Αν και όλοι οι εμπλεκόμενοι γνωρίζουν πως μόνη λύση είναι η συσπείρωση όλων, επιμένουν στον κατακερματισμό
Η επικράτηση του Emmanuel Macron στον α’ γύρο των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία και η βεβαιότητα ότι αυτός θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Γαλλίας αναθάρρεψε τις εγχώριες πολιτικές δυνάμεις που φλερτάρουν με το κέντρο.
Κυρίως διότι απέδειξε ότι το πολιτικό Κέντρο επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, ύστερα από την κατάρρευση των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων της Γαλλίας, των κεντροδεξιών φιλελεύθερων και των σοσιαλιστών.
Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ βίωσε πριν από περίπου 5 χρόνια, αυτό που βιώνουν σήμερα οι Γάλλοι σοσιαλιστές.
Το ίδιο συνέβη και με τη Δημοκρατική Αριστερά.
Και αυτήν την πολιτική τους «χρεοκοπία», ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ επιχείρησαν και επιχειρούν να την κλείσουν, κάνοντας μια νέα αρχή, ένα restart μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Η οποία και παρά την επιστροφή του Γ. Παπανδρέου και άλλων κεντροαριστερών στελεχών, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει τη δυναμική μιας ισχυρής κεντροαριστερής δύναμης, ενός «τρίτου πόλου» που θα μπει σφήνα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Και ούτε πρόκειται να την αποκτήσει βάσει των συσχετισμών που υπάρχουν.
Διότι την ώρα που το ΚΙΔΗΣΟ ένωνε δυνάμεις με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, «γεννιόταν» η Ώρα Αποφάσεων των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Φλωρίδη, με την οποία προτίθεται να συμπορευτεί το Ποτάμι που νωρίτερα είχε απορρίψει τη σύμπλευση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Και αυτό δεν ήταν το τελευταίο ρήγμα, όπως απεδείχθη με την εσωκομματική κρίση στο ΠΑΣΟΚ, την αμφισβήτηση της Φώφης Γεννηματά και των επιλογών της (κάτι πάντως που ίσχυε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα της ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) και την προκήρυξη έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές πως εάν όλοι αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν ενώσουν δυνάμεις και δεν εξελιχθούν σε μια ενιαία πολιτική κίνηση, σε έναν ενιαίο πολιτικό φορέα, δεν θα έχουν καμιά τύχη.
Ούτε η σύμπραξη Ποταμιού με τους «3» ούτε η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα καταφέρουν ως έχουν, να πάνε ένα βήμα πιο πέρα και να αποκτήσουν μια ηχηρή πολιτική παρέμβαση.
Και αν η λύση είναι προφανής για να αποκτήσει δυναμική η κεντροαριστερά, εξίσου προφανές είναι το πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί.
Μια και απαιτείται ο παραμερισμός προσωπικών φιλοδοξιών και αντιπαραθέσεων, η αυτοκριτική για τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, το «πάντρεμα» του παλιού με το νέο αλλά και η χάραξη μιας συγκεκριμένης πολιτικής πορείας με ξεκάθαρο σχέδιο και με πρόγραμμα που θα πείθει, θα εμπνέει και θα προσφέρει ένα πραγματικά ρεαλιστικό πολιτικό αφήγημα για την έξοδο από την κρίση.
Απαιτείται δηλαδή να γίνουν όλα τα δύσκολα.
Απαιτούνται ριζικές ανατροπές και υπερβάσεις σε παγιωμένες «ιδεοληψίες».
Και για αυτό το πιθανότερο σενάριο είναι τα σημερινά «στρατόπεδα» να μείνουν ως έχουν για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι – όσοι τουλάχιστον καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά.
Πάντως, η «μαγιά» υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απογοητεύει, η ΝΔ δεν πείθει και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί μέσα στη σύγχυση του να αναζητά μια εναλλακτική και αξιόπιστη πολιτική πρόταση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Κυρίως διότι απέδειξε ότι το πολιτικό Κέντρο επανέρχεται δυναμικά στο προσκήνιο, ύστερα από την κατάρρευση των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων της Γαλλίας, των κεντροδεξιών φιλελεύθερων και των σοσιαλιστών.
Στην Ελλάδα το ΠΑΣΟΚ βίωσε πριν από περίπου 5 χρόνια, αυτό που βιώνουν σήμερα οι Γάλλοι σοσιαλιστές.
Το ίδιο συνέβη και με τη Δημοκρατική Αριστερά.
Και αυτήν την πολιτική τους «χρεοκοπία», ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ επιχείρησαν και επιχειρούν να την κλείσουν, κάνοντας μια νέα αρχή, ένα restart μέσω της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Η οποία και παρά την επιστροφή του Γ. Παπανδρέου και άλλων κεντροαριστερών στελεχών, δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει τη δυναμική μιας ισχυρής κεντροαριστερής δύναμης, ενός «τρίτου πόλου» που θα μπει σφήνα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.
Και ούτε πρόκειται να την αποκτήσει βάσει των συσχετισμών που υπάρχουν.
Διότι την ώρα που το ΚΙΔΗΣΟ ένωνε δυνάμεις με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, «γεννιόταν» η Ώρα Αποφάσεων των Διαμαντοπούλου, Ραγκούση, Φλωρίδη, με την οποία προτίθεται να συμπορευτεί το Ποτάμι που νωρίτερα είχε απορρίψει τη σύμπλευση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
Και αυτό δεν ήταν το τελευταίο ρήγμα, όπως απεδείχθη με την εσωκομματική κρίση στο ΠΑΣΟΚ, την αμφισβήτηση της Φώφης Γεννηματά και των επιλογών της (κάτι πάντως που ίσχυε από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα της ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ) και την προκήρυξη έκτακτου συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ.
Είναι προφανές πως εάν όλοι αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί δεν ενώσουν δυνάμεις και δεν εξελιχθούν σε μια ενιαία πολιτική κίνηση, σε έναν ενιαίο πολιτικό φορέα, δεν θα έχουν καμιά τύχη.
Ούτε η σύμπραξη Ποταμιού με τους «3» ούτε η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα καταφέρουν ως έχουν, να πάνε ένα βήμα πιο πέρα και να αποκτήσουν μια ηχηρή πολιτική παρέμβαση.
Και αν η λύση είναι προφανής για να αποκτήσει δυναμική η κεντροαριστερά, εξίσου προφανές είναι το πόσο δύσκολο είναι να επιτευχθεί.
Μια και απαιτείται ο παραμερισμός προσωπικών φιλοδοξιών και αντιπαραθέσεων, η αυτοκριτική για τα κακώς κείμενα του παρελθόντος, το «πάντρεμα» του παλιού με το νέο αλλά και η χάραξη μιας συγκεκριμένης πολιτικής πορείας με ξεκάθαρο σχέδιο και με πρόγραμμα που θα πείθει, θα εμπνέει και θα προσφέρει ένα πραγματικά ρεαλιστικό πολιτικό αφήγημα για την έξοδο από την κρίση.
Απαιτείται δηλαδή να γίνουν όλα τα δύσκολα.
Απαιτούνται ριζικές ανατροπές και υπερβάσεις σε παγιωμένες «ιδεοληψίες».
Και για αυτό το πιθανότερο σενάριο είναι τα σημερινά «στρατόπεδα» να μείνουν ως έχουν για να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι – όσοι τουλάχιστον καταφέρουν να επιβιώσουν πολιτικά.
Πάντως, η «μαγιά» υπάρχει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απογοητεύει, η ΝΔ δεν πείθει και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας εξακολουθεί μέσα στη σύγχυση του να αναζητά μια εναλλακτική και αξιόπιστη πολιτική πρόταση.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών