Το «συγνώμη έκανα λάθος» θα έπρεπε να υπάρχει στην πολιτική
Αυτό προέχει όσον αφορά την ανείπωτη τραγωδία των πυρκαγιών είναι να βρούμε τι έγινε με κάθε αγνοούμενο και να συνδράμουμε τα θύματα, τόσο ψυχολογικά όσο και οικονομικά!
Μετά ας δούμε ποιός αδράνησε να δημιουργήσει έξυπνες και εύχρηστες υποδομές ώστε να μπορεί να αντιδράσουμε όλοι σε επίπεδο ατομικό, γειτονιάς, δήμου, περιφέρειας και κυβέρνησης!
Για άλλη μια φορά φάνηκε ότι το Κράτος μας είναι ικανό να οργανώνει παρελάσεις, αλλά στα δύσκολα δεν τα καταφέρνει.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές σε Καλιφόρνια, Ισπανία, Πορτογαλία στην Αυστραλία δείχνουν ότι δύσκολα μπορεί να μην έχεις καταστροφικές επιπτώσεις από τέτοιες καταστάσεις, αλλά σίγουρα και η πρόληψη και η αντιμετώπιση μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές! Το «συγνώμη έκανα λάθος» θα έπρεπε να υπάρχει στην πολιτική.
Ακόμη και στα σοβιετικά καθεστώτα, είκοσι ή τριάντα χρόνια μετά, ζητούσαν συγνώμη και τον ”αποκαθιστούσαν” επίσημα, έστω και ‘κατόπιν εορτής’, όποιον είχε κατηγορηθεί άδικα.
Εδώ υπάρχει μια γενικότερη αναισθησία, κανείς δεν παραδέχεται το λάθος του, κανείς δεν ζητάει συγνώμη.
Ή όταν δήθεν ζητάει συγνώμη το κάνει για να εντυπωσιάσει το ακροατήριο με την δήθεν μεγαλοσύνη του!
Χωρίς πραγματική αίσθηση ντροπής!
Πέτρος Δούκας
Μετά ας δούμε ποιός αδράνησε να δημιουργήσει έξυπνες και εύχρηστες υποδομές ώστε να μπορεί να αντιδράσουμε όλοι σε επίπεδο ατομικό, γειτονιάς, δήμου, περιφέρειας και κυβέρνησης!
Για άλλη μια φορά φάνηκε ότι το Κράτος μας είναι ικανό να οργανώνει παρελάσεις, αλλά στα δύσκολα δεν τα καταφέρνει.
Οι καταστροφικές πυρκαγιές σε Καλιφόρνια, Ισπανία, Πορτογαλία στην Αυστραλία δείχνουν ότι δύσκολα μπορεί να μην έχεις καταστροφικές επιπτώσεις από τέτοιες καταστάσεις, αλλά σίγουρα και η πρόληψη και η αντιμετώπιση μπορεί να είναι πολύ πιο αποτελεσματικές! Το «συγνώμη έκανα λάθος» θα έπρεπε να υπάρχει στην πολιτική.
Ακόμη και στα σοβιετικά καθεστώτα, είκοσι ή τριάντα χρόνια μετά, ζητούσαν συγνώμη και τον ”αποκαθιστούσαν” επίσημα, έστω και ‘κατόπιν εορτής’, όποιον είχε κατηγορηθεί άδικα.
Εδώ υπάρχει μια γενικότερη αναισθησία, κανείς δεν παραδέχεται το λάθος του, κανείς δεν ζητάει συγνώμη.
Ή όταν δήθεν ζητάει συγνώμη το κάνει για να εντυπωσιάσει το ακροατήριο με την δήθεν μεγαλοσύνη του!
Χωρίς πραγματική αίσθηση ντροπής!
Πέτρος Δούκας
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών