Όλοι μαζί τα φάγαμε;

Πριν λίγες μέρες ήταν η επέτειος του «όλοι μαζί τα φάγαμε»...
Ήταν 21 Σεπτεμβρίου του 2010 όταν στη μνημονιακή Ελλάδα, ο τότε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου (ναι, εκείνου που ανακοίνωσε στο Καστελόριζο την είσοδο της Ελλάδας στο Μηχανισμό Στήριξης) Θεόδωρος Πάγκαλος είπε -μιλώντας στη Βουλή- το γνωστό σε όλους μας «όλοι μαζί τα φάγαμε».
Σημειωτέον ότι ο Γιώργος Παπανδρέου είχε κερδίσει τις εκλογές με το επίσης πασίγνωστο «λεφτά υπάρχουν».
Η αλήθεια είναι πώς εάν το «όλοι μαζί τα φάγαμε» το έλεγε κάποιος άλλος, κάποιος που δεν συμμετείχε στις κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, θα είχε κάποια άξια ή τουλάχιστον δεν θα ξεσήκωνε θύελλα αντιδράσεων.
Βέβαια ο κ. Πάγκαλος είχε διευκρινίσει τότε ότι αναφερόταν στους διορισμούς, στη σχέση πολιτικής πελατείας, διαφθοράς, εξαγοράς κλπ. κλπ.
Που ήταν, όμως, ο κ. Πάγκαλος όταν γίνονταν όλα αυτά;
Δεν ήταν υπουργός;
Και ναι, μπορεί όλοι ή οι περισσότεροι να συμμετείχαμε (είτε σε μεγάλο είτε σε μικρότερο βαθμό) σε αυτό το σύστημα που περιέγραψε ο κ. Πάγκαλος, το πρόβλημα είναι ότι το βάρος το σήκωσαν κυρίως εκείνοι που ανήκαν στην β' κατηγορία, δηλ. εκείνοι που… έφαγαν τα λιγότερα (για να μιλήσω στη γλώσσα του κ. Πάγκαλου).
Βέβαια την ατάκα του κ. Πάγκαλου διαδέχθηκαν κι άλλες βαρύγδουπες που επίσης έχουν γίνει… viral.
«Δεν διάβασα το μνημόνιο» του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη.
«Το μνημόνιο είναι ευτυχία» επίσης του κ. Πάγκαλου.
«Μίλησα ακόμα και με τον Θεό, δεν μπορεί να γίνει τίποτα καλύτερο», του Αντώνη Σαμαρά.
«Θα καταργήσω το μνημόνιο με ένα νόμο κι ένα άρθρο» του Αλέξη Τσίπρα.
«Εγώ τα σκίζω (σσ. τα μνημόνια) δύο χρόνια τώρα, μήνα-μήνα, μέρα με τη μέρα» του Αντώνη Σαμαρά.
«Εμείς θα βαράμε τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν» του Αλέξη Τσίπρα (σσ. που είναι και επίκαιρο).