Ασφυκτικά τα χρονικά περιθώρια για το κλείσιμο της αξιολόγησης
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση – και κατ’επέκταση η χώρα – δεν έχει άλλη επιλογή από την επίτευξη συμφωνίας με τους δανειστές και την ολοκλήρωση της αξιολόγησης.
Το αναγνωρίζουν όλοι.
Και οι δανειστές, και το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία.
Επίσης, όλοι αναγνωρίζουν ότι η επίτευξη της συμφωνίας συνοδεύεται από πολλά νέα και δυσβάσταχτα μέτρα που επηρεάζουν ολοένα και περισσότερες πτυχές της καθημερινότητας μας (ασφαλιστικό, φορολογία, κόκκινα δάνεια, κοκ).
Παρόλο αυτά είναι εξίσου κατανοητό στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ότι χωρίς τη συμφωνία και τα όσα επώδυνα μέτρα αυτή συνεπάγεται, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη λιτότητα.
Παρά τις παραδοχές αυτές, κύριο – αν όχι μόνιμο - εμπόδιο είναι και πάλι το γνωστό πολιτικό σκηνικό των πυροτεχνημάτων και του ατέρμονου παιχνιδιού εντυπώσεων, από το οποίο η κάθε πλευρά προσπαθεί να αποκομίσει τα περισσότερα οφέλη (άραγε για ποιόν;).
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι τηρεί απαρέγκλιτα τη συμφωνία και επισημαίνει ότι βάσει αυτής, μόλις ολοκληρωθεί επιτυχώς η πρώτη αξιολόγηση, θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος.
Πάνω σε αυτή τη «γραμμή», η οποία έχει χαρακτηριστεί και ως η «Ιθάκη» της κυβέρνησης από πολλούς υπουργούς της, ποντάρει ο Τσίπρας προκειμένου να ξεπεράσει το «σκόπελο» των ψηφοφοριών στη Βουλή.
Είναι άλλωστε και το τελευταίο χαρτί του για να πείσει την κοινωνία ότι κάτι πέτυχε σε αυτή τη διαπραγμάτευση πέρα από νέες επιβαρύνσεις.
Την ίδια στιγμή, η ΝΔ αφού κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη, άχρηστη, ότι είναι η χειρότερη από τη μεταπολίτευση και μετά, ότι καταστρέφει κάθε ημέρα την χώρα, ζητά επίμονα και επαναλαμβανόμενα εκλογές, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα στη Βουλή.
Δηλαδή επιτίθεται στην κυβέρνηση και ζητά εκλογές χωρίς να μπορεί να πει (και να πείσει) τι διαφορετικό θα πράξει από τη σημερινή πολιτική ύστερα από την εκλογική περιπέτεια, ενώ αν και ζητά να κλείσει η συμφωνία, υπογραμμίζει πως δεν πρόκειται να αναλάβει το οποιοδήποτε κόστος του «λογαριασμού» των μέτρων.
Πρόκειται για το ίδιο έργο, το ίδιο σενάριο – αν και με άλλους πρωταγωνιστές – που ανεβαίνει στην ίδια πολιτική σκηνή εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde στη συνέντευξη της στο Bloomberg, το είπε ξεκάθαρα.
Ότι δηλαδή το ΔΝΤ υπερεκτίμησε την ικανότητα της Ελλάδας να πάρει πάνω της τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν, καθώς οι κυβερνήσεις άλλαζαν με το ίδιο πάντα αφήγημα: «δεν είναι δικό μας το πρόγραμμα, δεν είναι δικές μας οι μεταρρυθμίσεις, δεν είναι δικά μας τα μέτρα, μας τα επιβάλλει η τρόικα».
Πλέον το αφήγημα αυτό έχει καταστεί δυσλειτουργικό, ιδιαίτερα τώρα που ο χρόνος τελειώνει.
Το «χωνεύει» καθημερινά η κοινωνία, η οποία πληρώνει και το λογαριασμό.
Ας το χωνέψουν λοιπόν Τσίπρας και Μητσοτάκης για να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Το αναγνωρίζουν όλοι.
Και οι δανειστές, και το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία.
Επίσης, όλοι αναγνωρίζουν ότι η επίτευξη της συμφωνίας συνοδεύεται από πολλά νέα και δυσβάσταχτα μέτρα που επηρεάζουν ολοένα και περισσότερες πτυχές της καθημερινότητας μας (ασφαλιστικό, φορολογία, κόκκινα δάνεια, κοκ).
Παρόλο αυτά είναι εξίσου κατανοητό στο μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ότι χωρίς τη συμφωνία και τα όσα επώδυνα μέτρα αυτή συνεπάγεται, θα υπάρξει πολύ μεγαλύτερη λιτότητα.
Παρά τις παραδοχές αυτές, κύριο – αν όχι μόνιμο - εμπόδιο είναι και πάλι το γνωστό πολιτικό σκηνικό των πυροτεχνημάτων και του ατέρμονου παιχνιδιού εντυπώσεων, από το οποίο η κάθε πλευρά προσπαθεί να αποκομίσει τα περισσότερα οφέλη (άραγε για ποιόν;).
Η κυβέρνηση διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι τηρεί απαρέγκλιτα τη συμφωνία και επισημαίνει ότι βάσει αυτής, μόλις ολοκληρωθεί επιτυχώς η πρώτη αξιολόγηση, θα πρέπει να ανοίξει η συζήτηση για το χρέος.
Πάνω σε αυτή τη «γραμμή», η οποία έχει χαρακτηριστεί και ως η «Ιθάκη» της κυβέρνησης από πολλούς υπουργούς της, ποντάρει ο Τσίπρας προκειμένου να ξεπεράσει το «σκόπελο» των ψηφοφοριών στη Βουλή.
Είναι άλλωστε και το τελευταίο χαρτί του για να πείσει την κοινωνία ότι κάτι πέτυχε σε αυτή τη διαπραγμάτευση πέρα από νέες επιβαρύνσεις.
Την ίδια στιγμή, η ΝΔ αφού κατηγορεί την κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη, άχρηστη, ότι είναι η χειρότερη από τη μεταπολίτευση και μετά, ότι καταστρέφει κάθε ημέρα την χώρα, ζητά επίμονα και επαναλαμβανόμενα εκλογές, διαμηνύοντας ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα στη Βουλή.
Δηλαδή επιτίθεται στην κυβέρνηση και ζητά εκλογές χωρίς να μπορεί να πει (και να πείσει) τι διαφορετικό θα πράξει από τη σημερινή πολιτική ύστερα από την εκλογική περιπέτεια, ενώ αν και ζητά να κλείσει η συμφωνία, υπογραμμίζει πως δεν πρόκειται να αναλάβει το οποιοδήποτε κόστος του «λογαριασμού» των μέτρων.
Πρόκειται για το ίδιο έργο, το ίδιο σενάριο – αν και με άλλους πρωταγωνιστές – που ανεβαίνει στην ίδια πολιτική σκηνή εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Christine Lagarde στη συνέντευξη της στο Bloomberg, το είπε ξεκάθαρα.
Ότι δηλαδή το ΔΝΤ υπερεκτίμησε την ικανότητα της Ελλάδας να πάρει πάνω της τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν, καθώς οι κυβερνήσεις άλλαζαν με το ίδιο πάντα αφήγημα: «δεν είναι δικό μας το πρόγραμμα, δεν είναι δικές μας οι μεταρρυθμίσεις, δεν είναι δικά μας τα μέτρα, μας τα επιβάλλει η τρόικα».
Πλέον το αφήγημα αυτό έχει καταστεί δυσλειτουργικό, ιδιαίτερα τώρα που ο χρόνος τελειώνει.
Το «χωνεύει» καθημερινά η κοινωνία, η οποία πληρώνει και το λογαριασμό.
Ας το χωνέψουν λοιπόν Τσίπρας και Μητσοτάκης για να πάμε ένα βήμα πιο πέρα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών