετικά και τα αρνητικά του, αλλά η σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Το Ποτάμι αρνείται πεισματικά μια τέτοιου είδους σύμπραξη.
Αλλά τα περιθώρια των κινήσεων του είναι περιορισμένα.
Το παράδειγμα του Φ. Κουβέλη που ήθελε να καταστήσει τη ΔΗΜΑΡ τρίτο εναλλακτικό πόλο, αποκλείοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και στοχεύοντας σε άλλες ανανεωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, είναι χαρακτηριστικό.
Η πολιτική διεύρυνση του Ποταμιού που επιδιώκει ο κ.Θεοδωράκης δεν πρόκειται να φέρει τα αποτελέσματα που επιδιώκει.
Για να συγκροτηθεί ένας πραγματικά ισχυρός τρίτος πόλος που θα έχει απήχηση στην κοινωνία πρέπει να «βρεθούν» η Δημοκρατική Συμπαράταξη και Το Ποτάμι.
Και αφού ενώσουν τις δυνάμεις τους, τότε να κάνουν το άνοιγμα τους στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπου ενσωματώνονται φωνές από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό μέχρι την ανανεωτική Αριστερά.
Θα είναι ένα ελκυστικό εγχείρημα με έντονες δόσεις ανανέωσης και με ένα πολιτικό λόγο «φρέσκο» (κάτι που επιζητά Το Ποτάμι) που θα βρει ακροατήριο.
Τους επόμενους μήνες έως και τον Φεβρουάριο του 2016 Το Ποτάμι και η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα προχωρήσουν σε συνέδρια, αναζητώντας την ταυτότητα και το βηματισμό τους.
Θα είναι μια καλή ευκαιρία για να επανακαθορίσουν θέσεις, απόψεις και στάσεις προκειμένου να λάβουν τις αποφάσεις τους για το που πορεύονται.
Η κοινή πορεία τους, η σύμπραξη τους θα τους δώσει αναμφίβολα μια μεγάλη ώθηση.
Αυτή ίσως είναι και η μοναδική ευκαιρία και προοπτική τους για να επανακάμψουν δυναμικά στο εγχώριο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Την αναγκαιότητα του επιβάλλει το ίδιο το εκλογικό αποτέλεσμα.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ συνέπραξαν υπό τη στέγη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και βγήκαν κερδισμένοι, καθώς πέτυχαν ένα θετικό αποτέλεσμα, στο οποίο ομολογουμένως δεν θα έφταναν, εάν πορεύονταν μόνοι τους.
Το Ποτάμι, το οποίο πορεύτηκε αυτόνομα, το «πλήρωσε» (από τους μεγαλύτερους χαμένους της εκλογικής αναμέτρησης) και πλέον αναζητά πιο επιτακτικά από ποτέ το στίγμα και την κατεύθυνση του.
Αρκετοί βουλευτές του Ποταμιού (όπως π.χ. ο Σπύρος Λυκούδης) παραδέχονται ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς είναι κατακερματισμένος και ότι πρέπει να βρεθεί ένας κοινός βηματισμός προκειμένου να υπάρξει ένας ισχυρός τρίτος πόλος, ο οποίος θα έχει λόγο και ρόλο μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ.
Αν και υπάρχουν διαφορές – με κυριότερη ότι Το Ποτάμι δεν θέλει να συμπράξει με πολιτικές δυνάμεις του παρελθόντος καθώς ευαγγελίζεται την πολιτική ανανέωση – ίσως είναι η πλέον κατάλληλη χρονικά στιγμή για να υπάρξει μια κοινή συμπόρευση των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού.
Η στιγμή είναι κατάλληλη διότι καμία από τις πολιτικές δυνάμεις που επιθυμούν αυτό το «πάντρεμα» δεν βρίσκεται σε «θέση ισχύος» έναντι του άλλου.
Αυτή άλλωστε η «θέση ισχύος» ήταν εν πολλοίς και μια από τις αιτίες που οδήγησαν στην κατάρρευση του εγχειρήματος της «Ελιάς» πριν από περίπου ενάμιση χρόνο.
Ηγεμονικές λοιπόν διαθέσεις δεν υπάρχουν.
Ή αν υπάρχουν, δεν δικαιολογούνται και συνεπώς δεν μπορούν να σταθούν.
Και μπορεί το ΠΑΣΟΚ να κουβαλά ένα μεγαλύτερο ιστορικό πολιτικό φορτίο με τα θετικά και τα αρνητικά του, αλλά η σύμπραξη με τη ΔΗΜΑΡ έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει συνεννόηση.
Το Ποτάμι αρνείται πεισματικά μια τέτοιου είδους σύμπραξη.
Αλλά τα περιθώρια των κινήσεων του είναι περιορισμένα.
Το παράδειγμα του Φ. Κουβέλη που ήθελε να καταστήσει τη ΔΗΜΑΡ τρίτο εναλλακτικό πόλο, αποκλείοντας τη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και στοχεύοντας σε άλλες ανανεωτικές και δημοκρατικές δυνάμεις, είναι χαρακτηριστικό.
Η πολιτική διεύρυνση του Ποταμιού που επιδιώκει ο κ.Θεοδωράκης δεν πρόκειται να φέρει τα αποτελέσματα που επιδιώκει.
Για να συγκροτηθεί ένας πραγματικά ισχυρός τρίτος πόλος που θα έχει απήχηση στην κοινωνία πρέπει να «βρεθούν» η Δημοκρατική Συμπαράταξη και Το Ποτάμι.
Και αφού ενώσουν τις δυνάμεις τους, τότε να κάνουν το άνοιγμα τους στον ευρύτερο χώρο του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπου ενσωματώνονται φωνές από τον κοινωνικό φιλελευθερισμό μέχρι την ανανεωτική Αριστερά.
Θα είναι ένα ελκυστικό εγχείρημα με έντονες δόσεις ανανέωσης και με ένα πολιτικό λόγο «φρέσκο» (κάτι που επιζητά Το Ποτάμι) που θα βρει ακροατήριο.
Τους επόμενους μήνες έως και τον Φεβρουάριο του 2016 Το Ποτάμι και η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα προχωρήσουν σε συνέδρια, αναζητώντας την ταυτότητα και το βηματισμό τους.
Θα είναι μια καλή ευκαιρία για να επανακαθορίσουν θέσεις, απόψεις και στάσεις προκειμένου να λάβουν τις αποφάσεις τους για το που πορεύονται.
Η κοινή πορεία τους, η σύμπραξη τους θα τους δώσει αναμφίβολα μια μεγάλη ώθηση.
Αυτή ίσως είναι και η μοναδική ευκαιρία και προοπτική τους για να επανακάμψουν δυναμικά στο εγχώριο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών