Η νέα κυβέρνηση του Μητσοτάκη δεν θα έχει καμία πίστωση χρόνου
Με το κλείσιμο της αξιολόγησης να παραμένει στον αέρα, με το «σύρσιμο» της οικονομίας και της κοινωνίας να μην λέει να σταματήσει, δύο είναι τα επικρατέστερα σενάρια.
Το ένα που θέλει την κυβέρνηση να υπαναχωρεί στις απαιτήσεις των δανειστών, να παραμένει στην εξουσία και να προσπαθεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα και το σχεδιασμό της χωρίς να είναι κανείς σίγουρος για το που θα καταλήξουμε.
Το άλλο θέλει τον κ.Τσίπρα να προχωρά σε ρήξη με τους δανειστές, να συγκρούεται μαζί τους κάνοντας λόγο για παράλογα μέτρα και να προκηρύσσει πρόωρες εκλογές.
Αναμφίβολα στο δεύτερο σενάριο, νικητής θα είναι η ΝΔ.
Το αίτημα της για πρόωρες εκλογές θα έχει υλοποιηθεί, η πρόβλεψη της για «ηρωική έξοδο» του Τσίπρα θα έχει επιβεβαιωθεί.
Όπως θα έχει υλοποιηθεί και η επιδίωξη της να επανέλθει στην εξουσία, επιβεβαιώνοντας με μια καθυστέρηση 2 ετών και την «αριστερή παρένθεση».
Αυτό πάντως που δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα, είναι αν θα καταφέρει να πιάσει αυτοδυναμία.
Βάσει των δημοσκοπήσεων, δεν πρόκειται να το επιτύχει ή αν το επιτύχει θα είναι μια οριακή αυτοδυναμία (αν και δεν αποκλείεται η άτακτη φυγή του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει ώθηση στη δυναμική της).
Σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.
Εάν υποτεθεί ότι στην επόμενη Βουλή δεν θα είναι Το Ποτάμι (όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις), μόνος πιθανός κυβερνητικός σύμμαχος της ΝΔ απομένει η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Και αν η συγκατάθεση της σε κυβερνητικό σχήμα μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη (λόγω και των προκλήσεων, με τις οποίες θα είναι αντιμέτωπη η χώρα), κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει την επικράτηση δεύτερων σκέψεων.
Οι οποίες εν πολλοίς στηρίζονται στο ότι μπαίνοντας σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, θα πρέπει να εφαρμόσουν όλα τα επώδυνα μέτρα που ζητούν τώρα οι δανειστές.
Μέτρα που συνεπάγονται «με το καλημέρα» τεράστιο πολιτικό κόστος και φθορά.
Κόστος που το ΠΑΣΟΚ το έχει πληρώσει και εξακολουθεί να το πληρώνει ακριβά.
Και που είναι απόλυτα λογικό να μην θέλει να το ξαναπληρώσει.
Ή αν επιλέξει εν τέλει να το πληρώσει, τουλάχιστον το βάρος να επιμεριστεί και στις υπόλοιπες «ισχυρές» πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτό και δεν αποκλείεται η Δημοκρατική Συμπαράταξη να επιχειρήσει, αν τα πράγματα για την χώρα φτάσουν στα άκρα, να ζητήσει τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα κυβέρνηση.
Αίτημα μάλλον αδύνατο να υλοποιηθεί.
Διότι σε αυτήν την περίπτωση θα μιλάμε για ένα οικουμενικό σχήμα, στο οποίο για να συμμετάσχουν τα «μέρη», δεν θα πρέπει να είναι πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης.
Αλλά αυτό είναι το χειρότερο σενάριο για τη ΝΔ.
Το πλέον αισιόδοξο, αλλά σε καμία περίπτωση θετικό, σενάριο, είναι η ΝΔ να πάρει μια σχετική αυτοδυναμία – σαν αυτή που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ – και να συμμαχήσει με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Σε αυτήν την περίπτωση, θα κληθεί να κυβερνήσει με μια αξιολόγηση στον αέρα, με μια οικονομία για άλλη μια φορά κατεστραμμένη, με μια κοινωνία πραγματικά στα όρια της διάλυσης, με δανειστές που λογικά θα ετοιμάζουν ένα ακόμα τελεσίγραφο, προφανώς πιο σκληρό, για το νέο πισωγύρισμα της Ελλάδας.
Και τότε θα φανεί αν η δέσμευση του κ.Μητσοτάκη για μείωση της φορολογίας μπορεί να γίνει πράξη.
Ή τι ακριβώς σήμαινε η φράση του κ.Μητσοτάκη για «ελεγχόμενες μονομερείς ενέργειες».
Ή αν το αίτημα του για πρόωρες εκλογές ήταν για να προλάβει τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Αν είχε πράγματι βάση ή ήταν ένα ακόμα πολιτικό «καπρίτσιο», μια μανία – όπως τον κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ - για την κατάκτηση της εξουσίας.
Τα τελευταία χρόνια αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες, μια και αυτές καταπίνουν πολιτικές προσωπικότητες και κόμματα.
Όπως είναι αναμφισβήτητο ότι το σενάριο της ρήξης με τους δανειστές, μάλλον προκαλεί παρά λύνει περισσότερα προβλήματα σε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς πρωταγωνιστές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Το ένα που θέλει την κυβέρνηση να υπαναχωρεί στις απαιτήσεις των δανειστών, να παραμένει στην εξουσία και να προσπαθεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα και το σχεδιασμό της χωρίς να είναι κανείς σίγουρος για το που θα καταλήξουμε.
Το άλλο θέλει τον κ.Τσίπρα να προχωρά σε ρήξη με τους δανειστές, να συγκρούεται μαζί τους κάνοντας λόγο για παράλογα μέτρα και να προκηρύσσει πρόωρες εκλογές.
Αναμφίβολα στο δεύτερο σενάριο, νικητής θα είναι η ΝΔ.
Το αίτημα της για πρόωρες εκλογές θα έχει υλοποιηθεί, η πρόβλεψη της για «ηρωική έξοδο» του Τσίπρα θα έχει επιβεβαιωθεί.
Όπως θα έχει υλοποιηθεί και η επιδίωξη της να επανέλθει στην εξουσία, επιβεβαιώνοντας με μια καθυστέρηση 2 ετών και την «αριστερή παρένθεση».
Αυτό πάντως που δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα, είναι αν θα καταφέρει να πιάσει αυτοδυναμία.
Βάσει των δημοσκοπήσεων, δεν πρόκειται να το επιτύχει ή αν το επιτύχει θα είναι μια οριακή αυτοδυναμία (αν και δεν αποκλείεται η άτακτη φυγή του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει ώθηση στη δυναμική της).
Σε αυτήν την περίπτωση, τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα.
Εάν υποτεθεί ότι στην επόμενη Βουλή δεν θα είναι Το Ποτάμι (όπως δείχνουν όλες οι μετρήσεις), μόνος πιθανός κυβερνητικός σύμμαχος της ΝΔ απομένει η Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Και αν η συγκατάθεση της σε κυβερνητικό σχήμα μάλλον θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη (λόγω και των προκλήσεων, με τις οποίες θα είναι αντιμέτωπη η χώρα), κανείς δεν μπορεί να υποβαθμίσει την επικράτηση δεύτερων σκέψεων.
Οι οποίες εν πολλοίς στηρίζονται στο ότι μπαίνοντας σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, θα πρέπει να εφαρμόσουν όλα τα επώδυνα μέτρα που ζητούν τώρα οι δανειστές.
Μέτρα που συνεπάγονται «με το καλημέρα» τεράστιο πολιτικό κόστος και φθορά.
Κόστος που το ΠΑΣΟΚ το έχει πληρώσει και εξακολουθεί να το πληρώνει ακριβά.
Και που είναι απόλυτα λογικό να μην θέλει να το ξαναπληρώσει.
Ή αν επιλέξει εν τέλει να το πληρώσει, τουλάχιστον το βάρος να επιμεριστεί και στις υπόλοιπες «ισχυρές» πολιτικές δυνάμεις, δηλαδή σε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτό και δεν αποκλείεται η Δημοκρατική Συμπαράταξη να επιχειρήσει, αν τα πράγματα για την χώρα φτάσουν στα άκρα, να ζητήσει τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα κυβέρνηση.
Αίτημα μάλλον αδύνατο να υλοποιηθεί.
Διότι σε αυτήν την περίπτωση θα μιλάμε για ένα οικουμενικό σχήμα, στο οποίο για να συμμετάσχουν τα «μέρη», δεν θα πρέπει να είναι πρωθυπουργός ο Κ. Μητσοτάκης.
Αλλά αυτό είναι το χειρότερο σενάριο για τη ΝΔ.
Το πλέον αισιόδοξο, αλλά σε καμία περίπτωση θετικό, σενάριο, είναι η ΝΔ να πάρει μια σχετική αυτοδυναμία – σαν αυτή που έχει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ – και να συμμαχήσει με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Σε αυτήν την περίπτωση, θα κληθεί να κυβερνήσει με μια αξιολόγηση στον αέρα, με μια οικονομία για άλλη μια φορά κατεστραμμένη, με μια κοινωνία πραγματικά στα όρια της διάλυσης, με δανειστές που λογικά θα ετοιμάζουν ένα ακόμα τελεσίγραφο, προφανώς πιο σκληρό, για το νέο πισωγύρισμα της Ελλάδας.
Και τότε θα φανεί αν η δέσμευση του κ.Μητσοτάκη για μείωση της φορολογίας μπορεί να γίνει πράξη.
Ή τι ακριβώς σήμαινε η φράση του κ.Μητσοτάκη για «ελεγχόμενες μονομερείς ενέργειες».
Ή αν το αίτημα του για πρόωρες εκλογές ήταν για να προλάβει τα χειρότερα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.
Αν είχε πράγματι βάση ή ήταν ένα ακόμα πολιτικό «καπρίτσιο», μια μανία – όπως τον κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ - για την κατάκτηση της εξουσίας.
Τα τελευταία χρόνια αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι δεν υπάρχει χώρος για αυταπάτες, μια και αυτές καταπίνουν πολιτικές προσωπικότητες και κόμματα.
Όπως είναι αναμφισβήτητο ότι το σενάριο της ρήξης με τους δανειστές, μάλλον προκαλεί παρά λύνει περισσότερα προβλήματα σε όλους ανεξαιρέτως τους πολιτικούς πρωταγωνιστές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών