γράφει : Μαρία Παπαδάτου
Το κατακόκκινο άγαλμα του Κ. Γεωργίου «ερέθισε» τα αντανακλαστικά μιας μερίδας πιστών
Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ομάδα πιστών αντιδρά για ένα έργο τέχνης το οποίο θεωρεί ότι υβρίζει ή δεν σέβεται τα θεία.
Από τις αντιδράσεις για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη «Ο τελευταίος πειρασμός» από τον Mάρτιν Σκορσέζε το 1988 έως τα βίαια επεισόδια έξω από το θέατρο Χυτήριο κατά του θεατρικού έργου Corpus Christi το 2012 και τον «αγιασμό» του γλυπτού Phylax του Κ. Γεωργίου στην παραλία του Π. Φαλήρου πριν από λίγες ημέρες.
Το κατακόκκινο άγαλμα του Κ. Γεωργίου «ερέθισε» τα αντανακλαστικά μιας μερίδας πιστών, οι οποίοι μάλλον θορυβήθηκαν από το χρώμα και τα φτερά, καθώς θεώρησαν ότι το γλυπτό παραπέμπει στον....Εωσφόρο.
Έκριναν λοιπόν σκόπιμο να ραντίσουν με αγιασμό το άγαλμα, να του ρίξουν μπογιές, να προτρέψουν ακόμη και σε βανδαλισμούς και φυσικά να απαιτήσουν να ξηλωθεί.
Στις πορείες διαμαρτυρίας συμμετείχαν μάλιστα και μικρά παιδιά.
«Είναι ένας δαίμονας, στρατιώτης του σατανά, που όχι μόνο δεν πρέπει να τιμάται αλλά πρέπει να χλευάζεται και να περιφρονείται, ως πλάσμα βλάσφημο προς τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό.
Κι από την άλλη πλευρά, ποιο ιδεώδες προσπαθεί να εμπνεύσει στους πολίτες;
Τον εγωισμό ή τον φθόνο που εμφωλεύει σε κάθε όργανο του σατανά;», αναφέρει χαρακτηριστικά σε επιστολή του ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Παλαιού Φαλήρου.
Γραφικότητες θα πει κανείς....
Το ερώτημα όμως είναι, που ορίζεται αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει το γραφικό από το επικίνδυνο.
Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από την έκφραση μιας διαφωνίας έως την προτροπή σε βανδαλισμούς ή την απαίτηση για το «κατέβασμα» και τη λογοκρισία ενός έργου τέχνης;
Έχουν δικαίωμα οι πιστοί ή όποιος θεωρεί ότι θίγεται από ένα έργο τέχνης να εκφράσει τη διαφωνία του; Σαφώς.
Όμως μια ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να δείχνει ανοχή σε ενέργειες επικίνδυνες, που έχουν στόχο όχι να κρίνουν την καλλιτεχνική αξία του έργου, αλλά να λογοκρίνουν στην πραγματικότητα τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Η Ελλάδα δεν είναι Ιράν και μακριά από εμάς τέτοιου τύπου μαξιμαλιστικές συγκρίσεις με θεοκρατικά καθεστώτα που καταπατούν τις ατομικές ελευθερίες.
Ωστόσο ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μεγάλη κρίση με τις ταυτότητες και τα συλλαλητήρια που διοργάνωνε ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο οποίος με τις τοποθετήσεις του παρέπεμπε ευθέως σε πολιτικο ηγέτη;
Σε μια εποχή που διευκολύνεται η έκφραση και η διάδοση της πληροφορίας, εντείνεται παράλληλα και η προσπάθεια για λογοκρισία και απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, η κοινωνία πρέπει να υψώσει αναχώματα.
Ένας είναι ο τρόπος για να μπει φρένο στον σκοταδισμό και στις ακραίες αντιλήψεις περί συμβόλων, στρεβλής χρήσης της παράδοσης και του θρησκευτικού αισθήματος: η διαπαιδαγώγηση.
Εκκλησία, πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης έχουν χρέος να προστατέψουν την ελευθερία της έκφρασης του καλλιτέχνη και όχι να σιωπούν ή ακόμη και να υποκινούν ακραίες και σκοταδιστικές δράσεις και αντιλήψεις, με στόχο να εξυπηρετήσουν τα δικά τους μικροκομματικά ή συντεχνιακά συμφέροντα.
Η πολιτική βούληση ειναι αυτή που λείπει.
Όσο οι βουλευτές θα τρέχουν να φωτογραφηθούν δίπλα σε μητροπολίτες και η Ιερά Σύνοδος θα ξηλώνει υπουργούς Παιδείας, θα γινόμαστε μάρτυρες γραφικών, ακραίων ή και επικίνδυνων αντιδράσεων.
www.bankingnews.gr
Από τις αντιδράσεις για την κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη «Ο τελευταίος πειρασμός» από τον Mάρτιν Σκορσέζε το 1988 έως τα βίαια επεισόδια έξω από το θέατρο Χυτήριο κατά του θεατρικού έργου Corpus Christi το 2012 και τον «αγιασμό» του γλυπτού Phylax του Κ. Γεωργίου στην παραλία του Π. Φαλήρου πριν από λίγες ημέρες.
Το κατακόκκινο άγαλμα του Κ. Γεωργίου «ερέθισε» τα αντανακλαστικά μιας μερίδας πιστών, οι οποίοι μάλλον θορυβήθηκαν από το χρώμα και τα φτερά, καθώς θεώρησαν ότι το γλυπτό παραπέμπει στον....Εωσφόρο.
Έκριναν λοιπόν σκόπιμο να ραντίσουν με αγιασμό το άγαλμα, να του ρίξουν μπογιές, να προτρέψουν ακόμη και σε βανδαλισμούς και φυσικά να απαιτήσουν να ξηλωθεί.
Στις πορείες διαμαρτυρίας συμμετείχαν μάλιστα και μικρά παιδιά.
«Είναι ένας δαίμονας, στρατιώτης του σατανά, που όχι μόνο δεν πρέπει να τιμάται αλλά πρέπει να χλευάζεται και να περιφρονείται, ως πλάσμα βλάσφημο προς τον ίδιο τον Τριαδικό Θεό.
Κι από την άλλη πλευρά, ποιο ιδεώδες προσπαθεί να εμπνεύσει στους πολίτες;
Τον εγωισμό ή τον φθόνο που εμφωλεύει σε κάθε όργανο του σατανά;», αναφέρει χαρακτηριστικά σε επιστολή του ο εφημέριος του Ιερού Ναού Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Παλαιού Φαλήρου.
Γραφικότητες θα πει κανείς....
Το ερώτημα όμως είναι, που ορίζεται αυτή η λεπτή κόκκινη γραμμή που χωρίζει το γραφικό από το επικίνδυνο.
Πόσο μεγάλη είναι η απόσταση από την έκφραση μιας διαφωνίας έως την προτροπή σε βανδαλισμούς ή την απαίτηση για το «κατέβασμα» και τη λογοκρισία ενός έργου τέχνης;
Έχουν δικαίωμα οι πιστοί ή όποιος θεωρεί ότι θίγεται από ένα έργο τέχνης να εκφράσει τη διαφωνία του; Σαφώς.
Όμως μια ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία δεν είναι δυνατόν να δείχνει ανοχή σε ενέργειες επικίνδυνες, που έχουν στόχο όχι να κρίνουν την καλλιτεχνική αξία του έργου, αλλά να λογοκρίνουν στην πραγματικότητα τον ίδιο τον καλλιτέχνη.
Η Ελλάδα δεν είναι Ιράν και μακριά από εμάς τέτοιου τύπου μαξιμαλιστικές συγκρίσεις με θεοκρατικά καθεστώτα που καταπατούν τις ατομικές ελευθερίες.
Ωστόσο ποιος μπορεί να ξεχάσει τη μεγάλη κρίση με τις ταυτότητες και τα συλλαλητήρια που διοργάνωνε ο μακαριστός Χριστόδουλος, ο οποίος με τις τοποθετήσεις του παρέπεμπε ευθέως σε πολιτικο ηγέτη;
Σε μια εποχή που διευκολύνεται η έκφραση και η διάδοση της πληροφορίας, εντείνεται παράλληλα και η προσπάθεια για λογοκρισία και απέναντι σε αυτή την προσπάθεια, η κοινωνία πρέπει να υψώσει αναχώματα.
Ένας είναι ο τρόπος για να μπει φρένο στον σκοταδισμό και στις ακραίες αντιλήψεις περί συμβόλων, στρεβλής χρήσης της παράδοσης και του θρησκευτικού αισθήματος: η διαπαιδαγώγηση.
Εκκλησία, πολιτικοί και μέσα ενημέρωσης έχουν χρέος να προστατέψουν την ελευθερία της έκφρασης του καλλιτέχνη και όχι να σιωπούν ή ακόμη και να υποκινούν ακραίες και σκοταδιστικές δράσεις και αντιλήψεις, με στόχο να εξυπηρετήσουν τα δικά τους μικροκομματικά ή συντεχνιακά συμφέροντα.
Η πολιτική βούληση ειναι αυτή που λείπει.
Όσο οι βουλευτές θα τρέχουν να φωτογραφηθούν δίπλα σε μητροπολίτες και η Ιερά Σύνοδος θα ξηλώνει υπουργούς Παιδείας, θα γινόμαστε μάρτυρες γραφικών, ακραίων ή και επικίνδυνων αντιδράσεων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών