Θα κάνουν στις 15/6 το τολμηρό βήμα οι δανειστές ή θα παρατείνουν εκ νέου τις οριστικές τους αποφάσεις;
Η στιγμή της αλήθειας για την Ελλάδα και την ελληνική οικονομία έχει φτάσει αρκετές φορές έως σήμερα.
Αλλά όλες αυτές τις φορές έχει παραταθεί για το άμεσο μέλλον.
Καθώς όλοι οι πρωταγωνιστές του ελληνικού ζητήματος εξακολουθούν να αναβάλλουν τις οριστικές αποφάσεις.
Σε αυτήν την φάση βρισκόμαστε και σήμερα ενόψει της 15ης Ιουνίου.
Όλοι δηλώνουν – παρά τις όποιες αντικρουόμενες και διαφορετικές απόψεις - ότι πρέπει να υπάρξει μια οριστική λύση, αλλά κανείς τουλάχιστον από τους δανειστές - εταίρους δεν είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα.
Αυτό του συμβιβασμού.
Ο διοικητής της ΕΚΤ Mario Draghi φρόντισε να καταστήσει σαφή τα δεδομένα.
Υποστήριξε ότι για να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), εξέλιξη που επί της ουσίας θα στείλει το μήνυμα της επιστροφής της ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα και θα ανοίξει το δρόμο για μια έξοδο στις αγορές (όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση), θα πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να υπάρξει συμφωνία για το χρέος, δηλαδή να προσδιοριστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Πρόκειται για την καθαρή λύση που επιδιώκει εδώ και μήνες η κυβέρνηση.
Αλλά, βάσει και των όσων έχουν προηγηθεί στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να συμβεί στο επόμενο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ενώ ερωτηματικό παραμένει αν λύση μπορεί να δοθεί και στη Σύνοδο Κορυφής στις 22 Ιουνίου.
Αλλά πέραν αυτής της ημερομηνίας (22/6), τα περιθώρια στενεύουν και η κατάσταση φτάνει για άλλη μια φορά στο «μη περαιτέρω».
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση Τσίπρα αναπροσαρμόζει τη στρατηγική της.
Και αναδιπλώνεται.
Από την θέση «δεν θα συμφωνηθεί τίποτα, εάν δεν συμφωνηθούν όλα», πλέον η στρατηγική εστιάζει σε μια βιώσιμη (και όσο το δυνατόν γρήγορη) λύση, η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να έχει πρόσβαση στις αγορές.
Ακόμα και αν όπως άφησε να εννοηθεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, δεν καταφέρει να πάρει το QE.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλα περιθώρια υποχωρήσεων.
Ότι έπρεπε να κάνει, το έκανε.
Είναι ώρα να αποφασίσουν και οι δανειστές τι θέλουν να κάνουν και τι λύση θέλουν να δώσουν.
Για άλλη μια φορά έχει φτάσει η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή των αποφάσεων.
Και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για άλλες καθυστερήσεις.
Εάν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν βρεθεί μια βιώσιμη λύση για την ελληνική περίπτωση, τότε η κατάσταση θα γίνει και πάλι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Τόσο για την Ελλάδα και την πορεία της ελληνικής οικονομίας όσο και για την Ευρωζώνη.
Και οι επιπτώσεις, πέρα από ότι θα είναι καταστροφικές για την οικονομία και την κοινωνία, θα δρομολογήσουν και πολιτικές εξελίξεις.
Καθώς η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία κατηγορείται ότι έχει φέρει το σκληρότερο μνημόνιο και το πιο βαρύ πακέτο μέτρων (σύμφωνα με 4 στους 10 Έλληνες κατά τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για το ΣΚΑΪ), δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι βουλευτές της συμπολίτευσης ψήφισαν τα νέα, βαριά μέτρα προκειμένου η χώρα να πάρει μια συμφωνία που ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει «εξιτήριο από την κρίση».
Εξέλιξη πάντως που αν επιβεβαιωθεί, δεν θα είναι παρά μια επανάληψη των όσων βιώνουμε τα τελευταία 8 χρόνια.
Από την οποία καμία εκ των πολιτικών δυνάμεων δεν θα δικαιούται να πανηγυρίζει.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Αλλά όλες αυτές τις φορές έχει παραταθεί για το άμεσο μέλλον.
Καθώς όλοι οι πρωταγωνιστές του ελληνικού ζητήματος εξακολουθούν να αναβάλλουν τις οριστικές αποφάσεις.
Σε αυτήν την φάση βρισκόμαστε και σήμερα ενόψει της 15ης Ιουνίου.
Όλοι δηλώνουν – παρά τις όποιες αντικρουόμενες και διαφορετικές απόψεις - ότι πρέπει να υπάρξει μια οριστική λύση, αλλά κανείς τουλάχιστον από τους δανειστές - εταίρους δεν είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα.
Αυτό του συμβιβασμού.
Ο διοικητής της ΕΚΤ Mario Draghi φρόντισε να καταστήσει σαφή τα δεδομένα.
Υποστήριξε ότι για να ενταχθεί η Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), εξέλιξη που επί της ουσίας θα στείλει το μήνυμα της επιστροφής της ελληνικής οικονομίας στην κανονικότητα και θα ανοίξει το δρόμο για μια έξοδο στις αγορές (όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση), θα πρέπει να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να υπάρξει συμφωνία για το χρέος, δηλαδή να προσδιοριστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Πρόκειται για την καθαρή λύση που επιδιώκει εδώ και μήνες η κυβέρνηση.
Αλλά, βάσει και των όσων έχουν προηγηθεί στο Eurogroup της 22ας Μαΐου, θεωρείται εξαιρετικά απίθανο να συμβεί στο επόμενο Eurogroup της 15ης Ιουνίου, ενώ ερωτηματικό παραμένει αν λύση μπορεί να δοθεί και στη Σύνοδο Κορυφής στις 22 Ιουνίου.
Αλλά πέραν αυτής της ημερομηνίας (22/6), τα περιθώρια στενεύουν και η κατάσταση φτάνει για άλλη μια φορά στο «μη περαιτέρω».
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση Τσίπρα αναπροσαρμόζει τη στρατηγική της.
Και αναδιπλώνεται.
Από την θέση «δεν θα συμφωνηθεί τίποτα, εάν δεν συμφωνηθούν όλα», πλέον η στρατηγική εστιάζει σε μια βιώσιμη (και όσο το δυνατόν γρήγορη) λύση, η οποία θα επιτρέψει στην Ελλάδα να έχει πρόσβαση στις αγορές.
Ακόμα και αν όπως άφησε να εννοηθεί ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, δεν καταφέρει να πάρει το QE.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει άλλα περιθώρια υποχωρήσεων.
Ότι έπρεπε να κάνει, το έκανε.
Είναι ώρα να αποφασίσουν και οι δανειστές τι θέλουν να κάνουν και τι λύση θέλουν να δώσουν.
Για άλλη μια φορά έχει φτάσει η στιγμή της αλήθειας, η στιγμή των αποφάσεων.
Και πλέον δεν υπάρχουν δικαιολογίες για άλλες καθυστερήσεις.
Εάν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν βρεθεί μια βιώσιμη λύση για την ελληνική περίπτωση, τότε η κατάσταση θα γίνει και πάλι εξαιρετικά επικίνδυνη.
Τόσο για την Ελλάδα και την πορεία της ελληνικής οικονομίας όσο και για την Ευρωζώνη.
Και οι επιπτώσεις, πέρα από ότι θα είναι καταστροφικές για την οικονομία και την κοινωνία, θα δρομολογήσουν και πολιτικές εξελίξεις.
Καθώς η κυβέρνηση Τσίπρα, η οποία κατηγορείται ότι έχει φέρει το σκληρότερο μνημόνιο και το πιο βαρύ πακέτο μέτρων (σύμφωνα με 4 στους 10 Έλληνες κατά τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για το ΣΚΑΪ), δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που οι βουλευτές της συμπολίτευσης ψήφισαν τα νέα, βαριά μέτρα προκειμένου η χώρα να πάρει μια συμφωνία που ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει «εξιτήριο από την κρίση».
Εξέλιξη πάντως που αν επιβεβαιωθεί, δεν θα είναι παρά μια επανάληψη των όσων βιώνουμε τα τελευταία 8 χρόνια.
Από την οποία καμία εκ των πολιτικών δυνάμεων δεν θα δικαιούται να πανηγυρίζει.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών