γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Πρόκειται για μια περίοδο αυξημένων προκλήσεων, για έναν αγώνα τετραετίας και για τους δύο
Το τέλος των εμφανίσεων και των ομιλιών Μητσοτάκη και Τσίπρα στη ΔΕΘ σηματοδοτεί την έναρξη της νέας πολιτικής περιόδου, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Πρόκειται για μια περίοδο αυξημένων προκλήσεων, για έναν αγώνα τετραετίας και για τους δύο.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του έναν «καθαρό διάδρομο» για να φτάσει έως το τέλος της θητείας του.
Σήμερα είναι στα καλύτερα του.
Απολαμβάνει της αποδοχής της πλειοψηφίας των πολιτών, βιώνει την περίοδο χάριτος, σχεδιάζει το κυβερνητικό του πρόγραμμα και «τρέχει» χωρίς να νιώθει «καυτή» την ανάσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζει όμως ότι αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμα.
Η διακυβέρνηση συνεπάγεται φθορά.
Και μπορεί να μην βρήκε καμένη γη στην οικονομία, αλλά το «στοίχημα» που έχει μπροστά του είναι τεράστιο.
Πρέπει να επιτύχει δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας, πρέπει να φέρει επενδύσεις, πρέπει να δημιουργήσει χιλιάδες ποιοτικές θέσεις εργασίας, πρέπει να ελαφρύνει φορολογικά τους πολίτες χωρίς να τα «σπάσει» με τους εταίρους, πρέπει με λίγα λόγια να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών, να βάλει μια και καλή τέλος στη μιζέρια και στην απαισιοδοξία που διαρκεί εδώ και μια δεκαετία.
Και αυτό το στοίχημα πρέπει να το κερδίσει με το δικό του σχέδιο, με τη δική του πολιτική και κυβερνητική πρόταση.
Ο Κ. Μητσοτάκης είναι που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αυτός είναι που εκπονεί το σχεδιασμό και λαμβάνει τις αποφάσεις.
Αν το σχέδιο του αποτύχει ή καθυστερήσει να φέρει αποτελέσματα, η σημερινή ευφορία και αισιοδοξία που εισπράττει, θα αποτελέσουν σύντομα παρελθόν.
Απέναντι του είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος παραμένει ακόμα ανέτοιμος.
Μια και πρέπει να κάνει μια ουσιαστική αυτοκριτική τόσο για την κυβερνητική του θητεία όσο και για τα αίτια της ήττας της 7ης Ιουλίου, πρέπει να αποφασίσει ποιο θα είναι το στίγμα του κόμματος και ποιο το ακροατήριο του και στη συνέχεια να διαμορφώσει το νέο του πολιτικό αφήγημα και τη νέα αντιπολιτευτική του στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε στις 7ης Ιουλίου σχεδόν το 32% των ψήφων, ποσοστό που τον έχει καταστήσει πραγματικά μια ισχυρή αντιπολίτευση, ως τον μοναδικό, αντιπολιτευτικό πόλο απέναντι στη ΝΔ.
Αλλά αυτό το ποσοστό από μόνο του δεν λέει τίποτα.
Εάν ο Αλ.Τσίπρας δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα «ελκυστικό» πολιτικό κόμμα, εάν δεν αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο που να πείθει και να δίνει μια διαφορετική προοπτική από αυτήν της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εάν δεν ανατρέψει τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης του, εάν δεν φέρει την «πνοή» και την ανανέωση, το 32% δύσκολα θα τον ακολουθήσει και πάλι μέχρι τέλους.
Μητσοτάκης και Τσίπρας έχουν μπροστά τους αρκετό χρόνο και χώρο για να δράσουν, για να διαμορφώσουν τη στρατηγική τους και να την υλοποιήσουν.
Έχουν μπροστά τους έναν αγώνα τετραετίας.
Μόνο που η αντίστροφη μέτρηση για το τελικό αποτέλεσμα έχει αρχίσει να μετρά από τώρα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Πρόκειται για μια περίοδο αυξημένων προκλήσεων, για έναν αγώνα τετραετίας και για τους δύο.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει μπροστά του έναν «καθαρό διάδρομο» για να φτάσει έως το τέλος της θητείας του.
Σήμερα είναι στα καλύτερα του.
Απολαμβάνει της αποδοχής της πλειοψηφίας των πολιτών, βιώνει την περίοδο χάριτος, σχεδιάζει το κυβερνητικό του πρόγραμμα και «τρέχει» χωρίς να νιώθει «καυτή» την ανάσα του ΣΥΡΙΖΑ.
Γνωρίζει όμως ότι αυτό δεν θα διαρκέσει για πολύ ακόμα.
Η διακυβέρνηση συνεπάγεται φθορά.
Και μπορεί να μην βρήκε καμένη γη στην οικονομία, αλλά το «στοίχημα» που έχει μπροστά του είναι τεράστιο.
Πρέπει να επιτύχει δυναμική και βιώσιμη ανάπτυξη της οικονομίας, πρέπει να φέρει επενδύσεις, πρέπει να δημιουργήσει χιλιάδες ποιοτικές θέσεις εργασίας, πρέπει να ελαφρύνει φορολογικά τους πολίτες χωρίς να τα «σπάσει» με τους εταίρους, πρέπει με λίγα λόγια να βελτιώσει την καθημερινότητα των πολιτών, να βάλει μια και καλή τέλος στη μιζέρια και στην απαισιοδοξία που διαρκεί εδώ και μια δεκαετία.
Και αυτό το στοίχημα πρέπει να το κερδίσει με το δικό του σχέδιο, με τη δική του πολιτική και κυβερνητική πρόταση.
Ο Κ. Μητσοτάκης είναι που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, αυτός είναι που εκπονεί το σχεδιασμό και λαμβάνει τις αποφάσεις.
Αν το σχέδιο του αποτύχει ή καθυστερήσει να φέρει αποτελέσματα, η σημερινή ευφορία και αισιοδοξία που εισπράττει, θα αποτελέσουν σύντομα παρελθόν.
Απέναντι του είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος παραμένει ακόμα ανέτοιμος.
Μια και πρέπει να κάνει μια ουσιαστική αυτοκριτική τόσο για την κυβερνητική του θητεία όσο και για τα αίτια της ήττας της 7ης Ιουλίου, πρέπει να αποφασίσει ποιο θα είναι το στίγμα του κόμματος και ποιο το ακροατήριο του και στη συνέχεια να διαμορφώσει το νέο του πολιτικό αφήγημα και τη νέα αντιπολιτευτική του στρατηγική.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε στις 7ης Ιουλίου σχεδόν το 32% των ψήφων, ποσοστό που τον έχει καταστήσει πραγματικά μια ισχυρή αντιπολίτευση, ως τον μοναδικό, αντιπολιτευτικό πόλο απέναντι στη ΝΔ.
Αλλά αυτό το ποσοστό από μόνο του δεν λέει τίποτα.
Εάν ο Αλ.Τσίπρας δεν καταφέρει να δημιουργήσει ένα «ελκυστικό» πολιτικό κόμμα, εάν δεν αρθρώσει έναν πολιτικό λόγο που να πείθει και να δίνει μια διαφορετική προοπτική από αυτήν της κυβέρνησης Μητσοτάκη, εάν δεν ανατρέψει τα κακώς κείμενα της κυβέρνησης του, εάν δεν φέρει την «πνοή» και την ανανέωση, το 32% δύσκολα θα τον ακολουθήσει και πάλι μέχρι τέλους.
Μητσοτάκης και Τσίπρας έχουν μπροστά τους αρκετό χρόνο και χώρο για να δράσουν, για να διαμορφώσουν τη στρατηγική τους και να την υλοποιήσουν.
Έχουν μπροστά τους έναν αγώνα τετραετίας.
Μόνο που η αντίστροφη μέτρηση για το τελικό αποτέλεσμα έχει αρχίσει να μετρά από τώρα.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών