γράφει : Ελένη Μπότα
Oι ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες βίωσαν και αυτές με τον χειρότερο τρόπο την εποχή της κρίσης, αν και δεν δηλώνουν αισιόδοξες για το άμεσο μέλλον, εντούτοις έχουν βάλει ορόσημο την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια
Περιμένουν να δουν τι θα γίνει μετά τον Αύγουστο που τυπικά η χώρα θα βγει από τα μνημόνια.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες βίωσαν και αυτές με τον χειρότερο τρόπο την εποχή της κρίσης, αν και δεν δηλώνουν αισιόδοξες για το άμεσο μέλλον, εντούτοις έχουν βάλει ορόσημο την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, υποστηρίζοντας ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.
Αν και τα σημάδια δεν είναι ευνοϊκά, αφού η χώρα θα παραμείνει σε επιτήρηση για πολλά χρόνια ακόμη, εντούτοις υπάρχει ένα κλίμα αισιοδοξίας, έστω και επίπλαστο.
Είναι οι ίδιες οι επιχειρήσεις που έχουν την μεγαλύτερη φορολογία ενδεχομένως και παγκοσμίως, που περιόρισαν τα λειτουργικά τους κόστη στο ελάχιστο, που πούλησαν περιουσιακά τους στοιχεία, προκειμένου να επιβιώσουν αλλά και αυτές που έβγαλαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό (ελέω capital controls) και που αναγκάστηκαν να επεκταθούν στο εξωτερικό αφού η εγχώρια ζήτηση είναι σχεδόν μηδενική.
Είναι αυτές που αντιμετωπίστηκαν (και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη από τους ξένους προμηθευτές), αυτές που λοιδορήθηκαν όσο κανείς άλλος (σας δίνουμε τα λεφτά μας τους έλεγαν στο εξωτερικό)
Είναι αυτές που συνεχίζουν να παραμένουν στην χώρα, στηρίζοντας την ελληνική οικονομία.
Θα δικαιωθούν; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να στηριχτούν και να αναγνωριστεί η σημαντική συμβολή τους στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες βίωσαν και αυτές με τον χειρότερο τρόπο την εποχή της κρίσης, αν και δεν δηλώνουν αισιόδοξες για το άμεσο μέλλον, εντούτοις έχουν βάλει ορόσημο την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, υποστηρίζοντας ότι μπορεί κάτι να αλλάξει.
Αν και τα σημάδια δεν είναι ευνοϊκά, αφού η χώρα θα παραμείνει σε επιτήρηση για πολλά χρόνια ακόμη, εντούτοις υπάρχει ένα κλίμα αισιοδοξίας, έστω και επίπλαστο.
Είναι οι ίδιες οι επιχειρήσεις που έχουν την μεγαλύτερη φορολογία ενδεχομένως και παγκοσμίως, που περιόρισαν τα λειτουργικά τους κόστη στο ελάχιστο, που πούλησαν περιουσιακά τους στοιχεία, προκειμένου να επιβιώσουν αλλά και αυτές που έβγαλαν τα χρήματα τους στο εξωτερικό (ελέω capital controls) και που αναγκάστηκαν να επεκταθούν στο εξωτερικό αφού η εγχώρια ζήτηση είναι σχεδόν μηδενική.
Είναι αυτές που αντιμετωπίστηκαν (και συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη από τους ξένους προμηθευτές), αυτές που λοιδορήθηκαν όσο κανείς άλλος (σας δίνουμε τα λεφτά μας τους έλεγαν στο εξωτερικό)
Είναι αυτές που συνεχίζουν να παραμένουν στην χώρα, στηρίζοντας την ελληνική οικονομία.
Θα δικαιωθούν; Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα. Εκείνο όμως που είναι σίγουρο είναι ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να στηριχτούν και να αναγνωριστεί η σημαντική συμβολή τους στα δύσκολα χρόνια της κρίσης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών