Η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα ακριβότερο κόστος δανεισμού που θα επιβαρύνει το ήδη μη βιώσιμο χρέος της
Μπορεί το μαξιλάρι ασφαλείας των 25 δις. να δίνει αβαντάζ σύμφωνα με τον Υπουργό Οικονομικών στη χώρα για το πότε θα βγει στις αγορές, μάλιστα όπως ανέφερε ο ίδιος ο κύριος Τσακαλώτος η χώρα μπορεί να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες για τα επόμενα 2,5 χρόνια. Βέβαια ξέχασε να αναφέρει με την προϋπόθεση η πορεία να συνεχίσει να είναι ομαλή.
Έτσι σύμφωνα με τον ίδιο ,το ΥΠΟΙΚ περιμένει την κατάλληλη στιγμή ,την έχει στήσει δηλαδή θα λέγαμε στη γωνία για την «ηρωική» αυτή έξοδο.
Και λέμε ηρωική γιατί με ένα χρέος το όποιο είναι αδιαμφησβήτητα αναγνωρισμένα μη βιώσιμο αφού είναι της τάξεως του 178%, τρείς φορές περισσότερο από το δείκτη ασφαλείας του 60%(μέχρι αυτό το σημείο ένα δημόσιο χρέος θεωρείται βιώσιμο), με τις πολιτικές αναταράξεις να κυριαρχούν, τις επικείμενες εκλογές, με τις συρρικνωμένες και καταρρακωμένες τράπεζες, η Ελλάδα θα τολμήσει να αντιμετωπίσει το μένος των αγορών. Οι αγορές δεν ξεχνούν και τιμωρούν.
Τιμωρούν την έλλειψη σοβαρότητας της εκάστοτε κυβέρνησης, τον παραμικρό εκτροχιασμό της οικονομικής πολιτικής, την πολιτική αστάθεια.
Με όλα αυτά να βρίσκονται να βρίσκονται στο ελληνικό κάδρο το δεκαετές ελληνικό ομόλογο κυμαίνεται σήμερα στο 4,3%.
Η κυβέρνηση να προσπάθησε από τη Μέκκα της οικονομίας τον Δεκέμβριο να κάνει ένα πρώτο μασάζ στους επενδυτές και να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις τους πριν ανακοινώσει οτιδήποτε αφορά την έξοδο.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν πως η Ελλάδα βγαίνει κάτω από τις ισχύουσες συνθήκες στην αγορά και δανειστεί με ένα αισιόδοξο 4,5%,η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοστεί τα επόμενα χρόνια από το χαμηλό δανεισμό του ESM του 0,89% σε ένα επιτόκιο τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερο.
Υπό αυτές τις συνθήκες πως μπορεί η χώρα να μειώσει το ήδη μη βιώσιμο χρέος της όταν θα αυξήσει το κόστος του μέσου δανεισμού της κατά 5 φορές;
Υπάρχει βέβαια η άποψη πως μια έστω και ακριβή έξοδος θα δώσει μια ψυχολογική ανάσα και αποτελεί μια επικοινωνιακή τακτική η οποία θα οδηγήσει τη χώρα στην απεμπλοκή της από τους δανειστές της και την σταδιακή της στήριξη στις διεθνείς αγορές.
Από την άλλη πλευρά μια τέτοια ακριβή έξοδος θα δυναμιτίσει περαιτέρω εξελίξεις αφού θα δώσει το μήνυμα πως η Ελλάδα δεν είναι ικανή να σταθεί μόνη της όρθια.
Πράγμα που ίσως σημάνει ένα νέο κύκλο μνημονίων.
Κάποιος θα έλεγε μα οι φίλοι μας και γείτονες, Τούρκοι δανείζονται με 8%.
Ναι δανείζονται με 8% αλλά έχουν και μια ανάπτυξη της τάξεως του 7% και ένα χρέος που είναι το 43% του ΑΕΠ τους.
Άλλωστε το επιτόκιο δανεισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την δυναμική μιας οικονομίας.
Έτσι ακόμα και ένα 3% θα ήταν δυσβάσταχτο για την ελληνική υποτονική οικονομία με την ανάπτυξη της να είναι μηδενική.
Έτσι σύμφωνα με τον ίδιο ,το ΥΠΟΙΚ περιμένει την κατάλληλη στιγμή ,την έχει στήσει δηλαδή θα λέγαμε στη γωνία για την «ηρωική» αυτή έξοδο.
Και λέμε ηρωική γιατί με ένα χρέος το όποιο είναι αδιαμφησβήτητα αναγνωρισμένα μη βιώσιμο αφού είναι της τάξεως του 178%, τρείς φορές περισσότερο από το δείκτη ασφαλείας του 60%(μέχρι αυτό το σημείο ένα δημόσιο χρέος θεωρείται βιώσιμο), με τις πολιτικές αναταράξεις να κυριαρχούν, τις επικείμενες εκλογές, με τις συρρικνωμένες και καταρρακωμένες τράπεζες, η Ελλάδα θα τολμήσει να αντιμετωπίσει το μένος των αγορών. Οι αγορές δεν ξεχνούν και τιμωρούν.
Τιμωρούν την έλλειψη σοβαρότητας της εκάστοτε κυβέρνησης, τον παραμικρό εκτροχιασμό της οικονομικής πολιτικής, την πολιτική αστάθεια.
Με όλα αυτά να βρίσκονται να βρίσκονται στο ελληνικό κάδρο το δεκαετές ελληνικό ομόλογο κυμαίνεται σήμερα στο 4,3%.
Η κυβέρνηση να προσπάθησε από τη Μέκκα της οικονομίας τον Δεκέμβριο να κάνει ένα πρώτο μασάζ στους επενδυτές και να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις τους πριν ανακοινώσει οτιδήποτε αφορά την έξοδο.
Αν θεωρήσουμε λοιπόν πως η Ελλάδα βγαίνει κάτω από τις ισχύουσες συνθήκες στην αγορά και δανειστεί με ένα αισιόδοξο 4,5%,η Ελλάδα θα πρέπει να προσαρμοστεί τα επόμενα χρόνια από το χαμηλό δανεισμό του ESM του 0,89% σε ένα επιτόκιο τουλάχιστον 5 φορές μεγαλύτερο.
Υπό αυτές τις συνθήκες πως μπορεί η χώρα να μειώσει το ήδη μη βιώσιμο χρέος της όταν θα αυξήσει το κόστος του μέσου δανεισμού της κατά 5 φορές;
Υπάρχει βέβαια η άποψη πως μια έστω και ακριβή έξοδος θα δώσει μια ψυχολογική ανάσα και αποτελεί μια επικοινωνιακή τακτική η οποία θα οδηγήσει τη χώρα στην απεμπλοκή της από τους δανειστές της και την σταδιακή της στήριξη στις διεθνείς αγορές.
Από την άλλη πλευρά μια τέτοια ακριβή έξοδος θα δυναμιτίσει περαιτέρω εξελίξεις αφού θα δώσει το μήνυμα πως η Ελλάδα δεν είναι ικανή να σταθεί μόνη της όρθια.
Πράγμα που ίσως σημάνει ένα νέο κύκλο μνημονίων.
Κάποιος θα έλεγε μα οι φίλοι μας και γείτονες, Τούρκοι δανείζονται με 8%.
Ναι δανείζονται με 8% αλλά έχουν και μια ανάπτυξη της τάξεως του 7% και ένα χρέος που είναι το 43% του ΑΕΠ τους.
Άλλωστε το επιτόκιο δανεισμού είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την δυναμική μιας οικονομίας.
Έτσι ακόμα και ένα 3% θα ήταν δυσβάσταχτο για την ελληνική υποτονική οικονομία με την ανάπτυξη της να είναι μηδενική.
Αθανασία Ακρίβου
akribouathanasia@gmail.com
www.bankingnews.gr
akribouathanasia@gmail.com
Σχόλια αναγνωστών