Το συνέδριο του Ποταμιού καταλύτης και για πολιτικές εξελίξεις
Το τριήμερο συνέδριο του Ποταμιού, οι εργασίες του οποίου αρχίζουν από σήμερα, θα είναι καταλυτικής σημασίας για το κόμμα, το οποίο πλέον μετρά δύο χρόνια ζωής.
Μια και καλείται να απαντήσει σε μια σειρά από «υπαρξιακά» ζητήματα.
Όπως με το ποιον αρχηγό θα πορευτεί, σε ποια πολιτική κατεύθυνση, με ποιες πολιτικές ιδέες.
Ωστόσο, το μείζον ερώτημα είναι πώς θα πορευθεί στο εξής Το Ποτάμι.
Θα συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του;
Θα συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς;
Θα ανταποκριθεί στο «άνοιγμα» του Μητσοτάκη προς το Κέντρο των μεταρρυθμίσεων;
Η εκκίνηση του Ποταμιού ήταν εντυπωσιακή.
Μετρώντας λιγότερο από έναν χρόνο από την ίδρυση του (τον Μάρτιο του 2014) κατάφερε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 να αναδειχθεί τέταρτη πολιτική δύναμη με 6,05% και σχεδόν 374.000 ψήφους, προβάλλοντας ως το κόμμα της ανανέωσης και της αλλαγής.
Δυναμική όμως που δεν άντεξε και πολύ σύντομα χάθηκε.
Κάτι που αποτυπώθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, στις οποίες Το Ποτάμι έπεσε στο 4,09% και στις 222.349 ψήφους, χάνοντας το ένα τρίτο του εκλογικού του ποσοστού και της κοινοβουλευτικής του δύναμης.
Έκτοτε τα «νέα» είναι ακόμα χειρότερα.
Οι δημοσκοπήσεις θέλουν Το Ποτάμι σε ποσοστά γύρω από το 2%, βυθίζοντας το στα όρια της πολιτικής ανυποληψίας.
Είναι σαφές ότι είναι ώρα για κρίσιμες αποφάσεις.
Είναι προφανές ότι Το Ποτάμι δεν μπορεί να συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του.
Για να διατηρήσει μια δυναμική, θα πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες.
Και οι επιλογές δεν είναι πολλές.
Και κυρίως δεν είναι εύκολες.
Είτε θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για τη μεγάλη Κεντροαριστερά είτε θα πορευτεί με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, ποντάροντας στο μεταρρυθμιστικό του προφίλ.
Και οι δύο προοπτικές παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά και προβλήματα.
Τα πιο έντονα προβλήματα διαπιστώνονται στην πλευρά της ΝΔ καθώς η προσπάθεια του κ.Μητσοτάκη να στρίψει τη ΝΔ προς το μεταρρυθμιστικό κέντρο θα είναι μια προσπάθεια που ενδεχομένως θα κρατήσει πολύ, αν κρίνει κανείς από το συντηρητικό βάθος που κουβαλά η ΝΔ.
Αναμφίβολα, η πιο ελκυστική προοπτική είναι αυτή της μεγάλης Κεντροαριστεράς.
Είναι ένα εγχείρημα που όλοι το συζητούν, αλλά δεν έχει καταστεί εφικτό έως σήμερα.
Βέβαια για να είναι αποτελεσματικό και να γίνει το βήμα προς τα εμπρός, θα πρέπει και οι υπόλοιποι εταίροι, και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, να απαλλαχθούν από διάφορα «βαρίδια» του παρελθόντος είτε αυτά είναι πρόσωπα είτε πολιτικές ιδέες και νοοτροπίες.
Η ιδέα μιας ενωμένης και ανανεωμένης Κεντροαριστεράς μπορεί να δώσει την απαιτούμενη πολιτική ώθηση και δυναμική τόσο στο Ποτάμι όσο και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ.
Το συνέδριο του Ποταμιού είναι ικανό να αποτελέσει την απαρχή μιας σειράς πολιτικών εξελίξεων.
Το που θα κλίνει Το Ποτάμι θα δώσει ισχυρή δυναμική στις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται είτε στα Δεξιά είτε στα Αριστερά του.
Μια και θα διαμορφώσει νέες ισορροπίες και προοπτικές, οι οποίες είναι ικανές να συμπαρασύρουν στο «ρεύμα» του το πολιτικό σκηνικό.
Βασική προϋπόθεση για αυτό το σενάριο είναι η επιλογή «συμμάχων» να γίνει συντεταγμένα και να μην πυροδοτήσει αποχωρήσεις, διάσπαση και εν πολλοίς το τέλος του Ποταμιού.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Μια και καλείται να απαντήσει σε μια σειρά από «υπαρξιακά» ζητήματα.
Όπως με το ποιον αρχηγό θα πορευτεί, σε ποια πολιτική κατεύθυνση, με ποιες πολιτικές ιδέες.
Ωστόσο, το μείζον ερώτημα είναι πώς θα πορευθεί στο εξής Το Ποτάμι.
Θα συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του;
Θα συμπράξει με το ΠΑΣΟΚ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις για την ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς;
Θα ανταποκριθεί στο «άνοιγμα» του Μητσοτάκη προς το Κέντρο των μεταρρυθμίσεων;
Η εκκίνηση του Ποταμιού ήταν εντυπωσιακή.
Μετρώντας λιγότερο από έναν χρόνο από την ίδρυση του (τον Μάρτιο του 2014) κατάφερε στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 να αναδειχθεί τέταρτη πολιτική δύναμη με 6,05% και σχεδόν 374.000 ψήφους, προβάλλοντας ως το κόμμα της ανανέωσης και της αλλαγής.
Δυναμική όμως που δεν άντεξε και πολύ σύντομα χάθηκε.
Κάτι που αποτυπώθηκε στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, στις οποίες Το Ποτάμι έπεσε στο 4,09% και στις 222.349 ψήφους, χάνοντας το ένα τρίτο του εκλογικού του ποσοστού και της κοινοβουλευτικής του δύναμης.
Έκτοτε τα «νέα» είναι ακόμα χειρότερα.
Οι δημοσκοπήσεις θέλουν Το Ποτάμι σε ποσοστά γύρω από το 2%, βυθίζοντας το στα όρια της πολιτικής ανυποληψίας.
Είναι σαφές ότι είναι ώρα για κρίσιμες αποφάσεις.
Είναι προφανές ότι Το Ποτάμι δεν μπορεί να συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του.
Για να διατηρήσει μια δυναμική, θα πρέπει να αναζητήσει συμμαχίες.
Και οι επιλογές δεν είναι πολλές.
Και κυρίως δεν είναι εύκολες.
Είτε θα ανταποκριθεί στην πρόσκληση του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ για τη μεγάλη Κεντροαριστερά είτε θα πορευτεί με τη ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη, ποντάροντας στο μεταρρυθμιστικό του προφίλ.
Και οι δύο προοπτικές παρουσιάζουν ενδιαφέρον αλλά και προβλήματα.
Τα πιο έντονα προβλήματα διαπιστώνονται στην πλευρά της ΝΔ καθώς η προσπάθεια του κ.Μητσοτάκη να στρίψει τη ΝΔ προς το μεταρρυθμιστικό κέντρο θα είναι μια προσπάθεια που ενδεχομένως θα κρατήσει πολύ, αν κρίνει κανείς από το συντηρητικό βάθος που κουβαλά η ΝΔ.
Αναμφίβολα, η πιο ελκυστική προοπτική είναι αυτή της μεγάλης Κεντροαριστεράς.
Είναι ένα εγχείρημα που όλοι το συζητούν, αλλά δεν έχει καταστεί εφικτό έως σήμερα.
Βέβαια για να είναι αποτελεσματικό και να γίνει το βήμα προς τα εμπρός, θα πρέπει και οι υπόλοιποι εταίροι, και κυρίως το ΠΑΣΟΚ, να απαλλαχθούν από διάφορα «βαρίδια» του παρελθόντος είτε αυτά είναι πρόσωπα είτε πολιτικές ιδέες και νοοτροπίες.
Η ιδέα μιας ενωμένης και ανανεωμένης Κεντροαριστεράς μπορεί να δώσει την απαιτούμενη πολιτική ώθηση και δυναμική τόσο στο Ποτάμι όσο και στο ΠΑΣΟΚ και στη ΔΗΜΑΡ.
Το συνέδριο του Ποταμιού είναι ικανό να αποτελέσει την απαρχή μιας σειράς πολιτικών εξελίξεων.
Το που θα κλίνει Το Ποτάμι θα δώσει ισχυρή δυναμική στις πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται είτε στα Δεξιά είτε στα Αριστερά του.
Μια και θα διαμορφώσει νέες ισορροπίες και προοπτικές, οι οποίες είναι ικανές να συμπαρασύρουν στο «ρεύμα» του το πολιτικό σκηνικό.
Βασική προϋπόθεση για αυτό το σενάριο είναι η επιλογή «συμμάχων» να γίνει συντεταγμένα και να μην πυροδοτήσει αποχωρήσεις, διάσπαση και εν πολλοίς το τέλος του Ποταμιού.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών