γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Δεν είναι σαφές ότι όποιος αναλάβει τα ηνία του CDU θα είναι αρκετά γενναίος για να κάνει ότι δεν έκανε η Merkel, ή να κάνει τα ίδια από όσα έκανε αυτή
Όταν η Angela Merkel ανακοίνωσε την αποχώρησή της από την κούρσα διεκδίκησης της ηγεσίας του CDU, δεν ήταν λίγοι, ειδικά εδώ στη Νότια Ευρώπη, που χάρηκαν.
Δεν είναι σίγουρο όμως αν τελικά δεν την... νοσταλγήσουμε.
Η Merkel για την Ελλάδα είναι ένα είδος... μετεμψύχωσης των ακραίων φωνών της Γερμανίας, αλλά και της "ψυχρής" αντιμετώπισης των οικονομικά άστατων, αλλά κοινωνικά ευαίσθητων, Νοτίων.
Και είναι αλήθεια ότι η συνταγή αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης που επέλεξε η Merkel με την ομάδα της να "περάσουν" στην Ευρώπη, προκάλεσε τη μεγαλύτερη καταστροφή ΑΕΠ στην ιστορία... εν καιρώ ειρήνης μάλιστα.
Ήταν μάλλον αναποφάσιστη και όχι αρκετά γενναία για να αντιμετωπίσει όλες τις αποτυχίες της νομισματικής ένωσης.
Άλλωστε, η ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να μην διαθέτει αποτελεσματικά εργαλεία ώστε να στηρίζονται οι χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Ως καγκελάριος, επέμεινε σε μια πολιτική μισθολογικής συγκράτησης και δημοσιονομικού περιορισμού.
Και ο συνδυασμός βοήθησε να δημιουργηθεί στη Γερμανία ένα υπερβολικό εξωτερικό πλεόνασμα, αφήνοντας άλλες χώρες της νομισματικής ένωσης να δέχονται τις συνέπειές του.
Η βραδύτητα της δράσης της ήταν σχεδόν σίγουρα το προϊόν της απροθυμίας των Γερμανών ψηφοφόρων.
Ενήργησε πολύ αργά κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους, προσποιούμενη ότι το χρέος της Αθήνας ήταν βιώσιμο, ενώ δεν ήταν.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι υποστήριξε το ενιαίο νόμισμα και μάλιστα προκάλεσε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που συνέβαλαν στην αντοχή του.
Επίσης, σεβάστηκε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ - σε αντίθεση με τον υπουργό Οικονομικών της, τον Wolfgang Schaeuble, ο οποίος επέκρινε τον Draghi για κάθε απίθανο λόγο.
Είναι πιθανό ένας διαφορετικός γερμανός ηγέτης να είχε ενεργήσει πιο αποφασιστικά στη στήριξη της μεταρρύθμισης της ευρωζώνης ή να εξηγήσει στους ψηφοφόρους γιατί μια ισχυρότερη νομισματική ένωση είναι προς το συμφέρον τους.
Αλλά στη γερμανική πολιτική, υπάρχουν λίγα στοιχεία που δείχνουν ότι μπορεί να αναδειχθεί ένας τέτοιος ηγέτης.
Επίσης, δεν είναι σαφές ότι όποιος αναλάβει τα ηνία του CDU θα είναι αρκετά γενναίος για να κάνει ότι δεν έκανε η Merkel, ή να κάνει τα ίδια από όσα έκανε αυτή.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η απώλεια είναι σοβαρή.
Το μπλοκ αγωνίζεται με ένα δυσάρεστο διαζύγιο με τη Βρετανία, την αύξηση του αυταρχισμού από την Ουγγαρία και την Πολωνία και μια αναμέτρηση με μια λαϊκιστική κυβέρνηση στην Ιταλία.
Και όπως αναφέρει ο γερμανικός Τύπος, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη Γερμανία, είτε με μια αποδυναμωμένη Merkel είτε με μια αλλαγή στην καγκελαρία είτε με πρόωρες εκλογές, το θέμα είναι ότι εάν η γερμανική πολιτική περάσει σε μια φάση αυτοπροσδιορισμού, τότε η Γερμανία θα αποτύχει, από την σκοπιά της ευρωπαϊκής πολιτικής.
www.bankingnews.gr
Δεν είναι σίγουρο όμως αν τελικά δεν την... νοσταλγήσουμε.
Η Merkel για την Ελλάδα είναι ένα είδος... μετεμψύχωσης των ακραίων φωνών της Γερμανίας, αλλά και της "ψυχρής" αντιμετώπισης των οικονομικά άστατων, αλλά κοινωνικά ευαίσθητων, Νοτίων.
Και είναι αλήθεια ότι η συνταγή αντιμετώπισης της ελληνικής κρίσης που επέλεξε η Merkel με την ομάδα της να "περάσουν" στην Ευρώπη, προκάλεσε τη μεγαλύτερη καταστροφή ΑΕΠ στην ιστορία... εν καιρώ ειρήνης μάλιστα.
Ήταν μάλλον αναποφάσιστη και όχι αρκετά γενναία για να αντιμετωπίσει όλες τις αποτυχίες της νομισματικής ένωσης.
Άλλωστε, η ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να μην διαθέτει αποτελεσματικά εργαλεία ώστε να στηρίζονται οι χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.
Ως καγκελάριος, επέμεινε σε μια πολιτική μισθολογικής συγκράτησης και δημοσιονομικού περιορισμού.
Και ο συνδυασμός βοήθησε να δημιουργηθεί στη Γερμανία ένα υπερβολικό εξωτερικό πλεόνασμα, αφήνοντας άλλες χώρες της νομισματικής ένωσης να δέχονται τις συνέπειές του.
Η βραδύτητα της δράσης της ήταν σχεδόν σίγουρα το προϊόν της απροθυμίας των Γερμανών ψηφοφόρων.
Ενήργησε πολύ αργά κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης χρέους, προσποιούμενη ότι το χρέος της Αθήνας ήταν βιώσιμο, ενώ δεν ήταν.
Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει ότι υποστήριξε το ενιαίο νόμισμα και μάλιστα προκάλεσε σημαντικές μεταρρυθμίσεις που συνέβαλαν στην αντοχή του.
Επίσης, σεβάστηκε την ανεξαρτησία της ΕΚΤ - σε αντίθεση με τον υπουργό Οικονομικών της, τον Wolfgang Schaeuble, ο οποίος επέκρινε τον Draghi για κάθε απίθανο λόγο.
Είναι πιθανό ένας διαφορετικός γερμανός ηγέτης να είχε ενεργήσει πιο αποφασιστικά στη στήριξη της μεταρρύθμισης της ευρωζώνης ή να εξηγήσει στους ψηφοφόρους γιατί μια ισχυρότερη νομισματική ένωση είναι προς το συμφέρον τους.
Αλλά στη γερμανική πολιτική, υπάρχουν λίγα στοιχεία που δείχνουν ότι μπορεί να αναδειχθεί ένας τέτοιος ηγέτης.
Επίσης, δεν είναι σαφές ότι όποιος αναλάβει τα ηνία του CDU θα είναι αρκετά γενναίος για να κάνει ότι δεν έκανε η Merkel, ή να κάνει τα ίδια από όσα έκανε αυτή.
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση, η απώλεια είναι σοβαρή.
Το μπλοκ αγωνίζεται με ένα δυσάρεστο διαζύγιο με τη Βρετανία, την αύξηση του αυταρχισμού από την Ουγγαρία και την Πολωνία και μια αναμέτρηση με μια λαϊκιστική κυβέρνηση στην Ιταλία.
Και όπως αναφέρει ο γερμανικός Τύπος, ανεξάρτητα από το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα στη Γερμανία, είτε με μια αποδυναμωμένη Merkel είτε με μια αλλαγή στην καγκελαρία είτε με πρόωρες εκλογές, το θέμα είναι ότι εάν η γερμανική πολιτική περάσει σε μια φάση αυτοπροσδιορισμού, τότε η Γερμανία θα αποτύχει, από την σκοπιά της ευρωπαϊκής πολιτικής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών