γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
Το νομικό καθεστώς στην μητρόπολη του Καπιταλισμού στις ΗΠΑ, έβαλε… αγγελική φορεσιά, για να προσλεκύσει πελάτες στο τραπεζικό σύστημα
Σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση στις ΗΠΑ του 2007 είχε ως βάση την αγορά ακινήτων και… πάνω της χτίσθηκαν δομημένα χρηματοοικονομικά προϊόντα τα οποία είχαν ως δεδομένο ότι ο δανειολήπτης θα αποπλήρωνε το στεγαστικό του δάνειο.
Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι το νομικό καθεστώς στην μητρόπολη του Καπιταλισμού στις ΗΠΑ, έβαλε… αγγελική φορεσιά, για να προσλεκύσει πελάτες στο τραπεζικό σύστημα.
Έκανε κάτι πολύ απλό και αμερικάνικο και άκρως καπιταλιστικό.
Είπε στον κάθε αμερικανό πολίτη που θέλει να αποκτήσει το δικό του σπίτι ότι θα τον χρηματοδοτήσει για να το αποκτήσει.
Η υποχρέωση του αμερικανού δανειολήπτη ήταν η αποπληρωμή του δανείου, ενώ στην περίπτωση που δεν θα ήταν δυνατή, θα έχανε μόνο το σπίτι που απέκτησε με τραπεζικό δανεισμό, χωρίς η τράπεζα να έχει άλλο δικαίωμα είσπραξης της οφειλής.
Η πτώση των τιμών των ακινήτων την κρίσιμη περίοδο, οδήγησε χιλιάδες δανειολήπτες στην απλή λογική και συμπεριφορά που έλεγε ότι δεν υπήρχε λόγος να πληρώνει το δάνειο που πήρε όταν η αξία του ακινήτου είχε πέσει 20%, 40% και 50%.
Δηλαδή δεν υπήρχε λόγος να εξοφλεί ένα δάνειο του 1 εκατ. δολαρίων όταν το ακίνητο άξιζε 500.000 δολάρια.
Η κρίση αξιών των ακινήτων οδήγησε τους δανειολήπτες στο να μην αποπληρώνουν τα δάνεια τους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το οικοδόμημα των δομημένων προϊόντων και φυσικά το τραπεζικό σύστημα.
Ο νομοθέτης και σκληρός καπιταλιστής σε αυτή τη συναλλαγή έδωσε το ρίσκο της συναλλαγής στο τραπεζικό σύστημα και όχι στο δανειολήπτη που θέλει να καλύψει τις στεγαστικές του ανάγκες.
Όμως στην Ελλάδα ως κομμάτι της Ευρώπης και ολόκληρη η Ευρώπη επέλεξε να έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρο.
Βέβαια τον ξέχασε όταν ήρθε η ώρα να καλυφθούν οι ανάγκες για στέγαση, με τραπεζικό δανεισμό.
Η Ευρώπη με τη νομοθεσία της έχει μεταφέρει όλο το ρίσκο της συναλλαγής στο δανειολήπτη.
Ότι συμβαίνει στην Ελλάδα ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Ο τραπεζικός δανεισμός για την αγορά ακινήτου έχει εξασφαλίσει την τράπεζα στο σύνολο του δανείου καθώς απαιτεί υποθήκη του ακινήτου.
Ακόμη η τράπεζα έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία που έχει ο δανειολήπτης και στην περίπτωση που δεν αποπληρώνει το δάνειο.
Στο ενδεχόμενο το να πάνε όλα στραβά στο δανειολήπτη είναι βέβαιο ότι θα χάσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και το πιο τραγικό είναι ότι όταν το εκπλειστηριάσει, τα χρήματα που θα αντληθουν δεν φθάνουν για να καλύψουν την αρχική οφειλή προς την τράπεζα και θα πρέπει να δουλεύει το υπόλοιπο της ζωής του για να εξοφλήσει τα χρωστούμενα.
Αυτός είναι ο… σκληρός καπιταλισμός στις ΗΠΑ, ενώ στην Ευρώπη που επικρατούν... τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο τραπεζίτης μένει στο απυρόβλητο.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Όμως αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι το νομικό καθεστώς στην μητρόπολη του Καπιταλισμού στις ΗΠΑ, έβαλε… αγγελική φορεσιά, για να προσλεκύσει πελάτες στο τραπεζικό σύστημα.
Έκανε κάτι πολύ απλό και αμερικάνικο και άκρως καπιταλιστικό.
Είπε στον κάθε αμερικανό πολίτη που θέλει να αποκτήσει το δικό του σπίτι ότι θα τον χρηματοδοτήσει για να το αποκτήσει.
Η υποχρέωση του αμερικανού δανειολήπτη ήταν η αποπληρωμή του δανείου, ενώ στην περίπτωση που δεν θα ήταν δυνατή, θα έχανε μόνο το σπίτι που απέκτησε με τραπεζικό δανεισμό, χωρίς η τράπεζα να έχει άλλο δικαίωμα είσπραξης της οφειλής.
Η πτώση των τιμών των ακινήτων την κρίσιμη περίοδο, οδήγησε χιλιάδες δανειολήπτες στην απλή λογική και συμπεριφορά που έλεγε ότι δεν υπήρχε λόγος να πληρώνει το δάνειο που πήρε όταν η αξία του ακινήτου είχε πέσει 20%, 40% και 50%.
Δηλαδή δεν υπήρχε λόγος να εξοφλεί ένα δάνειο του 1 εκατ. δολαρίων όταν το ακίνητο άξιζε 500.000 δολάρια.
Η κρίση αξιών των ακινήτων οδήγησε τους δανειολήπτες στο να μην αποπληρώνουν τα δάνεια τους, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το οικοδόμημα των δομημένων προϊόντων και φυσικά το τραπεζικό σύστημα.
Ο νομοθέτης και σκληρός καπιταλιστής σε αυτή τη συναλλαγή έδωσε το ρίσκο της συναλλαγής στο τραπεζικό σύστημα και όχι στο δανειολήπτη που θέλει να καλύψει τις στεγαστικές του ανάγκες.
Όμως στην Ελλάδα ως κομμάτι της Ευρώπης και ολόκληρη η Ευρώπη επέλεξε να έχει τον άνθρωπο στο επίκεντρο.
Βέβαια τον ξέχασε όταν ήρθε η ώρα να καλυφθούν οι ανάγκες για στέγαση, με τραπεζικό δανεισμό.
Η Ευρώπη με τη νομοθεσία της έχει μεταφέρει όλο το ρίσκο της συναλλαγής στο δανειολήπτη.
Ότι συμβαίνει στην Ελλάδα ισχύει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης.
Ο τραπεζικός δανεισμός για την αγορά ακινήτου έχει εξασφαλίσει την τράπεζα στο σύνολο του δανείου καθώς απαιτεί υποθήκη του ακινήτου.
Ακόμη η τράπεζα έχει το δικαίωμα να διεκδικήσει και τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία που έχει ο δανειολήπτης και στην περίπτωση που δεν αποπληρώνει το δάνειο.
Στο ενδεχόμενο το να πάνε όλα στραβά στο δανειολήπτη είναι βέβαιο ότι θα χάσει όλα τα περιουσιακά του στοιχεία και το πιο τραγικό είναι ότι όταν το εκπλειστηριάσει, τα χρήματα που θα αντληθουν δεν φθάνουν για να καλύψουν την αρχική οφειλή προς την τράπεζα και θα πρέπει να δουλεύει το υπόλοιπο της ζωής του για να εξοφλήσει τα χρωστούμενα.
Αυτός είναι ο… σκληρός καπιταλισμός στις ΗΠΑ, ενώ στην Ευρώπη που επικρατούν... τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο τραπεζίτης μένει στο απυρόβλητο.
Νίκος Θεοδωρόπουλος
ntheo@bankingnews.gr
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών