Αντιμέτωποι με την πραγματικότητα η κυβέρνηση και οι βουλευτές της
Η εφαρμογή του μνημονίου αποτελεί την πιο απότομη προσγείωση στην πραγματικότητα για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Η επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, οι ανατροπές στο ασφαλιστικό, η φορολογία των αγροτών, η «λυπητερή» του ΕΝΦΙΑ, οι επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις είναι μερικά μόνο από τα «μέτωπα» με τα οποία είναι αντιμέτωπη η κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, το έργο επαναλαμβάνεται.
Οι θεσμοί βλέπουν περαιτέρω «τρύπες» και άρα περαιτέρω μέτρα, η εκταμίευση της δόσης των 2 δις ευρώ πάει πίσω γιατί τα πρόσφατα ψηφισθέντα προαπαιτούμενα δεν επαρκούν, η αντιπολίτευση σύσσωμη είναι στα κάγκελα, οι πολίτες σηκώνουν τα χέρια ψηλά από την επικειμένη φοροεπιδρομή και τα συνδικάτα δρομολογούν τις πρώτες μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες.
Μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές η ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση μοιάζει να έχει εξαντληθεί.
Ήταν όμως αναμενόμενο.
Είχε προειδοποιήσει για αυτό ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης.
Ήταν τότε που είχε ζητήσει από τους υπουργούς του να αφήσουν τα πολλά λόγια και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και να πιάσουν δουλειά.
Πράγματι, εάν η κυβέρνηση δεν λειτουργήσει εντατικά, συντονισμένα και οργανωμένα προς έναν κοινό σκοπό – που αυτή τη στιγμή είναι η εφαρμογή της συμφωνίας με τα σκληρά μέτρα - , δεν θα καταφέρει να έχει αποτέλεσμα.
Τα θέματα που καλείται να διαχειριστεί είναι τεράστιας σημασίας, όπως και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προχωρήσουν και να εφαρμοστούν.
Ακόμα όμως και αν η κυβέρνηση προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, το ερώτημα είναι αν οι 155 βουλευτές που τη στηρίζουν, θα αντέξουν μέχρι τέλους.
Το ερώτημα θα έρθει στο προσκήνιο πιο έντονα, όταν θα πρέπει να ψηφιστούν νέα, σκληρότερα μέτρα την ώρα που οι αντιδράσεις των πολιτών και των συνδικάτων θα κορυφωθούν, με νέες απεργίες και συλλαλητήρια έξω από τη Βουλή.
Το εάν οι 155 βουλευτές θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, δηλαδή να ψηφίσουν όλα τα σκληρά μέτρα, δεδομένου ότι μέχρι πρότινος ήταν αυτοί που πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις, μένει να φανεί.
Είναι όμως προφανές ότι η σημερινή εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να αντέξει «ρήγματα», διαρροές ή ακόμα γκρίνιες και ενστάσεις.
Εξίσου σαφές είναι ότι αυτή η πορεία στο δύσβατο μονοπάτι των σκληρών μέτρων και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων δεν θα είναι σύντομης διάρκειας.
Απαιτούνται ανάσες.
Ανάσες, τις οποίες δίνει η νωπή και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή που έχει η κυβέρνηση, η οποία δεν της αφήνει άλλη εναλλακτική από το να προχωρήσει μπροστά στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει άλλα περιθώρια για «πισωγυρίσματα», για «στάσεις».
Καλείται να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που είχαν μείνει στάσιμες ήδη από τη διακυβέρνηση Σαμαρά.
Με λίγα λόγια είναι η στιγμή που ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του καλούνται να αφήσουν πίσω τους την επικοινωνιακή διαχείριση της πραγματικότητας, να λάβουν αποφάσεις και να κυβερνήσουν.
Είναι η ώρα που θα αρχίσουν να κρίνονται για τις υποσχέσεις, το πρόγραμμα και το έργο τους.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, οι ανατροπές στο ασφαλιστικό, η φορολογία των αγροτών, η «λυπητερή» του ΕΝΦΙΑ, οι επικείμενες ιδιωτικοποιήσεις είναι μερικά μόνο από τα «μέτωπα» με τα οποία είναι αντιμέτωπη η κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, το έργο επαναλαμβάνεται.
Οι θεσμοί βλέπουν περαιτέρω «τρύπες» και άρα περαιτέρω μέτρα, η εκταμίευση της δόσης των 2 δις ευρώ πάει πίσω γιατί τα πρόσφατα ψηφισθέντα προαπαιτούμενα δεν επαρκούν, η αντιπολίτευση σύσσωμη είναι στα κάγκελα, οι πολίτες σηκώνουν τα χέρια ψηλά από την επικειμένη φοροεπιδρομή και τα συνδικάτα δρομολογούν τις πρώτες μεγάλες κινητοποιήσεις και απεργίες.
Μόλις ένα μήνα μετά τις εκλογές η ανοχή απέναντι στην κυβέρνηση μοιάζει να έχει εξαντληθεί.
Ήταν όμως αναμενόμενο.
Είχε προειδοποιήσει για αυτό ακόμα και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης.
Ήταν τότε που είχε ζητήσει από τους υπουργούς του να αφήσουν τα πολλά λόγια και τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και να πιάσουν δουλειά.
Πράγματι, εάν η κυβέρνηση δεν λειτουργήσει εντατικά, συντονισμένα και οργανωμένα προς έναν κοινό σκοπό – που αυτή τη στιγμή είναι η εφαρμογή της συμφωνίας με τα σκληρά μέτρα - , δεν θα καταφέρει να έχει αποτέλεσμα.
Τα θέματα που καλείται να διαχειριστεί είναι τεράστιας σημασίας, όπως και οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να προχωρήσουν και να εφαρμοστούν.
Ακόμα όμως και αν η κυβέρνηση προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, το ερώτημα είναι αν οι 155 βουλευτές που τη στηρίζουν, θα αντέξουν μέχρι τέλους.
Το ερώτημα θα έρθει στο προσκήνιο πιο έντονα, όταν θα πρέπει να ψηφιστούν νέα, σκληρότερα μέτρα την ώρα που οι αντιδράσεις των πολιτών και των συνδικάτων θα κορυφωθούν, με νέες απεργίες και συλλαλητήρια έξω από τη Βουλή.
Το εάν οι 155 βουλευτές θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στο ρόλο τους, δηλαδή να ψηφίσουν όλα τα σκληρά μέτρα, δεδομένου ότι μέχρι πρότινος ήταν αυτοί που πρωτοστατούσαν στις κινητοποιήσεις, μένει να φανεί.
Είναι όμως προφανές ότι η σημερινή εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι σε θέση να αντέξει «ρήγματα», διαρροές ή ακόμα γκρίνιες και ενστάσεις.
Εξίσου σαφές είναι ότι αυτή η πορεία στο δύσβατο μονοπάτι των σκληρών μέτρων και των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων δεν θα είναι σύντομης διάρκειας.
Απαιτούνται ανάσες.
Ανάσες, τις οποίες δίνει η νωπή και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή που έχει η κυβέρνηση, η οποία δεν της αφήνει άλλη εναλλακτική από το να προχωρήσει μπροστά στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων.
Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν έχει άλλα περιθώρια για «πισωγυρίσματα», για «στάσεις».
Καλείται να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που είχαν μείνει στάσιμες ήδη από τη διακυβέρνηση Σαμαρά.
Με λίγα λόγια είναι η στιγμή που ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του καλούνται να αφήσουν πίσω τους την επικοινωνιακή διαχείριση της πραγματικότητας, να λάβουν αποφάσεις και να κυβερνήσουν.
Είναι η ώρα που θα αρχίσουν να κρίνονται για τις υποσχέσεις, το πρόγραμμα και το έργο τους.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών