Οι πέντε χώρες που οι ΗΠΑ θα πρέπει να αποφύγουν να πολεμήσουν

Το 2018 ήταν μια χρονιά πρωτοποριακής διπλωματίας από τις ΗΠΑ.
Ένας Αμερικανός πρόεδρος (D. Trump)  και ένας Βορειοκορεάτης ηγέτης (Kim Jong Un) συναντήθηκαν για πρώτη φορά από τότε που η Κορεατική Χερσόνησος χωρίστηκε σε δύο έθνη.
Αμερικανοί πιλότοι εκτόξευσαν περισσότερα πυρομαχικά στο Αφγανιστάν το 2018  από ό, τι οποιαδήποτε άλλη στιγμή από τότε ξεκίνησε ο πόλεμος.
Και, με μια αξιοσημείωτη και αιφνίδια απόφαση ο Πρόεδρος Donald Trump διέταξε, μέσω tweet, την πλήρη απομάκρυνση των 2.000 αμερικανικών στρατιωτικών από τη Συρία.
Εάν το 2018 ήταν ένα περιπέτεια, το 2019 θα μπορούσε να είναι το έτος που θα επιφυλάξει πολλές εκπλήξεις.
Μερικοί από τους τρέχοντες πολέμους είναι πιθανόν να συνεχιστούν, ενώ νέοι θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να πυροδοτηθούν.
Η κυβέρνη Trump μπορεί να κάνει τόσο στην ίδια όσο και στις ΗΠΑ μια μεγάλη χάρη αν αποφύγει να πολεμήσει σε αυτές τις χώρες.

Συρία

Η Ρωσία και το Ιράν θεωρούν τη Συρία μια χώρα που είναι πολύ σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας τους.
Υπήρχε σοβαρός λόγος για τον οποίο η Μόσχα το 2015 αποφάσισε την πρώτη στρατιωτική της επέμβαση εκτός των συνόρων της μετά από τον πόλεμο στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980.
Η Συρία ήταν ένας παλιός σύμμαχος της Ρωσίας την εποχή του Ψυχρού Πολέμου στην πρώτη γραμμή απέναντι από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Για τους Ιρανούς, το να παραμείνει η Συρία κάτω από την εξουσία της οικογένειας Assad ήταν ακόμα πιο επιτακτική.
Η κατάρρευση του Bashar al-Assad θα σήμαινε πιθανώς τη διακοπή μιας στρατηγικής σχέσης τεσσάρων δεκαετιών μεταξύ των δύο χωρών, η οποία διήρκεσε σε ορισμένες από τις πιο σκοτεινές μέρες της Ισλαμικής Δημοκρατίας.
Ο θάνατος ή η ανατροπή του Assad θα αποτελούσε τη χειρότερη αποτυχία στην ιρανική εξωτερική πολιτική, από την  εισβολή του Saddam Hussein το 1980 στην ιρανική επικράτεια.
Η Συρία, ωστόσο, ποτέ δεν ήταν πολύ σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η πολιτική των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή θα συνεχιζόταν ανεξάρτητα από το αν ο Assad  είχε την εξουσία, ή πέθαινε ή εξοριζόταν.
Tα στρατεύματα των ΗΠΑ ήταν στη Συρία, για να εξουδετερώσουν το ISIS και να ανακαναλάβουν τις περιοχές που είχαν καταλάβει οι τζιχαντιστές.
Όμως, με το 99% της επικράτειας του ISIS να έχει ανακαταληφθεί, έχει έρθει η στιγμή οι ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη Συρία.
Ακόμα και χωρίς το ISIS να εξουσιάζει μερικά εκατομμύρια Σύριους, η Συρία σήμερα εξακολουθεί να είναι ένα θλιβερό μέρος.
Το άλλοτε υπερήφανο και εθνικιστικό αραβικό έθνος είναι τώρα αρένα για τις ξένες δυνάμεις.
Τα τουρκικά στρατεύματα εκτοξεύουν πυραύλους ενάντια στους Κούρδους μαχητές της Συρίας.
Οι συριακοί Κούρδοι προετοιμάζονται να πολεμήσουν τους Σύριους Άραβες που υποστηρίζονται από την Άγκυρα.
Ισραηλινά αεροπλάνα βομβαρδίζουν ιρανικές βάσεις, εγκαταστάσεις όπλων της Χεζμπολάχ και συριακά αεροδρόμια.
Ρωσικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν ποιος ξέρει τι και οι Ιρανοί σχεδιάζουν την μακρά παραμονή τους στη χώρα.
Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν αποχωρήσουν  στις αρχές του 2019 από τη Συρία, ο πρόεδρος Trump θα πρέπει να επισπεύσει τις διαδικασίες απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων.

Κορέα

Αυτή τη στιγμή, ο διάλογος για τη συμφιλίωση μεταξύ Βόρειας και Νότιας Κορέας πηγαίνει καλά - ή τουλάχιστον αρκετά καλά.
Έχουν υπογραφεί συμφωνίες αποστρατικοποίησης.
Οι νάρκες ξηράς και οι προστατευτικές θέσεις αφαιρούνται και στις δύο πλευρές της αποστρατικοποιημένης ζώνης.
Και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Kim Jong-un θα μπορούσε να ταξιδέψει στη Σεούλ στις αρχές του 2019ς για μια τέταρτη συνάντηση με τον πρόεδρο της Νότιας Κορέας Moon Jae-in.
Ωστόσο, η διπλωματία μεταξύ ΗΠΑ και Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας είναι εύθραυστη και, αν γίνει πιο εύθραυστη, οι κακές ημέρες της «πυρκαγιάς και της μανίας» και οι αμοιβαίες απειλές πυρηνικού ολοκαυτώματος θα μπορούσαν να επιστρέψουν με εκδίκηση.
Είναι περισσότερο από πιθανό ότι μια διακοπή στις συνομιλίες θα μπορούσε να παρακινήσει τον σύμβουλο της Εθνικής Ασφάλειας, John Bolton των ΗΠΑ να ψιθυρίσει στο αυτί του Trump για την ανάγκη προετοιμασίας για στρατιωτικές απεργίες.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ να εξετάσει μια τέτοια επιλογή.
Ενώ η Ουάσιγκτον θα κερδίσει έναν πόλεμο στην Κορεατική Χερσόνησο, η καταστροφή θα ήταν τεράστια  
Εκατομμύρια θύματα στην κορεατική χερσόνησο είναι ένας εφιάλτης, ένας εφιάλτης που δεν χρειάζεται να γίνει πραγματικότητα.

Υεμένη

Υπό την πολιτική πίεση από τη βίαιη δολοφονία του αρθρογράφου της Washington Post Jamal Khashoggi και τις χιλιάδες σελίδες από ανακριτές που περιγράφουν τα εγκλήματα πολέμου της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, ο Λευκός Οίκος τον Νοέμβριο του 2018 σταμάτησε να ανεφοδιάζει τα μαχητικά αεροσκάφη του Ριάντ στις καθημερινές αποστολές βομβαρδισμού.
Ο τερματισμός του αεροπορικού ανεφοδιασμού έλαβε χώρα μετά από περισσότερο από τρεισήμισι χρόνια αφόρητων αεροπορικών επιθέσεων από τον στρατιωτικό συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας σε πολιτικούς στόχους, όπως εργοστάσια,  γέφυρες και σχολικά λεωφορεία.
Ενώ οι αμερικανοί πιλότοι δεν βομβαρδίζουν θέσεις Houthi, ο αμερικανικός στρατός είναι άμεσος συμμετέχων στην εμφύλια σύγκρουση της Υεμένης.
Η πρόεδρος της νέας Βουλής των ΗΠΑ Nancy Pelosi έχει δεσμευτεί σε μια συζήτηση και ψηφοφορία για τον τερματισμό της αμερικανικής εμπλοκής στον πόλεμο της Υεμένης.

Ταϊβάν

Η «Πολιτική μία Κίνα» και οι τρεις συμφωνίες  που υπογράφηκαν μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου από το 1972 και το 1982 εξακολουθούν να υπαγορεύουν τις σχέσεις μεταξύ των δύο παγκόσμιων οικονομικών ανταγωνιστών.
Η Ταϊπέι, ωστόσο, κρατά τις καρδιές των ανθρώπων στην Ουάσινγκτον.
Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αναγνωρίσει την Ταϊβάν από τις μέρες του Jimmy Carter, παρέχουν στην Ταϊβάν τις αμυντικές δυνατότητες που χρειάζεται για να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα. Ο
νόμος για τις σχέσεις της Ταϊβάν του 1979 εξακολουθεί να είναι το επίκεντρο της εταιρικής σχέσης των ΗΠΑ και της Ταϊβάν.
Ωστόσο, το 2018, ο κινέζος πρόεδρος Xi Jinping εμφανίζεται όλο και περισσότερο ενοχλημένος από την κυβέρνηση του Trump για την πώληση του αμυντικού εξοπλισμού σε αυτό που θεωρεί το Πεκίνο ως νόμιμη επαρχία της ηπειρωτικής χώρας.
Κινέζοι αξιωματούχοι ήταν επίσης αναστατωμένοι για αρκετές επιχειρήσεις ελεύθερης  ναυσιπλοΐας που εκτελέστηκαν από το ναυτικό των ΗΠΑ στο Στενό της Ταϊβάν.
Παρόλο που κανείς δεν προβλέπει κάποια κινεζική εισβολή στην Ταϊβάν σύντομα, πολλοί αναλυτές δεν το αποκλείουν.
Αν το Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατιωτικό Πολεμικό Ναυτικό αναλάβει τον πλήρη έλεγχο των Στενών ή εάν το Πεκίνο εισβάλει στην πραγματικότητα στο νησί, θα είναι μια πράξη απερίσκεπτη.
Τα «γεράκια» στις ΗΠΑ κατά της Κίνας θα απαιτούσαν μια σκληρή απάντηση σε ένα τέτοιο σενάριο.
Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνα του Chicago Council on Global Affairs το 2018, μόνο το 35% των Αμερικανών θα υποστήριζε τη χρήση αμερικανικών στρατευμάτων σε μια τέτοια κατάσταση.
 Η πολιτική των Ταϊβάν των ΗΠΑ είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις όπου οι πεποιθήσεις των ελίτ της εξωτερικής πολιτικής δεν αντιστοιχούν στις πεποιθήσεις του Αμερικανικού κοινού.
Αξίζει το κόστος μιας μεγάλης σύγκρουσης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών και στρατιωτικών δυνάμεων για την Ταϊβάν;
Σίγουρα όχι.

Αφγανιστάν

Αυτός ο κατάλογος δεν θα ήταν πλήρης χωρίς να συμπεριληφθεί ο μακροβιότερος  πόλεμος των ΗΠΑ.
Όλα αυτά που μπορούν να ειπωθούν για το Αφγανιστάν έχουν ειπωθεί τα  τελευταία δεκαεπτά χρόνια και δύο μήνες.
Δεκάδες, μερικές φορές εκατοντάδες, στρατιωτικοί και αστυνομικοί του Αφγανιστάν σκοτώνονται κάθε εβδομάδα σε επιθέσεις των Ταλιμπάν , είτε στην πρωτεύουσα  Καμπούλ, είτε σε απομακρυσμένες περιοχές της επαρχίας Farah και να μην φαίνεται φως στο τούνελ για την πολύπαθη χώρα.
Οι στρατιωτικοί εκπαιδευτές των ΗΠΑ συνεχίζουν να εκπαιδεύουν και οι σύμβουλοι των Η.Π.Α. συνεχίζουν να συμβουλεύουν, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα.
Αφγανοί πολιτικοί στην πρωτεύουσα συνεχίζουν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για κύρος, δύναμη και χρήμα, χωρίς τέλος.
Ο ανώτατος στρατηγός των ΗΠΑ, Joe Dunford, χαρακτήρισε το Αφγανιστάν «αδιέξοδο» τον Νοέμβριο του 2017, την ίδια λέξη που περιγράφει την κατάσταση το 2017.
Το 2019 θα πρέπει να είναι το τελευταίο έτος που τα στρατεύματα των ΗΠΑ θα παραμείνουν στο Αφγανιστάν.

www.bankingnews.gr