γράφει : Σπύρος Γκουτζάνης
Η νόμιμη επιχορήγηση κάποιων μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού για τα εκατομμύρια που δόθηκαν σε ημετέρους
Πόσα εκατομύρια ευρώ είχε μοιράσει το ΚΕΕΛΠΝΟ σε διεφθαρμένα μέσα ενημέρωσης και εκμαυλισμένους δημοσιογράφους εν μέσω κρίσης;
Το θέμα καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου.
Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας λέει ότι από τα στοιχεία που έχει μόνο για το 2013-2014 το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ είχε υπογράψει 894 συμβάσεις.
Επίσης ότι το 2013 η δαπάνη ήταν κάτι περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια ευρώ και για την διετία ότι ξεπερνά τα εννέα εκατομμύρια.
Βέβαια ως γνωστόν ο κ. Πολλάκης δεν τα πάει και πολύ καλά με τις αριθμητικές πράξεις, και έτσι αδικεί όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τα θέματα που προσπαθεί να αναδείξει.
Εν πάσει περιπτώσει είναι βέβαιο ότι ήταν πολλά εκατομμύρια ευρώ εν μέσω κρίσης, μειώσεων δαπανών και περικοπών κοινωνικών επιδομάτων, που κατευθήνθηκαν σε μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους.
Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό.
Ακόμη και σε περιόδους κρίσης η ιατρική πρόληψη θα πρέπει να υπάρχει και εφόσον είναι απαραίτητο να δίνονται χρήματα για προβολή προγραμμάτων προστασίας του πληθυσμού.
Το ζήτημα αρχίζει από την στιγμή που κυττάζει κανείς τη λίστα εκείνων που έπαιρναν επιχορηγήσεις.
Εκτός από κάποια μεγάλα μέσα ενημέρωσης, υπάρχουν εφημερίδες που είχαν εισπράξει δυσανάλογα ποσά σε σχέση με την μηδαμινή κυκλοφορία ή την απήχησή τους.
Επίσης ιστοσελίδες που στην πραγματικότητα λειτούργησαν μόνο για να πάρουν τα λεφτά του ΚΕΕΛΠΝΟ, και κάποιες που πήραν τα λεφτά δίχως καν να λειτουργήσουν.
Επίσης χρήματα που δίνονταν ονομαστικά σε δημοσιογράφους.
Η νόμιμη επιχορήγηση κάποιων μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού για τα εκατομμύρια που δόθηκαν σε ημετέρους.
Από τους κυβερνώντες της εποχής, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και υπουργό Υγείας τον Άδωνη Γεωργιάδη, κανείς δεν έχει το φιλότιμο να δώσει εξηγήσεις, να απολογηθεί ή να ζητήσει μία συγγνώμη.
Φυσικά τα μέσα ενημέρωσης κάνουν σαν να μην υπάρχει.
Είναι τα ίδια μέσα που θεωρούν μείζον θέμα ηθικής τάξης την περίπτωση του διοικητή του ΕΦΚΑ.
Αλλά και οι βουλευτές το αποφεύγουν, γιατί τα ίδια μέσα λειτουργούν ακόμη και κανείς δεν θέλει να πέσει στην δυσμένειά τους –έρχονται και εκλογές.
Ωστόσο τα ερωτήματα παραμένουν όσο κι αν το σάπιο πολιτικό και μιντιακό σύστημα κάνει σαν να μην τρέχει τίποτε: Πόσα εκατομμύρια δόθηκαν σε ποιούς και με ποια κριτήρια;
Ποιοι έχουν την ευθύνη, ο εκάστοτε διοικητής του ΚΕΕΛΠΝΟ, ο πολιτικός του προιστάμενος υπουργός ή το σύστημα εκμαυλισμού δημοσιογράφων και ΜΜΕ που λειτουργούσε στο Μέγαρο Μαξίμου;
Και ίσως το πιο σημαντικό ερώτημα: Είναι δυνατόν να είχαν δοθεί πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ σε συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης και ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς να μην γνώριζε τίποτε;
Σε αυτά θα πρέπει κανονικά να απαντήσει η δικαιοσύνη.
Μέχρι τότε το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ έχει δόσει τις δικές του απαντήσεις.
Το σύστημα Σαμαρά, εν γώσει βέβαια του πρωθυπουργού που έχει την πολιτική ευθύνη, ξόδευε εκατομμύρια από τα χρήματα του ελληνικού λαού σε φιλικά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους προκειμένου να αγοράζει μηχανισμούς προπαγάνδας.
Ένα μέρος των χρημάτων αφού περνούσε σαν διαφημιστική δαπάνη από τα Μέσα Ενημέρωσης επέστρεφε σε κάποιους πολιτικούς –είναι αυτό που λέει ο Πολλάκης μαύρο πολιτικό χρήμα αλλά πρέπει και να το αποδείξει.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι εκφυλισμένα Μέσα Ενημέρωσης, εκμαυλισμένοι δημοσιογράφοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί που σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα προς ίδιον όφελος, τώρα εμφανίζονται σαν κήνσορες και καταγγέλουν την κυβέρνηση για κάθε τι.
Είναι οι ίδιοι που τα έπαιρναν.
Αν ανοίξουν ξανά οι κρουνοί θα ανακαλύψουν τα θετικά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Είναι τόσο αξιόπιστοι και αντικειμενικοί.
Αλλά αν έχει χαθεί το φιλότιμο και η τσίπα...
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Το θέμα καλύπτει ένα πέπλο μυστηρίου.
Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας λέει ότι από τα στοιχεία που έχει μόνο για το 2013-2014 το αμαρτωλό ΚΕΕΛΠΝΟ είχε υπογράψει 894 συμβάσεις.
Επίσης ότι το 2013 η δαπάνη ήταν κάτι περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια ευρώ και για την διετία ότι ξεπερνά τα εννέα εκατομμύρια.
Βέβαια ως γνωστόν ο κ. Πολλάκης δεν τα πάει και πολύ καλά με τις αριθμητικές πράξεις, και έτσι αδικεί όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τα θέματα που προσπαθεί να αναδείξει.
Εν πάσει περιπτώσει είναι βέβαιο ότι ήταν πολλά εκατομμύρια ευρώ εν μέσω κρίσης, μειώσεων δαπανών και περικοπών κοινωνικών επιδομάτων, που κατευθήνθηκαν σε μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους.
Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό.
Ακόμη και σε περιόδους κρίσης η ιατρική πρόληψη θα πρέπει να υπάρχει και εφόσον είναι απαραίτητο να δίνονται χρήματα για προβολή προγραμμάτων προστασίας του πληθυσμού.
Το ζήτημα αρχίζει από την στιγμή που κυττάζει κανείς τη λίστα εκείνων που έπαιρναν επιχορηγήσεις.
Εκτός από κάποια μεγάλα μέσα ενημέρωσης, υπάρχουν εφημερίδες που είχαν εισπράξει δυσανάλογα ποσά σε σχέση με την μηδαμινή κυκλοφορία ή την απήχησή τους.
Επίσης ιστοσελίδες που στην πραγματικότητα λειτούργησαν μόνο για να πάρουν τα λεφτά του ΚΕΕΛΠΝΟ, και κάποιες που πήραν τα λεφτά δίχως καν να λειτουργήσουν.
Επίσης χρήματα που δίνονταν ονομαστικά σε δημοσιογράφους.
Η νόμιμη επιχορήγηση κάποιων μέσων ενημέρωσης λειτουργεί σαν προπέτασμα καπνού για τα εκατομμύρια που δόθηκαν σε ημετέρους.
Από τους κυβερνώντες της εποχής, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά και υπουργό Υγείας τον Άδωνη Γεωργιάδη, κανείς δεν έχει το φιλότιμο να δώσει εξηγήσεις, να απολογηθεί ή να ζητήσει μία συγγνώμη.
Φυσικά τα μέσα ενημέρωσης κάνουν σαν να μην υπάρχει.
Είναι τα ίδια μέσα που θεωρούν μείζον θέμα ηθικής τάξης την περίπτωση του διοικητή του ΕΦΚΑ.
Αλλά και οι βουλευτές το αποφεύγουν, γιατί τα ίδια μέσα λειτουργούν ακόμη και κανείς δεν θέλει να πέσει στην δυσμένειά τους –έρχονται και εκλογές.
Ωστόσο τα ερωτήματα παραμένουν όσο κι αν το σάπιο πολιτικό και μιντιακό σύστημα κάνει σαν να μην τρέχει τίποτε: Πόσα εκατομμύρια δόθηκαν σε ποιούς και με ποια κριτήρια;
Ποιοι έχουν την ευθύνη, ο εκάστοτε διοικητής του ΚΕΕΛΠΝΟ, ο πολιτικός του προιστάμενος υπουργός ή το σύστημα εκμαυλισμού δημοσιογράφων και ΜΜΕ που λειτουργούσε στο Μέγαρο Μαξίμου;
Και ίσως το πιο σημαντικό ερώτημα: Είναι δυνατόν να είχαν δοθεί πάνω από ένα εκατομμύριο ευρώ σε συγκεκριμένο μέσο ενημέρωσης και ο πρωθυπουργός, Αντώνης Σαμαράς να μην γνώριζε τίποτε;
Σε αυτά θα πρέπει κανονικά να απαντήσει η δικαιοσύνη.
Μέχρι τότε το δημοσιογραφικό ρεπορτάζ έχει δόσει τις δικές του απαντήσεις.
Το σύστημα Σαμαρά, εν γώσει βέβαια του πρωθυπουργού που έχει την πολιτική ευθύνη, ξόδευε εκατομμύρια από τα χρήματα του ελληνικού λαού σε φιλικά μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφους προκειμένου να αγοράζει μηχανισμούς προπαγάνδας.
Ένα μέρος των χρημάτων αφού περνούσε σαν διαφημιστική δαπάνη από τα Μέσα Ενημέρωσης επέστρεφε σε κάποιους πολιτικούς –είναι αυτό που λέει ο Πολλάκης μαύρο πολιτικό χρήμα αλλά πρέπει και να το αποδείξει.
Το πολιτικό συμπέρασμα είναι ότι εκφυλισμένα Μέσα Ενημέρωσης, εκμαυλισμένοι δημοσιογράφοι και διεφθαρμένοι πολιτικοί που σπαταλούσαν το δημόσιο χρήμα προς ίδιον όφελος, τώρα εμφανίζονται σαν κήνσορες και καταγγέλουν την κυβέρνηση για κάθε τι.
Είναι οι ίδιοι που τα έπαιρναν.
Αν ανοίξουν ξανά οι κρουνοί θα ανακαλύψουν τα θετικά της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ.
Είναι τόσο αξιόπιστοι και αντικειμενικοί.
Αλλά αν έχει χαθεί το φιλότιμο και η τσίπα...
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών