γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Οι ομοιότητες Τουρκίας - Ιαπωνίας που αλλάζουν τη γεωπολιτική σκακιέρα
Υπάρχουν δύο χώρες που περισσότερο από κάποιες άλλες δείχνουν πώς η δυτική παγκόσμια τάξη υφίσταται μια βαθιά αλλαγή.
Η Ιαπωνία και η Τουρκία είναι αρκετά διαφορετικές και βρίσκονται και σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, αλλά μοιράζονται πολλές από τις ίδιες στρατηγικές επιλογές για το μέλλον τους.
Η γεωπολιτική τους τροχιά κινείται όλο και πιο μακριά από την Ουάσιγκτον και κινείται πλησιέστερα προς την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και το Ιράν.
Τόσο η Ιαπωνία όσο και η Τουρκία είναι δύο σημαντικά κράτη στη στρατηγική των ΗΠΑ για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Ασίας-Ειρηνικού.
Και οι δύο χώρες έχουν οικονομίες ανταγωνιστικές σε σύγκριση με τους γείτονές τους και οι δύο συχνά είναι βολικά σύμμαχοι σε χώρες οι οποίες βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής της Ουάσινγκτον.
Η Ιαπωνία έχει καλές σχέσεις με τη Νότια Κορέα και η Τουρκία (μέχρι πριν λίγα χρόνια) είχε μια προνομιακή σχέση με τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να παρατείνουν και να εδραιώσουν την περιφερειακή κυριαρχία της, η Ουάσιγκτον προσπάθησε πάντα να έχει άριστες σχέσεις με αυτές τις δύο χώρες ως τρόπο εξασφάλισης της σταθερής παρουσίας της στις περιφερειακές υποθέσεις.
Η Ιαπωνία και η Τουρκία έχουν εκπληρώσει απόλυτα τον ρόλο των ΗΠΑ σε στρατιωτικό, οικονομικό και οικονομικό επίπεδο.
Η Τουρκία για παράδειγμα, αποτελεί βασικό μέλος του ΝΑΤΟ και προσφέρει στρατιωτικές βάσεις όπως η αεροπορική βάση Incirlik, επιτρέποντας την αμερικανική στρατιωτική επιρροή στη Μέση Ανατολή.
Το Κατάρ, για παράδειγμα, είναι ένας δορυφόρος της Τουρκίας, χάρη στους κοινούς θρησκευτικούς δεσμούς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Δεν είναι τυχαίο, ότι μία από τις σημαντικότερες αεροπορικές βάσεις των ΗΠΑ βρίσκεται στο Κατάρ, βοηθώντας περαιτέρω να "κλειδώσει" η περιφερειακή παρουσία των ΗΠΑ.
Ο στόχος, φυσικά, είναι γεωπολιτικός, επισημαίνοντας τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση των ΗΠΑ με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες τείνουν να ελέγχουν ορισμένες γεωγραφικές περιοχές εξαιτίας της στρατιωτικής και οικονομικής εξουσίας που εκφράζεται άμεσα ή έμμεσα μέσω συμβατών τους συμμάχων, όπως η Τουρκία και η Ιαπωνία.
Η Ιαπωνία, για παράδειγμα, φαίνεται να βρίσκεται σε ιστορικά ευνοϊκή θέση για να αντιμετωπίσει την κινεζορωσική επιρροή στον Ειρηνικό.
Η Ιαπωνία, βασικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται υπό την στρατιωτική επιρροή της Ουάσινγκτον από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και θεωρείται ως μια αλυσίδα νησιών ιδανική για τη συγκράτηση της στρατιωτικής επέκτασης της Ρωσίας και της Κίνας.
Αρχικά, στο μυαλό των πολιτικών ιθυνόντων όπως ο Brzezinski, χώρες όπως η Ιαπωνία και η Τουρκία είχαν ζωτική σημασία εξαιτίας του διπλού ρόλου που έπαιζαν.
Προσφέρουν όχι μόνο μια προφανή αντίθεση με την Κίνα και το Ιράν αντίστοιχα, αλλά και με τη Ρωσία, δεδομένης της προνομιακής στρατηγικής τους θέσης.
Με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας, η Τουρκία και η Ιαπωνία είχαν μερικές έντονες διαφορές με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Η Ρωσία και η Ιαπωνία δεν έχουν υπογράψει ποτέ ειρηνευτική συνθήκη από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ιαπωνία και η Κίνα έχουν εδώ και χρόνια έντονες διαφορές όσον αφορά τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και την αντιπαλότητα τους στον Ειρηνικό.
Στην Μέση Ανατολή, η Ρωσία και η Τουρκία σχεδόν πριν λίγα χρόνια έφτασαν πολύ κοντά στην ένοπλη σύγκρουση με αφορμή την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από την Άγκυρα.
Αλλά και στην υπόθεση της Κριμαίας, η Άγκυρα υιοθέτησε μια στάση εναντίον της Μόσχας.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η Τουρκία είναι ένας από τους υποστηρικτές του πολέμου κατά της Συρίας, η οποία είναι ένας μεγάλος σύμμαχος του Ιράν.
Η νίκη του Trump, η παρακμή της παγκόσμιας τάξης και μια σειρά λογικών στρατηγικών επιλογών από το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα, συνέβαλαν στη διαδικασία μετασχηματισμού στις δύο αυτές περιοχές.
Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται αυτός ο μετασχηματισμός διαφέρει σημαντικά.
Στη Μέση Ανατολή, οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τη Δαμασκό, τερματίζουν τη σύγκρουση και απομακρύνουν την Τουρκία από το στρατόπεδο των επιχειρήσεων.
Η Άγκυρα επέλεξε να κρατήσει ένα πόδι σε κάθε στρατόπεδο και παρόλο που η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση αυτού, είναι καλύτερο από το όταν η Τουρκία ήταν ένα βήμα μακριά από την κήρυξη πολέμου με τη Ρωσία.
Κατά τον ίδιο τρόπο, το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, το οποίο η Άγκυρα αποδίδει στον Gulen και στην CIA, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την προσέγγιση της Τεχεράνης και της Άγκυρας, παρά τις διαφορές τους όσον αφορά την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ.
Άλλοι παράγοντες που εξυπηρετούσαν την προσέγγιση της Τουρκίας στον άξονα Σινο-Ρωσο-Ιρανών αφορούν τη διχοτόμηση στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου με τον εμπορικό και βιομηχανικό αποκλεισμό κατά του Κατάρ, συμμάχου της Τουρκίας, που διεξάγεται από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και απολαμβάνοντας την ευλογία του Trump.
Σε αυτό το βαθμό μπορούμε επίσης να προσθέσουμε την συμφωνία μεταξύ της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Τουρκίας για τους Κούρδους και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Σε αντίθεση με όσα θα περίμενε ο Erdogan, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) είναι το εργαλείο της Ουάσιγκτον για την κατοχή της Συρίας και την επίδραση των γεγονότων στη χώρα.
Τέλος, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αυξανόμενες έντονες εντάσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, ιδίως μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας, με τον Erdogan και τη Merkel να οδηγούνται ολοένα και περισσότερο από τις ανθρωπιστικές και στρατηγικές θέσεις που προκαλεί η μεταναστευτική κρίση από το 2014.
Παρόλο που η Ιαπωνία έχει σχετικά καλές σχέσεις με την Ουάσινγκτον, οι δαμσοί έχουν δώσει στον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας Abe περαιτέρω κίνητρα για την άσκηση μιας πολύ πιο ανεξάρτητης πολιτικής από ό,τι στο παρελθόν.
Η εγκατάλειψη από τον Trump της συνθήκης Trans-Pacific (TPP) επιβεβαίωσε τους φόβους του Abe.
Το Τόκιο φαίνεται να έχει αγκαλιάσει πλήρως τις σχέσεις πολλών ενδιαφερομένων και αποδίδει ισχυρή οικονομική προτεραιότητα σε αυτόν τον σκοπό.
Η δημιουργία μιας οικονομικής ζώνης μεταξύ του ASEAN, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας έχει προταθεί ως αντικατάσταση του TPP.
Έχει γίνει μια προσπάθεια από την Ιαπωνία να διαφοροποιήσει σημαντικές πηγές ενέργειας (80% προέρχεται σήμερα από τη Μέση Ανατολή), με τη Ρωσία να είναι μια εύκολα προσιτή πηγή.
Η διαμάχη της Ιαπωνίας για τα νησιά Kuril με τη Ρωσία θα πρέπει πρώτα να επιλυθεί.
Εντούτοις, είναι λογικό οι οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις να μπορέσουν να δημιουργηθούν.
Μια άλλη σημαντική πτυχή του στρατηγικού ανοίγματος της Ιαπωνίας αφορά τη συμμετοχή στην κινεζική πρωτοβουλία Belt and Road Initiative (BRI), η οποία θα ενισχύσει σημαντικά τις συνέργειες μεταξύ των δύο χωρών.
Αυτό που μπορεί σαφώς να δει κανείς στην ανάλυση της κατάστασης στην Τουρκία και της Ιαπωνίας είναι ότι βρίσκονται σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις, αλλά και οι δύο έχουν ένα ευρύ φάσμα επιλογών στη διάθεσή τους.
Αυτές οι δύο χώρες βρίσκονται σε μια μεταβατική φάση που δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.
Και οι δύο απολαμβάνουν επί του παρόντος τα οφέλη από έναν γόνιμο διάλογο με τις δυο αντίπαλες ομάδες, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αφενός, και τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, αφετέρου.
Η στρατηγική του Abe και του Erdogan φαίνεται ότι στοχεύει στην αποφυγή της επιλογής του μέλλοντος σε ποια πλευρά θα συμμετάσχει.
Για την Τουρκία, ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, είναι σχεδόν αδύνατο να εγκαταλείψει τη συμμαχία, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας που έχει ως χώρα.
Τούτου λεχθέντος, η επιδίωξη της Τουρκίας για συστήματα πυροβόλων όπλων τρίτων όπως το ρωσικό S-400 φαίνεται να αποτελεί ένα μάθημα για μια αναμέτρηση με την Ουάσινγκτον.
Η Ιαπωνία εξακολουθεί να φαίνεται πιο διστακτική όσον αφορά τη διαφοροποίηση των σχέσεών της από την Τουρκία, προτιμώντας να συνεχίσει έναν εποικοδομητικό διάλογο με την Ουάσιγκτον και τους κύριους συμμάχους της στην περιοχή.
Ένα στοιχείο που θα μπορούσε να περιορίσει σοβαρά την υποστήριξη του Abe στον Trump αφορά τις διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα.
Ο Abe δεν έχει λόγο να θέλει μια ένωση των δύο Κορέων.
Η Ιαπωνία θα βρεθεί με έναν ισχυρό ανταγωνιστή στην περιοχή που θα καταλήξει αναπόφευκτα στη σφαίρα επιρροής της Κίνας, ενισχύοντας την τριάδα Κίνας - Ρωσίας και Κορέας σε βάρος της Ιαπωνίας, η οποία θα απομείνει απομονωμένη από την ηπειρωτική χώρα.
Αυτή η αλλαγή συμβαίνει ήδη στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία, το Ιράν και τη Ρωσία στην Αστάνα να διεξάγουν συνομιλίες για ειρήνη στη Συρία χωρίς τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θα αποτελούσε σημαντική απώλεια αμερικανικής επιρροής στην περιοχή, όταν το Τόκιο ξεκινούσε μια εμπορική συνεργασία με τον ASEAN, με τη Ρωσία, και συμμετείχε σε ένα έργο υποδομών όπως το BRI του Πεκίνου.
Αυτές οι διαδικασίες απαιτούν σημαντικές αλλαγές που δεν θα συμβούν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ένας οικονομικός δείκτης που υποδηλώνει ότι η Ιαπωνία και η Τουρκία θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από το σύστημα δολαρίων ΗΠΑ είναι η σύναψη διμερών συμφωνιών που δεν εκφράζονται στα δολάρια.
Αυτό ακριβώς κάνει η Τουρκία με το Ιράν, αγοράζοντας χρυσό και πουλώντας αμερικανικά ομόλογα.
Η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη θα πρέπει να προσφέρουν στην Ιαπωνία και στην Τουρκία ειρήνη, ανάπτυξη και αμοιβαίο όφελος, προκειμένου να επιταχυνθεί η αντικατάσταση των Ηνωμένων Πολιτειών ως βασικός σύμμαχος αυτών των δύο χωρών.
Δεν θα είναι εύκολο, δεδομένης της φύσης του Abe και του Erdogan, αλλά ο Xi Jinping και ο Putin έχουν δείξει ότι είναι κύριοι του έξυπνου συνδυασμού των εμπορικών, οικονομικών, στρατιωτικών και διπλωματικών δεξιοτήτων της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν.
www.bankingnews.gr
Η Ιαπωνία και η Τουρκία είναι αρκετά διαφορετικές και βρίσκονται και σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, αλλά μοιράζονται πολλές από τις ίδιες στρατηγικές επιλογές για το μέλλον τους.
Η γεωπολιτική τους τροχιά κινείται όλο και πιο μακριά από την Ουάσιγκτον και κινείται πλησιέστερα προς την Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και το Ιράν.
Τόσο η Ιαπωνία όσο και η Τουρκία είναι δύο σημαντικά κράτη στη στρατηγική των ΗΠΑ για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής και της Ασίας-Ειρηνικού.
Και οι δύο χώρες έχουν οικονομίες ανταγωνιστικές σε σύγκριση με τους γείτονές τους και οι δύο συχνά είναι βολικά σύμμαχοι σε χώρες οι οποίες βρίσκονται στη σφαίρα επιρροής της Ουάσινγκτον.
Η Ιαπωνία έχει καλές σχέσεις με τη Νότια Κορέα και η Τουρκία (μέχρι πριν λίγα χρόνια) είχε μια προνομιακή σχέση με τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι ΗΠΑ επιδιώκουν να παρατείνουν και να εδραιώσουν την περιφερειακή κυριαρχία της, η Ουάσιγκτον προσπάθησε πάντα να έχει άριστες σχέσεις με αυτές τις δύο χώρες ως τρόπο εξασφάλισης της σταθερής παρουσίας της στις περιφερειακές υποθέσεις.
Η Ιαπωνία και η Τουρκία έχουν εκπληρώσει απόλυτα τον ρόλο των ΗΠΑ σε στρατιωτικό, οικονομικό και οικονομικό επίπεδο.
Η Τουρκία για παράδειγμα, αποτελεί βασικό μέλος του ΝΑΤΟ και προσφέρει στρατιωτικές βάσεις όπως η αεροπορική βάση Incirlik, επιτρέποντας την αμερικανική στρατιωτική επιρροή στη Μέση Ανατολή.
Το Κατάρ, για παράδειγμα, είναι ένας δορυφόρος της Τουρκίας, χάρη στους κοινούς θρησκευτικούς δεσμούς της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Δεν είναι τυχαίο, ότι μία από τις σημαντικότερες αεροπορικές βάσεις των ΗΠΑ βρίσκεται στο Κατάρ, βοηθώντας περαιτέρω να "κλειδώσει" η περιφερειακή παρουσία των ΗΠΑ.
Ο στόχος, φυσικά, είναι γεωπολιτικός, επισημαίνοντας τη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση των ΗΠΑ με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες τείνουν να ελέγχουν ορισμένες γεωγραφικές περιοχές εξαιτίας της στρατιωτικής και οικονομικής εξουσίας που εκφράζεται άμεσα ή έμμεσα μέσω συμβατών τους συμμάχων, όπως η Τουρκία και η Ιαπωνία.
Η Ιαπωνία, για παράδειγμα, φαίνεται να βρίσκεται σε ιστορικά ευνοϊκή θέση για να αντιμετωπίσει την κινεζορωσική επιρροή στον Ειρηνικό.
Η Ιαπωνία, βασικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, βρίσκεται υπό την στρατιωτική επιρροή της Ουάσινγκτον από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και θεωρείται ως μια αλυσίδα νησιών ιδανική για τη συγκράτηση της στρατιωτικής επέκτασης της Ρωσίας και της Κίνας.
Αρχικά, στο μυαλό των πολιτικών ιθυνόντων όπως ο Brzezinski, χώρες όπως η Ιαπωνία και η Τουρκία είχαν ζωτική σημασία εξαιτίας του διπλού ρόλου που έπαιζαν.
Προσφέρουν όχι μόνο μια προφανή αντίθεση με την Κίνα και το Ιράν αντίστοιχα, αλλά και με τη Ρωσία, δεδομένης της προνομιακής στρατηγικής τους θέσης.
Με διαφορετικό τρόπο και με διαφορετικούς βαθμούς επιτυχίας, η Τουρκία και η Ιαπωνία είχαν μερικές έντονες διαφορές με το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα κατά τις τελευταίες δεκαετίες.
Η Ρωσία και η Ιαπωνία δεν έχουν υπογράψει ποτέ ειρηνευτική συνθήκη από το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου.
Η Ιαπωνία και η Κίνα έχουν εδώ και χρόνια έντονες διαφορές όσον αφορά τα γεγονότα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου καθώς και την αντιπαλότητα τους στον Ειρηνικό.
Στην Μέση Ανατολή, η Ρωσία και η Τουρκία σχεδόν πριν λίγα χρόνια έφτασαν πολύ κοντά στην ένοπλη σύγκρουση με αφορμή την κατάρριψη ρωσικού μαχητικού αεροσκάφους από την Άγκυρα.
Αλλά και στην υπόθεση της Κριμαίας, η Άγκυρα υιοθέτησε μια στάση εναντίον της Μόσχας.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η Τουρκία είναι ένας από τους υποστηρικτές του πολέμου κατά της Συρίας, η οποία είναι ένας μεγάλος σύμμαχος του Ιράν.
Η νίκη του Trump, η παρακμή της παγκόσμιας τάξης και μια σειρά λογικών στρατηγικών επιλογών από το Ιράν, τη Ρωσία και την Κίνα, συνέβαλαν στη διαδικασία μετασχηματισμού στις δύο αυτές περιοχές.
Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται αυτός ο μετασχηματισμός διαφέρει σημαντικά.
Στη Μέση Ανατολή, οι δυνάμεις που υποστηρίζουν τη Δαμασκό, τερματίζουν τη σύγκρουση και απομακρύνουν την Τουρκία από το στρατόπεδο των επιχειρήσεων.
Η Άγκυρα επέλεξε να κρατήσει ένα πόδι σε κάθε στρατόπεδο και παρόλο που η Μόσχα έχει πλήρη επίγνωση αυτού, είναι καλύτερο από το όταν η Τουρκία ήταν ένα βήμα μακριά από την κήρυξη πολέμου με τη Ρωσία.
Κατά τον ίδιο τρόπο, το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, το οποίο η Άγκυρα αποδίδει στον Gulen και στην CIA, είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την προσέγγιση της Τεχεράνης και της Άγκυρας, παρά τις διαφορές τους όσον αφορά την κατάσταση στη Συρία και το Ιράκ.
Άλλοι παράγοντες που εξυπηρετούσαν την προσέγγιση της Τουρκίας στον άξονα Σινο-Ρωσο-Ιρανών αφορούν τη διχοτόμηση στο Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου με τον εμπορικό και βιομηχανικό αποκλεισμό κατά του Κατάρ, συμμάχου της Τουρκίας, που διεξάγεται από τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και απολαμβάνοντας την ευλογία του Trump.
Σε αυτό το βαθμό μπορούμε επίσης να προσθέσουμε την συμφωνία μεταξύ της Συρίας, του Ιράκ, του Ιράν και της Τουρκίας για τους Κούρδους και την εδαφική ακεραιότητα της Συρίας.
Σε αντίθεση με όσα θα περίμενε ο Erdogan, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF) είναι το εργαλείο της Ουάσιγκτον για την κατοχή της Συρίας και την επίδραση των γεγονότων στη χώρα.
Τέλος, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι αυξανόμενες έντονες εντάσεις μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας, ιδίως μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας, με τον Erdogan και τη Merkel να οδηγούνται ολοένα και περισσότερο από τις ανθρωπιστικές και στρατηγικές θέσεις που προκαλεί η μεταναστευτική κρίση από το 2014.
Παρόλο που η Ιαπωνία έχει σχετικά καλές σχέσεις με την Ουάσινγκτον, οι δαμσοί έχουν δώσει στον πρωθυπουργό της Ιαπωνίας Abe περαιτέρω κίνητρα για την άσκηση μιας πολύ πιο ανεξάρτητης πολιτικής από ό,τι στο παρελθόν.
Η εγκατάλειψη από τον Trump της συνθήκης Trans-Pacific (TPP) επιβεβαίωσε τους φόβους του Abe.
Το Τόκιο φαίνεται να έχει αγκαλιάσει πλήρως τις σχέσεις πολλών ενδιαφερομένων και αποδίδει ισχυρή οικονομική προτεραιότητα σε αυτόν τον σκοπό.
Η δημιουργία μιας οικονομικής ζώνης μεταξύ του ASEAN, της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας έχει προταθεί ως αντικατάσταση του TPP.
Έχει γίνει μια προσπάθεια από την Ιαπωνία να διαφοροποιήσει σημαντικές πηγές ενέργειας (80% προέρχεται σήμερα από τη Μέση Ανατολή), με τη Ρωσία να είναι μια εύκολα προσιτή πηγή.
Η διαμάχη της Ιαπωνίας για τα νησιά Kuril με τη Ρωσία θα πρέπει πρώτα να επιλυθεί.
Εντούτοις, είναι λογικό οι οικονομικές και ενεργειακές σχέσεις να μπορέσουν να δημιουργηθούν.
Μια άλλη σημαντική πτυχή του στρατηγικού ανοίγματος της Ιαπωνίας αφορά τη συμμετοχή στην κινεζική πρωτοβουλία Belt and Road Initiative (BRI), η οποία θα ενισχύσει σημαντικά τις συνέργειες μεταξύ των δύο χωρών.
Αυτό που μπορεί σαφώς να δει κανείς στην ανάλυση της κατάστασης στην Τουρκία και της Ιαπωνίας είναι ότι βρίσκονται σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις, αλλά και οι δύο έχουν ένα ευρύ φάσμα επιλογών στη διάθεσή τους.
Αυτές οι δύο χώρες βρίσκονται σε μια μεταβατική φάση που δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.
Και οι δύο απολαμβάνουν επί του παρόντος τα οφέλη από έναν γόνιμο διάλογο με τις δυο αντίπαλες ομάδες, τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, αφενός, και τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν, αφετέρου.
Η στρατηγική του Abe και του Erdogan φαίνεται ότι στοχεύει στην αποφυγή της επιλογής του μέλλοντος σε ποια πλευρά θα συμμετάσχει.
Για την Τουρκία, ένα σημαντικό μέλος του ΝΑΤΟ, είναι σχεδόν αδύνατο να εγκαταλείψει τη συμμαχία, δεδομένης της στρατηγικής σημασίας που έχει ως χώρα.
Τούτου λεχθέντος, η επιδίωξη της Τουρκίας για συστήματα πυροβόλων όπλων τρίτων όπως το ρωσικό S-400 φαίνεται να αποτελεί ένα μάθημα για μια αναμέτρηση με την Ουάσινγκτον.
Η Ιαπωνία εξακολουθεί να φαίνεται πιο διστακτική όσον αφορά τη διαφοροποίηση των σχέσεών της από την Τουρκία, προτιμώντας να συνεχίσει έναν εποικοδομητικό διάλογο με την Ουάσιγκτον και τους κύριους συμμάχους της στην περιοχή.
Ένα στοιχείο που θα μπορούσε να περιορίσει σοβαρά την υποστήριξη του Abe στον Trump αφορά τις διαπραγματεύσεις με τη Βόρεια Κορέα.
Ο Abe δεν έχει λόγο να θέλει μια ένωση των δύο Κορέων.
Η Ιαπωνία θα βρεθεί με έναν ισχυρό ανταγωνιστή στην περιοχή που θα καταλήξει αναπόφευκτα στη σφαίρα επιρροής της Κίνας, ενισχύοντας την τριάδα Κίνας - Ρωσίας και Κορέας σε βάρος της Ιαπωνίας, η οποία θα απομείνει απομονωμένη από την ηπειρωτική χώρα.
Αυτή η αλλαγή συμβαίνει ήδη στη Μέση Ανατολή, με την Τουρκία, το Ιράν και τη Ρωσία στην Αστάνα να διεξάγουν συνομιλίες για ειρήνη στη Συρία χωρίς τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Θα αποτελούσε σημαντική απώλεια αμερικανικής επιρροής στην περιοχή, όταν το Τόκιο ξεκινούσε μια εμπορική συνεργασία με τον ASEAN, με τη Ρωσία, και συμμετείχε σε ένα έργο υποδομών όπως το BRI του Πεκίνου.
Αυτές οι διαδικασίες απαιτούν σημαντικές αλλαγές που δεν θα συμβούν κατά τη διάρκεια της νύχτας. Ένας οικονομικός δείκτης που υποδηλώνει ότι η Ιαπωνία και η Τουρκία θα μπορούσαν να απομακρυνθούν από το σύστημα δολαρίων ΗΠΑ είναι η σύναψη διμερών συμφωνιών που δεν εκφράζονται στα δολάρια.
Αυτό ακριβώς κάνει η Τουρκία με το Ιράν, αγοράζοντας χρυσό και πουλώντας αμερικανικά ομόλογα.
Η Μόσχα, το Πεκίνο και η Τεχεράνη θα πρέπει να προσφέρουν στην Ιαπωνία και στην Τουρκία ειρήνη, ανάπτυξη και αμοιβαίο όφελος, προκειμένου να επιταχυνθεί η αντικατάσταση των Ηνωμένων Πολιτειών ως βασικός σύμμαχος αυτών των δύο χωρών.
Δεν θα είναι εύκολο, δεδομένης της φύσης του Abe και του Erdogan, αλλά ο Xi Jinping και ο Putin έχουν δείξει ότι είναι κύριοι του έξυπνου συνδυασμού των εμπορικών, οικονομικών, στρατιωτικών και διπλωματικών δεξιοτήτων της Κίνας, της Ρωσίας και του Ιράν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών