γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Καταλύτης των εξελίξεων η Συμφωνία των Πρεσπών…
Αν και το 2019 είναι εκλογική χρονιά και οι πολιτικές δυνάμεις προετοιμάζονται ήδη για αυτήν, τα ερωτήματα για πότε θα στηθούν οι εθνικές εκλογές και ποιο θα είναι το αποτέλεσμα τους δίνουν και παίρνουν.
Αναμφίβολα πρόκειται για δύο «καυτά» ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους.
Καταλύτης των εξελίξεων είναι η Συμφωνία των Πρεσπών.
Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις Zaev φαίνεται να επικρατούν προβληματισμός και δεύτερες σκέψεις σε βουλευτές και κόμματα, συγκεκριμένα στο Ποτάμι, για το εάν θα υπερψηφίσουν στην ελληνική Βουλή τη συμφωνία.
Γεγονός που έχει πυροδοτήσει – εκ νέου – τη συζήτηση περί πρόωρων εκλογών, ακόμα και μέσα στον Μάρτιο ή και νωρίτερα τον Φεβρουάριο.
Και εδώ υπάρχουν τρία βασικά σενάρια.
Το πρώτο θέλει η Συμφωνία των Πρεσπών να μην περνάει λόγω της αρνητικής ψήφου του Ποταμιού και των ανεξάρτητων βουλευτών που αρχικά είχαν ταχθεί υπέρ αυτής.
Σε αυτήν την περίπτωση και δεδομένου ότι θα έχει σημάνει και η αποχώρηση των ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση Τσίπρα πολύ δύσκολα θα μπορεί να σταθεί.
Η προσφυγή στις κάλπες – πιθανότατα τον Μάρτιο - θα είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτό το ενδεχόμενο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και η νίκη της ΝΔ.
Η οποία όμως ΝΔ θα βρεθεί με το καλημέρα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη σε εξαιρετικά δυσχερή θέση.
Καθώς θα είναι αυτή που θα πρέπει να αποφασίσει ποια θα είναι η τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και προφανώς τότε ο κ.Μητσοτάκης δεν θα μπορεί να την απορρίπτει με την ίδια ευκολία που το πράττει σήμερα.
Το δεύτερο σενάριο θέλει Ποτάμι και ανεξάρτητοι βουλευτές να ψηφίζουν θετικά με την προϋπόθεση ότι ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει άμεσα σε εκλογές.
Αυτό το ενδεχόμενο «καίει» την επιδίωξη Τσίπρα για κάλπες τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 2019 αλλά δεν εκτροχιάζει τον προγραμματισμό του.
Προφανώς πολλά θα εξαρτηθούν από τον χρόνο που θα επιλέξει η κυβέρνηση να φέρει τη Συμφωνία προς κύρωση στην ελληνική Βουλή.
Εάν για παράδειγμα η Συμφωνία των Πρεσπών έρθει τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου στην ελληνική Βουλή, τότε ο Τσίπρας μπορεί να αποδεχθεί τους όρους του Ποταμιού και των υπόλοιπων ανεξάρτητων βουλευτών, προκηρύσσοντας εκλογές για το Μάιο μαζί με τις δημοτικές/περιφερειακές και τις ευρωεκλογές.
Ο Τσίπρας γνωρίζει ότι υπολείπεται σημαντικά του Μητσοτάκη και της ΝΔ.
Και γνωρίζει παράλληλα ότι για να καταφέρει να κάνει ντέρμπι την εκλογική αναμέτρηση θέλει χρόνο.
Χρόνο έτσι ώστε τα θετικά μέτρα και το θετικό κλίμα που προσδοκάται τους επόμενους μήνες για την ελληνική οικονομία, να περάσουν στην ψυχολογία και στην «τσέπη» των πολιτών και αυτό να αρχίσει να αποτυπώνεται σταδιακά και στις δημοσκοπήσεις.
Και όσο αυτό θα «αποτυπώνεται» στους πολίτες τόσο θα αλλάζουν και οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί.
Βάσει αυτής της λογικής, το καλύτερο σενάριο για τον Τσίπρα θα ήταν οι κάλπες να στηθούν τον Σεπτέμβριο ή ακόμα και τον Οκτώβριο του 2019.
Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει αφενός η Συμφωνία των Πρεσπών να «περάσει» όπως ήταν σχεδιασμένο μέχρι πρότινος (πριν τις δηλώσεις Zaev και τις όποιες πολιτικές επιφυλάξεις) και αφετέρου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και των δημοτικών εκλογών να είναι τέτοιο (π.χ. μια διαχειρίσιμη ήττα) που θα επιτρέπει στο ΣΥΡΙΖΑ να κατέβει στις εκλογές με αξιώσεις για εκλογική νίκη.
Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Όχι μόνο γιατί οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές αναμένεται να εξελιχθούν σε αναμετρήσεις όπου θα υπερισχύσει η ψήφος διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση.
Αλλά και γιατί, χωρίς τους ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα μπορέσει να πάει πολύ μακριά.
Είναι σαφές πως το εκλογικό αποτέλεσμα θα κριθεί εν πολλοίς και από την ημερομηνία των εκλογών.
Ο Μάιος μοιάζει να είναι η ιδανικότερη «λύση» για εκλογές για τον κ.Τσίπρα.
Και όσο και αν φαίνεται παράξενο το ίδιο ισχύει και για τον κ. Μητσοτάκη και παρά τα διαρκή αιτήματά του άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Αναμφίβολα πρόκειται για δύο «καυτά» ερωτήματα, τα οποία σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους.
Καταλύτης των εξελίξεων είναι η Συμφωνία των Πρεσπών.
Τις τελευταίες ημέρες και με αφορμή τις προκλητικές δηλώσεις Zaev φαίνεται να επικρατούν προβληματισμός και δεύτερες σκέψεις σε βουλευτές και κόμματα, συγκεκριμένα στο Ποτάμι, για το εάν θα υπερψηφίσουν στην ελληνική Βουλή τη συμφωνία.
Γεγονός που έχει πυροδοτήσει – εκ νέου – τη συζήτηση περί πρόωρων εκλογών, ακόμα και μέσα στον Μάρτιο ή και νωρίτερα τον Φεβρουάριο.
Και εδώ υπάρχουν τρία βασικά σενάρια.
Το πρώτο θέλει η Συμφωνία των Πρεσπών να μην περνάει λόγω της αρνητικής ψήφου του Ποταμιού και των ανεξάρτητων βουλευτών που αρχικά είχαν ταχθεί υπέρ αυτής.
Σε αυτήν την περίπτωση και δεδομένου ότι θα έχει σημάνει και η αποχώρηση των ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση Τσίπρα πολύ δύσκολα θα μπορεί να σταθεί.
Η προσφυγή στις κάλπες – πιθανότατα τον Μάρτιο - θα είναι μονόδρομος.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε αυτό το ενδεχόμενο θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και η νίκη της ΝΔ.
Η οποία όμως ΝΔ θα βρεθεί με το καλημέρα της διακυβέρνησης Μητσοτάκη σε εξαιρετικά δυσχερή θέση.
Καθώς θα είναι αυτή που θα πρέπει να αποφασίσει ποια θα είναι η τύχη της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Και προφανώς τότε ο κ.Μητσοτάκης δεν θα μπορεί να την απορρίπτει με την ίδια ευκολία που το πράττει σήμερα.
Το δεύτερο σενάριο θέλει Ποτάμι και ανεξάρτητοι βουλευτές να ψηφίζουν θετικά με την προϋπόθεση ότι ο πρωθυπουργός θα προχωρήσει άμεσα σε εκλογές.
Αυτό το ενδεχόμενο «καίει» την επιδίωξη Τσίπρα για κάλπες τον Σεπτέμβριο ή τον Οκτώβριο του 2019 αλλά δεν εκτροχιάζει τον προγραμματισμό του.
Προφανώς πολλά θα εξαρτηθούν από τον χρόνο που θα επιλέξει η κυβέρνηση να φέρει τη Συμφωνία προς κύρωση στην ελληνική Βουλή.
Εάν για παράδειγμα η Συμφωνία των Πρεσπών έρθει τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου στην ελληνική Βουλή, τότε ο Τσίπρας μπορεί να αποδεχθεί τους όρους του Ποταμιού και των υπόλοιπων ανεξάρτητων βουλευτών, προκηρύσσοντας εκλογές για το Μάιο μαζί με τις δημοτικές/περιφερειακές και τις ευρωεκλογές.
Ο Τσίπρας γνωρίζει ότι υπολείπεται σημαντικά του Μητσοτάκη και της ΝΔ.
Και γνωρίζει παράλληλα ότι για να καταφέρει να κάνει ντέρμπι την εκλογική αναμέτρηση θέλει χρόνο.
Χρόνο έτσι ώστε τα θετικά μέτρα και το θετικό κλίμα που προσδοκάται τους επόμενους μήνες για την ελληνική οικονομία, να περάσουν στην ψυχολογία και στην «τσέπη» των πολιτών και αυτό να αρχίσει να αποτυπώνεται σταδιακά και στις δημοσκοπήσεις.
Και όσο αυτό θα «αποτυπώνεται» στους πολίτες τόσο θα αλλάζουν και οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί.
Βάσει αυτής της λογικής, το καλύτερο σενάριο για τον Τσίπρα θα ήταν οι κάλπες να στηθούν τον Σεπτέμβριο ή ακόμα και τον Οκτώβριο του 2019.
Για να γίνει αυτό όμως, θα πρέπει αφενός η Συμφωνία των Πρεσπών να «περάσει» όπως ήταν σχεδιασμένο μέχρι πρότινος (πριν τις δηλώσεις Zaev και τις όποιες πολιτικές επιφυλάξεις) και αφετέρου το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και των δημοτικών εκλογών να είναι τέτοιο (π.χ. μια διαχειρίσιμη ήττα) που θα επιτρέπει στο ΣΥΡΙΖΑ να κατέβει στις εκλογές με αξιώσεις για εκλογική νίκη.
Πρόκειται για ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα.
Όχι μόνο γιατί οι ευρωεκλογές και οι αυτοδιοικητικές εκλογές αναμένεται να εξελιχθούν σε αναμετρήσεις όπου θα υπερισχύσει η ψήφος διαμαρτυρίας στην κυβέρνηση.
Αλλά και γιατί, χωρίς τους ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση Τσίπρα δεν θα μπορέσει να πάει πολύ μακριά.
Είναι σαφές πως το εκλογικό αποτέλεσμα θα κριθεί εν πολλοίς και από την ημερομηνία των εκλογών.
Ο Μάιος μοιάζει να είναι η ιδανικότερη «λύση» για εκλογές για τον κ.Τσίπρα.
Και όσο και αν φαίνεται παράξενο το ίδιο ισχύει και για τον κ. Μητσοτάκη και παρά τα διαρκή αιτήματά του άμεση προσφυγή στις κάλπες.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών