γράφει : Σοφία Ζαφείρη
Ο σεβασμός στον αστικό κοινοβουλευτικό πολιτισμό αποτελεί καθήκον για τους Έλληνες πολιτικούς ταγούς
Στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου υπάρχουν ορισμένοι κανόνες, όχι τυπικοί, αλλά ενδεικτικοί ήθους, πολιτικής ωριμότητας και κυρίως σεβασμού αυτού που λέμε «θεσμοί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας».
Δυστυχώς, όμως, οι (σχετικά) νεόκοποι πολιτικοί ταγοί μας τους έχουν όχι μόνο ξεχάσει αλλά φροντίζουν να αναπαράγουν συμπεριφορές οι οποίες αν μη τι άλλο προκαλούν αλγεινή εντύπωση.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, μας έκανε τη χάρη ως πολίτες να πάει προς ενημέρωση στο Μέγαρο Μαξίμου, για «λόγους θεσμικής τάξης».
Φρόντισε, δε, να εξευτελίσει με τη στάση του τον ορισμό του αστικού (πιθανώς περισσότερο «κληρονομιά» της ΝΔ) κοινοβουλευτικού πολιτισμού, απαιτώντας να κλείσουν τα μικρόφωνα προκειμένου να μην ακουστεί ο διάλογός του με τον πολιτικό του αντίπαλο, Αλέξη Τσίπρα.
Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης μάλλον ξέχασε ότι βρέθηκε στο Μαξίμου για να ενημερωθεί για ένα ζήτημα εθνικό.
Ως εκ τούτου ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται χωρίς διάθεση αποκόμισης πολιτικών ωφελειών.
Ένα ζήτημα στο οποίο η σύνθεση μίας κοινής εθνικής γραμμής, μπορεί να οδηγήσει σε μία καλύτερη λύση, σε μία λύση που δεν θα αφήσει τους πολιτικούς αυτής της χώρας, για μία ακόμη φορά, έκθετους στη συνείδηση του κόσμου.
Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να αναπαράγει τη στάση του κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος αποφάσισε τον Ιανουάριο του 2015 ότι δεν είναι του… στυλ του να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου (ή μήπως την εξουσία;) σε αυτόν που ψήφισε ο ελληνικός λαός στις εκλογές.
Επρόκειτο για μία προσβολή όχι προς το πρόσωπο του κ. Τσίπρα, αλλά προς το εκλογικό σώμα.
Αυτό που όλοι οι πολιτικοί φροντίζουν να κολακέψουν και αγαπούν βαθύτατα όταν τους ψηφίζει.
Σε αντίθετη περίπτωση ο «σοφός» λαός μετατρέπεται σε «ανθρώπους που παρασύρονται από τον λαϊκισμό».
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τη στάση των κ.κ. Μητσοτάκη και Σαμαρά δεν θα υιοθετούσαν ποτέ ηγέτες της ΝΔ όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) ή ο (πατέρας του νυν αρχηγού) Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Σε καμία περίπτωση δεν θα προσέρχονταν για να ενημερωθούν από τον Ανδρέα Παπανδρέου για λόγους «θεσμικής τάξης».
Ακόμη και στις πιο έντονες αντιπαραθέσεις των πιο πάνω πολιτικών, αυτό που επικράτησε ήταν το ήθος και ο σεβασμός στον πολιτισμό που οφείλει να έχει ένα κοινοβούλιο.
Ο σεβασμός στον αντίπαλο, ακόμη και εάν οι απόψεις και οι πολιτικές που έχει και εφαρμόζει είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις δικές τους.
Καλό θα ήταν, τελικά, να ενημερώσει κάποιος τον κ. Μητσοτάκη (και τον ευρισκόμενο στο παρασκήνιο αλλά πλήρως ενεργό κ. Σαμαρά) ότι η συμπεριφορά… «5χρονου που το άλλο αγοράκι του πήρε το μολύβι γιατί είναι κακό παιδί και δεν θα του ξαναμιλήσω», δεν αξίζει ούτε στον ίδιο ούτε στους ψηφοφόρους που εκπροσωπεί ή θέλει να εκπροσωπήσει.
Σοφία Ζαφείρη
www.bankingnews.gr
Δυστυχώς, όμως, οι (σχετικά) νεόκοποι πολιτικοί ταγοί μας τους έχουν όχι μόνο ξεχάσει αλλά φροντίζουν να αναπαράγουν συμπεριφορές οι οποίες αν μη τι άλλο προκαλούν αλγεινή εντύπωση.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Κυριάκος Μητσοτάκης, μας έκανε τη χάρη ως πολίτες να πάει προς ενημέρωση στο Μέγαρο Μαξίμου, για «λόγους θεσμικής τάξης».
Φρόντισε, δε, να εξευτελίσει με τη στάση του τον ορισμό του αστικού (πιθανώς περισσότερο «κληρονομιά» της ΝΔ) κοινοβουλευτικού πολιτισμού, απαιτώντας να κλείσουν τα μικρόφωνα προκειμένου να μην ακουστεί ο διάλογός του με τον πολιτικό του αντίπαλο, Αλέξη Τσίπρα.
Βέβαια ο κ. Μητσοτάκης μάλλον ξέχασε ότι βρέθηκε στο Μαξίμου για να ενημερωθεί για ένα ζήτημα εθνικό.
Ως εκ τούτου ένα ζήτημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίζεται χωρίς διάθεση αποκόμισης πολιτικών ωφελειών.
Ένα ζήτημα στο οποίο η σύνθεση μίας κοινής εθνικής γραμμής, μπορεί να οδηγήσει σε μία καλύτερη λύση, σε μία λύση που δεν θα αφήσει τους πολιτικούς αυτής της χώρας, για μία ακόμη φορά, έκθετους στη συνείδηση του κόσμου.
Ο κ. Μητσοτάκης προτίμησε να αναπαράγει τη στάση του κ. Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος αποφάσισε τον Ιανουάριο του 2015 ότι δεν είναι του… στυλ του να παραδώσει το Μέγαρο Μαξίμου (ή μήπως την εξουσία;) σε αυτόν που ψήφισε ο ελληνικός λαός στις εκλογές.
Επρόκειτο για μία προσβολή όχι προς το πρόσωπο του κ. Τσίπρα, αλλά προς το εκλογικό σώμα.
Αυτό που όλοι οι πολιτικοί φροντίζουν να κολακέψουν και αγαπούν βαθύτατα όταν τους ψηφίζει.
Σε αντίθετη περίπτωση ο «σοφός» λαός μετατρέπεται σε «ανθρώπους που παρασύρονται από τον λαϊκισμό».
Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τη στάση των κ.κ. Μητσοτάκη και Σαμαρά δεν θα υιοθετούσαν ποτέ ηγέτες της ΝΔ όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο πρεσβύτερος) ή ο (πατέρας του νυν αρχηγού) Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.
Σε καμία περίπτωση δεν θα προσέρχονταν για να ενημερωθούν από τον Ανδρέα Παπανδρέου για λόγους «θεσμικής τάξης».
Ακόμη και στις πιο έντονες αντιπαραθέσεις των πιο πάνω πολιτικών, αυτό που επικράτησε ήταν το ήθος και ο σεβασμός στον πολιτισμό που οφείλει να έχει ένα κοινοβούλιο.
Ο σεβασμός στον αντίπαλο, ακόμη και εάν οι απόψεις και οι πολιτικές που έχει και εφαρμόζει είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις δικές τους.
Καλό θα ήταν, τελικά, να ενημερώσει κάποιος τον κ. Μητσοτάκη (και τον ευρισκόμενο στο παρασκήνιο αλλά πλήρως ενεργό κ. Σαμαρά) ότι η συμπεριφορά… «5χρονου που το άλλο αγοράκι του πήρε το μολύβι γιατί είναι κακό παιδί και δεν θα του ξαναμιλήσω», δεν αξίζει ούτε στον ίδιο ούτε στους ψηφοφόρους που εκπροσωπεί ή θέλει να εκπροσωπήσει.
Σοφία Ζαφείρη
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών