Ο νόμος του Okun είναι νεκρός στην ελληνική οικονομία
Στο 18,9% υποχώρησε η ανεργία στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat τον Αύγουστο σπάζοντας καθοδικά το όριο του 19%.
Σε σχέση με το 20,8% του Δεκεμβρίου του 2017, η αποκλιμάκωση αυτή συνιστά μια μείωση κατά περίπου δύο ποσοστιαίες μονάδες.
Γιατί όμως παρά την υποχώρηση αυτή δεν πατάει γκάζι η ανάπτυξη στη χώρα μας;
Ο νόμος του Okun είναι “νεκρός”
Με βάση το νόμο του Okun, μια μείωση της ανεργίας κατά 1 ποσοστιαία μονάδα συνεπάγεται ρυθμό ανάπτυξης κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή άνοδο του πραγματικού παραγόμενου εισοδήματος.
Έτσι μια υποχώρηση της ανεργίας κατά 2% θα έπρεπε να γεννήσει ανάπτυξη γύρω στο 4%. Γιατί όμως παραμένει ισχνή και φέτος δε θα κλείσει πάνω από 2%-2,5%;
Ο νόμος του Okun όμως είναι νεκρός στην ελληνική οικονομία, όπως δείχνει και το παρακάτω διάγραμμα:
Ένας βασικός λόγος για τους οποίους ο νόμος δεν έχει πλέον ισχύ παρά μόνο σε ποσοστό 53% των περιπτώσεων (στα μισά έτη), είναι διότι τα τελευταία χρόνια η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας κάνοντάς την πιο ελαστική έχει εκτοξεύσει τη μερική και προσωρινή απασχόληση όχι συμπληρωματικά της πλήρους, αλλά σαν υποκατάστατα αυτής.
Η μειωμένη απασχόληση σε εργατοώρες οδηγεί σε χαμηλότερη παραγωγικότητα, ενώ πλάθει και αποδυναμωμένους καταναλωτές που δεν έχουν αγοραστική δύναμη (λόγω μισθού στα 400,300 ή ακόμη και 100 ευρώ μηνιαίως).
Η μειωμένη αγοραστική δύναμη πλήττει βάναυσα την κατανάλωση και η μη γενναία αύξηση της ζήτησης οδηγεί σε πολύ μικρή αύξηση της παραγωγής.
Άλλος ένας λόγος είναι ότι η μείωση της ανεργίας δεν συνεπάγεται σημαντική αύξηση της παραγωγής είναι η υποκατάσταση του κεφαλαίου με την εργασία και αντίστροφα τα τελευταία χρόνια. Μετά το λιάνισμα των μισθών και ημερομισθίων και την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, οι επιχειρήσεις υποκαθιστούν το ακριβό κεφάλαιο (κεφαλαιουχικός εξοπλισμός, μηχανήματα κλπ) (βάζοντας φρένο στις επενδύσεις) με τη φθηνή εργασία.
Το κεφάλαιο όμως αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα βιώσιμης οικονομικής μεγέθυνσης από τη στιγμή που η ανεργία εξανεμίζεται σε κάποιο επίπεδο όταν η οικονομία φτάσει στο επίπεδο πλήρους απασχόλησης (το επίπεδο αυτό ακόμη αργεί, είναι κοντά στο 5% ανεργία).
Αντίθετα στη δεκαετία 2000-2009, το κεφάλαιο είτε αυξανόταν παράλληλα με την εργασία (αγόραζαν μηχανήματα και προσλάβαναν εργαζομένους) είτε παρέμενε σταθερό (δε μειωνόταν).
Κωνσταντίνος Βουδούρης
Καθηγητής Οικονομικών/Χρηματοοικονομικών
(Κολλίντζας,Desknet, Οικομάθεια, Μακρή)
www.bankingnews.gr
Σε σχέση με το 20,8% του Δεκεμβρίου του 2017, η αποκλιμάκωση αυτή συνιστά μια μείωση κατά περίπου δύο ποσοστιαίες μονάδες.
Γιατί όμως παρά την υποχώρηση αυτή δεν πατάει γκάζι η ανάπτυξη στη χώρα μας;
Ο νόμος του Okun είναι “νεκρός”
Με βάση το νόμο του Okun, μια μείωση της ανεργίας κατά 1 ποσοστιαία μονάδα συνεπάγεται ρυθμό ανάπτυξης κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες, δηλαδή άνοδο του πραγματικού παραγόμενου εισοδήματος.
Έτσι μια υποχώρηση της ανεργίας κατά 2% θα έπρεπε να γεννήσει ανάπτυξη γύρω στο 4%. Γιατί όμως παραμένει ισχνή και φέτος δε θα κλείσει πάνω από 2%-2,5%;
Ο νόμος του Okun όμως είναι νεκρός στην ελληνική οικονομία, όπως δείχνει και το παρακάτω διάγραμμα:
Ένας βασικός λόγος για τους οποίους ο νόμος δεν έχει πλέον ισχύ παρά μόνο σε ποσοστό 53% των περιπτώσεων (στα μισά έτη), είναι διότι τα τελευταία χρόνια η μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας κάνοντάς την πιο ελαστική έχει εκτοξεύσει τη μερική και προσωρινή απασχόληση όχι συμπληρωματικά της πλήρους, αλλά σαν υποκατάστατα αυτής.
Η μειωμένη απασχόληση σε εργατοώρες οδηγεί σε χαμηλότερη παραγωγικότητα, ενώ πλάθει και αποδυναμωμένους καταναλωτές που δεν έχουν αγοραστική δύναμη (λόγω μισθού στα 400,300 ή ακόμη και 100 ευρώ μηνιαίως).
Η μειωμένη αγοραστική δύναμη πλήττει βάναυσα την κατανάλωση και η μη γενναία αύξηση της ζήτησης οδηγεί σε πολύ μικρή αύξηση της παραγωγής.
Άλλος ένας λόγος είναι ότι η μείωση της ανεργίας δεν συνεπάγεται σημαντική αύξηση της παραγωγής είναι η υποκατάσταση του κεφαλαίου με την εργασία και αντίστροφα τα τελευταία χρόνια. Μετά το λιάνισμα των μισθών και ημερομισθίων και την ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας, οι επιχειρήσεις υποκαθιστούν το ακριβό κεφάλαιο (κεφαλαιουχικός εξοπλισμός, μηχανήματα κλπ) (βάζοντας φρένο στις επενδύσεις) με τη φθηνή εργασία.
Το κεφάλαιο όμως αποτελεί το σημαντικότερο παράγοντα βιώσιμης οικονομικής μεγέθυνσης από τη στιγμή που η ανεργία εξανεμίζεται σε κάποιο επίπεδο όταν η οικονομία φτάσει στο επίπεδο πλήρους απασχόλησης (το επίπεδο αυτό ακόμη αργεί, είναι κοντά στο 5% ανεργία).
Κωνσταντίνος Βουδούρης
Καθηγητής Οικονομικών/Χρηματοοικονομικών
(Κολλίντζας,Desknet, Οικομάθεια, Μακρή)
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών