Αδυνατεί να πείσει ο πρωθυπουργός
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Αλέξης Τσίπρας είναι η αδυναμία του να πείσει την κοινή γνώμη.
Κυρίως για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών του επιλογών και αποφάσεων.
Οι πιο καλοπροαίρετοι μπορούν να δεχθούν ότι όντως η πρώτη κυβέρνηση του διαπραγματεύτηκε σκληρά και πήγε μέχρι τέλους την «κόντρα» με τους δανειστές, κάτι που δεν είχε γίνει νωρίτερα.
Ότι πράγματι χρησιμοποίησε το δημοψήφισμα για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του και να πάρει καλύτερη συμφωνία.
Ότι την κρίσιμη στιγμή, έκανε την απαραίτητη πολιτική «στροφή» για να σωθεί ο τόπος και οι πολίτες του.
Ότι τη στροφή αυτή και τη νέα συμφωνία την έφερε στον ελληνικό λαό, ο οποίος και την ενέκρινε με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Ότι η νέα συμφωνία-μνημόνιο είναι ηπιότερη από τα δύο προηγούμενα μνημόνια.
Ότι η κυβέρνηση του τουλάχιστον μέχρι τώρα την υλοποιεί κατά γράμμα, όπως έχει δεσμευτεί απέναντι στους εταίρους και στους δανειστές.
Μόνο που αυτοί οι «καλοπροαίρετοι» αποτελούν πλέον τη μειοψηφία εντός της ελληνικής κοινωνίας.
Μια και είναι η ίδια η πραγματικότητα, η οποία κάθε άλλο παρά θετικά μπορεί να αναγνωστεί.
Η διαπραγμάτευση και η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος που βάσει των κυβερνητικών δεσμεύσεων επρόκειτο να ολοκληρωθούν τον περασμένο Οκτώβριο, εξακολουθούν να είναι ανοιχτά.
Χωρίς μάλιστα να έχει κανείς ασφαλή εικόνα για το πότε και το εάν θα κλείσουν.
Μια σειρά από εξόχως κρίσιμα ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα «κόκκινα δάνεια», κοκ, είναι και αυτά «στον αέρα», με πολλούς επαγγελματικούς κλάδους να είναι στους δρόμους.
Την ίδια στιγμή, η προσφυγική κρίση φέρνει στα όρια της την χώρα, και τείνει να εξελιχθεί σε ανθρωπιστική κρίση, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την πορεία του τουρισμού και της οικονομίας.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη στη διαχείριση της κατάσταση, η οποία φέρνει και πάλι την κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Τσίπρα από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει κινηθεί σε «ήρεμα νερά», δεν έχει ηρεμήσει.
Αλλά περιθώρια για ξεκούραση δεν υπάρχουν, καθώς και αυτήν την φορά τα πράγματα είναι οριακά.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και οι πολιτικές «δημιουργικής ασάφειας».
Αντιθέτως απαιτείται συγκεκριμένο σχέδιο, συντονισμένες πρωτοβουλίες, «καθαρό μυαλό» και ψυχραιμία.
Ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι θα πρέπει να κριθεί βάσει των πεπραγμένων του στο τέλος της θητείας του.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο ίδιος και η κυβέρνηση του να καταφέρουν να ξεπεράσουν τον «κάβο» που έχουν μπροστά τους.
Τον οποίο δεν θα καταφέρουν να περάσουν, εάν δεν λάβουν την κατάλληλη στιγμή τις κατάλληλες, και κυρίως, αποτελεσματικές αποφάσεις.
Εάν δηλαδή δεν καθορίσουν επακριβώς την στρατηγική και τις προτεραιότητες τους.
Δεδομένα που τουλάχιστον έως σήμερα είναι μετέωρα και θολά.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Κυρίως για την αποτελεσματικότητα των πολιτικών του επιλογών και αποφάσεων.
Οι πιο καλοπροαίρετοι μπορούν να δεχθούν ότι όντως η πρώτη κυβέρνηση του διαπραγματεύτηκε σκληρά και πήγε μέχρι τέλους την «κόντρα» με τους δανειστές, κάτι που δεν είχε γίνει νωρίτερα.
Ότι πράγματι χρησιμοποίησε το δημοψήφισμα για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του και να πάρει καλύτερη συμφωνία.
Ότι την κρίσιμη στιγμή, έκανε την απαραίτητη πολιτική «στροφή» για να σωθεί ο τόπος και οι πολίτες του.
Ότι τη στροφή αυτή και τη νέα συμφωνία την έφερε στον ελληνικό λαό, ο οποίος και την ενέκρινε με τις εκλογές του Σεπτεμβρίου.
Ότι η νέα συμφωνία-μνημόνιο είναι ηπιότερη από τα δύο προηγούμενα μνημόνια.
Ότι η κυβέρνηση του τουλάχιστον μέχρι τώρα την υλοποιεί κατά γράμμα, όπως έχει δεσμευτεί απέναντι στους εταίρους και στους δανειστές.
Μόνο που αυτοί οι «καλοπροαίρετοι» αποτελούν πλέον τη μειοψηφία εντός της ελληνικής κοινωνίας.
Μια και είναι η ίδια η πραγματικότητα, η οποία κάθε άλλο παρά θετικά μπορεί να αναγνωστεί.
Η διαπραγμάτευση και η αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος που βάσει των κυβερνητικών δεσμεύσεων επρόκειτο να ολοκληρωθούν τον περασμένο Οκτώβριο, εξακολουθούν να είναι ανοιχτά.
Χωρίς μάλιστα να έχει κανείς ασφαλή εικόνα για το πότε και το εάν θα κλείσουν.
Μια σειρά από εξόχως κρίσιμα ζητήματα, όπως το ασφαλιστικό, το φορολογικό, τα «κόκκινα δάνεια», κοκ, είναι και αυτά «στον αέρα», με πολλούς επαγγελματικούς κλάδους να είναι στους δρόμους.
Την ίδια στιγμή, η προσφυγική κρίση φέρνει στα όρια της την χώρα, και τείνει να εξελιχθεί σε ανθρωπιστική κρίση, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται για την πορεία του τουρισμού και της οικονομίας.
Πρόκειται για μια εξαιρετικά δύσκολη στη διαχείριση της κατάσταση, η οποία φέρνει και πάλι την κυβέρνηση με την πλάτη στον τοίχο.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Τσίπρα από τη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει κινηθεί σε «ήρεμα νερά», δεν έχει ηρεμήσει.
Αλλά περιθώρια για ξεκούραση δεν υπάρχουν, καθώς και αυτήν την φορά τα πράγματα είναι οριακά.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου και οι πολιτικές «δημιουργικής ασάφειας».
Αντιθέτως απαιτείται συγκεκριμένο σχέδιο, συντονισμένες πρωτοβουλίες, «καθαρό μυαλό» και ψυχραιμία.
Ο πρωθυπουργός υποστηρίζει ότι θα πρέπει να κριθεί βάσει των πεπραγμένων του στο τέλος της θητείας του.
Αλλά για να γίνει αυτό, θα πρέπει ο ίδιος και η κυβέρνηση του να καταφέρουν να ξεπεράσουν τον «κάβο» που έχουν μπροστά τους.
Τον οποίο δεν θα καταφέρουν να περάσουν, εάν δεν λάβουν την κατάλληλη στιγμή τις κατάλληλες, και κυρίως, αποτελεσματικές αποφάσεις.
Εάν δηλαδή δεν καθορίσουν επακριβώς την στρατηγική και τις προτεραιότητες τους.
Δεδομένα που τουλάχιστον έως σήμερα είναι μετέωρα και θολά.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών