Γκρίζες ζώνες στη συμφωνία αλλά το δίλημμα Τσίπρας ή Μητσοτάκης δεν αφήνει περιθώρια στους 153

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος κατά την τελευταία ενημέρωση των πολιτικών συντακτών έθεσε εν πολλοίς το χρονοδιάγραμμα για το πώς εκτιμά ή προσδοκά ότι θα πρέπει να εξελιχθεί η ελληνική υπόθεση.
Όπως είπε, έως την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ (21 -23 Απριλίου) θα πρέπει αφενός να έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο και αφετέρου να έχουν προχωρήσει οι συζητήσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα και για τα μέτρα για το χρέος, έτσι ώστε το Ταμείο να έχει όλα τα δεδομένα στο τραπέζι προκειμένου να πάρει τις οριστικές του αποφάσεις για τη συμμετοχή του ή όχι στο πρόγραμμα.
Μάλιστα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος τόνισε ότι στόχος της ελληνικής κυβέρνησης είναι «ει δυνατόν» το σύνολο της συμφωνίας να έχει κλείσει εντός του Απριλίου (την ώρα πάντως που ο υπ.Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτης απέφευγε να πει με βεβαιότητα για το εάν η αξιολόγηση θα έχει κλείσει έως το Σεπτέμβριο!).
Αλλά ο χρόνος ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης και της αξιολόγησης δεν είναι το μόνο ερωτηματικό που περιμένει απάντηση και που ασκεί τεράστια πίεση στην κυβέρνηση.
Το βασικό ερώτημα είναι ποιο θα είναι το οριστικό περιεχόμενο της συμφωνίας.
Αν και αρχικά η κυβέρνηση είχε σπεύσει να καλλιεργήσει ένα κλίμα ευφορίας κάνοντας λόγο ακόμα και για το τέλος της λιτότητας, πλέον οι αισιόδοξοι τόνοι έχουν χαμηλώσει και αν μη τι άλλο επικρατεί αυτοσυγκράτηση.
Καθώς παρά το γεγονός ότι είναι πολλοί οι υπουργοί και τα στελέχη της κυβέρνησης που επιμένουν για το μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα της συμφωνίας, η γενική αίσθηση είναι ότι θα περάσουν όλα τα δύσκολα και βαριά μέτρα που ζητούν οι δανειστές και τα όποια αντίμετρα υιοθετηθούν, θα εφαρμοστούν αφού πρώτα υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα για την επίτευξη των στόχων.
Εφόσον η αίσθηση αυτή επιβεβαιωθεί και από την εξέλιξη των πραγμάτων, η συμφωνία θα αποτελέσει ένα ακόμα ηχηρό πολιτικό «χτύπημα» στην κυβέρνηση.
Όχι όμως μόνο λόγω των όσων επώδυνων μέτρων θα περιλαμβάνει, όσο κυρίως για τη διάψευση των υπεραισιόδοξων προσδοκιών που καλλιεργήθηκαν.
Τη δυσαρέσκεια αυτή αλλά και τις ενστάσεις των βουλευτών, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση θα επιχειρήσουν να «διασκεδάσουν», προτάσσοντας τα όσα «θετικά» θα προβλέπει η συμφωνία, ακόμα και αν αυτά τελούν υπό την αίρεση επίτευξης των στόχων.
Άλλωστε και εφόσον η συμφωνία αντιμετωπίζει συνολικά όλα τα ανοιχτά θέματα (μέτρα-αντίμετρα, πρωτογενή πλεονάσματα, χρέος), η κυβέρνηση θα μπορεί να ισχυριστεί ότι η χώρα γυρίζει σελίδα και η οικονομία μπαίνει σε μια νέα εποχή, αφήνοντας πίσω την κρίση, τη λιτότητα, κοκ.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά κάθε θετική πτυχή της συμφωνίας για να κάμψει τις όποιες αντιδράσεις των βουλευτών της.
Σε κάθε περίπτωση όμως η κυβέρνηση έχει στην φαρέτρα της ένα ισχυρότατο επιχείρημα που δεν είναι άλλο από το γνωστό δίλημμα: ή συμφωνία ή πέφτει ο Τσίπρας και έρχεται ο Μητσοτάκης.

Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr