Καταλυτικές για το πολιτικό τους μέλλον οι επόμενες κινήσεις και στρατηγική τους…
Μετά την έξοδο στις αγορές η εγχώρια πολιτική σκηνή αποκτά εκ νέου ενδιαφέρον.
Κυρίως για το πώς θα ελιχθούν στο εξής κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Και κυρίως τι πολιτικά επιχειρήματα θα υιοθετήσουν Τσίπρας και Μητσοτάκης στην προσπάθεια τους να διαφοροποιηθούν ο ένας από τον άλλο.
Το εγχείρημα δεν είναι και τόσο εύκολο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα μετά την έξοδο στις αγορές κάνει ακριβώς ότι έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Πριν από 2,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ τα έβαζε με τις αγορές.
Τώρα οι αγορές έχουν αναχθεί από την κυβέρνηση στο «όχημα» εκείνο που θα πιστοποιήσει αν το πολιτικό αφήγημα και σχέδιο της θα στεφθεί από επιτυχία και θα εξελιχθεί σε πραγματικά ισχυρό πολιτικό «χαρτί».
Αν δηλαδή θα ανοίξουν το δρόμο για την οριστική έξοδο από την επιτροπεία και από τα μνημόνια, στην οποία ποντάρει πλέον η κυβέρνηση για να κάνει το comeback στις επόμενες εκλογές.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική «στροφή» η ΝΔ μοιάζει και αυτή μετέωρη.
Μια και επί της ουσίας δεν έχει να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τις επιδιώξεις και τους στόχους της αλλά για την καθυστέρηση που επέδειξε έως σήμερα.
Αυτό φάνηκε άλλωστε και από την χθεσινή τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αφού είπε πως η χώρα βγήκε στις αγορές με 3 χρόνια καθυστέρηση, ότι δανείστηκε πάρα πολύ ακριβά και ότι μεσολάβησαν δύο μνημόνια και μια συνολική ζημιά 100 δις ευρώ για την ελληνική οικονομία, παραδέχθηκε πως είναι θετικό ότι η Ελλάδα βγήκε στις αγορές.
Η κριτική λοιπόν αφορά το παρελθόν και κυρίως τη διακυβέρνηση Τσίπρα του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Αλλά με το τώρα και το αύριο τι γίνεται;
Εάν η κυβέρνηση κινηθεί στο εξής αποφασιστικά και δυναμικά στην κατεύθυνση της τήρησης των δεσμεύσεων της απέναντι στους δανειστές, της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και της προσέλκυσης των επενδύσεων (όπως και διαμηνύει ότι θα πράξει μια και δεν έχει άλλη εναλλακτική), τότε η ΝΔ μένει με στρατηγικό κενό..
Και η αντιπολιτευτική της γραμμή θα αποδυναμωθεί σημαντικά.
Διότι και η κριτική της για την υπεροφολόγηση μπορεί να έχει βάση και ισχυρή απήχηση στην κοινωνία αλλά όλοι γνωρίζουν πως η υψηλή φορολογία είναι το «τίμημα» των μνημονίων και των απαιτήσεων των δανειστών.
Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι η ενδεχόμενη μείωση της φορολόγησης θα αργήσει να έρθει.
Και ότι εξαρτάται κυρίως από τη διάθεση που θα δείξουν οι δανειστές ως προς το ελληνικό χρέος, το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων και τους στόχους του προγράμματος και όχι από το «συμμάζεμα» των κρατικών δαπανών που (αν και απαραίτητο, δεν φτάνει) υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος όμως σπεύδει με κατηγορηματικό τρόπο να διευκρινίσει πως αυτή η «τακτοποίηση» δεν συνεπάγεται απολύσεις από το Δημόσιο.
Πέραν λοιπόν της αντιπαράθεσης για το παρελθόν και για τα όσα έχουν προηγηθεί, το ερώτημα είναι πώς θα τοποθετηθούν στο εξής ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, Τσίπρας και Μητσοτάκης.
Η πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί στο εξής είναι μια.
Επιχειρήματα του στιλ αυτοί δεν ξέρουν, εμείς ξέρουμε πώς να φέρουμε ανάπτυξη, πώς να προσελκύσουμε επενδύσεις, πώς να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, παραπέμπουν σε αερολογίες και στερούνται σοβαρότητας.
Τσίπρας και Μητσοτάκης καλούνται να αναδιαμορφώσουν τη στρατηγική και τα σχέδια τους.
Όποιος παραμείνει προσκολλημένος στο παρελθόν και στις πρακτικές του, κινδυνεύει να χάσει το τρένο του αύριο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Κυρίως για το πώς θα ελιχθούν στο εξής κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση.
Και κυρίως τι πολιτικά επιχειρήματα θα υιοθετήσουν Τσίπρας και Μητσοτάκης στην προσπάθεια τους να διαφοροποιηθούν ο ένας από τον άλλο.
Το εγχείρημα δεν είναι και τόσο εύκολο.
Η κυβέρνηση Τσίπρα μετά την έξοδο στις αγορές κάνει ακριβώς ότι έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Πριν από 2,5 χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ τα έβαζε με τις αγορές.
Τώρα οι αγορές έχουν αναχθεί από την κυβέρνηση στο «όχημα» εκείνο που θα πιστοποιήσει αν το πολιτικό αφήγημα και σχέδιο της θα στεφθεί από επιτυχία και θα εξελιχθεί σε πραγματικά ισχυρό πολιτικό «χαρτί».
Αν δηλαδή θα ανοίξουν το δρόμο για την οριστική έξοδο από την επιτροπεία και από τα μνημόνια, στην οποία ποντάρει πλέον η κυβέρνηση για να κάνει το comeback στις επόμενες εκλογές.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική «στροφή» η ΝΔ μοιάζει και αυτή μετέωρη.
Μια και επί της ουσίας δεν έχει να κατηγορήσει την κυβέρνηση για τις επιδιώξεις και τους στόχους της αλλά για την καθυστέρηση που επέδειξε έως σήμερα.
Αυτό φάνηκε άλλωστε και από την χθεσινή τοποθέτηση του Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος αφού είπε πως η χώρα βγήκε στις αγορές με 3 χρόνια καθυστέρηση, ότι δανείστηκε πάρα πολύ ακριβά και ότι μεσολάβησαν δύο μνημόνια και μια συνολική ζημιά 100 δις ευρώ για την ελληνική οικονομία, παραδέχθηκε πως είναι θετικό ότι η Ελλάδα βγήκε στις αγορές.
Η κριτική λοιπόν αφορά το παρελθόν και κυρίως τη διακυβέρνηση Τσίπρα του πρώτου εξαμήνου του 2015.
Αλλά με το τώρα και το αύριο τι γίνεται;
Εάν η κυβέρνηση κινηθεί στο εξής αποφασιστικά και δυναμικά στην κατεύθυνση της τήρησης των δεσμεύσεων της απέναντι στους δανειστές, της υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων και της προσέλκυσης των επενδύσεων (όπως και διαμηνύει ότι θα πράξει μια και δεν έχει άλλη εναλλακτική), τότε η ΝΔ μένει με στρατηγικό κενό..
Και η αντιπολιτευτική της γραμμή θα αποδυναμωθεί σημαντικά.
Διότι και η κριτική της για την υπεροφολόγηση μπορεί να έχει βάση και ισχυρή απήχηση στην κοινωνία αλλά όλοι γνωρίζουν πως η υψηλή φορολογία είναι το «τίμημα» των μνημονίων και των απαιτήσεων των δανειστών.
Όλοι επίσης γνωρίζουν ότι η ενδεχόμενη μείωση της φορολόγησης θα αργήσει να έρθει.
Και ότι εξαρτάται κυρίως από τη διάθεση που θα δείξουν οι δανειστές ως προς το ελληνικό χρέος, το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων και τους στόχους του προγράμματος και όχι από το «συμμάζεμα» των κρατικών δαπανών που (αν και απαραίτητο, δεν φτάνει) υπόσχεται ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος όμως σπεύδει με κατηγορηματικό τρόπο να διευκρινίσει πως αυτή η «τακτοποίηση» δεν συνεπάγεται απολύσεις από το Δημόσιο.
Πέραν λοιπόν της αντιπαράθεσης για το παρελθόν και για τα όσα έχουν προηγηθεί, το ερώτημα είναι πώς θα τοποθετηθούν στο εξής ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, Τσίπρας και Μητσοτάκης.
Η πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί στο εξής είναι μια.
Επιχειρήματα του στιλ αυτοί δεν ξέρουν, εμείς ξέρουμε πώς να φέρουμε ανάπτυξη, πώς να προσελκύσουμε επενδύσεις, πώς να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας, παραπέμπουν σε αερολογίες και στερούνται σοβαρότητας.
Τσίπρας και Μητσοτάκης καλούνται να αναδιαμορφώσουν τη στρατηγική και τα σχέδια τους.
Όποιος παραμείνει προσκολλημένος στο παρελθόν και στις πρακτικές του, κινδυνεύει να χάσει το τρένο του αύριο.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών