Δύσκολο το πολιτικό πλαίσιο τόσο για τον πρωθυπουργό όσο και για τον πρόεδρο της ΝΔ
Ο προϋπολογισμός για το 2017 όπως ήταν αναμενόμενο πέρασε με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας.
Με τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει πως το 2017 θα είναι ορόσημο για την ελληνική οικονομία, πως τα χειρότερα δεν θα επιβεβαιωθούν και πως η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας.
Με τον πρόεδρο της ΝΔ να τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, πως ο τόπος έχει ανάγκη από πολιτική αλλαγή και πως ο ίδιος είναι έτοιμος να αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Πρόκειται για επιχειρήματα που έχουν ακουστεί αρκετές φορές και θα ακουστούν άλλες τόσες στο εγγύς μέλλον.
Όμως από την αντιπαράθεση Τσίπρα – Μητσοτάκη στην εν λόγω συζήτηση ξεχώρισαν δύο ερωτήματα, τα οποία έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία.
Το ένα ήταν το ερώτημα του κ.Μητσοτάκη προς τον πρωθυπουργό σχετικά με το ποιους σε απευθύνεται πλέον αυτή η κυβέρνηση.
Ένα ερώτημα που αν μη τι άλλο είναι βάσιμο.
Οι δημοσκοπήσεις (αλλά και η γενικότερη αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία) θέλουν σχεδόν 9 στους 10 πολίτες να αποδοκιμάζουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα, να εκτιμούν πως η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και να εκφράζουν την απαισιοδοξία τους για το μέλλον το δικό τους και της χώρας.
Πρόκειται για μια στάση, η οποία και εφόσον τα μέτρα λιτότητας συνεχίσουν να εφαρμόζονται, θα ενισχύεται, αποτυπώνοντας με τον πλέον έκδηλο τρόπο τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης Τσίπρα.
Διαπίστωση που αν μη τι άλλο συντηρεί ανοιχτά όλα τα σενάρια των πολιτικών εξελίξεων.
Το δεύτερο ερώτημα ήταν αυτό του κ.Τσίπρα προς τον πρόεδρο της ΝΔ, με το οποίο τον κάλεσε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα επί των ανοικτών θεμάτων της τρέχουσας διαπραγμάτευσης (π.χ. για τα εργασιακά) και να παύσει να κρύβεται ή να συντάσσεται με τη «γραμμή» του ΔΝΤ.
Ο κ.Μητσοτάκης αδυνατεί να πείσει το πώς θα επιτύχει μείωση των κρατικών δαπανών, καθώς το επιχείρημα του (από τη στιγμή που αποκλείει απολύσεις στο Δημόσιο) περί καλύτερης αξιοποίησης των υπαλλήλων και καλύτερης οργάνωσης του Δημοσίου δεν μπορεί να επιφέρει τα άμεσα αποτελέσματα που θέλουν οι δανειστές.
Άλλωστε το επιχείρημα του πως η δική του κυβέρνηση επειδή θα είναι αξιόπιστη και σοβαρή θα καταφέρει να πείσει τους δανειστές και για το πολιτικό της σχέδιο μάλλον σε κάποια από τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει.
Τα δύο αυτά ερωτήματα αντικατοπτρίζουν και τα πραγματικά προβλήματα των κ.κ.Τσίπρα και Μητσοτάκη για το επόμενο διάστημα.
Ο κ.Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει ένα πολιτικό σχέδιο με βαριά και δύσκολα μέτρα που είναι δεδομένο πως προκαλεί αγανάκτηση και δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση του.
Ο κ.Μητσοτάκης, αν και προβάλλει ως ο αδιαμφισβήτητος επόμενος πρωθυπουργός, αδυνατεί να πείσει πως διαθέτει μια αξιόπιστη, εναλλακτική πολιτική πρόταση, η οποία να είναι ικανή να εμπνεύσει την πολιτική αλλαγή που ο ίδιος τόσο έντονα ζητά.
Και οι δύο είναι δέσμιοι των εξελίξεων, την πορεία των οποίων είναι προφανές πως κανείς από τους δύο δεν είναι σε θέση όχι μόνο να δρομολογήσει αλλά και να ελέγξει.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Με τον πρωθυπουργό να υποστηρίζει πως το 2017 θα είναι ορόσημο για την ελληνική οικονομία, πως τα χειρότερα δεν θα επιβεβαιωθούν και πως η κυβέρνηση θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας.
Με τον πρόεδρο της ΝΔ να τονίζει ότι η σημερινή κυβέρνηση δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, πως ο τόπος έχει ανάγκη από πολιτική αλλαγή και πως ο ίδιος είναι έτοιμος να αναλάβει τις τύχες της χώρας.
Πρόκειται για επιχειρήματα που έχουν ακουστεί αρκετές φορές και θα ακουστούν άλλες τόσες στο εγγύς μέλλον.
Όμως από την αντιπαράθεση Τσίπρα – Μητσοτάκη στην εν λόγω συζήτηση ξεχώρισαν δύο ερωτήματα, τα οποία έχουν ιδιαίτερη πολιτική σημασία.
Το ένα ήταν το ερώτημα του κ.Μητσοτάκη προς τον πρωθυπουργό σχετικά με το ποιους σε απευθύνεται πλέον αυτή η κυβέρνηση.
Ένα ερώτημα που αν μη τι άλλο είναι βάσιμο.
Οι δημοσκοπήσεις (αλλά και η γενικότερη αίσθηση που υπάρχει στην κοινωνία) θέλουν σχεδόν 9 στους 10 πολίτες να αποδοκιμάζουν τα κυβερνητικά πεπραγμένα, να εκτιμούν πως η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση και να εκφράζουν την απαισιοδοξία τους για το μέλλον το δικό τους και της χώρας.
Πρόκειται για μια στάση, η οποία και εφόσον τα μέτρα λιτότητας συνεχίσουν να εφαρμόζονται, θα ενισχύεται, αποτυπώνοντας με τον πλέον έκδηλο τρόπο τη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης Τσίπρα.
Διαπίστωση που αν μη τι άλλο συντηρεί ανοιχτά όλα τα σενάρια των πολιτικών εξελίξεων.
Το δεύτερο ερώτημα ήταν αυτό του κ.Τσίπρα προς τον πρόεδρο της ΝΔ, με το οποίο τον κάλεσε να τοποθετηθεί ξεκάθαρα επί των ανοικτών θεμάτων της τρέχουσας διαπραγμάτευσης (π.χ. για τα εργασιακά) και να παύσει να κρύβεται ή να συντάσσεται με τη «γραμμή» του ΔΝΤ.
Ο κ.Μητσοτάκης αδυνατεί να πείσει το πώς θα επιτύχει μείωση των κρατικών δαπανών, καθώς το επιχείρημα του (από τη στιγμή που αποκλείει απολύσεις στο Δημόσιο) περί καλύτερης αξιοποίησης των υπαλλήλων και καλύτερης οργάνωσης του Δημοσίου δεν μπορεί να επιφέρει τα άμεσα αποτελέσματα που θέλουν οι δανειστές.
Άλλωστε το επιχείρημα του πως η δική του κυβέρνηση επειδή θα είναι αξιόπιστη και σοβαρή θα καταφέρει να πείσει τους δανειστές και για το πολιτικό της σχέδιο μάλλον σε κάποια από τις αυταπάτες του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει.
Τα δύο αυτά ερωτήματα αντικατοπτρίζουν και τα πραγματικά προβλήματα των κ.κ.Τσίπρα και Μητσοτάκη για το επόμενο διάστημα.
Ο κ.Τσίπρας είναι υποχρεωμένος να εφαρμόσει ένα πολιτικό σχέδιο με βαριά και δύσκολα μέτρα που είναι δεδομένο πως προκαλεί αγανάκτηση και δυσαρέσκεια της κοινωνίας απέναντι στην κυβέρνηση του.
Ο κ.Μητσοτάκης, αν και προβάλλει ως ο αδιαμφισβήτητος επόμενος πρωθυπουργός, αδυνατεί να πείσει πως διαθέτει μια αξιόπιστη, εναλλακτική πολιτική πρόταση, η οποία να είναι ικανή να εμπνεύσει την πολιτική αλλαγή που ο ίδιος τόσο έντονα ζητά.
Και οι δύο είναι δέσμιοι των εξελίξεων, την πορεία των οποίων είναι προφανές πως κανείς από τους δύο δεν είναι σε θέση όχι μόνο να δρομολογήσει αλλά και να ελέγξει.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών