Ρευστό το προβάδισμα της ΝΔ
Η χθεσινή «μετωπική» Τσίπρα – Μητσοτάκη στη Βουλή ανέδειξε για άλλη μια φορά το κλίμα πόλωσης που συντηρείται μεταξύ της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση κατηγορεί τη ΝΔ ότι υπερασπίζεται τη διαπλοκή που η ίδια θέλει να πατάξει και υποστηρίζει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει έλλειμμα στρατηγικής.
Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τα έχει γκρεμίσει όλα, ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον τόπο και ότι το καλύτερο που θα είχε να πράξει, θα ήταν να φύγει το συντομότερο δυνατό από την εξουσία.
Παρά τους υψηλούς τόνους ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το στρατηγικό αδιέξοδο και των δύο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το υψηλότερο ποσοστό για καταλληλότερος πρωθυπουργός το έχει ο «κανένας από τους δύο»
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται σημαντικά της ΝΔ, η οποία προβάλλει ως ο επόμενος νικητής των εκλογών.
Αλλά είναι εμφανής η αδυναμία της ΝΔ να «κλειδώσει» τη διαφορά και κατ’επέκταση την εκλογική της επικράτηση, καθώς φαίνεται να μην μπορεί να πείσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
Οι οποίοι ως επί το πλείστον αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατευθύνονται στη ΝΔ, τηρώντας – θα έλεγε κανείς – μια στάση αναμονής.
Και εδώ είναι ίσως το «κλειδί» για το νικητή των επόμενων εκλογών.
Είναι προφανές πως η κοινή γνώμη είναι απόλυτα δυσαρεστημένη, απογοητευμένη και οργισμένη από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Για αυτό και η αποδοκιμασία της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με το ασφυκτικό πλαίσιο λιτότητας, είναι στα ύψη σε τέτοιο βαθμό που καθιστά την επανεκλογή της να φαντάζει σχεδόν αδύνατη.
Την ίδια στιγμή όμως και η υπεροχή της ΝΔ φαντάζει να έχει και αυτή τα δικά της όρια.
Με ποσοστά που κυμαίνονται στην καλύτερη περίπτωση περί του 30%, με τη συσπείρωση της ήδη να κινείται άνω του 80%, ο μόνος τρόπος για να σχηματίσει κυβέρνηση θα ήταν μέσω συμμαχιών, που αυτή τη στιγμή περιορίζονται μόνο στη Δημοκρατική Συμπαράταξη (μια και Το Ποτάμι κινείται σταθερά κάτω του 2%).
Άρα πρόκειται για ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό περιβάλλον, όπου βεβαιότητες δεν υπάρχουν, και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Τσίπρας και Μητσοτάκης, το αμέσως επόμενο διάστημα, αναμένεται να ξεδιπλώσουν περαιτέρω τη στρατηγική τους, η οποία εν πολλοίς θα συνίσταται στην προσέγγιση του περίφημου μεσαίου χώρου.
Μια και από αυτόν ευελπιστούν να πάρουν «ενέσεις» στη δυναμική τους.
Όμως η «μάχη» φαίνεται πως θα κριθεί κυρίως από δύο κατηγορίες εργαζομένων, τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι «τρέμουν» οποιαδήποτε ανατροπή στα κεκτημένα τους (π.χ. αξιολόγηση, κινητικότητα) και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι βλέπουν τα εισοδήματα τους να γκρεμίζονται υπό το βάρος της φορολογίας.
Οι μεν πρώτοι έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν από μια ενδεχόμενη άφιξη του κ.Μητσοτάκη, οι δε δεύτεροι να ελπίζουν ότι η αποχώρηση του κ.Τσίπρα μπορεί να τους φέρει φορολογικές ανάσες.
Το προς τα πού θα γείρουν οι μεν και οι δε, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πότε θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές.
Και κυρίως από το εάν έως τότε η οικονομία θα έχει καταφέρει να «γυρίσει» ή αν θα εξακολουθήσει να σέρνεται.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η κυβέρνηση κατηγορεί τη ΝΔ ότι υπερασπίζεται τη διαπλοκή που η ίδια θέλει να πατάξει και υποστηρίζει ότι η αξιωματική αντιπολίτευση έχει έλλειμμα στρατηγικής.
Η ΝΔ κατηγορεί την κυβέρνηση ότι τα έχει γκρεμίσει όλα, ότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον τόπο και ότι το καλύτερο που θα είχε να πράξει, θα ήταν να φύγει το συντομότερο δυνατό από την εξουσία.
Παρά τους υψηλούς τόνους ωστόσο, οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν το στρατηγικό αδιέξοδο και των δύο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το υψηλότερο ποσοστό για καταλληλότερος πρωθυπουργός το έχει ο «κανένας από τους δύο»
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπολείπεται σημαντικά της ΝΔ, η οποία προβάλλει ως ο επόμενος νικητής των εκλογών.
Αλλά είναι εμφανής η αδυναμία της ΝΔ να «κλειδώσει» τη διαφορά και κατ’επέκταση την εκλογική της επικράτηση, καθώς φαίνεται να μην μπορεί να πείσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους.
Οι οποίοι ως επί το πλείστον αποχωρούν από το ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν κατευθύνονται στη ΝΔ, τηρώντας – θα έλεγε κανείς – μια στάση αναμονής.
Και εδώ είναι ίσως το «κλειδί» για το νικητή των επόμενων εκλογών.
Είναι προφανές πως η κοινή γνώμη είναι απόλυτα δυσαρεστημένη, απογοητευμένη και οργισμένη από τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
Για αυτό και η αποδοκιμασία της κυβέρνησης, σε συνδυασμό με το ασφυκτικό πλαίσιο λιτότητας, είναι στα ύψη σε τέτοιο βαθμό που καθιστά την επανεκλογή της να φαντάζει σχεδόν αδύνατη.
Την ίδια στιγμή όμως και η υπεροχή της ΝΔ φαντάζει να έχει και αυτή τα δικά της όρια.
Με ποσοστά που κυμαίνονται στην καλύτερη περίπτωση περί του 30%, με τη συσπείρωση της ήδη να κινείται άνω του 80%, ο μόνος τρόπος για να σχηματίσει κυβέρνηση θα ήταν μέσω συμμαχιών, που αυτή τη στιγμή περιορίζονται μόνο στη Δημοκρατική Συμπαράταξη (μια και Το Ποτάμι κινείται σταθερά κάτω του 2%).
Άρα πρόκειται για ένα εξαιρετικά ρευστό πολιτικό περιβάλλον, όπου βεβαιότητες δεν υπάρχουν, και όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.
Τσίπρας και Μητσοτάκης, το αμέσως επόμενο διάστημα, αναμένεται να ξεδιπλώσουν περαιτέρω τη στρατηγική τους, η οποία εν πολλοίς θα συνίσταται στην προσέγγιση του περίφημου μεσαίου χώρου.
Μια και από αυτόν ευελπιστούν να πάρουν «ενέσεις» στη δυναμική τους.
Όμως η «μάχη» φαίνεται πως θα κριθεί κυρίως από δύο κατηγορίες εργαζομένων, τους δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι «τρέμουν» οποιαδήποτε ανατροπή στα κεκτημένα τους (π.χ. αξιολόγηση, κινητικότητα) και τους μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι βλέπουν τα εισοδήματα τους να γκρεμίζονται υπό το βάρος της φορολογίας.
Οι μεν πρώτοι έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν από μια ενδεχόμενη άφιξη του κ.Μητσοτάκη, οι δε δεύτεροι να ελπίζουν ότι η αποχώρηση του κ.Τσίπρα μπορεί να τους φέρει φορολογικές ανάσες.
Το προς τα πού θα γείρουν οι μεν και οι δε, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πότε θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές.
Και κυρίως από το εάν έως τότε η οικονομία θα έχει καταφέρει να «γυρίσει» ή αν θα εξακολουθήσει να σέρνεται.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών