γράφει : Μαρία Παπαδάτου
Ο κίνδυνος μιας ραγδαίας συντηρητικής οπισθοδρόμησης της Ευρώπης είναι εδώ και πρέπει να ανακοπεί με όρους πολιτικού ρεαλισμού
Έντονες διεργασίες παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα στους κόλπους του λεγόμενου «προοδευτικού πόλου» στην Ευρώπη, με τους Σοσιαλδημοκράτες - ιδιαίτερα της Γερμανίας - να αναλαμβάνουν κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια δημιουργίας ενός κοινού μετώπου, εν όψει των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019.
Η δημοσκοπική κατάρρευση του SPD στη Γερμανία, αλλά και η αποδυνάμωση της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά, την ώρα που γιγαντώνεται το ευρωσκεπτικιστικό, λαϊκιστικό και ακροδεξιό ρεύμα, έχει οδηγήσει τους σοσιαλιστές και δημοκράτες της Ευρώπης σε «στροφή» προς τις αριστερές τους καταβολές.
Στη Γερμανία ο σφικτός εναγκαλισμός του SPD με τους Χριστιανοδημοκράτες αποτέλεσε την ταφόπλακα για το παλαιότερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης.
Σήμερα το SPD αποκηρύσσει την καταστροφική ατζέντα Srchoeder και αναζητά συμμαχίες με την Αριστερά, καθώς μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόσκληση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα - η οποία προκάλεσε την οργή του Κινήματος Αλλαγής - και του πρωθυπουργού της Πορτογαλίας Antonio Costa στο συνέδριο του κόμματος.
Πολλοί μιλούν ακόμη και για το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας κοινός υποψήφιος που θα εκφράζει τους Σοσιαλδημοκράτες, την Αριστερά και τους Πράσινους, κόντρα στον Manfred Weber του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Τα εμπόδια είναι πολλά, καθώς πρέπει να γίνουν σημαντικές υπερβάσεις, αλλά την ίδια ώρα το διακύβευμα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο.
Υπάρχουν απαντήσεις;
Το μεγάλο ζητούμενο είναι αν ο προοδευτικός πόλος έχει τις απαντήσεις ώστε να πείσει τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους και να ανακόψει την επέλαση της ακροδεξιάς, αλλά και να αποτρέψει την εκλογή Weber στην προεδρία της Κομισιόν, την ώρα που ένα μεγάλο κομμάτι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος υιοθετεί ακροδεξιά ατζέντα.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι Σοσιαλδημοκράτες φέρουν βαριά ευθύνη για την ενίσχυση του λαϊκισμού, καθώς πρωτοστάτησαν τις τελευταίες δεκαετίες στις πολιτικές που οδήγησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα βήμα πριν τη διάλυση.
Λιτότητα, πολιτικές υπέρ των μονοπωλίων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και αδυναμία να προβλέψουν τον ιδεολογικό και πολιτικό μετασχηματισμό στους κόλπους της ΕΕ, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα.
Σήμερα αναζητούν με χαρακτηριστική καθυστέρηση προοδευτικές συμμαχίες, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν δυνάμεις και να ξαναγράψουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, επιστρέφοντας στις αριστερές τους καταβολές.
Μήπως είναι αργά;
Οι Ευρωπαίοι στρέφονται στην ακροδεξιά όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά γιατί θεωρούν το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι.
Όμως αναζητούν τη λύση σε λάθος πλευρά, επιλογή για την οποία θα κληθούν αργότερα να πληρώσουν το τίμημα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά.
Την ίδια ώρα το ακροδεξιό αφήγημα είναι ιδιαίτερα απλό και ελκυστικό.
Υπόσχεται ότι θα «γκρεμίσει» την πολιτική ελίτ και την ίδια στιγμή εντοπίζει έναν «εχθρό», στον οποίο φορτώνει όλα τα δεινά: Τον μετανάστη, τον αλλόθρησκο, τον διαφορετικό.
Πως μπορούν οι προοδευτικές δυνάμεις να απαντήσουν;
Μόνο μέσω της συνεργασίας είναι δυνατό να προωθηθεί μια ριζοσπαστική, προοδευτική και κοινωνικά δίκαιη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα παραδείγματα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας δείχνουν τον δρόμο.
Δεν πρόκειται για μια εύκολη αποστολή στην εποχή των fake news και της σκόπιμης παραπλάνησης των ψηφοφόρων.
Ήδη οι αντιδράσεις κατά μιας πιθανής συμμαχίας είναι πολλές, ιδιαίτερα από το μέτωπο της κομμουνιστικής αριστεράς, η οποία κάνει λόγο για εγκλωβισμό των Ευρωπαίων σε άλλο ένα ψευτοδίλημμα.
Ωστόσο ο κίνδυνος μιας ραγδαίας συντηρητικής οπισθοδρόμησης της Ευρώπης είναι εδώ και πρέπει να ανακοπεί με όρους πολιτικού ρεαλισμού.
Οι ευθύνες υπάρχουν και είναι ιστορικά καταγεγραμμένες.
Αλλά η Ευρώπη ζει μέρες Μεσοπολέμου και ο προοδευτικός κόσμος πρέπει να αντισταθεί στο σκοτάδι που έρχεται.
www.bankingnews.gr
Η δημοσκοπική κατάρρευση του SPD στη Γερμανία, αλλά και η αποδυνάμωση της σοσιαλδημοκρατίας πανευρωπαϊκά, την ώρα που γιγαντώνεται το ευρωσκεπτικιστικό, λαϊκιστικό και ακροδεξιό ρεύμα, έχει οδηγήσει τους σοσιαλιστές και δημοκράτες της Ευρώπης σε «στροφή» προς τις αριστερές τους καταβολές.
Στη Γερμανία ο σφικτός εναγκαλισμός του SPD με τους Χριστιανοδημοκράτες αποτέλεσε την ταφόπλακα για το παλαιότερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ευρώπης.
Σήμερα το SPD αποκηρύσσει την καταστροφική ατζέντα Srchoeder και αναζητά συμμαχίες με την Αριστερά, καθώς μόνο τυχαία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόσκληση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα - η οποία προκάλεσε την οργή του Κινήματος Αλλαγής - και του πρωθυπουργού της Πορτογαλίας Antonio Costa στο συνέδριο του κόμματος.
Πολλοί μιλούν ακόμη και για το ενδεχόμενο να υπάρξει ένας κοινός υποψήφιος που θα εκφράζει τους Σοσιαλδημοκράτες, την Αριστερά και τους Πράσινους, κόντρα στον Manfred Weber του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα.
Τα εμπόδια είναι πολλά, καθώς πρέπει να γίνουν σημαντικές υπερβάσεις, αλλά την ίδια ώρα το διακύβευμα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο.
Υπάρχουν απαντήσεις;
Το μεγάλο ζητούμενο είναι αν ο προοδευτικός πόλος έχει τις απαντήσεις ώστε να πείσει τους Ευρωπαίους ψηφοφόρους και να ανακόψει την επέλαση της ακροδεξιάς, αλλά και να αποτρέψει την εκλογή Weber στην προεδρία της Κομισιόν, την ώρα που ένα μεγάλο κομμάτι του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος υιοθετεί ακροδεξιά ατζέντα.
Η πραγματικότητα είναι ότι οι Σοσιαλδημοκράτες φέρουν βαριά ευθύνη για την ενίσχυση του λαϊκισμού, καθώς πρωτοστάτησαν τις τελευταίες δεκαετίες στις πολιτικές που οδήγησαν την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα βήμα πριν τη διάλυση.
Λιτότητα, πολιτικές υπέρ των μονοπωλίων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και αδυναμία να προβλέψουν τον ιδεολογικό και πολιτικό μετασχηματισμό στους κόλπους της ΕΕ, δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα.
Σήμερα αναζητούν με χαρακτηριστική καθυστέρηση προοδευτικές συμμαχίες, χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα, σε μια προσπάθεια να ανακτήσουν δυνάμεις και να ξαναγράψουν την ιδεολογική τους ταυτότητα, επιστρέφοντας στις αριστερές τους καταβολές.
Μήπως είναι αργά;
Οι Ευρωπαίοι στρέφονται στην ακροδεξιά όχι μόνο λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά γιατί θεωρούν το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα διεφθαρμένο μέχρι το μεδούλι.
Όμως αναζητούν τη λύση σε λάθος πλευρά, επιλογή για την οποία θα κληθούν αργότερα να πληρώσουν το τίμημα, όπως έχει αποδειχθεί ιστορικά.
Την ίδια ώρα το ακροδεξιό αφήγημα είναι ιδιαίτερα απλό και ελκυστικό.
Υπόσχεται ότι θα «γκρεμίσει» την πολιτική ελίτ και την ίδια στιγμή εντοπίζει έναν «εχθρό», στον οποίο φορτώνει όλα τα δεινά: Τον μετανάστη, τον αλλόθρησκο, τον διαφορετικό.
Πως μπορούν οι προοδευτικές δυνάμεις να απαντήσουν;
Μόνο μέσω της συνεργασίας είναι δυνατό να προωθηθεί μια ριζοσπαστική, προοδευτική και κοινωνικά δίκαιη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα παραδείγματα της Πορτογαλίας και της Ισπανίας δείχνουν τον δρόμο.
Δεν πρόκειται για μια εύκολη αποστολή στην εποχή των fake news και της σκόπιμης παραπλάνησης των ψηφοφόρων.
Ήδη οι αντιδράσεις κατά μιας πιθανής συμμαχίας είναι πολλές, ιδιαίτερα από το μέτωπο της κομμουνιστικής αριστεράς, η οποία κάνει λόγο για εγκλωβισμό των Ευρωπαίων σε άλλο ένα ψευτοδίλημμα.
Ωστόσο ο κίνδυνος μιας ραγδαίας συντηρητικής οπισθοδρόμησης της Ευρώπης είναι εδώ και πρέπει να ανακοπεί με όρους πολιτικού ρεαλισμού.
Οι ευθύνες υπάρχουν και είναι ιστορικά καταγεγραμμένες.
Αλλά η Ευρώπη ζει μέρες Μεσοπολέμου και ο προοδευτικός κόσμος πρέπει να αντισταθεί στο σκοτάδι που έρχεται.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών