Άρθρο Κωνσταντίνου Β. Φέγγου, Προέδρου της VERSAL Α.Ε.Π.Ε.Υ.
Την επόμενη βδομάδα «βγαίνουμε από τα μνημόνια» και το χρηματιστήριο δεν φαίνεται να πανηγυρίζει.
Άλλη μια βδομάδα πέρασε και τίποτε δεν άλλαξε.
Πριν από 8 χρόνια, η Ελλάδα υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο, που τότε παρουσιάστηκε σαν η σωτηρία της Ελλάδος από τη χρεωκοπία.
Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που αντί να μπαίνει μόνο το ΔΝΤ σε μια χώρα, έμπαινε η Τρόικα.
Όπως εξελίχτηκε η κατάσταση, το Μνημόνιο έγινε το συνώνυμο του κακού, που καταστρέφει την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Φυσικά το Μνημόνιο είναι ένα απλό χαρτί που περιγράφει τι συμφωνήσαν δύο πλευρές (η μία ήταν πάντα η Ελληνική), για να προχωρήσουν σε κάποια συνεργασία.
Οι ακριβείς όροι, περιγράφονται σε άλλα χαρτιά όπως οι δανειακές συμβάσεις, η αναλυτική περιγραφή των προαπαιτούμενων κλπ.
Σήμερα μετά από 8 χρόνια και άλλα τρία μνημόνια, η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια και αυτό σημαίνει ότι αν έχει χρηματοδοτικές ανάγκες πρέπει να απευθυνθεί στις αγορές.
Βγαίνει με ένα σημαντικό μαξιλάρι ρευστότητας που της επιτρέπει να μην χρειάζεται χρηματοδότηση για κάποιο διάστημα, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν.
Οπότε γιατί δεν πανηγυρίζουν οι αγορές για τον παίκτη που επιστρέφει δυναμικά;
Μέχρι τώρα, οι ανάγκες εκταμιεύσεων ποσών από μεριάς των δανειστών, ήταν το βασικό όπλο που επέβαλε στις Ελληνικές κυβερνήσεις συμμόρφωση με κάποιους από τους όρους των Μνημονίων.
Αν δεν γινόταν κάποια εκταμίευση, χρεοκοπούσαμε.
Τώρα, δεν χρειάζονται εκταμιεύσεις τόσο δραματικά.
Υπάρχουν εκταμιεύσεις, ελαφρύνσεις, ορόσημα και άλλα.
Όμως δεν είναι τόσο κρίσιμες όσο στο παρελθόν.
Από την άλλη, η Ελλάδα έχει υπογράψει ότι θα υπακούσει σε μεταρρυθμίσεις, περικοπές και άλλα, για πολλά ακόμη χρόνια.
Αυτές οι υπογραφές είναι φυσικά επαχθείς για τον μέσο Έλληνα λαϊκιστή πολιτικό.
Οπότε ο φόβος είναι ότι θα ξαναγυρίσουμε στις προσφιλείς πρακτικές του παρελθόντος ότι υπογράφουμε τα πάντα και δεν εφαρμόζουμε τίποτε.
Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό θα επιδεινώσει την κατάσταση εξαιρετικά σύντομα και θα ξαναχρειαστούμε Μνημόνια.
Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια με ορισμένα δεδομένα.
Το αρχικό χρέος ήταν 340 δις και σήμερα παραμένει περίπου το ίδιο.
Στην αρχή, το ΑΕΠ (δηλαδή τι παράγουμε) ήταν 230 δις, σήμερα είναι μόνο 180 δις.
Έχουμε ισοσκελίσει τον Προϋπολογισμό και παράγουμε πλεονάσματα, αλλά τα ανείσπρακτα του δημοσίου, ξεπερνούν τα 100 δις γιατί πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν.
Άρα το πλεόνασμα είναι εικονικό.
Γράφουμε έσοδα που δεν εισπράττουμε.
Την ίδια στιγμή η περιουσία των Ελλήνων έχει μειωθεί δραματικά.
Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει περίπου 40% και ακόμα επικρέμαται η βόμβα των πλειστηριασμών.
Αυτό σημαίνει ότι όλοι περιμένουν να αγοράσουν στους πλειστηριασμούς και η αγορά δεν κινείται.
Τα ομόλογα που εκδόθηκαν προ κρίσης έχασαν πάνω από 70%.
Το χρηματιστήριο έχασε 85% από τα αρχές του 2008, ενώ οι τραπεζικές μετοχές (που ήταν οι αγαπημένες των Ελλήνων) έχασαν 99 – 100% της αξίας τους.
Οι τράπεζες από σχεδόν 20 έμειναν μόνο 5.
Οι δυνατότητες χρηματοδότησης νέων επιχειρήσεων είναι εξαιρετικά περιορισμένες, ενώ ακόμη τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια δεν έχουν επιλυθεί, παρότι πέρασαν 8 χρόνια (περισσότερα από τα όρια παραγραφής ευθυνών των Ελληνικών νόμων).
Οι μόνοι που ωφελήθηκαν ήταν όσοι είχαν επενδύσεις εκτός Ελλάδος ή μετρητά.
Η ελπίδα της Ελλάδας και η υπόσχεση των δανειστών είναι ένα θετικό επενδυτικό σοκ που θα φέρει χρηματοδότηση στην οικονομία και δουλειές στους Έλληνες.
Όμως αυτό δεν έρχεται!!!
Οπότε σερνόμαστε και περιμένουμε τα πρώτα δείγματα γραφής, για το πώς η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει τη σχετική ελευθερία που της προσφέρει η έξοδος από τα Μνημόνια.
Αν αυτά δείγματα γραφής σηματοδοτήσουν Ανάπτυξη ίσως μείνουμε στο παιχνίδι.
Αν σηματοδοτήσουν δωράκια σε ημετέρους και αθέτηση υπογραφών, τα πράγματα μπορεί να δυσκολέψουν πολύ και για πολλοστή φορά.
Άλλη μια βδομάδα πέρασε και τίποτε δεν άλλαξε.
Πριν από 8 χρόνια, η Ελλάδα υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο, που τότε παρουσιάστηκε σαν η σωτηρία της Ελλάδος από τη χρεωκοπία.
Ήταν μάλιστα η πρώτη φορά που αντί να μπαίνει μόνο το ΔΝΤ σε μια χώρα, έμπαινε η Τρόικα.
Όπως εξελίχτηκε η κατάσταση, το Μνημόνιο έγινε το συνώνυμο του κακού, που καταστρέφει την Ελλάδα και τους Έλληνες.
Φυσικά το Μνημόνιο είναι ένα απλό χαρτί που περιγράφει τι συμφωνήσαν δύο πλευρές (η μία ήταν πάντα η Ελληνική), για να προχωρήσουν σε κάποια συνεργασία.
Οι ακριβείς όροι, περιγράφονται σε άλλα χαρτιά όπως οι δανειακές συμβάσεις, η αναλυτική περιγραφή των προαπαιτούμενων κλπ.
Σήμερα μετά από 8 χρόνια και άλλα τρία μνημόνια, η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια και αυτό σημαίνει ότι αν έχει χρηματοδοτικές ανάγκες πρέπει να απευθυνθεί στις αγορές.
Βγαίνει με ένα σημαντικό μαξιλάρι ρευστότητας που της επιτρέπει να μην χρειάζεται χρηματοδότηση για κάποιο διάστημα, αν όλα πάνε κατ’ ευχήν.
Οπότε γιατί δεν πανηγυρίζουν οι αγορές για τον παίκτη που επιστρέφει δυναμικά;
Μέχρι τώρα, οι ανάγκες εκταμιεύσεων ποσών από μεριάς των δανειστών, ήταν το βασικό όπλο που επέβαλε στις Ελληνικές κυβερνήσεις συμμόρφωση με κάποιους από τους όρους των Μνημονίων.
Αν δεν γινόταν κάποια εκταμίευση, χρεοκοπούσαμε.
Τώρα, δεν χρειάζονται εκταμιεύσεις τόσο δραματικά.
Υπάρχουν εκταμιεύσεις, ελαφρύνσεις, ορόσημα και άλλα.
Όμως δεν είναι τόσο κρίσιμες όσο στο παρελθόν.
Από την άλλη, η Ελλάδα έχει υπογράψει ότι θα υπακούσει σε μεταρρυθμίσεις, περικοπές και άλλα, για πολλά ακόμη χρόνια.
Αυτές οι υπογραφές είναι φυσικά επαχθείς για τον μέσο Έλληνα λαϊκιστή πολιτικό.
Οπότε ο φόβος είναι ότι θα ξαναγυρίσουμε στις προσφιλείς πρακτικές του παρελθόντος ότι υπογράφουμε τα πάντα και δεν εφαρμόζουμε τίποτε.
Με τα σημερινά δεδομένα, αυτό θα επιδεινώσει την κατάσταση εξαιρετικά σύντομα και θα ξαναχρειαστούμε Μνημόνια.
Η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια με ορισμένα δεδομένα.
Το αρχικό χρέος ήταν 340 δις και σήμερα παραμένει περίπου το ίδιο.
Στην αρχή, το ΑΕΠ (δηλαδή τι παράγουμε) ήταν 230 δις, σήμερα είναι μόνο 180 δις.
Έχουμε ισοσκελίσει τον Προϋπολογισμό και παράγουμε πλεονάσματα, αλλά τα ανείσπρακτα του δημοσίου, ξεπερνούν τα 100 δις γιατί πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν.
Άρα το πλεόνασμα είναι εικονικό.
Γράφουμε έσοδα που δεν εισπράττουμε.
Την ίδια στιγμή η περιουσία των Ελλήνων έχει μειωθεί δραματικά.
Οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει περίπου 40% και ακόμα επικρέμαται η βόμβα των πλειστηριασμών.
Αυτό σημαίνει ότι όλοι περιμένουν να αγοράσουν στους πλειστηριασμούς και η αγορά δεν κινείται.
Τα ομόλογα που εκδόθηκαν προ κρίσης έχασαν πάνω από 70%.
Το χρηματιστήριο έχασε 85% από τα αρχές του 2008, ενώ οι τραπεζικές μετοχές (που ήταν οι αγαπημένες των Ελλήνων) έχασαν 99 – 100% της αξίας τους.
Οι τράπεζες από σχεδόν 20 έμειναν μόνο 5.
Οι δυνατότητες χρηματοδότησης νέων επιχειρήσεων είναι εξαιρετικά περιορισμένες, ενώ ακόμη τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια δεν έχουν επιλυθεί, παρότι πέρασαν 8 χρόνια (περισσότερα από τα όρια παραγραφής ευθυνών των Ελληνικών νόμων).
Οι μόνοι που ωφελήθηκαν ήταν όσοι είχαν επενδύσεις εκτός Ελλάδος ή μετρητά.
Η ελπίδα της Ελλάδας και η υπόσχεση των δανειστών είναι ένα θετικό επενδυτικό σοκ που θα φέρει χρηματοδότηση στην οικονομία και δουλειές στους Έλληνες.
Όμως αυτό δεν έρχεται!!!
Οπότε σερνόμαστε και περιμένουμε τα πρώτα δείγματα γραφής, για το πώς η κυβέρνηση θα αξιοποιήσει τη σχετική ελευθερία που της προσφέρει η έξοδος από τα Μνημόνια.
Αν αυτά δείγματα γραφής σηματοδοτήσουν Ανάπτυξη ίσως μείνουμε στο παιχνίδι.
Αν σηματοδοτήσουν δωράκια σε ημετέρους και αθέτηση υπογραφών, τα πράγματα μπορεί να δυσκολέψουν πολύ και για πολλοστή φορά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών