γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Η Γαλλία «κρύβει» μια ενοχλητική αλήθεια, ότι οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν ιταλικά κρατικά ομόλογα αξίας ύψους 277 δισεκατομμυρίων ευρώ - ισοδύναμο του 14% του γαλλικού ΑΕΠ
Η Γαλλία «κρύβει» μια ενοχλητική αλήθεια, ότι οι γαλλικές τράπεζες κατέχουν ιταλικά κρατικά ομόλογα αξίας ύψους 277 δισεκατομμυρίων ευρώ - ισοδύναμο του 14% του γαλλικού ΑΕΠ.
Δεδομένου ότι η κυβέρνηση της Ιταλίας είναι αυτή τη στιγμή ταγμένη σε έναν υπαρξιακό αγώνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ σχετικά με το δημοσιονομικό της σχέδιο για το 2019, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τη Γαλλία.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Bruno Le Maire, προέτρεψε την Επιτροπή να «να τα βρει με την Ιταλία», αφού απέρριψε το σχέδιο του προϋπολογισμού 2019 για τη μη τήρηση των κανόνων της ΕΕ για τις δημόσιες δαπάνες.
Ο κ. Le Maire παραδέχτηκε επίσης ότι, παρόλο που η «μόλυνση» στην ευρωζώνη είναι περιορισμένη, η ευρωζώνη «δεν είναι επαρκώς οπλισμένη για να αντιμετωπίσει μια νέα οικονομική ή χρηματοπιστωτική κρίση».
Όπως γνωρίζει καλά ο Le Maire, μια πλήρης οικονομική κρίση στην Ιταλία τελικά θα εξαπλωθεί στη Γαλλία και οι γαλλικές τράπεζες θα λειτουργήσουν ως κύριος μηχανισμός μετάδοσης της κρίσης.
Η Γαλλία δεν είναι η μόνη έθνος της Ευρωζώνης με… ανθυγιεινά επίπεδα έκθεσης στο ιταλικό χρέος, αν και είναι μακράν η πιο εκτεθειμένη.
Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), οι γερμανοί δανειστές έχουν έκθεση στο ιταλικό χρέος αξίας 79 δισ. ευρώ, οι ισπανοί δανειστές 69 δισ. ευρώ.
Με άλλα λόγια, οι χρηματοπιστωτικοί τομείς της μεγαλύτερης, δεύτερης και τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης - της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας - κατέχουν πάνω από 415 δισεκατομμύρια ευρώ ιταλικού χρέους στους ισολογισμούς τους.
Παρότι η έκθεση των γερμανών δανειστών στο ιταλικό χρέος έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, η έκθεση των Γάλλων έχει αυξηθεί, ενώ ο ισχυρισμός της ΕΚΤ ότι το πρόγραμμα QE θα συνέβαλλε στη μείωση του βαθμού αλληλεξάρτησης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και των τραπεζών δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Αν μη τι άλλο, το αντίθετο συνέβη.
Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της ΕΚΤ να στηρίξει τις αγορές ομολόγων της Ευρωζώνης (κάνοντας ό, τι χρειάζεται για να καταστήσει τα κρατικά ομόλογα ουσιαστικά άνευ κινδύνου), οι τράπεζες μπόρεσαν να βγάλουν κέρδος με επίσημα μηδενικό κίνδυνο.
Πριν από μερικά χρόνια, οι Γερμανία, οι Κάτω Χώρες και η Φινλανδία άσκησαν πιέσεις για να θέσουν τέρμα στην πρακτική αυτή με την κατάργηση του καθεστώτος απαλλαγής από κινδύνους ορισμένων κρατικών ομολόγων υψηλού κινδύνου.
Ωστόσο, οι προσπάθειές τους βρήκαν σοβαρές από γάλλους, ιταλούς και ισπανούς πολιτικούς και τραπεζίτες, οι οποίοι φοβούνταν ότι μια τέτοια κίνηση θα είχε ως αποτέλεσμα το χάος της αγοράς.
Σήμερα, το χάος στις αγορές είναι προ των πυλών.
Η διαμάχη για το σχέδιο προϋπολογισμού της Ιταλίας είναι ανησυχητική για τους επενδυτές.
Αυτό αντανακλάται μόνο στην αύξηση του spread μεταξύ αποδόσεων των δεκαετών ομολόγων της Ιταλίας και της Γερμανίας, η οποία διαμορφώθηκε σε υψηλά τεσσάρων πριν από λίγες εβδομάδες.
Οι εκθέσεις των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών στο ιταλικό χρέος σημαίνουν ότι οι ηγέτες των χωρών αυτών θα επιδιώξουν ένα συμβιβασμό στο σημερινό πρόβλημα του προϋπολογισμού της Ιταλίας.
Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού στην Ιταλία το γνωρίζουν καλά.
Γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης του 2010-2011, οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες διακρατούσαν περίπου 115 δισεκατομμύρια δολάρια ελληνικού χρέους.
Αυτό αρκούσε για να πείσει τις γαλλικές και τις γερμανικές κυβερνήσεις να προσφέρουν στην Ελλάδα μερική διάσωση των ομολογιούχων, αν και τελικά, ορισμένοι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα υπέστησαν απώλειες στο πλαίσιο της συμφωνίας.
Όλα αυτά είναι απόλυτα κατανοητά από την κυβέρνηση της Ιταλίας, όπως και το γεγονός ότι οι γαλλικές, γερμανικές και ισπανικές τράπεζες είναι πλέον πολύ εκτεθειμένες στο ιταλικό χρέος, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους, να πιέσουν την Ιταλία να κάνει πίσω.
Αυτή η γνώση δίνει τη δυνατότητα στην ιταλική κυβέρνηση όχι μόνο να μην υποχωρήσει, αλλά ακόμα και να προχωρήσει σε διάσωση των ιταλικών τραπεζών με κεφάλαια του δημοσίου, εάν οι οικονομικές συνθήκες συνεχίσουν να επιδεινώνονται.
«Οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να δουν την ήττα μας», δήλωσε ο κ. Claudio Borghi, επικεφαλής των οικονομικών της Lega και πρόεδρος του προϋπολογισμού στο ιταλικό κοινοβούλιο.
«Νομίζουν ότι θα παραδοθούμε εάν προκαλέσουν κρίση για τις τράπεζες μας. Αλλά εξακολουθούμε να έχουμε 15 δισ. ευρώ στο ταμείο διάσωσης των τραπεζών από την εποχή Renzi. Δεν είναι μια μεγάλη κατάσταση, αλλά είμαστε ακόμα σχετικά άνετα. Τελικά, αυτοί θα πρέπει να υποχωρήσουν».
Ο Lorenzo Bini-Smaghi, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, διαφωνεί.
Πιστεύει ότι τα γεγονότα ακολουθούν ένα παρόμοιο σενάριο με την έναρξη της κρίσης του χρέους της Ευρωζώνης το 2011, όταν η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων προκάλεσε τεράστια συρρίκνωση των πιστώσεων.
«Η Ιταλία οδηγείται κατευθείαν σε τοίχο», λέει.
«Η οικονομία κινδυνεύει να εισέλθει σε ύφεση το τέταρτο τρίμηνο του 2018.
Οι τράπεζες έχουν ήδη μειώσει τα δάνεια το καλοκαίρι, μόλις αρχίσουν να αυξάνονται τα spreads.
Η ιταλική κυβέρνηση δεν το κατάλαβε.
Δεν μπορείτε να δείτε τον τοίχο ακόμα, αλλά η συντριβή πρόκειται να είναι βίαιη».
www.bankingnews.gr
Δεδομένου ότι η κυβέρνηση της Ιταλίας είναι αυτή τη στιγμή ταγμένη σε έναν υπαρξιακό αγώνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την ΕΚΤ σχετικά με το δημοσιονομικό της σχέδιο για το 2019, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για τη Γαλλία.
Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας Bruno Le Maire, προέτρεψε την Επιτροπή να «να τα βρει με την Ιταλία», αφού απέρριψε το σχέδιο του προϋπολογισμού 2019 για τη μη τήρηση των κανόνων της ΕΕ για τις δημόσιες δαπάνες.
Ο κ. Le Maire παραδέχτηκε επίσης ότι, παρόλο που η «μόλυνση» στην ευρωζώνη είναι περιορισμένη, η ευρωζώνη «δεν είναι επαρκώς οπλισμένη για να αντιμετωπίσει μια νέα οικονομική ή χρηματοπιστωτική κρίση».
Όπως γνωρίζει καλά ο Le Maire, μια πλήρης οικονομική κρίση στην Ιταλία τελικά θα εξαπλωθεί στη Γαλλία και οι γαλλικές τράπεζες θα λειτουργήσουν ως κύριος μηχανισμός μετάδοσης της κρίσης.
Η Γαλλία δεν είναι η μόνη έθνος της Ευρωζώνης με… ανθυγιεινά επίπεδα έκθεσης στο ιταλικό χρέος, αν και είναι μακράν η πιο εκτεθειμένη.
Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS), οι γερμανοί δανειστές έχουν έκθεση στο ιταλικό χρέος αξίας 79 δισ. ευρώ, οι ισπανοί δανειστές 69 δισ. ευρώ.
Με άλλα λόγια, οι χρηματοπιστωτικοί τομείς της μεγαλύτερης, δεύτερης και τέταρτης μεγαλύτερης οικονομίας της Ευρωζώνης - της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας - κατέχουν πάνω από 415 δισεκατομμύρια ευρώ ιταλικού χρέους στους ισολογισμούς τους.
Παρότι η έκθεση των γερμανών δανειστών στο ιταλικό χρέος έχει μειωθεί τα τελευταία χρόνια, η έκθεση των Γάλλων έχει αυξηθεί, ενώ ο ισχυρισμός της ΕΚΤ ότι το πρόγραμμα QE θα συνέβαλλε στη μείωση του βαθμού αλληλεξάρτησης μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών και των τραπεζών δεν έχει πραγματοποιηθεί.
Αν μη τι άλλο, το αντίθετο συνέβη.
Χάρη στις άοκνες προσπάθειες της ΕΚΤ να στηρίξει τις αγορές ομολόγων της Ευρωζώνης (κάνοντας ό, τι χρειάζεται για να καταστήσει τα κρατικά ομόλογα ουσιαστικά άνευ κινδύνου), οι τράπεζες μπόρεσαν να βγάλουν κέρδος με επίσημα μηδενικό κίνδυνο.
Πριν από μερικά χρόνια, οι Γερμανία, οι Κάτω Χώρες και η Φινλανδία άσκησαν πιέσεις για να θέσουν τέρμα στην πρακτική αυτή με την κατάργηση του καθεστώτος απαλλαγής από κινδύνους ορισμένων κρατικών ομολόγων υψηλού κινδύνου.
Ωστόσο, οι προσπάθειές τους βρήκαν σοβαρές από γάλλους, ιταλούς και ισπανούς πολιτικούς και τραπεζίτες, οι οποίοι φοβούνταν ότι μια τέτοια κίνηση θα είχε ως αποτέλεσμα το χάος της αγοράς.
Σήμερα, το χάος στις αγορές είναι προ των πυλών.
Η διαμάχη για το σχέδιο προϋπολογισμού της Ιταλίας είναι ανησυχητική για τους επενδυτές.
Αυτό αντανακλάται μόνο στην αύξηση του spread μεταξύ αποδόσεων των δεκαετών ομολόγων της Ιταλίας και της Γερμανίας, η οποία διαμορφώθηκε σε υψηλά τεσσάρων πριν από λίγες εβδομάδες.
Οι εκθέσεις των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών στο ιταλικό χρέος σημαίνουν ότι οι ηγέτες των χωρών αυτών θα επιδιώξουν ένα συμβιβασμό στο σημερινό πρόβλημα του προϋπολογισμού της Ιταλίας.
Τα κόμματα του κυβερνητικού συνασπισμού στην Ιταλία το γνωρίζουν καλά.
Γνωρίζουν ότι κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης του 2010-2011, οι γαλλικές και γερμανικές τράπεζες διακρατούσαν περίπου 115 δισεκατομμύρια δολάρια ελληνικού χρέους.
Αυτό αρκούσε για να πείσει τις γαλλικές και τις γερμανικές κυβερνήσεις να προσφέρουν στην Ελλάδα μερική διάσωση των ομολογιούχων, αν και τελικά, ορισμένοι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα υπέστησαν απώλειες στο πλαίσιο της συμφωνίας.
Όλα αυτά είναι απόλυτα κατανοητά από την κυβέρνηση της Ιταλίας, όπως και το γεγονός ότι οι γαλλικές, γερμανικές και ισπανικές τράπεζες είναι πλέον πολύ εκτεθειμένες στο ιταλικό χρέος, γεγονός που καθιστά δύσκολο για τις αντίστοιχες κυβερνήσεις τους, να πιέσουν την Ιταλία να κάνει πίσω.
Αυτή η γνώση δίνει τη δυνατότητα στην ιταλική κυβέρνηση όχι μόνο να μην υποχωρήσει, αλλά ακόμα και να προχωρήσει σε διάσωση των ιταλικών τραπεζών με κεφάλαια του δημοσίου, εάν οι οικονομικές συνθήκες συνεχίσουν να επιδεινώνονται.
«Οι Βρυξέλλες θα ήθελαν να δουν την ήττα μας», δήλωσε ο κ. Claudio Borghi, επικεφαλής των οικονομικών της Lega και πρόεδρος του προϋπολογισμού στο ιταλικό κοινοβούλιο.
«Νομίζουν ότι θα παραδοθούμε εάν προκαλέσουν κρίση για τις τράπεζες μας. Αλλά εξακολουθούμε να έχουμε 15 δισ. ευρώ στο ταμείο διάσωσης των τραπεζών από την εποχή Renzi. Δεν είναι μια μεγάλη κατάσταση, αλλά είμαστε ακόμα σχετικά άνετα. Τελικά, αυτοί θα πρέπει να υποχωρήσουν».
Ο Lorenzo Bini-Smaghi, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, διαφωνεί.
Πιστεύει ότι τα γεγονότα ακολουθούν ένα παρόμοιο σενάριο με την έναρξη της κρίσης του χρέους της Ευρωζώνης το 2011, όταν η αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων προκάλεσε τεράστια συρρίκνωση των πιστώσεων.
«Η Ιταλία οδηγείται κατευθείαν σε τοίχο», λέει.
«Η οικονομία κινδυνεύει να εισέλθει σε ύφεση το τέταρτο τρίμηνο του 2018.
Οι τράπεζες έχουν ήδη μειώσει τα δάνεια το καλοκαίρι, μόλις αρχίσουν να αυξάνονται τα spreads.
Η ιταλική κυβέρνηση δεν το κατάλαβε.
Δεν μπορείτε να δείτε τον τοίχο ακόμα, αλλά η συντριβή πρόκειται να είναι βίαιη».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών