Έχει απάντηση ή πρόταση το εγχώριο πολιτικό σύστημα;
Βασικός στόχος της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα από το χθεσινό Eurogroup ήταν η Ελλάδα να πάρει μια απόφαση που να της ανοίγει έναν «καθαρό διάδρομο» για την ανάκαμψη της οικονομίας, για την έξοδο στις αγορές, για το τέλος της κρίσης και της επιτροπείας.
Το σχέδιο παραήταν εξαιρετικά φιλόδοξο.
Και κυρίως ανέφικτο.
Αν και η ελληνική οικονομία εμφανίζει ένα θετικό momentum, η λιτότητα είναι εδώ και θα παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα.
Αυτό άλλωστε έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν οι δανειστές κατά τις εντολές του Βερολίνου.
Και η απόφαση τους, ο ευρύτερος σχεδιασμός τους μοιάζει να ξεκαθαρίζει.
Το ζητούμενο δεν μοιάζει να είναι πρωτίστως μια «καθαρή» λύση που να εγγυάται το τέλος της επιτροπείας.
Αντιθέτως, η Ελλάδα φαίνεται να εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των δανειστών, και κυρίως της Γερμανίας, εάν εμφανίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Στο τι δηλαδή μπορεί να πάθει κανείς, εάν δεν συμμορφώνεται εγκαίρως και πλήρως με τη γερμανική «συνταγή».
Για αυτό και όλη αυτή η καθυστέρηση.
Αυτό φαίνεται πως είναι το σχέδιο του Schaeuble, το σχέδιο της Γερμανίας τουλάχιστον πριν γίνει το επόμενο μεγάλο και τολμηρό βήμα που χρειάζεται αναμφισβήτητα η ΕΕ.
Το περιοδικό Politico ανέφερε πως «η Ελλάδα είναι μια de facto αποικία».
Εξέλιξη που δεν οφείλεται στις αποφάσεις ή στις παραλείψεις της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Άλλωστε την ίδια πεπατημένη, την ίδια συνταγή με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα ακολούθησε και η κυβέρνηση Παπανδρέου, και η κυβέρνηση Σαμαρά, και η κυβέρνηση Τσίπρα.
Και αυτήν θα ακολουθήσει η - όπως φαίνεται - επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αλλά το θέμα δεν είναι ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση ή καλύτερα τη διαχείριση των θεμάτων της χώρας, μια και οι αποφάσεις λαμβάνονται απέξω.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με την ελληνική κοινωνία.
Το σχέδιο που έχει εκπονηθεί δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το τι θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια.
Μισθοί και συντάξεις, φορολογία και υποχρεώσεις έχουν διαμορφωθεί σε τέτοια επίπεδα όπου η διαβίωση πλέον είναι μάχη επιβίωσης.
Και ένα ακόμα ερώτημα είναι σε τι ποντάρουμε;
Να μειωθεί κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες η φορολογία ή να αυξηθούν κατά 100 ευρώ οι μισθοί και οι συντάξεις;
Το σχέδιο των «σοφών δανειστών» δεν αποδίδει.
Τουλάχιστον προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας.
Μια και η προτεινόμενη «συνταγή» προβλέπει ότι η χώρα θα εξακολουθήσει να σέρνεται τα επόμενα χρόνια, στο αισιόδοξο σενάριο λίγο καλύτερα από ότι σερνόταν τα προηγούμενα οκτώ χρόνια.
Αλλά αυτή είναι η προοπτική για τον τόπο και τους πολίτες του;
Όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε ότι εναλλακτικές, τρίτοι δρόμοι κοκ δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα από ότι είναι και προδιαγράφονται.
Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το πώς θα προσαρμοστεί στα δεδομένα αυτά το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Και κυρίως εάν και τι απαντήσεις θα έχει να δώσει ή να προτείνει.
Εκτός και αν αρκείται στην έως σήμερα στρατηγική και τακτική του.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Το σχέδιο παραήταν εξαιρετικά φιλόδοξο.
Και κυρίως ανέφικτο.
Αν και η ελληνική οικονομία εμφανίζει ένα θετικό momentum, η λιτότητα είναι εδώ και θα παραμείνει για αρκετό καιρό ακόμα.
Αυτό άλλωστε έχουν σχεδιάσει και υλοποιούν οι δανειστές κατά τις εντολές του Βερολίνου.
Και η απόφαση τους, ο ευρύτερος σχεδιασμός τους μοιάζει να ξεκαθαρίζει.
Το ζητούμενο δεν μοιάζει να είναι πρωτίστως μια «καθαρή» λύση που να εγγυάται το τέλος της επιτροπείας.
Αντιθέτως, η Ελλάδα φαίνεται να εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντα των δανειστών, και κυρίως της Γερμανίας, εάν εμφανίζεται ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Στο τι δηλαδή μπορεί να πάθει κανείς, εάν δεν συμμορφώνεται εγκαίρως και πλήρως με τη γερμανική «συνταγή».
Για αυτό και όλη αυτή η καθυστέρηση.
Αυτό φαίνεται πως είναι το σχέδιο του Schaeuble, το σχέδιο της Γερμανίας τουλάχιστον πριν γίνει το επόμενο μεγάλο και τολμηρό βήμα που χρειάζεται αναμφισβήτητα η ΕΕ.
Το περιοδικό Politico ανέφερε πως «η Ελλάδα είναι μια de facto αποικία».
Εξέλιξη που δεν οφείλεται στις αποφάσεις ή στις παραλείψεις της πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης.
Άλλωστε την ίδια πεπατημένη, την ίδια συνταγή με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα ακολούθησε και η κυβέρνηση Παπανδρέου, και η κυβέρνηση Σαμαρά, και η κυβέρνηση Τσίπρα.
Και αυτήν θα ακολουθήσει η - όπως φαίνεται - επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αλλά το θέμα δεν είναι ποιος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση ή καλύτερα τη διαχείριση των θεμάτων της χώρας, μια και οι αποφάσεις λαμβάνονται απέξω.
Το ερώτημα είναι τι θα γίνει με την ελληνική κοινωνία.
Το σχέδιο που έχει εκπονηθεί δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για το τι θα πρέπει να περιμένουμε τα επόμενα χρόνια.
Μισθοί και συντάξεις, φορολογία και υποχρεώσεις έχουν διαμορφωθεί σε τέτοια επίπεδα όπου η διαβίωση πλέον είναι μάχη επιβίωσης.
Και ένα ακόμα ερώτημα είναι σε τι ποντάρουμε;
Να μειωθεί κατά λίγες ποσοστιαίες μονάδες η φορολογία ή να αυξηθούν κατά 100 ευρώ οι μισθοί και οι συντάξεις;
Το σχέδιο των «σοφών δανειστών» δεν αποδίδει.
Τουλάχιστον προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας.
Μια και η προτεινόμενη «συνταγή» προβλέπει ότι η χώρα θα εξακολουθήσει να σέρνεται τα επόμενα χρόνια, στο αισιόδοξο σενάριο λίγο καλύτερα από ότι σερνόταν τα προηγούμενα οκτώ χρόνια.
Αλλά αυτή είναι η προοπτική για τον τόπο και τους πολίτες του;
Όταν μάλιστα όλοι γνωρίζουμε ότι εναλλακτικές, τρίτοι δρόμοι κοκ δεν υπάρχουν ή αν υπάρχουν θα κάνουν τα πράγματα χειρότερα από ότι είναι και προδιαγράφονται.
Θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το πώς θα προσαρμοστεί στα δεδομένα αυτά το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Και κυρίως εάν και τι απαντήσεις θα έχει να δώσει ή να προτείνει.
Εκτός και αν αρκείται στην έως σήμερα στρατηγική και τακτική του.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών