Υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται και ξεκάθαρη πρόκληση το να δύναται ένας Υπουργός να λαμβάνει τέτοιο ποσό, ουσιαστικά δίχως εγγυήσεις, στις εποχές που ζούμε;
Σε μείζον θέμα έχει αναδειχθεί, τις τελευταίες μέρες, η περίπτωση του Παύλου Πολάκη και του καταναλωτικού δανείου που πήρε από την Τράπεζα Αττικής.
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται και ξεκάθαρη πρόκληση το να δύναται ένας Υπουργός να λαμβάνει τέτοιο ποσό, ουσιαστικά δίχως εγγυήσεις, στις εποχές που ζούμε;
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως είναι απαράδεκτο για μια ευνομούμενη κοινωνία, ένας Υπουργός να τηλεφωνεί και να μαλώνει, για να μην πω απειλεί, τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας;
Όμως αλήθεια, υπάρχουν πολλοί που εκπλήσσονται; Που πέφτουν απ’ τα σύννεφα;
Που πιστεύουν πως πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, σημείο των καιρών, ή απόδειξη της ξεδιαντροπιάς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Ειλικρινά θέλω να πιστεύω πως όχι.
Διότι παρακολουθούμε ένα ακόμα επεισόδιο από τα πολλά του σήριαλ που λέγεται «εκμετάλλευση της εξουσίας», που απλώς αποδεικνύει, σε συνδυασμό φυσικά και με την υπόλοιπη συμπεριφορά, για ποιο ακριβώς λόγο τελικά ασχολούνται διάφοροι άνθρωποι με την πολιτική.
Δεν είναι η ανάγκη για προσφορά που τους ωθεί, δεν είναι ο πόθος για μια καλύτερη χώρα, δεν είναι καν το ενδιαφέρον για την πρόοδο και τη βελτίωση.
Είναι η ανάγκη της ικανοποίησης της ματαιοδοξίας τους. Είναι η προσδοκία της εξαφάνισης της ασημαντότητάς τους. Κι εμείς λες και επιλέγουμε τους χειρότερους μέσα από τους κακούς.
Συνεργοί γινόμαστε στην κατάπτωση και στην παρακμή και μετά, το χειρότερο για εμένα, αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε στο σημείο αυτό και γιατί δεν βελτιώνονται τα πράγματα.
Την αλήθεια τελικά την είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. «Λεφτά υπάρχουν», αυτό είχε πει. Απλώς δεν τα έχουμε για να τα μοιράσουμε σε εσάς. Για εμάς προορίζονται, εσείς απλά χρειάζεται να μας νομιμοποιήσετε για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτά. Αυτό δεν το είπε αλλά έπρεπε να το έχουμε καταλάβει.
Όλοι από ότι φαίνεται, διαχρονικά αυτό κάνουν. Κι εμείς αφήνουμε τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια να περνάνε και καταλήγουμε νωρίτερα ή αργότερα στο συμπέρασμα, «Έλα μωρέ, εδώ δεν αλλάζει τίποτα».
Και έτσι αυτοί κερδίζουν κι εμείς χάνουμε. Να γίνω πιο σαφής, αυτοί κερδίζουν χρόνο κι εμείς χάνουμε τη ζωή μας. Και γίνονται εκλογές και επιλέγουμε συνήθως κάποιο κόμμα με ιδιοτελή κριτήρια και όχι υποχρεωτικά με τη λογική.
Γιατί θέλουμε να είμαστε με τους νικητές, γιατί θέλουμε να κερδίσει όχι ο καλύτερος, αλλά ο βολικότερος για τα συμφέροντά μας. Και μπερδεύουμε το ατομικό συμφέρον μας, με το καλό της χώρας. Και έπειτα, διαμαρτυρόμαστε γιατί δήθεν «χάσαμε» τη χώρα μας και το μυαλό μας παίζει περίεργα παιχνίδια.
Γιατί ξεχνάμε γρήγορα και δεν ξέρουμε ιστορία. Και είναι τόσο κακοί οι σημερινοί κυβερνήτες μας, που οι παλαιότεροι μας φαίνονται σχεδόν άριστοι. Και τους νοσταλγούμε κιόλας.Και «ενημερωνόμαστε» από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, άκριτα δεχόμενοι ότι μας σερβίρουν.
Ανάλογα τις προτιμήσεις και το χρώμα της σημαίας της παράταξης. Και χτυπάνε τα νταούλια και παίζουν οι ζουρνάδες κι εμείς χαιρόμαστε και χορεύουμε. Μα και τα όργανα να αλλάξουν, πάλι εμείς είμαστε οι αρκούδες που χορεύουν. Και έχουμε ακόμα την αλυσίδα στο λαιμό.
Ο Βασίλης Σπύρου είναι Διευθυντής Κοινοβουλευτικής Ομάδας Ένωσης Κεντρώων
www.bankingnews.gr
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως πρόκειται και ξεκάθαρη πρόκληση το να δύναται ένας Υπουργός να λαμβάνει τέτοιο ποσό, ουσιαστικά δίχως εγγυήσεις, στις εποχές που ζούμε;
Υπάρχει καμία αμφιβολία πως είναι απαράδεκτο για μια ευνομούμενη κοινωνία, ένας Υπουργός να τηλεφωνεί και να μαλώνει, για να μην πω απειλεί, τον κεντρικό τραπεζίτη της χώρας;
Όμως αλήθεια, υπάρχουν πολλοί που εκπλήσσονται; Που πέφτουν απ’ τα σύννεφα;
Που πιστεύουν πως πρόκειται για ένα μεμονωμένο περιστατικό, σημείο των καιρών, ή απόδειξη της ξεδιαντροπιάς της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ; Ειλικρινά θέλω να πιστεύω πως όχι.
Διότι παρακολουθούμε ένα ακόμα επεισόδιο από τα πολλά του σήριαλ που λέγεται «εκμετάλλευση της εξουσίας», που απλώς αποδεικνύει, σε συνδυασμό φυσικά και με την υπόλοιπη συμπεριφορά, για ποιο ακριβώς λόγο τελικά ασχολούνται διάφοροι άνθρωποι με την πολιτική.
Δεν είναι η ανάγκη για προσφορά που τους ωθεί, δεν είναι ο πόθος για μια καλύτερη χώρα, δεν είναι καν το ενδιαφέρον για την πρόοδο και τη βελτίωση.
Είναι η ανάγκη της ικανοποίησης της ματαιοδοξίας τους. Είναι η προσδοκία της εξαφάνισης της ασημαντότητάς τους. Κι εμείς λες και επιλέγουμε τους χειρότερους μέσα από τους κακούς.
Συνεργοί γινόμαστε στην κατάπτωση και στην παρακμή και μετά, το χειρότερο για εμένα, αναρωτιόμαστε πως φτάσαμε στο σημείο αυτό και γιατί δεν βελτιώνονται τα πράγματα.
Την αλήθεια τελικά την είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. «Λεφτά υπάρχουν», αυτό είχε πει. Απλώς δεν τα έχουμε για να τα μοιράσουμε σε εσάς. Για εμάς προορίζονται, εσείς απλά χρειάζεται να μας νομιμοποιήσετε για να αποκτήσουμε πρόσβαση σε αυτά. Αυτό δεν το είπε αλλά έπρεπε να το έχουμε καταλάβει.
Όλοι από ότι φαίνεται, διαχρονικά αυτό κάνουν. Κι εμείς αφήνουμε τις μέρες, τους μήνες, τα χρόνια να περνάνε και καταλήγουμε νωρίτερα ή αργότερα στο συμπέρασμα, «Έλα μωρέ, εδώ δεν αλλάζει τίποτα».
Και έτσι αυτοί κερδίζουν κι εμείς χάνουμε. Να γίνω πιο σαφής, αυτοί κερδίζουν χρόνο κι εμείς χάνουμε τη ζωή μας. Και γίνονται εκλογές και επιλέγουμε συνήθως κάποιο κόμμα με ιδιοτελή κριτήρια και όχι υποχρεωτικά με τη λογική.
Γιατί θέλουμε να είμαστε με τους νικητές, γιατί θέλουμε να κερδίσει όχι ο καλύτερος, αλλά ο βολικότερος για τα συμφέροντά μας. Και μπερδεύουμε το ατομικό συμφέρον μας, με το καλό της χώρας. Και έπειτα, διαμαρτυρόμαστε γιατί δήθεν «χάσαμε» τη χώρα μας και το μυαλό μας παίζει περίεργα παιχνίδια.
Γιατί ξεχνάμε γρήγορα και δεν ξέρουμε ιστορία. Και είναι τόσο κακοί οι σημερινοί κυβερνήτες μας, που οι παλαιότεροι μας φαίνονται σχεδόν άριστοι. Και τους νοσταλγούμε κιόλας.Και «ενημερωνόμαστε» από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, άκριτα δεχόμενοι ότι μας σερβίρουν.
Ανάλογα τις προτιμήσεις και το χρώμα της σημαίας της παράταξης. Και χτυπάνε τα νταούλια και παίζουν οι ζουρνάδες κι εμείς χαιρόμαστε και χορεύουμε. Μα και τα όργανα να αλλάξουν, πάλι εμείς είμαστε οι αρκούδες που χορεύουν. Και έχουμε ακόμα την αλυσίδα στο λαιμό.
Ο Βασίλης Σπύρου είναι Διευθυντής Κοινοβουλευτικής Ομάδας Ένωσης Κεντρώων
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών