Ένα από τα ερωτήματα του 2016 ποια πολιτική δύναμη θα διαμορφωθεί για να βγάλει την χώρα από την κρίση
Ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα του άρτι αφιχθέντος 2016 είναι ποια πολιτική δύναμη και βάσει ποιου σχεδίου θα καταφέρει να οδηγήσει την χώρα στη μετά κρίση εποχή.
Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διάσπαση του το περασμένο καλοκαίρι, παραμένει αυτή τη στιγμή ο κυριότερος «εκφραστής» του κεντροαριστερού χώρου.
Αν και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλε ως η κυρίαρχη και εν πολλοίς αδιαμφισβήτητη πολιτική δύναμη, τα δεδομένα σήμερα – μόλις έναν χρόνο μετά – έχουν αλλάξει δραματικά.
Όχι μόνο διότι εφαρμόζει ένα ακόμα μνημόνιο, αλλά κυρίως διότι η ελπίδα που γέννησε με την άφιξη του έχει ήδη μετατραπεί σε απογοήτευση.
Η ΝΔ μετά τις χθεσινές εκλογές της φιλοδοξεί να επανακάμψει και να επιστρέψει δυναμικά ως μάχιμη αντιπολίτευση, προσελκύοντας ψηφοφόρους τόσο από τα δεξιά της όσο και από το Κέντρο.
Το εγχείρημα και για αυτήν είναι εξαιρετικά δύσκολο μια και η επαφή της με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και των παραδοσιακών της ψηφοφόρων έχει διαρραγεί, τη στιγμή που ακόμα αδυνατεί να βρει ένα πολιτικό αφήγημα που να πείθει την κοινωνία και που να είναι ικανό να την καταστήσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ θα είναι οι κύριοι πολιτικοί «πόλοι» (μια και δεν έχουν τη δυναμική για μια αυτόνομη κυβέρνηση) γύρω από τους οποίους θα συμπαραταχθούν οι υπόλοιπες δυνάμεις για να δημιουργηθεί ένας κυβερνητικός σχηματισμός που θα κληθεί να βγάλει την χώρα από την κρίση.
Είναι προφανές ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΝΔ επιθυμούν – τουλάχιστον στην παρούσα φάση – μια οικουμενική κυβέρνηση, σενάριο που θα ενεργοποιηθεί μόνο αν υπάρξει κάποια μεγάλη, έκτακτη κρίση.
Εξίσου προφανές είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο κάποιο άλλο κόμμα που να μπορεί να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό και πιο δυναμικό ρόλο για την «τύχη» της χώρας.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), Το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ, η Ένωση Κεντρώων δεν είναι παρά «μικροί παίκτες» με καθοριστικό όμως ρόλο, μια και η θέση τους θα κρίνει στο εξής τις πολιτικές εξελίξεις (δεδομένου ότι Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ κινούνται στο δικό τους μονόδρομο).
Αυτοί είναι που θα αποφασίσουν με ποιον και βάσει ποιου προγράμματος θα συμπορευτούν.
Πρόκειται για μια απόφαση επιβεβλημένη και κρίσιμη ακόμα και για την ίδια την πολιτική τους ύπαρξη.
Το πόσο σύντομα θα κληθούν να την λάβουν θα εξαρτηθεί από τις αντοχές των 153 βουλευτών ενόψει των επικείμενων ψηφοφοριών, όπως π.χ. για το ασφαλιστικό και το φορολογικό των αγροτών.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η απάντηση δεν είναι εύκολη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη διάσπαση του το περασμένο καλοκαίρι, παραμένει αυτή τη στιγμή ο κυριότερος «εκφραστής» του κεντροαριστερού χώρου.
Αν και το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ προέβαλε ως η κυρίαρχη και εν πολλοίς αδιαμφισβήτητη πολιτική δύναμη, τα δεδομένα σήμερα – μόλις έναν χρόνο μετά – έχουν αλλάξει δραματικά.
Όχι μόνο διότι εφαρμόζει ένα ακόμα μνημόνιο, αλλά κυρίως διότι η ελπίδα που γέννησε με την άφιξη του έχει ήδη μετατραπεί σε απογοήτευση.
Η ΝΔ μετά τις χθεσινές εκλογές της φιλοδοξεί να επανακάμψει και να επιστρέψει δυναμικά ως μάχιμη αντιπολίτευση, προσελκύοντας ψηφοφόρους τόσο από τα δεξιά της όσο και από το Κέντρο.
Το εγχείρημα και για αυτήν είναι εξαιρετικά δύσκολο μια και η επαφή της με το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας αλλά και των παραδοσιακών της ψηφοφόρων έχει διαρραγεί, τη στιγμή που ακόμα αδυνατεί να βρει ένα πολιτικό αφήγημα που να πείθει την κοινωνία και που να είναι ικανό να την καταστήσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.
Και όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ θα είναι οι κύριοι πολιτικοί «πόλοι» (μια και δεν έχουν τη δυναμική για μια αυτόνομη κυβέρνηση) γύρω από τους οποίους θα συμπαραταχθούν οι υπόλοιπες δυνάμεις για να δημιουργηθεί ένας κυβερνητικός σχηματισμός που θα κληθεί να βγάλει την χώρα από την κρίση.
Είναι προφανές ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΝΔ επιθυμούν – τουλάχιστον στην παρούσα φάση – μια οικουμενική κυβέρνηση, σενάριο που θα ενεργοποιηθεί μόνο αν υπάρξει κάποια μεγάλη, έκτακτη κρίση.
Εξίσου προφανές είναι ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο προσκήνιο κάποιο άλλο κόμμα που να μπορεί να διαδραματίσει έναν πιο ενεργό και πιο δυναμικό ρόλο για την «τύχη» της χώρας.
Η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), Το Ποτάμι, οι ΑΝΕΛ, η Ένωση Κεντρώων δεν είναι παρά «μικροί παίκτες» με καθοριστικό όμως ρόλο, μια και η θέση τους θα κρίνει στο εξής τις πολιτικές εξελίξεις (δεδομένου ότι Χρυσή Αυγή και ΚΚΕ κινούνται στο δικό τους μονόδρομο).
Αυτοί είναι που θα αποφασίσουν με ποιον και βάσει ποιου προγράμματος θα συμπορευτούν.
Πρόκειται για μια απόφαση επιβεβλημένη και κρίσιμη ακόμα και για την ίδια την πολιτική τους ύπαρξη.
Το πόσο σύντομα θα κληθούν να την λάβουν θα εξαρτηθεί από τις αντοχές των 153 βουλευτών ενόψει των επικείμενων ψηφοφοριών, όπως π.χ. για το ασφαλιστικό και το φορολογικό των αγροτών.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών