γράφει : Μενέλαος Μπέλλος
Το μεγαλύτερη ερώτημα που τίθεται, προτού καν ο Vladimir Putin ξεκινήσει την τέταρτη θητεία του, είναι το τι θα συμβεί όταν ο ίδιος εγκαταλείψει την εξουσία το 2024
Μετά από δύο σχεδόν δεκαετίες στην εξουσία, ο Vladimir Putin ξεκινάει μια νέα εξαετή θητεία, η οποία ίσως αποδειχθεί η πιο απαιτητική και σύμφωνα με το ισχύον σύνταγμα της χώρας, ενδεχομένως να είναι και η τελευταία του.
Ελάχιστοι ηγέτες στη Ρωσία παρέμειναν για τόσον καιρό στην εξουσία ή άλλαξαν σε τόσο μεγάλο βαθμό το πρόσωπο της χώρας όσο ο κ. Putin.
Η σημερινή Ρωσία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των προτεραιοτήτων του ρώσου προέδρου, ενώ παράλληλα έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτική σε σχέση με τις κριτικές που έχει δεχθεί τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.
Αδιαμφισβήτητα, μία από τις βασικότερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο κ. Putin κατά τη διάρκεια της επόμενης θητείας του είναι το ζήτημα των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης.
Παρά το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος Donald Trump έχει εκφράσει επανειλημμένα την εκτίμησή του προς τον ρώσο ομόλογό του, και παρά το γεγονός ότι ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson, διατηρούσε καλές σχέσεις με τη Μόσχα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δε φαίνεται να έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Κατά τη διάρκεια του 2017, τα βασικότερα σημεία διαφορές μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον ήταν η συριακή κρίση και οι αμερικανικές εκλογές του 2016, με το δεύτερο ζήτημα να παραμένει ακόμα στο προσκήνιο.
Σε ότι αφορά το ζήτημα της Συρίας, η Ουάσιγκτον κατηγορούσε την κυβέρνηση του προέδρου της χώρας, Bashar Al Assad ότι προχώρησε σε χρήση χημικών όπλων εναντίον πολιτών της χώρας, γεγονός που η Μόσχα χαρακτήριζε ως «αβάσιμο», καθώς και μέρος της «υστερίας των μέσων επικοινωνίας» κατά της συριακής κυβέρνησης.
Παράλληλα, η Μόσχα βρισκόταν και βρίσκεται ακόμα αντιμέτωπη με ισχυρισμούς ότι παρενέβη στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, ώστε να επηρεάσει την έκβαση και να συμβάλλει στην ανάδειξη του Trump ως προέδρου.
Τον προηγούμενο μήνα, η Ουάσιγκτον προχώρησε στη δημοσίευση λίστας στην οποία περιλαμβάνονται ρώσοι επιχειρηματίες και αξιωματούχοι, στα πλαίσια των κυρώσεων εις βάρος της Μόσχας για το ζήτημα των αμερικανικών εκλογών.
Η παραπάνω λίστα, όπως ήταν λογικό, προκάλεσε την αντίδραση του Κρεμλίνου, με το εκπρόσωπό του, Dmitry Peskov, να τη χαρακτηρίζει ως «άνευ προηγουμένου», προσθέτοντας ότι σχεδόν όλοι οι ρώσοι αξιωματούχοι θεωρούνται από την Ουάσιγκτον ως de facto εχθροί.
Από την πλευρά του, ο κ. Putin εμφανίστηκε ιδιαίτερα ανεπηρέαστος απέναντι στο ζήτημα, τονίζοντας ότι όλες οι σχετικές κατηγορίες, καθώς και οι θεωρίες περί νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Δύσης αποτελούν μία μορφή προπαγάνδας και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη έχουν βρεθεί επίσης σε ιδιαίτερα «ψυχρά» επίπεδα από το 2014, με τις Βρυξέλλες να επιβάλλουν κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας για το ζήτημα της Κριμαίας, την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ εντείνει την παρουσία του στις ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες συνορεύουν με τη Ρωσία.
Μάλιστα, στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η πρόσφατη κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένου Βασιλείου για το ζήτημα του Sergei Skripal, με το Λονδίνο να απομακρύνει 23 ρώσους διπλωμάτες από τη χώρα, και τη Μόσχα να «απαντάει» απομακρύνοντας επίσης 23 βρετανούς διπλωματές.
Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται είναι εάν ο ρώσος πρόεδρος διατίθεται σε τόσο μεγάλο βαθμό να καταβάλλει προσπάθεια ώστε να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη Δύση, μίας και κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο να συμβεί κατά την παρούσα φάση εάν δεν προχωρήσει σε κάποια μεγάλη υποχώρηση.
Παρά το γεγονός ότι οι «ψυχρές» σχέσεις με τη Δύση αποτελούν αδιαμφισβήτητα έναν μόνιμο «πονοκέφαλο» για τη Μόσχα, ο ρώσος πρόεδρος παραμένει επικεντρωμένος στο πώς θα βελτιώσει τόσο την οικονομία της χώρας όσο και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, ένα πεδίο το οποίο έχει σημειώσει σημαντική βελτίωση επί των ημερών του.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το 2000, όταν και ανέλαβε τα ηνία της ρωσικής προεδρίας, 42 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας, με τον αριθμό σήμερα να περιορίζεται σε λιγότερο από 20 εκατομμύρια, ενώ το προσδόκιμο ζωής έχει σκαρφαλώσει στα 73 χρόνια, έναντι 65,5 χρόνια το 2000.
Όμως το γεγονός ότι γύρω στα 20 εκατομμύρια άτομα παραμένουν κάτω το όριο της φτώχειας εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, το οποίο ο κ. Putin έχει δεσμευτεί να το επιλύσει κατά τη διάρκεια της ερχόμενης θητείας του.
Επιπλέον, η οικονομία της Ρωσίας θα πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις όταν υπάρχει μεγάλη πτώση στις τιμές των ενεργειακών εμπορευμάτων.
«Πρέπει να ανανεώσουμε το σύστημα απασχόλησης και πρέπει να δημιουργήσουμε σύγχρονες θέσεις εργασίας υψηλού εισοδήματος, καθώς και βιώσιμη μακροπρόθεσμη αύξηση των εισοδημάτων», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο ρώσος πρόεδρος κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ετήσιας ομιλίας του ενώπιον του ρωσικού έθνους.
Ωστόσο, το μεγαλύτερη ερώτημα που τίθεται, προτού καν ο Vladimir Putin ξεκινήσει την τέταρτη θητεία του, είναι το τι θα συμβεί όταν ο ίδιος εγκαταλείψει την εξουσία το 2024.
Ο ρώσος πρόεδρος βρίσκεται πλέον τόσα χρόνια στην εξουσία που φαίνεται δύσκολο για τους πολίτες της χώρας να φανταστούν κάποιον άλλον στη θέση του, μία εικόνα που ενδεχομένως να έχει αποτυπωθεί και στη σκέψη της παγκόσμιας κοινότητας.
Το σενάριο περί αλλαγής του συντάγματος, γεγονός που θα επιτρέψει στον Vladimir Putin να πραγματοποιήσει και Τρίτη διαδοχική θητεία έχει αποκλειστεί από τον ίδιο, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το σύνταγμα ώστε να παραμείνει στην εξουσία.
Παράλληλα, δύσκολο φαντάζει και το ενδεχόμενο να θέσει ξανά υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές στις οποίες θα μπορεί, βάσει συντάγματος, να συμμετάσχει, καθώς αυτές θα είναι το 2030, και ίδιος θα είναι τότε 77 ετών.
Προκειμένου λοιπόν να αποσυρθεί από την προεδρία έχοντας το κεφάλι του ήσυχο ότι η Ρωσία δε θα βιώσει αναταραχές στην «μετά Putin» εποχή, θα πρέπει να βρει έναν «διάδοχο» ο οποίος θα χαίρει της εκτίμησης και του θαυμασμού των πολιτών της χώρας.
Μέχρι στιγμής, τα ονόματα που έχουν ακουστεί αποτελούν περισσότερο εκτιμήσεις και θεωρίες, καθώς μία τέτοια εξέλιξη θα απαιτήσει χρόνο και σίγουρα θα είναι πολύπλοκη.
Ενδεχομένως, μάλιστα, η διαδοχή της ρωσικής προεδρίας να αποτελέσει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο ο Vladimir Putin, αλλά και ολόκληρη η Ρωσία.
Μενέλαος Μπέλλος
www.bankingnews.gr
Ελάχιστοι ηγέτες στη Ρωσία παρέμειναν για τόσον καιρό στην εξουσία ή άλλαξαν σε τόσο μεγάλο βαθμό το πρόσωπο της χώρας όσο ο κ. Putin.
Η σημερινή Ρωσία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των προτεραιοτήτων του ρώσου προέδρου, ενώ παράλληλα έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ανθεκτική σε σχέση με τις κριτικές που έχει δεχθεί τόσο από το εσωτερικό, όσο και από το εξωτερικό.
Αδιαμφισβήτητα, μία από τις βασικότερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει ο κ. Putin κατά τη διάρκεια της επόμενης θητείας του είναι το ζήτημα των σχέσεων μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης.
Παρά το γεγονός ότι ο αμερικανός πρόεδρος Donald Trump έχει εκφράσει επανειλημμένα την εκτίμησή του προς τον ρώσο ομόλογό του, και παρά το γεγονός ότι ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Rex Tillerson, διατηρούσε καλές σχέσεις με τη Μόσχα, οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών δε φαίνεται να έχουν βελτιωθεί σε μεγάλο βαθμό.
Κατά τη διάρκεια του 2017, τα βασικότερα σημεία διαφορές μεταξύ Μόσχας και Ουάσιγκτον ήταν η συριακή κρίση και οι αμερικανικές εκλογές του 2016, με το δεύτερο ζήτημα να παραμένει ακόμα στο προσκήνιο.
Σε ότι αφορά το ζήτημα της Συρίας, η Ουάσιγκτον κατηγορούσε την κυβέρνηση του προέδρου της χώρας, Bashar Al Assad ότι προχώρησε σε χρήση χημικών όπλων εναντίον πολιτών της χώρας, γεγονός που η Μόσχα χαρακτήριζε ως «αβάσιμο», καθώς και μέρος της «υστερίας των μέσων επικοινωνίας» κατά της συριακής κυβέρνησης.
Παράλληλα, η Μόσχα βρισκόταν και βρίσκεται ακόμα αντιμέτωπη με ισχυρισμούς ότι παρενέβη στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016, ώστε να επηρεάσει την έκβαση και να συμβάλλει στην ανάδειξη του Trump ως προέδρου.
Τον προηγούμενο μήνα, η Ουάσιγκτον προχώρησε στη δημοσίευση λίστας στην οποία περιλαμβάνονται ρώσοι επιχειρηματίες και αξιωματούχοι, στα πλαίσια των κυρώσεων εις βάρος της Μόσχας για το ζήτημα των αμερικανικών εκλογών.
Η παραπάνω λίστα, όπως ήταν λογικό, προκάλεσε την αντίδραση του Κρεμλίνου, με το εκπρόσωπό του, Dmitry Peskov, να τη χαρακτηρίζει ως «άνευ προηγουμένου», προσθέτοντας ότι σχεδόν όλοι οι ρώσοι αξιωματούχοι θεωρούνται από την Ουάσιγκτον ως de facto εχθροί.
Από την πλευρά του, ο κ. Putin εμφανίστηκε ιδιαίτερα ανεπηρέαστος απέναντι στο ζήτημα, τονίζοντας ότι όλες οι σχετικές κατηγορίες, καθώς και οι θεωρίες περί νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Δύσης αποτελούν μία μορφή προπαγάνδας και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Οι σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη έχουν βρεθεί επίσης σε ιδιαίτερα «ψυχρά» επίπεδα από το 2014, με τις Βρυξέλλες να επιβάλλουν κυρώσεις σε βάρος της Μόσχας για το ζήτημα της Κριμαίας, την ίδια στιγμή που το ΝΑΤΟ εντείνει την παρουσία του στις ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες συνορεύουν με τη Ρωσία.
Μάλιστα, στα παραπάνω έρχεται να προστεθεί και η πρόσφατη κρίση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένου Βασιλείου για το ζήτημα του Sergei Skripal, με το Λονδίνο να απομακρύνει 23 ρώσους διπλωμάτες από τη χώρα, και τη Μόσχα να «απαντάει» απομακρύνοντας επίσης 23 βρετανούς διπλωματές.
Το ερώτημα ωστόσο που τίθεται είναι εάν ο ρώσος πρόεδρος διατίθεται σε τόσο μεγάλο βαθμό να καταβάλλει προσπάθεια ώστε να βελτιώσει τις σχέσεις του με τη Δύση, μίας και κάτι τέτοιο φαντάζει αδύνατο να συμβεί κατά την παρούσα φάση εάν δεν προχωρήσει σε κάποια μεγάλη υποχώρηση.
Παρά το γεγονός ότι οι «ψυχρές» σχέσεις με τη Δύση αποτελούν αδιαμφισβήτητα έναν μόνιμο «πονοκέφαλο» για τη Μόσχα, ο ρώσος πρόεδρος παραμένει επικεντρωμένος στο πώς θα βελτιώσει τόσο την οικονομία της χώρας όσο και το βιοτικό επίπεδο των πολιτών της, ένα πεδίο το οποίο έχει σημειώσει σημαντική βελτίωση επί των ημερών του.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το 2000, όταν και ανέλαβε τα ηνία της ρωσικής προεδρίας, 42 εκατομμύρια πολίτες βρίσκονταν κάτω από το όριο της φτώχειας, με τον αριθμό σήμερα να περιορίζεται σε λιγότερο από 20 εκατομμύρια, ενώ το προσδόκιμο ζωής έχει σκαρφαλώσει στα 73 χρόνια, έναντι 65,5 χρόνια το 2000.
Όμως το γεγονός ότι γύρω στα 20 εκατομμύρια άτομα παραμένουν κάτω το όριο της φτώχειας εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό πρόβλημα, το οποίο ο κ. Putin έχει δεσμευτεί να το επιλύσει κατά τη διάρκεια της ερχόμενης θητείας του.
Επιπλέον, η οικονομία της Ρωσίας θα πρέπει να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τον τομέα του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, ο οποίος έχει αποδείξει ότι μπορεί να προκαλέσει σημαντικές επιπτώσεις όταν υπάρχει μεγάλη πτώση στις τιμές των ενεργειακών εμπορευμάτων.
«Πρέπει να ανανεώσουμε το σύστημα απασχόλησης και πρέπει να δημιουργήσουμε σύγχρονες θέσεις εργασίας υψηλού εισοδήματος, καθώς και βιώσιμη μακροπρόθεσμη αύξηση των εισοδημάτων», είχε αναφέρει χαρακτηριστικά ο ρώσος πρόεδρος κατά τη διάρκεια της πρόσφατης ετήσιας ομιλίας του ενώπιον του ρωσικού έθνους.
Ωστόσο, το μεγαλύτερη ερώτημα που τίθεται, προτού καν ο Vladimir Putin ξεκινήσει την τέταρτη θητεία του, είναι το τι θα συμβεί όταν ο ίδιος εγκαταλείψει την εξουσία το 2024.
Ο ρώσος πρόεδρος βρίσκεται πλέον τόσα χρόνια στην εξουσία που φαίνεται δύσκολο για τους πολίτες της χώρας να φανταστούν κάποιον άλλον στη θέση του, μία εικόνα που ενδεχομένως να έχει αποτυπωθεί και στη σκέψη της παγκόσμιας κοινότητας.
Το σενάριο περί αλλαγής του συντάγματος, γεγονός που θα επιτρέψει στον Vladimir Putin να πραγματοποιήσει και Τρίτη διαδοχική θητεία έχει αποκλειστεί από τον ίδιο, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να αλλάξει το σύνταγμα ώστε να παραμείνει στην εξουσία.
Παράλληλα, δύσκολο φαντάζει και το ενδεχόμενο να θέσει ξανά υποψηφιότητα στις επόμενες εκλογές στις οποίες θα μπορεί, βάσει συντάγματος, να συμμετάσχει, καθώς αυτές θα είναι το 2030, και ίδιος θα είναι τότε 77 ετών.
Προκειμένου λοιπόν να αποσυρθεί από την προεδρία έχοντας το κεφάλι του ήσυχο ότι η Ρωσία δε θα βιώσει αναταραχές στην «μετά Putin» εποχή, θα πρέπει να βρει έναν «διάδοχο» ο οποίος θα χαίρει της εκτίμησης και του θαυμασμού των πολιτών της χώρας.
Μέχρι στιγμής, τα ονόματα που έχουν ακουστεί αποτελούν περισσότερο εκτιμήσεις και θεωρίες, καθώς μία τέτοια εξέλιξη θα απαιτήσει χρόνο και σίγουρα θα είναι πολύπλοκη.
Ενδεχομένως, μάλιστα, η διαδοχή της ρωσικής προεδρίας να αποτελέσει μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που καλείται να αντιμετωπίσει όχι μόνο ο Vladimir Putin, αλλά και ολόκληρη η Ρωσία.
Μενέλαος Μπέλλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών