Μήπως να ασχοληθούμε με το μέλλον και όχι με το παρελθόν – Τι κάνουμε τώρα με δεδομένο το σκάνδαλο Folli Follie

Δεν χωράει πλέον αμφιβολία ότι πρόκειται για σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων που πλήττει το κύρος της ελληνικής κεφαλαιαγοράς, τις εισηγμένες, τους ελεγκτικούς μηχανισμούς, τους επενδυτές και τις χρηματιστηριακές εταιρείες.
Αν και πέρασαν πολλές εβδομάδες ακόμα περιμένουμε να δούμε τα βιβλιάρια καταθέσεων τουλάχιστον, της Folli Follie.
Αυτό όμως που είναι σημαντικό και δεν το έχουμε δει, είναι η επόμενη μέρα.
Πως διασφαλίζεται η μη επανάληψη τέτοιων ψευδών δημοσιεύσεων και ουσιαστικά πως διασφαλίζεται η αγορά από τέτοιου είδους χειραγώγηση.
Το τι έγινε, πως έγινε, ποιοι ήξεραν, ποιοι υποπτεύονταν πλέον δεν έχει και μεγάλη σημασία.
Η ζημιά είναι ανυπολόγιστη.
Όποιοι κατάλαβαν απέφυγαν τη μετοχή, ενώ όποιοι δεν κατάλαβαν τη «φορτώθηκαν».
Το σημαντικό είναι πως πιθανότατα δεν υπάρχει ισχυρό νομοθετικό πλαίσιο.
Ίσως θα έπρεπε να είχαμε δει πιο δραστικές κινήσεις.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία και θα περίμενε κάποιος να δει μετά από τέτοιου είδους «κοροϊδία» για να μην χρησιμοποιήσουμε κάποια χειρότερη λέξη, την προετοιμασία για την επόμενη μέρα αλλά και την ενεργότερη εμπλοκή της δικαιοσύνης και των οικονομικών υπηρεσιών του αρμόδιου υπουργείου.
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της κεφαλαιαγοράς θα έπρεπε να έχουν ξεκινήσει συναντήσεις και να γίνουν προτάσεις για να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοια φαινόμενα.
Ήδη οι επενδυτές έχουν πάει στην επόμενη μέρα.
Η αποχή από τις μετοχές δείχνει την δυσπιστία τους.
Άραγε έχει γίνει κάποιος ουσιαστικός έλεγχος στις οικονομικές καταστάσεις άλλων εισηγμένων;
Έχουν κατατεθεί προτάσεις για την ανάκτηση του κύρους της ελληνικής κεφαλαιαγοράς;
Έχουν γίνει προτάσεις για έλεγχο ισολογισμών εισηγμένων ώστε να υπάρξει πιστοποίηση του επιπέδου της διαφάνειας και της ακρίβειας των στοιχείων που δημοσιεύονται;
Έχουν σταλεί ερωτήματα από τις αρμόδιες αρχές για την ακρίβεια συγκεκριμένων κονδυλίων σε ισολογισμούς άλλων εταιρειών;
Πρέπει να γίνουν κινήσεις ώστε οι επενδυτές να βλέπουν τους ισολογισμούς και να μην αναρωτιούνται αν τα αποθέματα είναι σωστά, αν οι απαιτήσεις είναι εισπράξιμες, αν τα άυλα περιουσιακά στοιχεία είναι ορθά ή αν η υπεραξία που καταγράφεται σε πολλούς ισολογισμούς είναι ορθή.
Ήδη έχουμε αργήσει στη λήψη μέτρων, γιατί το να αφήνουμε να εννοηθεί πως επρόκειτο για μεμονωμένη και μοναδική περίπτωση μάλλον δεν βοηθάει.

Γιώργος Κατικάς
george.katikas@gmail.com
www.bankingnews.gr