Μέχρι πότε θα προσποιούνται οι κεντρικές τράπεζες ότι στηρίζουν τις οικονομίες;

Μπορεί ο Αύγουστος για την Ελλάδα να είναι ένας μήνας «νεκρός» λόγω του θέρους, αλλά προφανώς είναι από τους πιο ενδιαφέροντες μήνες του τελευταίου έτους για ολόκληρο τον κόσμο.
Και ιδιαιτέρως για τις αγορές.
Γι’ αυτό και έχει κρατήσει εντός των τειχών της πόλης αρκετούς επενδυτές, οι οποίοι επιδίδονται σε διάφορα σενάρια για το που θα καταλήξει η πιο αμφιλεγόμενη προεδρία των τελευταίων 20 ετών στις ΗΠΑ.
Είναι σαφές ότι το διεθνές περιβάλλον έχει γίνει αρκετά περίπλοκο για να μπορέσει κανείς να το αποκωδικοποιήσει καταλήγοντας σε ασφαλή συμπεράσματα.
Και αυτό διότι όλοι περιμένουν ένα κραχ στις αγορές, μετά φυσικά από πάνω από 10 χρόνια συνεχούς bull market.
Το παράξενο με τις αγορές όμως είναι ότι τελικά δεν κινούνται σύμφωνα με τις προσδοκίες των πολλών…
Είναι ένας άγραφος νόμος που οι παλαιότεροι τονίζουν ότι θα πρέπει να γίνει σεβαστός.
Που έγκειται όμως η πολυπλοκότητα των συνεπειών των βασικών δρώντων της παγκόσμιας σκηνής;
Υπάρχουν πολλές πτυχές που μπορεί να θίξει κανείς, αλλά μία τρομάζει περισσότερο.
Αυτή που η εμπορική διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας θα καταλήξει πιθανόν σε ένα νομισματικό πόλεμο.
Ένα νομισματικό πόλεμο που οι Κεντρικές Τράπεζες σε όλο τον πλανήτη επιδοθούν σε έναν αγώνα μείωσης των επιτοκίων και διευκόλυνσης της νομισματικής πολιτικής προκειμένου να αποφύγουν τις συνέπειες των αναταράξεων στις οικονομίες τους.
Πόσο μακριά όμως μπορούν να φτάσουν;
Πόσο θα συνεχιστεί αυτός ο αγώνας με την κάθε Κεντρική Τράπεζα να κερδίζει μάχες έναντι μίας και να χάνει έναντι άλλης;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πρόσφατες κατηγορίες των ΗΠΑ έναντι του Πεκίνου για χειραγώγηση του νομίσματος δεν είναι τυχαίες.
Άλλωστε δεν έχει ξαναγίνει τέτοιου είδους δημόσια κατηγορία, ενώ ήρθε σε μια στιγμή που η Κίνα απέτυχε να παρέμβει αποτελεσματικά στην αγορά.
Ωστόσο, η απόφαση του Πεκίνου να επιτρέψει στο γουάν να υποτιμηθεί θεωρήθηκε από πολλούς αναλυτές ως «προειδοποιητική βολή» για μια πιο επιθετική αποδυνάμωση του γουάν, σε περίπτωση που ο Trump συνεχίσει να επιβάλει δασμούς στα κινεζικά προϊόντα.
Άλλωστε, οι προσπάθειες κάθε χώρας να αποδυναμώσει το νόμισμά της προκειμένου να αποκτήσει ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ενέχουν σημαντικούς κινδύνους, καθώς και αμφιβολίες για την πιθανή αποτελεσματικότητά τους.
Τρανό παράδειγμα είναι και το Jawboning, δηλαδή οι λεκτικές παρεμβάσεις από ισχυρούς πολιτικούς που επηρεάζουν την οικονομία και τις επιχειρήσεις, από τον Trump, προκειμένου να αποδυναμώσει το δολάριο, και τελικά δεν λειτουργεί.
Η προσπάθεια του είναι σε μεγάλο βαθμό ανεπιτυχής, αφού το δολάριο παρέμεινε ανθεκτικό, ακόμη και μετά την περικοπή των επιτοκίων από την Federal Reserve και τις προσδοκίες για περαιτέρω περικοπές κατά το επόμενο έτος.
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι και άλλες κεντρικές τράπεζες έχουν υιοθετήσει πιο ευνοϊκές νομισματικές πολιτικές, ενώ η κυριαρχία του δολαρίου στο διεθνές σύστημα πληρωμών μπορεί να αυξήσει τη ζήτηση για το νόμισμα κατά τις περιόδους κατά τις οποίες οι επενδυτές απομακρύνουν μετοχές και άλλα επικίνδυνα περιουσιακά στοιχεία.
Με άλλα λόγια, εάν οι ΗΠΑ δεν συνεργαστούν με άλλες χώρες για την αποδυνάμωση του δολαρίου, τότε είναι εξαιρετικά απίθανο να πετύχει ο Trump αυτό που θέλει.
Και ο νομισματικός πόλεμος θα μαίνεται… με ότι μπορεί αυτό να συνεπάγεται για τη συντήρηση της αναπτυξιακής τροχιάς παγκοσμίως με τεχνητά μέσα.
Κάποια στιγμή θα βρει… τοίχο..

www.bankingnews.gr