γράφει : Γιάννης Παγκαλιάς
Η Ευρωζώνη υιοθέτησε σημαντικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην κορυφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ανάμεσά τους η έναρξης της τραπεζικής ένωσης
Η συζήτηση για την πορεία προς την τραπεζική Ένωση στη ζώνη του Ευρώ ήταν στην ατζέντα στο προηγούμενο Eurogroup, κάτι στο οποίο αναφέρθηκε και ο καινούργιος επικεφαλής του Mario Senteno.
Ο "Χάρτης Πορείας για την Εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης", ο οποίος δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα, ακολουθεί μια σειρά από εκθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια, η κάθε μία πιο ήπια από τις προηγούμενες από πλευράς στόχων.
Το πρόβλημα: Έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστες.
Η Ευρωζώνη υιοθέτησε σημαντικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην κορυφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ανάμεσά τους η έναρξης της τραπεζικής ένωσης.
Ωστόσο, η ολοκλήρωσή της αποδείχθηκε πολύ δύσκολη, κυρίως λόγω των πολιτικών αντιστάσεων που προέρχονται από τα κράτη μέλη.
Το σχέδιο, που παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο Jean-Claude Juncker, περιλαμβάνει ιδέες, προτάσεις και λύσεις που θα αντιμετώπιζαν μερικές από αυτές τις ελλείψεις.
Μία από αυτές είναι να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο, μεταξύ άλλων, θα παρέχει πρόσθετους πόρους για την αναδιάρθρωση ή την εξάλειψη των προβληματικών τραπεζών.
Μία τέτοια κίνηση θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και θα εξασφάλιζε ότι οι μεμονωμένες κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να χειρίζονται από μόνες του τις τραπεζικές κρίσεις.
Παρόλο που η ιδέα αυτή φαντάζει λογική, δεν είναι καθόλου καινούργια: τα κράτη-μέλη προέβλεψαν ένα τέτοιο εμπόδιο, όταν δημιούργησαν τον Μηχανισμό Ενιαίας Εξυγίανσης το 2013.
Εντούτοις, δεν λειτούργησε, εξαιτίας φόβων από χώρες όπως η Γερμανία, ότι θα κατέληγαν στη διάσωση τραπεζικά συστήματα άλλων χωρών.
Για όλη την ελπίδα της Επιτροπής, η θέση του Βερολίνου επί του θέματος παραμένει ερώτημα αναπάντητο.
Το EMF θα αναλάβει επίσης τις λειτουργίες του υφιστάμενου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την υποστήριξη των προβληματικών κρατών μελών.
Σε αντίθεση με τον ΕΜΣ, ο οποίος βασίζεται στη διακυβερνητική συμφωνία, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα κατοχυρωθεί και οχυρωθεί στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ.
Θα συνοδεύεται από την παρουσία του κοινού Υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, προκειμένου να βελτιωθεί ο συντονισμός των πολιτικών εντός της νομισματικής ένωσης.
Ο Wolfgang Schaeuble, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ενέκρινε τη δημιουργία του EMF όταν αποχώρησε από τη θέση του.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να λειτουργήσει αυτός ο νέος θεσμός, για παράδειγμα εάν πρέπει να υπάρξει αυτόματη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους όταν μία χώρα ζητάει βοήθεια.
Το έγγραφο της Επιτροπής δεν κάνει τίποτα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, τα οποία μπορούν να επιλυθούν μόνο από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Η λιγότερο πειστική ιδέα που υποστηρίζει ο Juncker είναι η δημιουργία ενός χρηματοδοτικού οχήματος για την αντιμετώπιση οικονομικών διαταραχών που επηρεάζουν μόνο μερικές χώρες.
Οι στόχοι είναι αξιέπαινοι:
Η ευρωζώνη χρειάζεται μια κοινή δημοσιονομική πολιτική για να βοηθήσει τις χώρες που έχουν ανάγκη και να συμπληρώνει έτσι τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς το σχέδιο θα αντιμετωπίσει την ανησυχία των χωρών με χαμηλό χρέος όπως η Γερμανία, οι οποίες φοβούνται ότι ένας κοινός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτούσε απερίσκεπτες δαπάνες σε άλλα κράτη-μέλη.
Η Επιτροπή προτείνει ότι οι χώρες που ζητούν βοήθεια θα πρέπει να συμμορφώνονται με τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωζώνης για κάποια περίοδο.
Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης όπως για παράδειγμα, η δημιουργία ενός κοινού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων και η οικοδόμηση στοιχείων μίας δημοσιονομικής ένωσης, θα συμβάλει στην ενίσχυση της θεσμικής υποδομής της Ευρωζώνης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κρατάει και με το δίκιο της πιθανόν, έναν συντονιστικό ρόλο για τις κυβερνήσεις και τους προσφέρει τεχνική υποστήριξη.
Ωστόσο, ελλείψει σαφούς πολιτικής βούλησης, έγγραφα όπως ο Χάρτης Πορείας της Επιτροπής της περασμένης εβδομάδας, θα παραμείνουν ένας μακρύς κατάλογος λέξεων χωρίς νόημα.
www.bankingnews.gr
Ο "Χάρτης Πορείας για την Εμβάθυνση της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης της Ευρώπης", ο οποίος δημοσιεύθηκε την περασμένη εβδομάδα, ακολουθεί μια σειρά από εκθέσεις τα τελευταία δύο χρόνια, η κάθε μία πιο ήπια από τις προηγούμενες από πλευράς στόχων.
Το πρόβλημα: Έχουν παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστες.
Η Ευρωζώνη υιοθέτησε σημαντικές θεσμικές μεταρρυθμίσεις στην κορυφή της χρηματοπιστωτικής κρίσης, ανάμεσά τους η έναρξης της τραπεζικής ένωσης.
Ωστόσο, η ολοκλήρωσή της αποδείχθηκε πολύ δύσκολη, κυρίως λόγω των πολιτικών αντιστάσεων που προέρχονται από τα κράτη μέλη.
Το σχέδιο, που παρουσιάστηκε από τον πρόεδρο Jean-Claude Juncker, περιλαμβάνει ιδέες, προτάσεις και λύσεις που θα αντιμετώπιζαν μερικές από αυτές τις ελλείψεις.
Μία από αυτές είναι να δημιουργηθεί ένα Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο, το οποίο, μεταξύ άλλων, θα παρέχει πρόσθετους πόρους για την αναδιάρθρωση ή την εξάλειψη των προβληματικών τραπεζών.
Μία τέτοια κίνηση θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη των επενδυτών στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και θα εξασφάλιζε ότι οι μεμονωμένες κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να χειρίζονται από μόνες του τις τραπεζικές κρίσεις.
Παρόλο που η ιδέα αυτή φαντάζει λογική, δεν είναι καθόλου καινούργια: τα κράτη-μέλη προέβλεψαν ένα τέτοιο εμπόδιο, όταν δημιούργησαν τον Μηχανισμό Ενιαίας Εξυγίανσης το 2013.
Εντούτοις, δεν λειτούργησε, εξαιτίας φόβων από χώρες όπως η Γερμανία, ότι θα κατέληγαν στη διάσωση τραπεζικά συστήματα άλλων χωρών.
Για όλη την ελπίδα της Επιτροπής, η θέση του Βερολίνου επί του θέματος παραμένει ερώτημα αναπάντητο.
Το EMF θα αναλάβει επίσης τις λειτουργίες του υφιστάμενου Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την υποστήριξη των προβληματικών κρατών μελών.
Σε αντίθεση με τον ΕΜΣ, ο οποίος βασίζεται στη διακυβερνητική συμφωνία, το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο θα κατοχυρωθεί και οχυρωθεί στο νομικό πλαίσιο της ΕΕ.
Θα συνοδεύεται από την παρουσία του κοινού Υπουργού Οικονομικών της Ευρωζώνης, προκειμένου να βελτιωθεί ο συντονισμός των πολιτικών εντός της νομισματικής ένωσης.
Ο Wolfgang Schaeuble, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ενέκρινε τη δημιουργία του EMF όταν αποχώρησε από τη θέση του.
Το πρόβλημα είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συμφωνήσουν σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να λειτουργήσει αυτός ο νέος θεσμός, για παράδειγμα εάν πρέπει να υπάρξει αυτόματη αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους όταν μία χώρα ζητάει βοήθεια.
Το έγγραφο της Επιτροπής δεν κάνει τίποτα για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, τα οποία μπορούν να επιλυθούν μόνο από τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών.
Η λιγότερο πειστική ιδέα που υποστηρίζει ο Juncker είναι η δημιουργία ενός χρηματοδοτικού οχήματος για την αντιμετώπιση οικονομικών διαταραχών που επηρεάζουν μόνο μερικές χώρες.
Οι στόχοι είναι αξιέπαινοι:
Η ευρωζώνη χρειάζεται μια κοινή δημοσιονομική πολιτική για να βοηθήσει τις χώρες που έχουν ανάγκη και να συμπληρώνει έτσι τις προσπάθειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Ωστόσο, δεν είναι σαφές πώς το σχέδιο θα αντιμετωπίσει την ανησυχία των χωρών με χαμηλό χρέος όπως η Γερμανία, οι οποίες φοβούνται ότι ένας κοινός προϋπολογισμός θα χρηματοδοτούσε απερίσκεπτες δαπάνες σε άλλα κράτη-μέλη.
Η Επιτροπή προτείνει ότι οι χώρες που ζητούν βοήθεια θα πρέπει να συμμορφώνονται με τους δημοσιονομικούς κανόνες της Ευρωζώνης για κάποια περίοδο.
Η ολοκλήρωση της τραπεζικής ένωσης όπως για παράδειγμα, η δημιουργία ενός κοινού συστήματος εγγύησης των καταθέσεων και η οικοδόμηση στοιχείων μίας δημοσιονομικής ένωσης, θα συμβάλει στην ενίσχυση της θεσμικής υποδομής της Ευρωζώνης.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κρατάει και με το δίκιο της πιθανόν, έναν συντονιστικό ρόλο για τις κυβερνήσεις και τους προσφέρει τεχνική υποστήριξη.
Ωστόσο, ελλείψει σαφούς πολιτικής βούλησης, έγγραφα όπως ο Χάρτης Πορείας της Επιτροπής της περασμένης εβδομάδας, θα παραμείνουν ένας μακρύς κατάλογος λέξεων χωρίς νόημα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών