Tα αίτια της ήττας του Τσίπρα και η επόμενη ημέρα για τη χώρα
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής απέδειξε ακόμα μία φορά τη σοφία του ελληνικού λαού.
Επιβεβαίωσε, όμως, και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό.
Οι παραδοσιακές αρχές του τόπου μας αντέχουν ακόμα στον χρόνο -παρά τις όποιες «επεμβάσεις»- και η προσβολή τους αυτομάτως ξυπνά τα ανακλαστικά της πλειονότητας των Ελλήνων.
Η συντριβή του κ. Τσίπρα οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός προσέβαλε την Τιμή μας.
Προσέβαλε την Πατρίδα μας, την Πίστη μας και την Οικογένειά μας.
Προσέβαλε την Πατρίδα μας, με την προκλητική και αναιτιολόγητη επιμονή του στην απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με τη διάθεση που ανά πάσα στιγμή έδειχνε να συνδιαλλαγεί με οποιονδήποτε για να «επιλύσει» όλα (!) τα εθνικά ζητήματα, υπαρκτά ή μη.
Οι μαθητευόμενοι μάγοι της διπλωματίας πίστευαν ότι θα έμεναν στην Ιστορία -θα έπαιρναν και Νόμπελ- δίνοντας λύσεις σε προβλήματα που δεν τόλμησαν επί σειρά ετών να αγγίξουν πολιτικοί μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Με έναν ξαφνικό και σίγουρα επιπόλαιο έρωτα προς κάθε μεγάλη δύναμη, πίστεψαν ότι θα βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν τις πολιτικές ιδεοληψίες τους, αλλά και την ουσιαστική απραξία τους στους περισσότερους τομείς της διακυβέρνησης.
Είχαν ξεχάσει πολύ γρήγορα ότι το (θεωρητικό) θράσος προς τους πάσης φύσεως επίδοξους «κατακτητές» τούς είχε δώσει, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα να μετατρέψουν το 4% σε 34%! Και είναι αποδεδειγμένο ότι, οσάκις το διεθνές κατεστημένο έδειξε την προτίμησή του σε κάποιον Ελληνα πολιτικό, ο λαός τού έδειξε την έξοδο.
Λησμόνησαν ότι στην κάλπη δεν πάνε ξένοι πρέσβεις ή Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αλλά απλοί και κανονικοί Ελληνες!
Και σίγουρα Ελληνες που δεν είναι φασίστες επειδή αγαπούν την πατρίδα τους!
Αυτοί που είχαν καταγγείλει τις «δάνειες δυνάμεις» συμπεριφέρθηκαν ως άλλοι... ευρωλιγούρηδες, θυμίζοντας λίγο πολύ τους «Μένουμε Ευρώπη», που υποτίθεται ότι διαδήλωναν με αφρώδες κρασί και πούρα.
Προσέβαλε την Πίστη μας, δυστυχώς με την ανοχή μέρους της Εκκλησίας, συνεπικουρούμενος πολλές φορές από μεγαλοπαράγοντές της.
Η αψυχολόγητη επίθεση στους απλούς ιερείς, οι εμμονικές αντιλήψεις των Φίληδων, οι πονηρές αλλαγές στα σχολικά Θρησκευτικά, η στοχοποίηση συγκεκριμένων μητροπολιτών και οι μυστικές επαφές για τη δήθεν αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας έδωσαν σαφώς την εντύπωση ότι στόχευση των (για λίγες ημέρες ακόμα) κυβερνώντων ήταν η μετατροπή τής βαθιά και ειλικρινά θρησκευόμενης κοινωνίας μας σε ένα άθεο, πολυπολιτισμικό σταυροδρόμι προσφύγων, μεταναστών, λαών, φυλών και μειονοτήτων χωρίς αρχή και τέλος.
Εδωσαν σαφώς την εντύπωση ότι στον βωμό της «ελευθερίας» των ιδεών αλλά και των ηθών θα ήταν δυνατόν να ξεριζώσουν το αίσθημα πίστης που νιώθει κάθε Ελληνας, ό,τι κι αν ψηφίζει, σε όποια κοινωνική ομάδα κι αν ανήκει, σε όποια οικονομική κατάσταση κι αν βρίσκεται.
Φάνηκε σαφώς ότι ήθελαν να μεταλλάξουν την ελληνική κοινωνία στο όνομα της δήθεν προόδου. Ακόμα και η συμπεριφορά τους κατά τη μεταφορά του Αγίου Φωτός κατέδειξε τον συμπλεγματισμό και την ασέβειά τους απέναντι στην κυρίαρχη ορθόδοξη πίστη.
Προσέβαλε την Οικογένεια, υποτιμώντας τις παραδοσιακές δομές της και το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη να νιώθει κάθε πολίτης εντός της.
Προσπάθησε να αποτελειώσει την εναπομείνασα μέση αστική τάξη, κηρύσσοντας ταξικό πόλεμο και αγνοώντας το γεγονός ότι αστοί, κυρίως, του έδωσαν τη δυνατότητα να κυβερνήσει.
Οι βόλτες του Κουφοντίνα, οι «επισκέψεις» του Ρουβίκωνα και το ξεχαρβάλωμα των Σωμάτων Ασφαλείας έδωσαν την εντύπωση ότι τίποτα δεν μπορεί να ελεγχθεί. Υποτίμησε ακόμα και την πλέον προσβεβλημένη κατηγορία Ελλήνων, τους απόμαχους της ζωής, τους συνταξιούχους.
Γιατί, αν και ήταν η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση που επέστρεψε έστω κάτι ελάχιστο (από τα μεγάλα ποσά που τους είχαν αποσπάσει στο παρελθόν οι πειθήνιοι συνεργάτες της τρόικας), το έκανε με τη μορφή της ελεημοσύνης της τελευταίας στιγμής.
Η δε μνημειώδης ανικανότης των στελεχών της κυβέρνησης κατάφερε να κάψει ακόμα και αυτή την προεκλογική παροχή, προκαλώντας το γνωστό αλαλούμ με τα ποσά που μπήκαν τελικά στους λογαριασμούς.
Οι εξουθενωμένοι, πλην περήφανοι γέροντες δεν εξαγοράσθηκαν και μάλλον ένιωσαν προσβεβλημένοι.
Ο Ελληνας είναι συνετός και νοικοκύρης.
Δεν έχει ακολουθήσει, προς το παρόν τουλάχιστον, τον δρόμο των Ευρωπαίων, που στρέφονται ολοταχώς σε πιο συντηρητικά σχήματα.
Ισως γιατί ελπίζει ακόμα στη Νέα Δημοκρατία. Οπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, το μεγάλο κόμμα της συντηρητικής παράταξης έχει επιβιώσει επειδή η παραδοσιακή βάση του στηρίζεται σε αρχές και όχι στον καιροσκοπισμό.
Τώρα, όμως, το ζητούμενο είναι άλλο.
Ο λαός πρέπει να δώσει λευκή επιταγή στον μεγάλο κεντροδεξιό σχηματισμό.
Να επιτρέψει στον κ. Μητσοτάκη να κυβερνήσει αυτοδύναμα, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβασθεί σε μια συγκυβέρνηση με κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝ.ΑΛ. ή όπως αλλιώς θα βαφτιστεί.
Να δώσει μια καθαρή και τολμηρή εντολή διακυβέρνησης με βάση τις αρχές της παράταξης και του Ελληνισμού.
Ετσι ώστε η Ν.Δ. να κυβερνήσει αυτόνομα, χωρίς να εκβιάζεται από επιχειρηματικά συμφέροντα και εσωκομματικά καπετανάτα, που, όπως έχει αποδειχθεί, μόνο για τον τόπο δεν ενδιαφέρονται.
Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αφεθεί να εφαρμόσει το κυβερνητικό όραμά του με θάρρος και βάσει αυτού να κριθεί. Να μην περάσει στην Ιστορία για όσα δεν αφέθηκε να πράξει λόγω συμβιβασμών...
Ι. Ν. Φιλιππάκης
Εκδότης εφ. Δημοκρατία
www.bankingnews.gr
Επιβεβαίωσε, όμως, και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό.
Οι παραδοσιακές αρχές του τόπου μας αντέχουν ακόμα στον χρόνο -παρά τις όποιες «επεμβάσεις»- και η προσβολή τους αυτομάτως ξυπνά τα ανακλαστικά της πλειονότητας των Ελλήνων.
Η συντριβή του κ. Τσίπρα οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι ο απερχόμενος πρωθυπουργός προσέβαλε την Τιμή μας.
Προσέβαλε την Πατρίδα μας, την Πίστη μας και την Οικογένειά μας.
Προσέβαλε την Πατρίδα μας, με την προκλητική και αναιτιολόγητη επιμονή του στην απαράδεκτη Συμφωνία των Πρεσπών.
Με τη διάθεση που ανά πάσα στιγμή έδειχνε να συνδιαλλαγεί με οποιονδήποτε για να «επιλύσει» όλα (!) τα εθνικά ζητήματα, υπαρκτά ή μη.
Οι μαθητευόμενοι μάγοι της διπλωματίας πίστευαν ότι θα έμεναν στην Ιστορία -θα έπαιρναν και Νόμπελ- δίνοντας λύσεις σε προβλήματα που δεν τόλμησαν επί σειρά ετών να αγγίξουν πολιτικοί μεγαλύτερου διαμετρήματος.
Με έναν ξαφνικό και σίγουρα επιπόλαιο έρωτα προς κάθε μεγάλη δύναμη, πίστεψαν ότι θα βρουν τον τρόπο να ξεπεράσουν τις πολιτικές ιδεοληψίες τους, αλλά και την ουσιαστική απραξία τους στους περισσότερους τομείς της διακυβέρνησης.
Είχαν ξεχάσει πολύ γρήγορα ότι το (θεωρητικό) θράσος προς τους πάσης φύσεως επίδοξους «κατακτητές» τούς είχε δώσει, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα να μετατρέψουν το 4% σε 34%! Και είναι αποδεδειγμένο ότι, οσάκις το διεθνές κατεστημένο έδειξε την προτίμησή του σε κάποιον Ελληνα πολιτικό, ο λαός τού έδειξε την έξοδο.
Λησμόνησαν ότι στην κάλπη δεν πάνε ξένοι πρέσβεις ή Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, αλλά απλοί και κανονικοί Ελληνες!
Και σίγουρα Ελληνες που δεν είναι φασίστες επειδή αγαπούν την πατρίδα τους!
Αυτοί που είχαν καταγγείλει τις «δάνειες δυνάμεις» συμπεριφέρθηκαν ως άλλοι... ευρωλιγούρηδες, θυμίζοντας λίγο πολύ τους «Μένουμε Ευρώπη», που υποτίθεται ότι διαδήλωναν με αφρώδες κρασί και πούρα.
Προσέβαλε την Πίστη μας, δυστυχώς με την ανοχή μέρους της Εκκλησίας, συνεπικουρούμενος πολλές φορές από μεγαλοπαράγοντές της.
Η αψυχολόγητη επίθεση στους απλούς ιερείς, οι εμμονικές αντιλήψεις των Φίληδων, οι πονηρές αλλαγές στα σχολικά Θρησκευτικά, η στοχοποίηση συγκεκριμένων μητροπολιτών και οι μυστικές επαφές για τη δήθεν αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας έδωσαν σαφώς την εντύπωση ότι στόχευση των (για λίγες ημέρες ακόμα) κυβερνώντων ήταν η μετατροπή τής βαθιά και ειλικρινά θρησκευόμενης κοινωνίας μας σε ένα άθεο, πολυπολιτισμικό σταυροδρόμι προσφύγων, μεταναστών, λαών, φυλών και μειονοτήτων χωρίς αρχή και τέλος.
Εδωσαν σαφώς την εντύπωση ότι στον βωμό της «ελευθερίας» των ιδεών αλλά και των ηθών θα ήταν δυνατόν να ξεριζώσουν το αίσθημα πίστης που νιώθει κάθε Ελληνας, ό,τι κι αν ψηφίζει, σε όποια κοινωνική ομάδα κι αν ανήκει, σε όποια οικονομική κατάσταση κι αν βρίσκεται.
Φάνηκε σαφώς ότι ήθελαν να μεταλλάξουν την ελληνική κοινωνία στο όνομα της δήθεν προόδου. Ακόμα και η συμπεριφορά τους κατά τη μεταφορά του Αγίου Φωτός κατέδειξε τον συμπλεγματισμό και την ασέβειά τους απέναντι στην κυρίαρχη ορθόδοξη πίστη.
Προσέβαλε την Οικογένεια, υποτιμώντας τις παραδοσιακές δομές της και το αίσθημα ασφάλειας που έχει ανάγκη να νιώθει κάθε πολίτης εντός της.
Προσπάθησε να αποτελειώσει την εναπομείνασα μέση αστική τάξη, κηρύσσοντας ταξικό πόλεμο και αγνοώντας το γεγονός ότι αστοί, κυρίως, του έδωσαν τη δυνατότητα να κυβερνήσει.
Οι βόλτες του Κουφοντίνα, οι «επισκέψεις» του Ρουβίκωνα και το ξεχαρβάλωμα των Σωμάτων Ασφαλείας έδωσαν την εντύπωση ότι τίποτα δεν μπορεί να ελεγχθεί. Υποτίμησε ακόμα και την πλέον προσβεβλημένη κατηγορία Ελλήνων, τους απόμαχους της ζωής, τους συνταξιούχους.
Γιατί, αν και ήταν η πρώτη μνημονιακή κυβέρνηση που επέστρεψε έστω κάτι ελάχιστο (από τα μεγάλα ποσά που τους είχαν αποσπάσει στο παρελθόν οι πειθήνιοι συνεργάτες της τρόικας), το έκανε με τη μορφή της ελεημοσύνης της τελευταίας στιγμής.
Η δε μνημειώδης ανικανότης των στελεχών της κυβέρνησης κατάφερε να κάψει ακόμα και αυτή την προεκλογική παροχή, προκαλώντας το γνωστό αλαλούμ με τα ποσά που μπήκαν τελικά στους λογαριασμούς.
Οι εξουθενωμένοι, πλην περήφανοι γέροντες δεν εξαγοράσθηκαν και μάλλον ένιωσαν προσβεβλημένοι.
Ο Ελληνας είναι συνετός και νοικοκύρης.
Δεν έχει ακολουθήσει, προς το παρόν τουλάχιστον, τον δρόμο των Ευρωπαίων, που στρέφονται ολοταχώς σε πιο συντηρητικά σχήματα.
Ισως γιατί ελπίζει ακόμα στη Νέα Δημοκρατία. Οπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, το μεγάλο κόμμα της συντηρητικής παράταξης έχει επιβιώσει επειδή η παραδοσιακή βάση του στηρίζεται σε αρχές και όχι στον καιροσκοπισμό.
Τώρα, όμως, το ζητούμενο είναι άλλο.
Ο λαός πρέπει να δώσει λευκή επιταγή στον μεγάλο κεντροδεξιό σχηματισμό.
Να επιτρέψει στον κ. Μητσοτάκη να κυβερνήσει αυτοδύναμα, χωρίς να χρειάζεται να συμβιβασθεί σε μια συγκυβέρνηση με κόμματα τύπου ΠΑΣΟΚ ή ΚΙΝ.ΑΛ. ή όπως αλλιώς θα βαφτιστεί.
Να δώσει μια καθαρή και τολμηρή εντολή διακυβέρνησης με βάση τις αρχές της παράταξης και του Ελληνισμού.
Ετσι ώστε η Ν.Δ. να κυβερνήσει αυτόνομα, χωρίς να εκβιάζεται από επιχειρηματικά συμφέροντα και εσωκομματικά καπετανάτα, που, όπως έχει αποδειχθεί, μόνο για τον τόπο δεν ενδιαφέρονται.
Ο κ. Μητσοτάκης πρέπει να αφεθεί να εφαρμόσει το κυβερνητικό όραμά του με θάρρος και βάσει αυτού να κριθεί. Να μην περάσει στην Ιστορία για όσα δεν αφέθηκε να πράξει λόγω συμβιβασμών...
Ι. Ν. Φιλιππάκης
Εκδότης εφ. Δημοκρατία
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών