Περαιτέρω αναβλητικότητα βάζει σε επικίνδυνη τροχιά όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και την ίδια την ΕΕ
Η επίσκεψη Τσακαλώτου σε Παρίσι και Βρυξέλλες και η πρόθεση της κυβέρνησης – όπως τουλάχιστον διαρρέεται – να αποδεχθεί μείωση του αφορολόγητου και παράταση του «κόφτη» και για μετά το 2018 ως απώτερο στόχο έχουν να ξεκολλήσουν οι τελματωμένες διαπραγματεύσεις και να βρεθεί μια λύση για το ελληνικό ζήτημα.
Παράλληλα αναδεικνύει ότι ξεκάθαρη στρατηγική της κυβέρνησης δεν είναι άλλη από την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν.
Με όλες τις ημερομηνίες – ορόσημα να χάνονται, καθώς πλέον θεωρείται βέβαιο πως ούτε στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου θα υπάρξουν αποφάσεις, η κυβέρνηση πλέον προσανατολίζεται στην ανάγκη η «λύση» να δοθεί εντός του πρώτου διμήνου του 2017 και σε κάθε περίπτωση πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ στις αρχές Μαρτίου.
Μια και η κυβέρνηση θεωρεί πως η κανονικότητα στην ελληνική οικονομία θα αποκατασταθεί και η ελπίδα θα εδραιωθεί, εφόσον τα ελληνικά ομόλογα ενταχθούν στο πρόγραμμα QE της ΕΚΤ, εξέλιξη που είναι και η μόνη που μπορεί να ανοίξει το δρόμο ακόμα και για μια δοκιμαστική έξοδο στις αγορές εντός του έτους.
Αυτή η πορεία είναι μονόδρομος όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για τη ΝΔ και ευρύτερα για την χώρα.
Βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι να αποφύγει να νομοθετήσει σκληρά μέτρα από τώρα γιατί προφανώς δεν θα καταφέρει να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος.
Κύριο μέλημα της ΝΔ είναι η κυβέρνηση να επιτύχει στο σχεδιασμό της και να «τραβήξει» όσο μπορεί σε βάθος χρόνου για να μην αναγκαστεί να αναλάβει εκείνη μια έκτακτη και δύσκολη κατάσταση που θα την φθείρει από την πρώτη στιγμή που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας.
Αλλά και η ίδια, η ταλαιπωρημένη κοινωνία παρά την απελπισία της, αυτό που επιθυμεί είναι η επιστροφή σε μια σχετική ομαλότητα και όχι έναν ακόμα γύρο αστάθειας και αβεβαιότητας.
Λύση όμως θέλουν και οι δανειστές, οι Ευρωπαίοι.
Καθώς περαιτέρω καθυστέρηση δεν εξυπηρετεί εν τέλει ούτε και τον «σκληρό» Schaeuble, ακόμα και αν αυτός πράγματι επεξεργάζεται σενάρια για ένα κλειστό ευρωπαϊκό club με όλους τους ικανούς, καλούς και συνετούς.
Μια και ο κύκλος των όποιων «συνετών» πιστών στο άρμα του Βερολίνου βαίνει προς κατάρρευση.
Για παράδειγμα στις εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία είναι πολύ πιθανό να αναδειχθεί πρώτο κόμμα το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Geert Wilders, ο οποίος μιλά για δημοψήφισμα για έξοδο της Ολλανδίας από την Ευρωζώνη.
Αλλά και στην έτερη φιλικά προσκείμενη προς τη Γερμανία, Αυστρία η πολιτική διάθεση και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αντίστοιχη με αυτήν της Ολλανδίας.
Και τα παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο δεν έχουν τέλος.
Αλλά το μήνυμα που φαίνεται πως ξεκαθαρίζει πλέον είναι ένα.
Ότι η πολιτική «συνταγή» που ακολουθείται είναι αδιέξοδη και οδηγεί στην αποσύνθεση όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και ολόκληρης της ΕΕ.
Άρα χρειάζεται άλλο «μείγμα» πολιτικής, απαιτούνται λύσεις χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, διότι διαφορετικά όχι μόνο χάνεται πολύτιμος χρόνος αλλά ενισχύονται τα διαλυτικά φαινόμενα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Τα οποία χωρίς αμφιβολία απεύχεται σφόδρα και το ίδιο το Βερολίνο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Παράλληλα αναδεικνύει ότι ξεκάθαρη στρατηγική της κυβέρνησης δεν είναι άλλη από την ολοκλήρωση της β’ αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν.
Με όλες τις ημερομηνίες – ορόσημα να χάνονται, καθώς πλέον θεωρείται βέβαιο πως ούτε στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου θα υπάρξουν αποφάσεις, η κυβέρνηση πλέον προσανατολίζεται στην ανάγκη η «λύση» να δοθεί εντός του πρώτου διμήνου του 2017 και σε κάθε περίπτωση πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση του ΔΣ της ΕΚΤ στις αρχές Μαρτίου.
Μια και η κυβέρνηση θεωρεί πως η κανονικότητα στην ελληνική οικονομία θα αποκατασταθεί και η ελπίδα θα εδραιωθεί, εφόσον τα ελληνικά ομόλογα ενταχθούν στο πρόγραμμα QE της ΕΚΤ, εξέλιξη που είναι και η μόνη που μπορεί να ανοίξει το δρόμο ακόμα και για μια δοκιμαστική έξοδο στις αγορές εντός του έτους.
Αυτή η πορεία είναι μονόδρομος όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά και για τη ΝΔ και ευρύτερα για την χώρα.
Βασικό μέλημα της κυβέρνησης είναι να αποφύγει να νομοθετήσει σκληρά μέτρα από τώρα γιατί προφανώς δεν θα καταφέρει να διαχειριστεί το πολιτικό κόστος.
Κύριο μέλημα της ΝΔ είναι η κυβέρνηση να επιτύχει στο σχεδιασμό της και να «τραβήξει» όσο μπορεί σε βάθος χρόνου για να μην αναγκαστεί να αναλάβει εκείνη μια έκτακτη και δύσκολη κατάσταση που θα την φθείρει από την πρώτη στιγμή που θα αναλάβει τα ηνία της χώρας.
Αλλά και η ίδια, η ταλαιπωρημένη κοινωνία παρά την απελπισία της, αυτό που επιθυμεί είναι η επιστροφή σε μια σχετική ομαλότητα και όχι έναν ακόμα γύρο αστάθειας και αβεβαιότητας.
Λύση όμως θέλουν και οι δανειστές, οι Ευρωπαίοι.
Καθώς περαιτέρω καθυστέρηση δεν εξυπηρετεί εν τέλει ούτε και τον «σκληρό» Schaeuble, ακόμα και αν αυτός πράγματι επεξεργάζεται σενάρια για ένα κλειστό ευρωπαϊκό club με όλους τους ικανούς, καλούς και συνετούς.
Μια και ο κύκλος των όποιων «συνετών» πιστών στο άρμα του Βερολίνου βαίνει προς κατάρρευση.
Για παράδειγμα στις εκλογές του Μαρτίου στην Ολλανδία είναι πολύ πιθανό να αναδειχθεί πρώτο κόμμα το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας του Geert Wilders, ο οποίος μιλά για δημοψήφισμα για έξοδο της Ολλανδίας από την Ευρωζώνη.
Αλλά και στην έτερη φιλικά προσκείμενη προς τη Γερμανία, Αυστρία η πολιτική διάθεση και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι αντίστοιχη με αυτήν της Ολλανδίας.
Και τα παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο δεν έχουν τέλος.
Αλλά το μήνυμα που φαίνεται πως ξεκαθαρίζει πλέον είναι ένα.
Ότι η πολιτική «συνταγή» που ακολουθείται είναι αδιέξοδη και οδηγεί στην αποσύνθεση όχι μόνο της Ευρωζώνης αλλά και ολόκληρης της ΕΕ.
Άρα χρειάζεται άλλο «μείγμα» πολιτικής, απαιτούνται λύσεις χωρίς περαιτέρω καθυστερήσεις, διότι διαφορετικά όχι μόνο χάνεται πολύτιμος χρόνος αλλά ενισχύονται τα διαλυτικά φαινόμενα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Τα οποία χωρίς αμφιβολία απεύχεται σφόδρα και το ίδιο το Βερολίνο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών