Υπό δοκιμασία τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση εφόσον υλοποιηθεί το σενάριο…
Θα είχε πραγματικά ενδιαφέρον, εάν οι δανειστές τραβούσαν το σκοινί (κάτι στο οποίο άλλωστε είναι συνηθισμένοι) και ζητούσαν με τον γνωστό δημοκρατικό τους τρόπο τη συναίνεση και της αντιπολίτευσης στα μέτρα που θα προβλέπει η συμφωνία Τσίπρα.
Διότι τότε, και υπό την απειλή ότι δεν θα προχωρήσει τίποτα και ότι θα τιναχθούν όλα στον αέρα, θα αποδεικνυόταν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τι σημαίνει «τζάμπα μαγκιές».
Και για το ΣΥΡΙΖΑ και για τη ΝΔ.
Στην περίπτωση της ΝΔ, αυτή δεν θα μπορούσε να οχυρωθεί άλλο πίσω από το σημερινό πολιτικό παραλογισμό της «ψηφίστε τα μέτρα, για να τα καταψηφίσουμε στη Βουλή».
Και η ξεκάθαρη πολιτική της θέση ότι «δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα» θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.
Η στρατηγική της ΝΔ ούτε καινούρια είναι ούτε διαφορετική από αυτήν που έχουν ακολουθήσει την τελευταία επταετία όλα τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δηλαδή όχι μόνο αφήνει μόνη της την κυβέρνηση (σε μια ακόμα κρίσιμη στιγμή για την χώρα) να λαμβάνει και να ψηφίζει τα μέτρα – και άρα να επωμίζεται το πολιτικό κόστος και τη λαϊκή δυσαρέσκεια – αλλά ταυτόχρονα δεν χάνει την παραμικρή ευκαιρία να «πετροβολά», σπεύδοντας να υπενθυμίσει πόσο αναξιόπιστη και άχρηστη είναι η κυβέρνηση και πόσο επαχθή είναι τα μέτρα, κλείνοντας έτσι το μάτι στους «οργισμένους ψηφοφόρους».
Και το μοντέλο αυτό μπορεί να απέδωσε για όσους διετέλεσαν αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν λειτούργησε για την χώρα.
Και ο πολιτικός παραλογισμός της ΝΔ δεν εναπόκειται μόνο στο ότι καλεί την κυβέρνηση να ψηφίσει τα μέτρα, για να τα καταψηφίσει η ίδια, αλλά στο ότι και η ίδια γνωρίζει (όπως και όλη η κοινωνία άλλωστε) ότι αν ήταν κυβέρνηση ή και όταν γίνει κυβέρνηση (πιθανότατα από τις επόμενες εκλογές), τα ίδια μέτρα θα καλούνταν να ψηφίσει και να εφαρμόσει.
Το μόνο που θέλει λοιπόν η ΝΔ είναι «να μην λερώσει τα χέρια της» και όταν χρειαστεί να το κάνει, να ακολουθήσει τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη «συνταγή» ότι «τα κληρονόμησε» από τους προηγούμενους.
Αλλά δεν είναι μόνο ότι θα αποκαλύπτονταν οι «τζάμπα μαγκιές» της ΝΔ.
Θα δοκιμαζόταν επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ, και η κυβέρνηση στο σύνολο της.
Διότι τότε θα διαπιστωνόταν κατά πόσο συμπαγής και ενωμένη είναι η κυβερνητική πλειοψηφία.
Κατά πόσο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένοι να υπακούσουν στη γραμμή του Τσίπρα.
Καθώς μόλις θα διαφαινόταν ότι και η αντιπολίτευση αναγκάζεται να συναινέσει και να ψηφίσει τη συμφωνία, είναι πολύ πιθανό να έκαναν την εμφάνιση τους αρκετοί βουλευτές, οι οποίοι στο όνομα της Αριστεράς, της επανάστασης, της πατρίδας ή οτιδήποτε άλλο, θα διαφοροποιούνταν και θα καταψήφιζαν για να μετριάσουν το πολιτικό κόστος τόσο για τους ίδιους όσο και για το κόμμα τους.
Γεγονός πάντως που θα ήταν ικανό να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Καθώς με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούνταν θέμα για την κυβέρνηση, η οποία θα έστελνε μήνυμα διάλυσης και αποσύνθεσης, πυροδοτώντας – αρκετά δικαιολογημένα - αιτήματα είτε για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας προφανώς με άλλο πρωθυπουργό είτε για πρόωρες εκλογές.
Σενάρια που αν μη τι άλλο δεν είναι αποδεκτά από την κυβέρνηση Τσίπρα, μια και μεταξύ άλλων συνεπάγεται και το τέλος της παραμονής στην εξουσία.
Και δεδομένου ότι κανείς από τους κύριους «παίκτες» του πολιτικού συστήματος δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει το «άλμα» των συγκλίσεων και των συναινέσεων και από κοινού να σηκώσουν το βάρος των νέων μέτρων, επιλέγουν οι μεν να υποστηρίζουν ότι οι 153 είναι επαρκείς για να ψηφιστεί η συμφωνία οι δε να κρύβονται πίσω από το επιχείρημα ότι «το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια» και ότι «η όποια συμφωνία υπάρχει, δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση».
Και κάπως έτσι συντηρείται εδώ και επτά χρόνια ένας φαύλος κύκλος που όχι μόνο δεν δίνει λύσεις αλλά συντηρεί τα ίδια αδιέξοδα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Διότι τότε, και υπό την απειλή ότι δεν θα προχωρήσει τίποτα και ότι θα τιναχθούν όλα στον αέρα, θα αποδεικνυόταν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο τι σημαίνει «τζάμπα μαγκιές».
Και για το ΣΥΡΙΖΑ και για τη ΝΔ.
Στην περίπτωση της ΝΔ, αυτή δεν θα μπορούσε να οχυρωθεί άλλο πίσω από το σημερινό πολιτικό παραλογισμό της «ψηφίστε τα μέτρα, για να τα καταψηφίσουμε στη Βουλή».
Και η ξεκάθαρη πολιτική της θέση ότι «δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα» θα κατέρρεε σαν χάρτινος πύργος.
Η στρατηγική της ΝΔ ούτε καινούρια είναι ούτε διαφορετική από αυτήν που έχουν ακολουθήσει την τελευταία επταετία όλα τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δηλαδή όχι μόνο αφήνει μόνη της την κυβέρνηση (σε μια ακόμα κρίσιμη στιγμή για την χώρα) να λαμβάνει και να ψηφίζει τα μέτρα – και άρα να επωμίζεται το πολιτικό κόστος και τη λαϊκή δυσαρέσκεια – αλλά ταυτόχρονα δεν χάνει την παραμικρή ευκαιρία να «πετροβολά», σπεύδοντας να υπενθυμίσει πόσο αναξιόπιστη και άχρηστη είναι η κυβέρνηση και πόσο επαχθή είναι τα μέτρα, κλείνοντας έτσι το μάτι στους «οργισμένους ψηφοφόρους».
Και το μοντέλο αυτό μπορεί να απέδωσε για όσους διετέλεσαν αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά δεν λειτούργησε για την χώρα.
Και ο πολιτικός παραλογισμός της ΝΔ δεν εναπόκειται μόνο στο ότι καλεί την κυβέρνηση να ψηφίσει τα μέτρα, για να τα καταψηφίσει η ίδια, αλλά στο ότι και η ίδια γνωρίζει (όπως και όλη η κοινωνία άλλωστε) ότι αν ήταν κυβέρνηση ή και όταν γίνει κυβέρνηση (πιθανότατα από τις επόμενες εκλογές), τα ίδια μέτρα θα καλούνταν να ψηφίσει και να εφαρμόσει.
Το μόνο που θέλει λοιπόν η ΝΔ είναι «να μην λερώσει τα χέρια της» και όταν χρειαστεί να το κάνει, να ακολουθήσει τη δοκιμασμένη και επιτυχημένη «συνταγή» ότι «τα κληρονόμησε» από τους προηγούμενους.
Αλλά δεν είναι μόνο ότι θα αποκαλύπτονταν οι «τζάμπα μαγκιές» της ΝΔ.
Θα δοκιμαζόταν επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ, και η κυβέρνηση στο σύνολο της.
Διότι τότε θα διαπιστωνόταν κατά πόσο συμπαγής και ενωμένη είναι η κυβερνητική πλειοψηφία.
Κατά πόσο οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένοι να υπακούσουν στη γραμμή του Τσίπρα.
Καθώς μόλις θα διαφαινόταν ότι και η αντιπολίτευση αναγκάζεται να συναινέσει και να ψηφίσει τη συμφωνία, είναι πολύ πιθανό να έκαναν την εμφάνιση τους αρκετοί βουλευτές, οι οποίοι στο όνομα της Αριστεράς, της επανάστασης, της πατρίδας ή οτιδήποτε άλλο, θα διαφοροποιούνταν και θα καταψήφιζαν για να μετριάσουν το πολιτικό κόστος τόσο για τους ίδιους όσο και για το κόμμα τους.
Γεγονός πάντως που θα ήταν ικανό να πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις.
Καθώς με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργούνταν θέμα για την κυβέρνηση, η οποία θα έστελνε μήνυμα διάλυσης και αποσύνθεσης, πυροδοτώντας – αρκετά δικαιολογημένα - αιτήματα είτε για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης συνεργασίας προφανώς με άλλο πρωθυπουργό είτε για πρόωρες εκλογές.
Σενάρια που αν μη τι άλλο δεν είναι αποδεκτά από την κυβέρνηση Τσίπρα, μια και μεταξύ άλλων συνεπάγεται και το τέλος της παραμονής στην εξουσία.
Και δεδομένου ότι κανείς από τους κύριους «παίκτες» του πολιτικού συστήματος δεν φαίνεται διατεθειμένος να κάνει το «άλμα» των συγκλίσεων και των συναινέσεων και από κοινού να σηκώσουν το βάρος των νέων μέτρων, επιλέγουν οι μεν να υποστηρίζουν ότι οι 153 είναι επαρκείς για να ψηφιστεί η συμφωνία οι δε να κρύβονται πίσω από το επιχείρημα ότι «το ελληνικό κράτος έχει συνέχεια» και ότι «η όποια συμφωνία υπάρχει, δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση».
Και κάπως έτσι συντηρείται εδώ και επτά χρόνια ένας φαύλος κύκλος που όχι μόνο δεν δίνει λύσεις αλλά συντηρεί τα ίδια αδιέξοδα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών