Σε δυσχερή θέση η κυβέρνηση Τσίπρα αλλά και η ΝΔ του κ.Μητσοτάκη μια και καίγεται το χαρτί των πρόωρων εκλογών
Πιο περίπλοκο το σκηνικό για το ελληνικό ζήτημα δεν θα μπορούσε να είναι.
Η αισιοδοξία ότι η β’ αξιολόγηση θα ολοκληρωνόταν άμεσα, έχει καταρρεύσει.
Μια και το κλείσιμο της προϋποθέτει μεταξύ άλλων να έχει δοθεί και μια οριστική απάντηση για το εάν και τι ρόλο θα έχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Σαφής απάντηση στο ερώτημα αυτό ακόμα δεν υπάρχει.
Μια και ΔΝΤ και Ευρώπη όχι μόνο αδυνατούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους αλλά όπως φαίνεται τα τελευταία 24ωρα ερίζουν έντονα ακόμα και για τη «βιωσιμότητα» της ίδιας της «συνταγής» τους.
Αν και ίχνη σύγκλισης καταγράφηκαν στο τελευταίο Eurogroup όπου συμφωνήθηκε η ύπαρξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και πέραν του 2018 (που συνεπάγονται περισσότερα μέτρα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία), είναι προφανές (ακόμα και για το ΔΝΤ και το Βερολίνο) πως αυτή η πρόταση δεν αποτελεί λύση.
Μια και ούτε αυτός ο λογαριασμός πρόκειται να βγει.
Σε μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από τα προσφάτως συμφωνηθέντα, το ΔΝΤ έριξε την ευθύνη στην ελληνική κυβέρνηση και στους Ευρωπαίους για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει πως δεν είναι αυτό που θέλει περισσότερη λιτότητα, πως είναι εκείνο που ζητά πρωτογενή πλεονάσματα 1,5%, τονίζοντας πως η Ελλάδα για να καταφέρει μια μακροπρόθεσμη ανάπτυξη (είτε με 1,5% είτε με 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα) θα πρέπει να μειώσει το αφορολόγητο, να περικόψει το κόστος των συντάξεων και να προχωρήσει στη ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα.
Μέτρα όμως που πέρα από το ότι αμφισβητείται η απόδοση τους, είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστούν από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, είτε από τη σημερινή είτε από αυτή που ετοιμάζεται να έρθει.
Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι πελαγοδρομούν, αν και βάλουν κατά του ΔΝΤ για το εάν «βγαίνει» ή όχι το πρόγραμμα.
Από τη μια θέλουν το ΔΝΤ από την άλλη αρνούνται τις προτάσεις του για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και για μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους ενώ διστάζουν να βγουν μπροστά.
Παράλληλα γνωρίζουν πως η πρόταση για πλεονάσματα 3,5% πέραν του 2018 είναι ανέφικτο να υλοποιηθεί, μια και καμιά κυβέρνηση στην ΕΕ δεν μπορεί να λάβει τόσα πολλά μέτρα.
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, μια λύση θα μπορούσε να ήταν να μείνει εκτός χρηματοδότησης το ΔΝΤ αλλά να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος, κυρίως για να μετριαστούν οι αντιδράσεις στη Γερμανία.
Αυτή η εναλλακτική όμως σημαίνει ότι η Ελλάδα θα «σέρνεται» έως ότου γίνουν οι εκλογές στη Γερμανία (το φθινόπωρο του 2017) μια και καμία ουσιαστική λύση δεν πρόκειται να δοθεί έως τότε στο ελληνικό ζήτημα, ενώ ερωτηματικό παραμένει τι μπορεί αυτή η εξέλιξη να συνεπάγεται για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Όμως μια παράταση του οικονομικού «συρσίματος» της Ελλάδας δύσκολα μπορεί να γίνει ανεκτή από την κοινωνία και την οικονομία, και θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Η κυβέρνηση διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να κάνει αποδεκτά νέα μέτρα, επιτίθεται στο ΔΝΤ για λάθη κα παραλείψεις, ποντάρει στην πολιτική διαπραγμάτευση που πρόκειται να κάνει ο Τσίπρας με Merkel, Hollande για να κλείσει η αξιολόγηση και απορρίπτει κατηγορηματικά το σενάριο των εκλογών.
Η ΝΔ που ζητά εκλογές τώρα και πολιτική αλλαγή, αντιλαμβάνεται ότι η διατήρηση της συμφωνίας για 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα της δένει τα χέρια και ότι θα την οδηγήσει να λάβει και εκείνη δύσκολα και μη δημοφιλή μέτρα, τα οποία θα της στοιχίσουν πολιτικά.
Εκτός και αν οι δανειστές (βλέπε Schaeuble), έχουν ήδη αποφασίσει την πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα και τη παροχή «διευκολύνσεων» στην επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη για να σταθεί στα πόδια της.
Άλλωστε οι αποκαλύψεις του Γ. Βαρουφάκη, ότι ο Schaeuble είχε αποφασίσει από τον Ιούνιο του 2014 ότι δεν του έκανε ο Σαμαράς, ενδεχομένως να απηχεί με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα.
Και εκεί που θα πίστευε κανείς πως αυτό το σενάριο αρχίζει να αποκτά μια βάση, πληροφορίες αναφέρουν ότι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν πει στον Τσίπρα να μην παίξει το χαρτί των πρόωρων εκλογών και αναστατώσει σε μια κρίσιμη στιγμή την Ευρωζώνη.
Προειδοποίηση που με τη σειρά της «καίει» το βασικό πολιτικό αίτημα αφήγημα της ΝΔ.
Υπό αυτά τα δεδομένα, μάλλον υπερισχύει η εκτίμηση εκείνη που λέει ότι οι δανειστές δεν ξέρουν πραγματικά τι να μας κάνουν.
Και το ερώτημα είναι αν προτίθενται να δώσουν μια οριστική λύση ή θα εξακολουθήσουν να παίζουν με τον χρόνο…
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η αισιοδοξία ότι η β’ αξιολόγηση θα ολοκληρωνόταν άμεσα, έχει καταρρεύσει.
Μια και το κλείσιμο της προϋποθέτει μεταξύ άλλων να έχει δοθεί και μια οριστική απάντηση για το εάν και τι ρόλο θα έχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
Σαφής απάντηση στο ερώτημα αυτό ακόμα δεν υπάρχει.
Μια και ΔΝΤ και Ευρώπη όχι μόνο αδυνατούν να γεφυρώσουν τις διαφορές τους αλλά όπως φαίνεται τα τελευταία 24ωρα ερίζουν έντονα ακόμα και για τη «βιωσιμότητα» της ίδιας της «συνταγής» τους.
Αν και ίχνη σύγκλισης καταγράφηκαν στο τελευταίο Eurogroup όπου συμφωνήθηκε η ύπαρξη υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων και πέραν του 2018 (που συνεπάγονται περισσότερα μέτρα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία), είναι προφανές (ακόμα και για το ΔΝΤ και το Βερολίνο) πως αυτή η πρόταση δεν αποτελεί λύση.
Μια και ούτε αυτός ο λογαριασμός πρόκειται να βγει.
Σε μια προσπάθεια αποστασιοποίησης από τα προσφάτως συμφωνηθέντα, το ΔΝΤ έριξε την ευθύνη στην ελληνική κυβέρνηση και στους Ευρωπαίους για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει πως δεν είναι αυτό που θέλει περισσότερη λιτότητα, πως είναι εκείνο που ζητά πρωτογενή πλεονάσματα 1,5%, τονίζοντας πως η Ελλάδα για να καταφέρει μια μακροπρόθεσμη ανάπτυξη (είτε με 1,5% είτε με 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα) θα πρέπει να μειώσει το αφορολόγητο, να περικόψει το κόστος των συντάξεων και να προχωρήσει στη ριζική αναδιάρθρωση του δημόσιου τομέα.
Μέτρα όμως που πέρα από το ότι αμφισβητείται η απόδοση τους, είναι σχεδόν αδύνατο να εφαρμοστούν από οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, είτε από τη σημερινή είτε από αυτή που ετοιμάζεται να έρθει.
Την ίδια στιγμή οι Ευρωπαίοι πελαγοδρομούν, αν και βάλουν κατά του ΔΝΤ για το εάν «βγαίνει» ή όχι το πρόγραμμα.
Από τη μια θέλουν το ΔΝΤ από την άλλη αρνούνται τις προτάσεις του για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα και για μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους ενώ διστάζουν να βγουν μπροστά.
Παράλληλα γνωρίζουν πως η πρόταση για πλεονάσματα 3,5% πέραν του 2018 είναι ανέφικτο να υλοποιηθεί, μια και καμιά κυβέρνηση στην ΕΕ δεν μπορεί να λάβει τόσα πολλά μέτρα.
Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο, μια λύση θα μπορούσε να ήταν να μείνει εκτός χρηματοδότησης το ΔΝΤ αλλά να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος, κυρίως για να μετριαστούν οι αντιδράσεις στη Γερμανία.
Αυτή η εναλλακτική όμως σημαίνει ότι η Ελλάδα θα «σέρνεται» έως ότου γίνουν οι εκλογές στη Γερμανία (το φθινόπωρο του 2017) μια και καμία ουσιαστική λύση δεν πρόκειται να δοθεί έως τότε στο ελληνικό ζήτημα, ενώ ερωτηματικό παραμένει τι μπορεί αυτή η εξέλιξη να συνεπάγεται για μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων, όπως η ένταξη της Ελλάδας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Όμως μια παράταση του οικονομικού «συρσίματος» της Ελλάδας δύσκολα μπορεί να γίνει ανεκτή από την κοινωνία και την οικονομία, και θεωρείται σχεδόν βέβαιο πως θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Η κυβέρνηση διαμηνύει ότι δεν πρόκειται να κάνει αποδεκτά νέα μέτρα, επιτίθεται στο ΔΝΤ για λάθη κα παραλείψεις, ποντάρει στην πολιτική διαπραγμάτευση που πρόκειται να κάνει ο Τσίπρας με Merkel, Hollande για να κλείσει η αξιολόγηση και απορρίπτει κατηγορηματικά το σενάριο των εκλογών.
Η ΝΔ που ζητά εκλογές τώρα και πολιτική αλλαγή, αντιλαμβάνεται ότι η διατήρηση της συμφωνίας για 3,5% πρωτογενή πλεονάσματα της δένει τα χέρια και ότι θα την οδηγήσει να λάβει και εκείνη δύσκολα και μη δημοφιλή μέτρα, τα οποία θα της στοιχίσουν πολιτικά.
Εκτός και αν οι δανειστές (βλέπε Schaeuble), έχουν ήδη αποφασίσει την πτώση της κυβέρνησης Τσίπρα και τη παροχή «διευκολύνσεων» στην επόμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη για να σταθεί στα πόδια της.
Άλλωστε οι αποκαλύψεις του Γ. Βαρουφάκη, ότι ο Schaeuble είχε αποφασίσει από τον Ιούνιο του 2014 ότι δεν του έκανε ο Σαμαράς, ενδεχομένως να απηχεί με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πραγματικότητα.
Και εκεί που θα πίστευε κανείς πως αυτό το σενάριο αρχίζει να αποκτά μια βάση, πληροφορίες αναφέρουν ότι Ευρωπαίοι ηγέτες έχουν πει στον Τσίπρα να μην παίξει το χαρτί των πρόωρων εκλογών και αναστατώσει σε μια κρίσιμη στιγμή την Ευρωζώνη.
Προειδοποίηση που με τη σειρά της «καίει» το βασικό πολιτικό αίτημα αφήγημα της ΝΔ.
Υπό αυτά τα δεδομένα, μάλλον υπερισχύει η εκτίμηση εκείνη που λέει ότι οι δανειστές δεν ξέρουν πραγματικά τι να μας κάνουν.
Και το ερώτημα είναι αν προτίθενται να δώσουν μια οριστική λύση ή θα εξακολουθήσουν να παίζουν με τον χρόνο…
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών