Η ανάπτυξη εξωστρεφών δραστηριοτήτων αποτελεί ένα θετικό σημάδι στην πορεία για την έξοδο της χώρας από την κρίση
Στην Ελλάδα, η εγχώρια κατανάλωση μειώθηκε κατά 27% μεταξύ του 2009 και του 2016, άρα αυτή η μείωση δεν άφησε σχεδόν κανένα περιθώριο στις εγχώριες επιχειρήσεις να αυξήσουν την παραγωγή τους.
Το αντίθετο…
Γι΄αυτό άλλωστε χάθηκε πλήθος θέσεων εργασίας στη μεταποίηση. Η ανάκαμψη του 2014 έδινε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επεκταθούν στις διεθνείς αγορές.
Χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, αξιοποίησαν την περίοδο αυτή και η εξωστρέφεια που ανέπτυξαν είχε από θετικά έως εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα.
Για την Ελλάδα όμως δεν συνέβη το ίδιο.
Η πιστωτική ασφυξία και η έλλειψη ρευστότητας, η απουσία πραγματικών, μακροχρόνιων και ισχυρών διασυνδέσεων με τις διεθνείς αγορές, το μικρό μέγεθος και η εγγενής αδυναμία παραγωγής καινοτομίας, λειτούργησαν ανασχετικά στην πορεία για μια εξωστρεφή δραστηριότητα που θα εισέφερε τα μέγιστα στην έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση.
Γιατί συνέβη αυτό;
Διότι οι χώρες που προαναφέρθηκαν «έχτιζαν» και προσπαθούσαν «εξωστρεφώς» για πολλά χρόνια, σε αντίθεση με μας που ακολουθήσαμε πορεία εσωστρέφειας.
Και ίσως να συνεχίζεται και σήμερα αυτή η εσωστρέφεια, αφού παρά την ανάκαμψη των εξαγωγών, είναι γεγονός ότι από το 2015 έχει αρχίσει να επιδεινώνεται ξανά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών από +0,2δισ. € το 2015, σε -1,1δισ. € το 2016 λόγω ακριβώς της αύξησης των εισαγωγών προϊόντων και τουριστικών υπηρεσιών: +15,5% και +7,1% αντίστοιχα.
Όμως, τι κάνουμε απ΄εδώ και πέρα;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι άλματα στο άνοιγμα των διεθνών αγορών δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Χρειάζονται μακροχρόνιες, συστηματικές και κυρίως επίπονες προσπάθειες ανάπτυξης διεθνών διασυνδέσεων και γι΄ αυτό δεν πρέπει μόνον οι επιχειρήσεις να φροντίζουν, αλλά και το κράτος δια των αρμόδιων λειτουργών του και το πολιτικό σύστημα αλλά, και η ίδια η κοινωνία.
Προφανώς, η ανάπτυξη εξωστρεφών δραστηριοτήτων αποτελεί ένα θετικό σημάδι στην πορεία για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Δεν αρκεί όμως μόνο αυτή.
Απαιτείται και μια καλύτερη αντίληψη των διεθνών πραγμάτων από την εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα, και, κυρίως η δημιουργία επιχειρηματικών σχημάτων που θα μπορούν να είναι ορατά και υπολογίσιμα στις διεθνείς αγορές.
Τότε, μπορούν να βρουν ουσιαστικό αντίκρισμα οι έννοιες της γνώσης, της επιχειρηματικότητας και της διεθνοποίησης, που έχουν κοινή συνισταμένη την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Τότε είναι δυνατόν να ενισχυθεί πραγματικά και βιώσιμα η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, των δομών του, της οικονομίας μας.
Αθανάσιος Σαββάκης
Πρόεδρος Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος
www.bankingnews.gr
Το αντίθετο…
Γι΄αυτό άλλωστε χάθηκε πλήθος θέσεων εργασίας στη μεταποίηση. Η ανάκαμψη του 2014 έδινε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να επεκταθούν στις διεθνείς αγορές.
Χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιρλανδία, αξιοποίησαν την περίοδο αυτή και η εξωστρέφεια που ανέπτυξαν είχε από θετικά έως εξαιρετικά θετικά αποτελέσματα.
Για την Ελλάδα όμως δεν συνέβη το ίδιο.
Η πιστωτική ασφυξία και η έλλειψη ρευστότητας, η απουσία πραγματικών, μακροχρόνιων και ισχυρών διασυνδέσεων με τις διεθνείς αγορές, το μικρό μέγεθος και η εγγενής αδυναμία παραγωγής καινοτομίας, λειτούργησαν ανασχετικά στην πορεία για μια εξωστρεφή δραστηριότητα που θα εισέφερε τα μέγιστα στην έξοδο της χώρας μας από την οικονομική κρίση.
Γιατί συνέβη αυτό;
Διότι οι χώρες που προαναφέρθηκαν «έχτιζαν» και προσπαθούσαν «εξωστρεφώς» για πολλά χρόνια, σε αντίθεση με μας που ακολουθήσαμε πορεία εσωστρέφειας.
Και ίσως να συνεχίζεται και σήμερα αυτή η εσωστρέφεια, αφού παρά την ανάκαμψη των εξαγωγών, είναι γεγονός ότι από το 2015 έχει αρχίσει να επιδεινώνεται ξανά το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών από +0,2δισ. € το 2015, σε -1,1δισ. € το 2016 λόγω ακριβώς της αύξησης των εισαγωγών προϊόντων και τουριστικών υπηρεσιών: +15,5% και +7,1% αντίστοιχα.
Όμως, τι κάνουμε απ΄εδώ και πέρα;
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι άλματα στο άνοιγμα των διεθνών αγορών δεν μπορούν να γίνουν από τη μια μέρα στην άλλη.
Χρειάζονται μακροχρόνιες, συστηματικές και κυρίως επίπονες προσπάθειες ανάπτυξης διεθνών διασυνδέσεων και γι΄ αυτό δεν πρέπει μόνον οι επιχειρήσεις να φροντίζουν, αλλά και το κράτος δια των αρμόδιων λειτουργών του και το πολιτικό σύστημα αλλά, και η ίδια η κοινωνία.
Προφανώς, η ανάπτυξη εξωστρεφών δραστηριοτήτων αποτελεί ένα θετικό σημάδι στην πορεία για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Δεν αρκεί όμως μόνο αυτή.
Απαιτείται και μια καλύτερη αντίληψη των διεθνών πραγμάτων από την εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα, και, κυρίως η δημιουργία επιχειρηματικών σχημάτων που θα μπορούν να είναι ορατά και υπολογίσιμα στις διεθνείς αγορές.
Τότε, μπορούν να βρουν ουσιαστικό αντίκρισμα οι έννοιες της γνώσης, της επιχειρηματικότητας και της διεθνοποίησης, που έχουν κοινή συνισταμένη την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Τότε είναι δυνατόν να ενισχυθεί πραγματικά και βιώσιμα η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας.
Τότε θα μπορούμε να μιλάμε για τον εκσυγχρονισμό του κράτους, των δομών του, της οικονομίας μας.
Αθανάσιος Σαββάκης
Πρόεδρος Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών