Αναγκαία και χωρίς άλλη καθυστέρηση η πολιτική συνεννόηση για το θέμα της οικονομίας...
Αντιμέτωπη με μια σειρά σοβαρών αναταράξεων είναι η κυβέρνηση σε μια χρονική στιγμή ιδιαίτερα κρίσιμη για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και κατ’επέκταση της χώρας.
Η στάση Schaeuble στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, η διαφαινόμενη υποχώρηση του ΔΝΤ στις θέσεις του Γερμανού ΥΠΟΙΚ και στο παντελώς παράλογο αίτημα του για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ακόμα και για μια δεκαετία είναι δείγματα γραφής που δείχνουν πως τα πράγματα για την Ελλάδα παραμένουν εξαιρετικά δύσκολα.
Μια και με την εμμονική αυτή τοποθέτηση του ο Schaeuble είτε δρομολογεί το τέλος της κυβέρνησης Τσίπρα είτε φέρνει πιο κοντά την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Και ενώ θα περίμενε κανείς πως απέναντι σε αυτό το νέο «take or leave it» του Schaeuble, θα είχαμε πάρει τα μαθήματα μας και τουλάχιστον θα ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι, τα γεγονότα κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν κάποιου είδους ετοιμότητα.
Μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Πρώτα από όλα η ίδια η κυβέρνηση αδυνατεί να βρει τον προσανατολισμό της, μια και η ίδια χάνει τα βήματα της.
Το ταξίδι Καμμένου στη Ρω και στη Μεγίστη με τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας (ανάμεσα τους και βουλευτές της Χρυσής Αυγής) προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (άλλοι κάνουν λόγο και για δυσαρέσκεια Τσίπρα) για τη στάση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι και τόσο ισχυρή.
Άλλωστε ο ίδιος ο κ.Καμμένος με αφορμή και την κόντρα Ιερώνυμου – Φίλη, είχε υποστηρίξει πως εάν του ζητούνταν, ήταν έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση.
Και ενώ η κυβέρνηση παραμένει ασταθής, η αξιωματική αντιπολίτευση της επιτίθεται και της τραβά το χαλί.
Η ΝΔ ζητά πολιτική αλλαγή, καλεί τον Τσίπρα να παραιτηθεί, απαιτεί εκλογές και βιάζεται να αναλάβει για να εφαρμόσει τη Συμφωνία Αλήθειας, αδιαφορώντας για το ότι ο Schaeuble ετοιμάζεται να στήσει στον Τσίπρα το ίδιο σκηνικό που είχε στήσει και στον Σαμαρά.
Και που είναι πολύ πιθανό να στήσει αργότερα και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην χθεσινή απεργία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, η οποία έγινε κατά των πολιτικών «της τιμωρητικής λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης».
Και μπορεί η ανακοίνωση να εστίαζε στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την οποία επιδιώκει και η κυβέρνηση στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της απέναντι στα αιτήματα των δανειστών, αλλά όπως και να έχει η απεργία γινόταν κατά των πολιτικών που αποφασίζει και εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Μέσα λοιπόν σε αυτόν τον παραλογισμό, όπου η κυβέρνηση διχογνωμεί και μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στον αέρα, όπου η αντιπολίτευση πετροβολεί μυωπικά και με μικροκομματικά απωθημένα, όπου το κόμμα «τα βάζει» με την κυβέρνηση, είναι λογικό να μην υπάρχει μια σαφής κατεύθυνση για το που οι δύο κύριοι πολιτικοί πρωταγωνιστές της χώρας θέλουν να πάει η χώρα.
Και άρα είναι λογική η συνέπεια, τον προσανατολισμό να τον καθορίζει εντέλει ο Schaeuble ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα και επιδιώξεις.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η στάση Schaeuble στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, η διαφαινόμενη υποχώρηση του ΔΝΤ στις θέσεις του Γερμανού ΥΠΟΙΚ και στο παντελώς παράλογο αίτημα του για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% ακόμα και για μια δεκαετία είναι δείγματα γραφής που δείχνουν πως τα πράγματα για την Ελλάδα παραμένουν εξαιρετικά δύσκολα.
Μια και με την εμμονική αυτή τοποθέτηση του ο Schaeuble είτε δρομολογεί το τέλος της κυβέρνησης Τσίπρα είτε φέρνει πιο κοντά την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Και ενώ θα περίμενε κανείς πως απέναντι σε αυτό το νέο «take or leave it» του Schaeuble, θα είχαμε πάρει τα μαθήματα μας και τουλάχιστον θα ήμασταν καλύτερα προετοιμασμένοι, τα γεγονότα κάθε άλλο παρά επιβεβαιώνουν κάποιου είδους ετοιμότητα.
Μάλλον συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Πρώτα από όλα η ίδια η κυβέρνηση αδυνατεί να βρει τον προσανατολισμό της, μια και η ίδια χάνει τα βήματα της.
Το ταξίδι Καμμένου στη Ρω και στη Μεγίστη με τα μέλη της Επιτροπής Εξωτερικών και Άμυνας (ανάμεσα τους και βουλευτές της Χρυσής Αυγής) προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (άλλοι κάνουν λόγο και για δυσαρέσκεια Τσίπρα) για τη στάση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, αναδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι η κυβερνητική πλειοψηφία δεν είναι και τόσο ισχυρή.
Άλλωστε ο ίδιος ο κ.Καμμένος με αφορμή και την κόντρα Ιερώνυμου – Φίλη, είχε υποστηρίξει πως εάν του ζητούνταν, ήταν έτοιμος να ρίξει την κυβέρνηση.
Και ενώ η κυβέρνηση παραμένει ασταθής, η αξιωματική αντιπολίτευση της επιτίθεται και της τραβά το χαλί.
Η ΝΔ ζητά πολιτική αλλαγή, καλεί τον Τσίπρα να παραιτηθεί, απαιτεί εκλογές και βιάζεται να αναλάβει για να εφαρμόσει τη Συμφωνία Αλήθειας, αδιαφορώντας για το ότι ο Schaeuble ετοιμάζεται να στήσει στον Τσίπρα το ίδιο σκηνικό που είχε στήσει και στον Σαμαρά.
Και που είναι πολύ πιθανό να στήσει αργότερα και στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ καλούσε τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν στην χθεσινή απεργία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, η οποία έγινε κατά των πολιτικών «της τιμωρητικής λιτότητας, της φτώχειας και της εξαθλίωσης».
Και μπορεί η ανακοίνωση να εστίαζε στην υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την οποία επιδιώκει και η κυβέρνηση στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων της απέναντι στα αιτήματα των δανειστών, αλλά όπως και να έχει η απεργία γινόταν κατά των πολιτικών που αποφασίζει και εφαρμόζει η κυβέρνηση.
Μέσα λοιπόν σε αυτόν τον παραλογισμό, όπου η κυβέρνηση διχογνωμεί και μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί στον αέρα, όπου η αντιπολίτευση πετροβολεί μυωπικά και με μικροκομματικά απωθημένα, όπου το κόμμα «τα βάζει» με την κυβέρνηση, είναι λογικό να μην υπάρχει μια σαφής κατεύθυνση για το που οι δύο κύριοι πολιτικοί πρωταγωνιστές της χώρας θέλουν να πάει η χώρα.
Και άρα είναι λογική η συνέπεια, τον προσανατολισμό να τον καθορίζει εντέλει ο Schaeuble ανάλογα με τα δικά του συμφέροντα και επιδιώξεις.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών