Η συμπλήρωση ενός έτους στη διακυβέρνηση επιτρέπει στον πρωθυπουργό να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές
Ένας χρόνος συμπληρώθηκε (στις 20/9) για τη δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Και η πίεση για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξακολουθεί να παραμένει αμείωτη.
Από την πρώτη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία της χώρας – τον Ιανουάριο του 2015 – μοιάζει να πορεύεται με την πλάτη στον τοίχο και υπό ασφυκτικές προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα.
Και μπορεί σε μεγάλο βαθμό να έχει αποκατασταθεί μια σχετική πολιτική και οικονομική σταθερότητα, αλλά τα προβλήματα είναι πολλά και μια σειρά από κορυφαία ζητήματα ανοιχτά.
Η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης για την υποδόση των 2,8 δις ευρώ, η δεύτερη αξιολόγηση με τα εργασιακά, το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που μπορεί να της επιτρέψει την πρόσβαση στις αγορές, το προσφυγικό που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί, ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες και η υπόθεση της Attica Bank είναι μερικά μόνο από τα «μέτωπα», με τα οποία είναι αντιμέτωπη σήμερα η κυβέρνηση.
Μέτωπα, καθένα εκ των οποίων είναι ικανό να κάνει τη «ζημιά» για την κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει απογοητευμένη, δυσαρεστημένη από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι δεν είναι ικανή να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.
Η αντιπολίτευση είναι στα κάγκελα, με τη ΝΔ να έχει εκτοξεύσει στα ύψη τον αντιπολιτευτικό της τόνο και να ζητά μονίμως εκλογές προκειμένου να φύγει η «πλέον επιζήμια για την χώρα κυβέρνηση», όπως υποστηρίζει.
Οι δανειστές και αυτοί εμμένουν στη σκληρή γραμμή τους, ζητώντας από την κυβέρνηση να προχωρήσει στην τάχιστη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, μη δείχνοντας παράλληλα την ίδια θέρμη για την τήρηση των δικών τους υπεσχημένων, όσον αφορά π.χ. την ελάφρυνση του χρέους.
Και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται εντός του Οκτωβρίου να προχωρήσει σε ένα συνέδριο, όπου θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την πολιτική του ταυτότητα, να διαμορφώσει τη νέα του πολιτική του θέση και να ορίσει τα βήματα για την επόμενη ημέρα.
Παρά τη δυσαρέσκεια και τις επικρίσεις, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που ήδη ακολουθείται, προκειμένου η χώρα να καταφέρει να βγει από την περίοδο της κρίσης και της ύφεσης.
Για αυτό άλλωστε πιέζει – όπως προκύπτει άλλωστε και από τις επαφές του στη Νέα Υόρκη – προκειμένου έως το τέλος του 2016 να υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα από την πλευρά των δανειστών για την απομείωση του ελληνικού χρέους.
Καθώς η εξέλιξη αυτή, όπως εκτιμά, θα δώσει σαφές μήνυμα στους επενδυτές ότι τα χειρότερα πέρασαν, ότι η Ελλάδα επιστρέφει, ότι η ανάπτυξη έρχεται.
Γεγονότα που αν συμβούν, ευελπιστεί ότι θα αλλάξει το αρνητικό κλίμα και θα του δώσουν πολύτιμες ανάσες για να φτάσει έως το τέλος της τετραετίας του.
Εάν αυτό δεν συμβεί, εάν το ελληνικό ζήτημα παραμείνει εκκρεμές έως ότου γίνουν εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία (οι τελευταίες το φθινόπωρο του 2017), η πίεση που δέχεται θα γίνει ακόμα πιο ασφυκτική.
Και τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά.
Ακόμα και να παίξει το χαρτί του πολιτικού αιφνιδιασμού, ιδιαίτερα από τη στιγμή που βάσει του Συντάγματος, η συμπλήρωση ενός έτους από την ανάληψη της εξουσίας, δίνει το δικαίωμα στον πρωθυπουργό να ζητήσει τη διάλυση της Βουλής και να προκηρύξει εθνικές εκλογές για μείζον εθνικό θέμα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Και η πίεση για την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα εξακολουθεί να παραμένει αμείωτη.
Από την πρώτη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία της χώρας – τον Ιανουάριο του 2015 – μοιάζει να πορεύεται με την πλάτη στον τοίχο και υπό ασφυκτικές προθεσμίες και χρονοδιαγράμματα.
Και μπορεί σε μεγάλο βαθμό να έχει αποκατασταθεί μια σχετική πολιτική και οικονομική σταθερότητα, αλλά τα προβλήματα είναι πολλά και μια σειρά από κορυφαία ζητήματα ανοιχτά.
Η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης για την υποδόση των 2,8 δις ευρώ, η δεύτερη αξιολόγηση με τα εργασιακά, το ζήτημα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, η συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ που μπορεί να της επιτρέψει την πρόσβαση στις αγορές, το προσφυγικό που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί, ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες και η υπόθεση της Attica Bank είναι μερικά μόνο από τα «μέτωπα», με τα οποία είναι αντιμέτωπη σήμερα η κυβέρνηση.
Μέτωπα, καθένα εκ των οποίων είναι ικανό να κάνει τη «ζημιά» για την κυβέρνηση.
Την ίδια στιγμή, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δηλώνει απογοητευμένη, δυσαρεστημένη από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, εκτιμώντας ότι δεν είναι ικανή να αλλάξει τα πράγματα προς το καλύτερο.
Η αντιπολίτευση είναι στα κάγκελα, με τη ΝΔ να έχει εκτοξεύσει στα ύψη τον αντιπολιτευτικό της τόνο και να ζητά μονίμως εκλογές προκειμένου να φύγει η «πλέον επιζήμια για την χώρα κυβέρνηση», όπως υποστηρίζει.
Οι δανειστές και αυτοί εμμένουν στη σκληρή γραμμή τους, ζητώντας από την κυβέρνηση να προχωρήσει στην τάχιστη υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων, μη δείχνοντας παράλληλα την ίδια θέρμη για την τήρηση των δικών τους υπεσχημένων, όσον αφορά π.χ. την ελάφρυνση του χρέους.
Και μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται εντός του Οκτωβρίου να προχωρήσει σε ένα συνέδριο, όπου θα πρέπει να επαναπροσδιορίσει την πολιτική του ταυτότητα, να διαμορφώσει τη νέα του πολιτική του θέση και να ορίσει τα βήματα για την επόμενη ημέρα.
Παρά τη δυσαρέσκεια και τις επικρίσεις, ο Αλέξης Τσίπρας γνωρίζει πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν που ήδη ακολουθείται, προκειμένου η χώρα να καταφέρει να βγει από την περίοδο της κρίσης και της ύφεσης.
Για αυτό άλλωστε πιέζει – όπως προκύπτει άλλωστε και από τις επαφές του στη Νέα Υόρκη – προκειμένου έως το τέλος του 2016 να υπάρξουν συγκεκριμένα μέτρα από την πλευρά των δανειστών για την απομείωση του ελληνικού χρέους.
Καθώς η εξέλιξη αυτή, όπως εκτιμά, θα δώσει σαφές μήνυμα στους επενδυτές ότι τα χειρότερα πέρασαν, ότι η Ελλάδα επιστρέφει, ότι η ανάπτυξη έρχεται.
Γεγονότα που αν συμβούν, ευελπιστεί ότι θα αλλάξει το αρνητικό κλίμα και θα του δώσουν πολύτιμες ανάσες για να φτάσει έως το τέλος της τετραετίας του.
Εάν αυτό δεν συμβεί, εάν το ελληνικό ζήτημα παραμείνει εκκρεμές έως ότου γίνουν εκλογές σε Γαλλία και Γερμανία (οι τελευταίες το φθινόπωρο του 2017), η πίεση που δέχεται θα γίνει ακόμα πιο ασφυκτική.
Και τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι ανοιχτά.
Ακόμα και να παίξει το χαρτί του πολιτικού αιφνιδιασμού, ιδιαίτερα από τη στιγμή που βάσει του Συντάγματος, η συμπλήρωση ενός έτους από την ανάληψη της εξουσίας, δίνει το δικαίωμα στον πρωθυπουργό να ζητήσει τη διάλυση της Βουλής και να προκηρύξει εθνικές εκλογές για μείζον εθνικό θέμα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών