Στο τραπέζι και το σενάριο των πρόωρων εκλογών…
Η απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες επέφερε ένα ηχηρό πολιτικό πλήγμα στην κυβέρνηση μια και αποδόμησε το βασικό κυβερνητικό επιχείρημα για τη μάχη κατά της διαπλοκής.
Πλήγμα, το οποίο πέρα από το ότι ανέτρεψε το σχεδιασμό του πρωθυπουργού – βλέπε ανασχηματισμό - ήρθε να προστεθεί σε ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο με το οποίο είναι αντιμέτωπη η κυβέρνηση.
Από όλα τα μέτωπα τα νέα κάθε άλλο παρά ευχάριστα μπορούν να θεωρηθούν για τον Αλέξη Τσίπρα.
Το ΔΝΤ λέει ότι χρέος και ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμα, επισημαίνει ότι πρέπει να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα (διαφορετικά θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα ακόμα πιο φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, δηλαδή νέα μέτρα) και αφήνει υπονοούμενα για 4ο πρόγραμμα, όταν ακόμα δεν έχει αποσαφηνίσει για το εάν θα συμμετάσχει στο 3ο.
Το Βερολίνο και εσχάτως ο ESM υποστηρίζουν πως το χρέος είναι βιώσιμο, πως δεν υπάρχει πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια και παραπέμπουν για το μέλλον (σε κάθε περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2017) την όποια απόφαση για την ελάφρυνση του.
Την οποία όμως απόφαση για απομείωση του χρέους αναμένει η ΕΚΤ, η οποία τονίζει ότι μόνο τότε θα αγοράσει ελληνικά ομόλογα.
Και ενώ οι δανειστές εξακολουθούν να ψάχνουν εν μέσω αντιπαραθέσεων τι θα πράξουν με το ελληνικό χρέος και γενικότερα με το ελληνικό ζήτημα, τα πράγματα στο εσωτερικό είναι ακόμα πιο δύσκολα για την κυβέρνηση.
Οι φόροι παραμένουν στα ύψη και αναμένεται να ενταθούν από τις αρχές του νέου έτους.
Στα ύψη παραμένει και η δυσαρέσκεια, η απογοήτευση και η απελπισία της κοινωνίας, η οποία δεν βλέπει καμία προοπτική, διατυπώνει την απαισιοδοξία της για την πορεία της οικονομίας και της χώρας και υποστηρίζει πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι για να ανατρέψει αυτό το αδιέξοδο.
Δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε όλες τις έως σήμερα δημοσκοπήσεις.
Και μπορεί ο πρωθυπουργός να διαμηνύει πως προτιμά να χάνει στις δημοσκοπήσεις και να κερδίζει στις εκλογές αλλά το ερώτημα είναι που μπορεί να ποντάρει για να ανατρέψει το εις βάρος του πολιτικό σκηνικό.
Είναι προφανές πως - ιδιαίτερα και μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες -, η κυβέρνηση διέρχεται ίσως της πιο δύσκολης στιγμής της.
Μια στιγμή όμως όπου όλα τα σενάρια, από το πλέον θετικό έως το πλέον αρνητικό, είναι στο τραπέζι.
Συνεπώς όλα είναι ρευστά και άρα πιθανά.
Η κυβέρνηση ποντάρει στο κλείσιμο της β’ αξιολόγησης έτσι ώστε να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το επιχείρημα της ότι πλέον είναι η ώρα των δανειστών να τηρήσουν τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις τους, με τις οποίες είναι δυνατό να κλείσει το κεφάλαιο «ελληνική κρίση».
Ποντάρει στην ανάκαμψη της οικονομίας, όχι τόσο διότι θα αλλάξει κάτι δραματικά στην τσέπη των φορολογουμένων αλλά διότι θα αλλάξει η ψυχολογία των πολιτών ότι υπάρχει προοπτική και ότι τα χειρότερα είναι πίσω.
Ποντάρει στο ότι η ΝΔ εξακολουθεί να επιμένει στο αίτημα της για πρόωρες εκλογές, το οποίο είναι σαφές σε όλους πόσο επικίνδυνο και επιπόλαιο είναι για τη σταθερότητα της χώρας.
Ποντάρει στο ότι η ΝΔ παρά το γεγονός ότι έχει σαφές προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταφέρνει να πείσει μεγάλο μερίδιο της κοινής γνώμης, το οποίο μπορεί να αποχωρεί σταθερά από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν κατευθύνεται σε άλλα κόμματα, τηρώντας μια περίεργη στάση αναμονής.
Στάση ιδιαίτερης σημασίας σε περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση είναι με την πλάτη στον τοίχο τη δεδομένη στιγμή.
Εξίσου προφανές όμως είναι ότι ο νικητής των επόμενων εκλογών θα εξαρτηθεί από το πότε θα γίνουν αυτές και υπό ποιες συνθήκες.
Αν για παράδειγμα οι δανειστές θα επιλέξουν τη διατήρηση της σημερινής στασιμότητας επιλέγοντας να στύψουν μέχρι τέλους τον Τσίπρα ή αν θα κινητοποιηθούν και θα λάβουν αποφάσεις που θα του αφήσουν περιθώρια κινήσεων.
Άλλωστε από τη στάση αυτή εξαρτάται και ο Κ. Μητσοτάκης δεδομένης και της αδυναμίας του να βγει μπροστά και να πει κάτι διαφορετικό.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Πλήγμα, το οποίο πέρα από το ότι ανέτρεψε το σχεδιασμό του πρωθυπουργού – βλέπε ανασχηματισμό - ήρθε να προστεθεί σε ένα εξαιρετικά ασφυκτικό πλαίσιο με το οποίο είναι αντιμέτωπη η κυβέρνηση.
Από όλα τα μέτωπα τα νέα κάθε άλλο παρά ευχάριστα μπορούν να θεωρηθούν για τον Αλέξη Τσίπρα.
Το ΔΝΤ λέει ότι χρέος και ασφαλιστικό δεν είναι βιώσιμα, επισημαίνει ότι πρέπει να μειωθούν τα πρωτογενή πλεονάσματα (διαφορετικά θα πρέπει να υιοθετηθεί ένα ακόμα πιο φιλόδοξο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, δηλαδή νέα μέτρα) και αφήνει υπονοούμενα για 4ο πρόγραμμα, όταν ακόμα δεν έχει αποσαφηνίσει για το εάν θα συμμετάσχει στο 3ο.
Το Βερολίνο και εσχάτως ο ESM υποστηρίζουν πως το χρέος είναι βιώσιμο, πως δεν υπάρχει πρόβλημα για τα επόμενα χρόνια και παραπέμπουν για το μέλλον (σε κάθε περίπτωση μετά τις γερμανικές εκλογές το φθινόπωρο του 2017) την όποια απόφαση για την ελάφρυνση του.
Την οποία όμως απόφαση για απομείωση του χρέους αναμένει η ΕΚΤ, η οποία τονίζει ότι μόνο τότε θα αγοράσει ελληνικά ομόλογα.
Και ενώ οι δανειστές εξακολουθούν να ψάχνουν εν μέσω αντιπαραθέσεων τι θα πράξουν με το ελληνικό χρέος και γενικότερα με το ελληνικό ζήτημα, τα πράγματα στο εσωτερικό είναι ακόμα πιο δύσκολα για την κυβέρνηση.
Οι φόροι παραμένουν στα ύψη και αναμένεται να ενταθούν από τις αρχές του νέου έτους.
Στα ύψη παραμένει και η δυσαρέσκεια, η απογοήτευση και η απελπισία της κοινωνίας, η οποία δεν βλέπει καμία προοπτική, διατυπώνει την απαισιοδοξία της για την πορεία της οικονομίας και της χώρας και υποστηρίζει πως η κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει κάτι για να ανατρέψει αυτό το αδιέξοδο.
Δυσαρέσκεια που αποτυπώνεται ξεκάθαρα σε όλες τις έως σήμερα δημοσκοπήσεις.
Και μπορεί ο πρωθυπουργός να διαμηνύει πως προτιμά να χάνει στις δημοσκοπήσεις και να κερδίζει στις εκλογές αλλά το ερώτημα είναι που μπορεί να ποντάρει για να ανατρέψει το εις βάρος του πολιτικό σκηνικό.
Είναι προφανές πως - ιδιαίτερα και μετά την απόφαση του ΣτΕ για τις τηλεοπτικές άδειες -, η κυβέρνηση διέρχεται ίσως της πιο δύσκολης στιγμής της.
Μια στιγμή όμως όπου όλα τα σενάρια, από το πλέον θετικό έως το πλέον αρνητικό, είναι στο τραπέζι.
Συνεπώς όλα είναι ρευστά και άρα πιθανά.
Η κυβέρνηση ποντάρει στο κλείσιμο της β’ αξιολόγησης έτσι ώστε να ενισχυθεί ακόμα περισσότερο το επιχείρημα της ότι πλέον είναι η ώρα των δανειστών να τηρήσουν τις δεσμεύσεις και τις υποχρεώσεις τους, με τις οποίες είναι δυνατό να κλείσει το κεφάλαιο «ελληνική κρίση».
Ποντάρει στην ανάκαμψη της οικονομίας, όχι τόσο διότι θα αλλάξει κάτι δραματικά στην τσέπη των φορολογουμένων αλλά διότι θα αλλάξει η ψυχολογία των πολιτών ότι υπάρχει προοπτική και ότι τα χειρότερα είναι πίσω.
Ποντάρει στο ότι η ΝΔ εξακολουθεί να επιμένει στο αίτημα της για πρόωρες εκλογές, το οποίο είναι σαφές σε όλους πόσο επικίνδυνο και επιπόλαιο είναι για τη σταθερότητα της χώρας.
Ποντάρει στο ότι η ΝΔ παρά το γεγονός ότι έχει σαφές προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, δεν καταφέρνει να πείσει μεγάλο μερίδιο της κοινής γνώμης, το οποίο μπορεί να αποχωρεί σταθερά από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν κατευθύνεται σε άλλα κόμματα, τηρώντας μια περίεργη στάση αναμονής.
Στάση ιδιαίτερης σημασίας σε περίπτωση που προκηρυχθούν εκλογές.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση είναι με την πλάτη στον τοίχο τη δεδομένη στιγμή.
Εξίσου προφανές όμως είναι ότι ο νικητής των επόμενων εκλογών θα εξαρτηθεί από το πότε θα γίνουν αυτές και υπό ποιες συνθήκες.
Αν για παράδειγμα οι δανειστές θα επιλέξουν τη διατήρηση της σημερινής στασιμότητας επιλέγοντας να στύψουν μέχρι τέλους τον Τσίπρα ή αν θα κινητοποιηθούν και θα λάβουν αποφάσεις που θα του αφήσουν περιθώρια κινήσεων.
Άλλωστε από τη στάση αυτή εξαρτάται και ο Κ. Μητσοτάκης δεδομένης και της αδυναμίας του να βγει μπροστά και να πει κάτι διαφορετικό.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών