γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Σχεδόν όλα τα senior ομολογιακά δάνεια των ελληνικών τραπεζών έχουν πάψει να γίνονται αποδεκτά από την ΕΚΤ. Προφανώς δεν αναφερόμαστε στα senior που εξέδωσαν με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου αλλά αυτά που είχαν εκδώσει στο παρελθόν με την δική τους εγγύηση.
Τα ομόλογα αυτά όχι μόνο δεν γίνονται αποδεκτά στην αγορά αλλά οι αποδόσεις τους έχουν φθάσει στο 30% δηλαδή σε 3 χρόνια καλύπτονται μόνο μέσω τόκων το 100% της αξίας του ομολόγου.
Οι τράπεζες δεν έχουν πολλές εκδόσεις senior περίπου 4-5 δις ευρώ σε σύνολο εγγυήσεων 148,8 δις ευρώ αλλά τα προϊόντα αυτά περιλαμβανομένων των ομολογιακών μειωμένης εξασφάλισης και των υβριδικών εκδόσεων μπορούν να χαρακτηριστούν άνετα ως τα χειρότερα προϊόντα της αγοράς με βάση την μη αποδοχή τους από την ΕΚΤ και τις υψηλότατες αποδόσεις τους.
Τα senior, τα tier II και τα hybrid αποτελούν 3 κατηγορίες εκδόσεων που σε περιόδους καλές είναι τα νούμερο 1 προϊόντα αλλά σε περιόδους σαν την τρέχουσα τα χειρότερα.
Ωστόσο υπάρχει ένα προϊόν που είναι πολύ καλό.
Θα το πίστευε κανείς ότι αυτή την περίοδο τα καλύτερα ομόλογα είναι αυτά που στοχοποιήθηκαν και ενοχοποιήθηκαν από προφανή άγνοια…τα δομημένα ομόλογα;
Κατηγορήθηκαν τράπεζες ότι δημιούργησαν δομημένα ομόλογα σε ασφαλιστικά ταμεία ή χρησιμοποίησαν δομημένα ξένων τραπεζών στο παρελθόν ενώ τα δομημένα θεωρήθηκαν σκάνδαλο.
Δυστυχώς η άγνοια είναι το χειρότερο όπλο και ειδικά των πολιτικών ξέρετε ποια προϊόντα εμφανίζουν τις καλύτερες αποδόσεις αυτή την στιγμή παρέχουν την ύψιστη ασφάλεια και το κυριότερο παρ΄ ότι ομόλογα δεν θα αναδιαρθρωθούν αυτά είναι τα δομημένα.
Τα δομημένα ομόλογα (στη διεθνή ορολογία γνωστά ως «structured bonds») είναι μια ειδική κατηγορία ομολόγων μακροχρόνιας συνήθως διάρκειας. Οι εκδότες τους δανείζονται κεφάλαια στην αγορά σύμφωνα με τους όρους που ορίζονται στις σχετικές συμβάσεις και οι κάτοχοί τους έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν συγκεκριμένες συνθήκες στις αγορές χρήματος, και κυρίως τη διαφορά μεταξύ βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων επιτοκίων. Αυτό το χαρακτηριστικό τους είναι εκείνο που καλείται «δόμηση» (από τον αγγλικό όρο «structure»).
Η έκδοση των εν λόγω ομολόγων γίνεται, όπως σε όλες τις κατηγορίες ομολόγων, με τη μεσολάβηση ενός αναδόχου, ο οποίος διαμορφώνει τους όρους τους. Η υπηρεσία της αναδοχής των εκδιδόμενων τίτλων παρέχεται από τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες, υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας και κατάλληλης εμπειρίας στη σχετική αγορά, που έχουν λάβει σχετική άδεια από τις αρμόδιες αρχές.
Τα ομόλογα μπορούν να αποτελέσουν, και συνήθως αποτελούν, αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε δευτερογενή αγορά, όπου οποιαδήποτε χρηματοπιστωτική επιχείρηση, περιλαμβανομένου του αρχικού αναδόχου, προσφέρει τιμές αγοράς ή πώλησης.
Αυτό που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό είναι ότι οι κάτοχοι δομημένων ομολόγων δεν εκτίθενται σε κάποια διαφορετική κατηγορία κινδύνου σε σχέση με τα απλά ομόλογα. Εκτίθενται σε πιστωτικό κίνδυνο και σε κίνδυνο αγοράς, όπως σε όλες ανεξαιρέτως τις κατηγορίες ομολόγων, καθώς και σε συναλλαγματικό κίνδυνο αν οι τίτλοι είναι εκφρασμένοι σε αλλοδαπό νόμισμα. Ειδικότερα:
Πρώτον, τα δομημένα ομόλογα φέρουν τον πιστωτικό κίνδυνο του εκδότη τους. Οι εκδότες των εν λόγω ομολόγων είναι διεθνείς φορείς, το Δημόσιο και επιχειρήσεις υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας. Συνεπώς, κατά τη λήξη των ομολόγων είναι εγγυημένο από τον εκδότη ότι στους κατόχους των τίτλων θα καταβληθεί πλήρης η ονομαστική τους αξία.
Δεύτερον, τα δομημένα ομόλογα φέρουν επίσης κίνδυνο αγοράς. Ο κίνδυνος αυτός συνίσταται κατ’ αρχήν, στο ενδεχόμενο μείωσης της αγοραίας τιμής τους λόγω των μεταβολών του επιπέδου των επιτοκίων. Αυτό το σκέλος είναι κοινό σε όλες τις κατηγορίες ομολόγων. Ενα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δομημένων ομολόγων είναι το δεύτερο σκέλος του κινδύνου αγοράς, που συνίσταται στο ενδεχόμενο μείωσης της αγοραίας τιμής τους λόγω μεταβολών στη διαφορά μεταξύ βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων επιτοκίων. Αυτή είναι τελικά και η ειδοποιός διαφορά, ως προς τον κίνδυνο, των δομημένων ομολόγων έναντι των υπολοίπων κατηγοριών.
Το μέγεθος της αγοράς δομημένων ομολόγων προσεγγίζει διεθνώς το 1 τρισ. ευρώ.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Οι τράπεζες δεν έχουν πολλές εκδόσεις senior περίπου 4-5 δις ευρώ σε σύνολο εγγυήσεων 148,8 δις ευρώ αλλά τα προϊόντα αυτά περιλαμβανομένων των ομολογιακών μειωμένης εξασφάλισης και των υβριδικών εκδόσεων μπορούν να χαρακτηριστούν άνετα ως τα χειρότερα προϊόντα της αγοράς με βάση την μη αποδοχή τους από την ΕΚΤ και τις υψηλότατες αποδόσεις τους.
Τα senior, τα tier II και τα hybrid αποτελούν 3 κατηγορίες εκδόσεων που σε περιόδους καλές είναι τα νούμερο 1 προϊόντα αλλά σε περιόδους σαν την τρέχουσα τα χειρότερα.
Ωστόσο υπάρχει ένα προϊόν που είναι πολύ καλό.
Θα το πίστευε κανείς ότι αυτή την περίοδο τα καλύτερα ομόλογα είναι αυτά που στοχοποιήθηκαν και ενοχοποιήθηκαν από προφανή άγνοια…τα δομημένα ομόλογα;
Κατηγορήθηκαν τράπεζες ότι δημιούργησαν δομημένα ομόλογα σε ασφαλιστικά ταμεία ή χρησιμοποίησαν δομημένα ξένων τραπεζών στο παρελθόν ενώ τα δομημένα θεωρήθηκαν σκάνδαλο.
Δυστυχώς η άγνοια είναι το χειρότερο όπλο και ειδικά των πολιτικών ξέρετε ποια προϊόντα εμφανίζουν τις καλύτερες αποδόσεις αυτή την στιγμή παρέχουν την ύψιστη ασφάλεια και το κυριότερο παρ΄ ότι ομόλογα δεν θα αναδιαρθρωθούν αυτά είναι τα δομημένα.
Τα δομημένα ομόλογα (στη διεθνή ορολογία γνωστά ως «structured bonds») είναι μια ειδική κατηγορία ομολόγων μακροχρόνιας συνήθως διάρκειας. Οι εκδότες τους δανείζονται κεφάλαια στην αγορά σύμφωνα με τους όρους που ορίζονται στις σχετικές συμβάσεις και οι κάτοχοί τους έχουν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν συγκεκριμένες συνθήκες στις αγορές χρήματος, και κυρίως τη διαφορά μεταξύ βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων επιτοκίων. Αυτό το χαρακτηριστικό τους είναι εκείνο που καλείται «δόμηση» (από τον αγγλικό όρο «structure»).
Η έκδοση των εν λόγω ομολόγων γίνεται, όπως σε όλες τις κατηγορίες ομολόγων, με τη μεσολάβηση ενός αναδόχου, ο οποίος διαμορφώνει τους όρους τους. Η υπηρεσία της αναδοχής των εκδιδόμενων τίτλων παρέχεται από τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες, υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας και κατάλληλης εμπειρίας στη σχετική αγορά, που έχουν λάβει σχετική άδεια από τις αρμόδιες αρχές.
Τα ομόλογα μπορούν να αποτελέσουν, και συνήθως αποτελούν, αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε δευτερογενή αγορά, όπου οποιαδήποτε χρηματοπιστωτική επιχείρηση, περιλαμβανομένου του αρχικού αναδόχου, προσφέρει τιμές αγοράς ή πώλησης.
Αυτό που πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό είναι ότι οι κάτοχοι δομημένων ομολόγων δεν εκτίθενται σε κάποια διαφορετική κατηγορία κινδύνου σε σχέση με τα απλά ομόλογα. Εκτίθενται σε πιστωτικό κίνδυνο και σε κίνδυνο αγοράς, όπως σε όλες ανεξαιρέτως τις κατηγορίες ομολόγων, καθώς και σε συναλλαγματικό κίνδυνο αν οι τίτλοι είναι εκφρασμένοι σε αλλοδαπό νόμισμα. Ειδικότερα:
Πρώτον, τα δομημένα ομόλογα φέρουν τον πιστωτικό κίνδυνο του εκδότη τους. Οι εκδότες των εν λόγω ομολόγων είναι διεθνείς φορείς, το Δημόσιο και επιχειρήσεις υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας. Συνεπώς, κατά τη λήξη των ομολόγων είναι εγγυημένο από τον εκδότη ότι στους κατόχους των τίτλων θα καταβληθεί πλήρης η ονομαστική τους αξία.
Δεύτερον, τα δομημένα ομόλογα φέρουν επίσης κίνδυνο αγοράς. Ο κίνδυνος αυτός συνίσταται κατ’ αρχήν, στο ενδεχόμενο μείωσης της αγοραίας τιμής τους λόγω των μεταβολών του επιπέδου των επιτοκίων. Αυτό το σκέλος είναι κοινό σε όλες τις κατηγορίες ομολόγων. Ενα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των δομημένων ομολόγων είναι το δεύτερο σκέλος του κινδύνου αγοράς, που συνίσταται στο ενδεχόμενο μείωσης της αγοραίας τιμής τους λόγω μεταβολών στη διαφορά μεταξύ βραχυχρόνιων και μακροχρόνιων επιτοκίων. Αυτή είναι τελικά και η ειδοποιός διαφορά, ως προς τον κίνδυνο, των δομημένων ομολόγων έναντι των υπολοίπων κατηγοριών.
Το μέγεθος της αγοράς δομημένων ομολόγων προσεγγίζει διεθνώς το 1 τρισ. ευρώ.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών