Οι σημαντικότερες αποτυχίες του Σαουδαραβικού καθεστώτος τον περασμένο χρόνο αφορούν τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Υεμένη, ένα από τα κύρια θέατρα της περιφερειακής σύγκρουσης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν.
Η Σαουδική Αραβία είναι ένα αυταρχικό καθεστώς που συντηρείται λόγω πετρελαίου αναφέρει σε ανάλυση του ο Javier Solana πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η διεθνής εικόνα της Σαουδικής Αραβίας έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα τον τελευταίο χρόνο μετά την βίαιη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Jamal Khashoggi.
Οι σημαντικότερες αποτυχίες του Σαουδαραβικού καθεστώτος τον περασμένο χρόνο αφορούν τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Υεμένη, ένα από τα κύρια θέατρα της περιφερειακής σύγκρουσης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν.
Μέχρι στιγμής, το 2019, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών έχει υιοθετήσει διάφορα ψηφίσματα ώστε οι ΗΠΑ να απομακρυνθούν από το μέτωπο της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη.
Αν και ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump άσκησε βέτο σε αυτά τα ψηφίσματα, ωστόσο αποδεικνύουν ότι η πολιτική τάξη της Αμερικής γίνεται λιγότερο ανεκτική στις φρικαλεότητες της σαουδαραβικής κυβέρνησης, ειδικά μετά τη δολοφονία του Khashoggi.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επίσης, γνωρίζουν το κόστος της φήμης ότι μια στενή συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία θα έχει επιπτώσεις.
Η Σαουδική Αραβία υπέστη πρόσφατα σοβαρή επίθεση εναντίον δύο διυλιστηρίων που ανήκουν στην κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Saudi Aramco.
Αν και οι αντάρτες του Houthi, υποστηριζόμενες από το Ιράν, ανέλαβαν την ευθύνη για τις επιθέσεις, οι ΗΠΑ κατηγόρησαν ευθέως το Ιράν.
Οι επιθέσεις επηρέασαν περίπου το ήμισυ της παραγωγής πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας (αντιπροσωπεύοντας το 5% της παγκόσμιας παραγωγής) και προκάλεσαν σημαντική άνοδο στις τιμές του πετρελαίου έστω και βραχυπρόθεσμα.
Αυτή η συσσώρευση αποτυχιών θα έπρεπε να αναγκάσει τη Σαουδική Αραβία να επανεξετάσει την παρέμβασή της στην Υεμένη - μια πραγματική αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής με τραγικές ανθρωπιστικές συνέπειες.
Αλλά οι τελευταίοι 12 μήνες δεν ήταν όλα κακά νέα για τη Σαουδική Αραβία.
Παρά την καθυστέρηση στα σχέδια της κυβέρνησης να υλοποιήσει δημόσια πρόταση στην Saudi Aramco υπήρξαν σαφείς ενδείξεις ότι το καθεστώς διατηρεί την εμπιστοσύνη των επενδυτών.
Επιπλέον, οι σχέσεις μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και της διοίκησης Trump παραμένουν καλές αι η αμερικανική-Σαουδική συμμαχία που κρατάει 75 χρόνια δεν έχει αλλάξει.
Ο Obama, για παράδειγμα, υποστήριξε τον συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, αλλά επίσης επένδυσε στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν το 2015, στην οποία αντιτάχθηκε η Σαουδική Αραβία.
Υπάρχει άλλος περιφερειακός ηγέτης ο οποίος εκμεταλλεύτηκε πλήρως την ανοχή του Trump, τουλάχιστον μέχρι σήμερα: ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Binyamin Netanyahu.
Ωστόσο, η υποστήριξη του Trump ήταν κάπως πιο ήπια αυτή τη φορά και το κόμμα Likud κέρδισε λιγότερες έδρες από ότι στις προηγούμενες εκλογές πριν από πέντε μήνες, αφήνοντας αβέβαιο το πολιτικό του μέλλον.
Το Ισραήλ και το Ιράν συγκρούστηκαν επανειλημμένα στο Λίβανο και τη Συρία.
Η κατάσταση στο Λίβανο είναι ιδιαίτερα ασταθής: το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έχουν αρχίσει να διαπερνούν τις κόκκινες γραμμές, διακινδυνεύοντας μια ανοιχτή σύγκρουση που θα μπορούσε να πλήξει ολόκληρη την περιοχή.
Ο Netanyahu ήδη απειλούσε πριν από μερικά χρόνια το Ιράν με πόλεμο.
Ενώ ο Obama έμεινε σταθερός και επέμενε στις διπλωματικές προσπάθειες που κατέληξαν στην πυρηνική συμφωνία, ο Trump έκανε το λάθος να ρίξει το βάρος του στον Netanyahu.
Εξάλλου, ο Trump δεν θέλει να εμπλακεί σε πάρα πολλές συγκρούσεις στο εξωτερικό πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020.
Πράγματι, σκέφτεται να διαπραγματευτεί με την ιρανική ηγεσία και σε κάποιο σημείο μάλιστα φάνηκε δεκτικός στο σχέδιο του Γάλλου Προέδρου Macron για την ελάφρυνση των οικονομικών προβλημάτων του Ιράν σε αντάλλαγμα το Ιράν να συμμορφωθεί με όλες τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της πυρηνικής συμφωνίας.
www.bankingnews.gr
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η διεθνής εικόνα της Σαουδικής Αραβίας έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα τον τελευταίο χρόνο μετά την βίαιη δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Jamal Khashoggi.
Οι σημαντικότερες αποτυχίες του Σαουδαραβικού καθεστώτος τον περασμένο χρόνο αφορούν τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Υεμένη, ένα από τα κύρια θέατρα της περιφερειακής σύγκρουσης μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν.
Μέχρι στιγμής, το 2019, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών έχει υιοθετήσει διάφορα ψηφίσματα ώστε οι ΗΠΑ να απομακρυνθούν από το μέτωπο της Σαουδικής Αραβίας με την Υεμένη.
Αν και ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump άσκησε βέτο σε αυτά τα ψηφίσματα, ωστόσο αποδεικνύουν ότι η πολιτική τάξη της Αμερικής γίνεται λιγότερο ανεκτική στις φρικαλεότητες της σαουδαραβικής κυβέρνησης, ειδικά μετά τη δολοφονία του Khashoggi.
Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, επίσης, γνωρίζουν το κόστος της φήμης ότι μια στενή συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία θα έχει επιπτώσεις.
Η Σαουδική Αραβία υπέστη πρόσφατα σοβαρή επίθεση εναντίον δύο διυλιστηρίων που ανήκουν στην κρατική πετρελαϊκή εταιρεία Saudi Aramco.
Αν και οι αντάρτες του Houthi, υποστηριζόμενες από το Ιράν, ανέλαβαν την ευθύνη για τις επιθέσεις, οι ΗΠΑ κατηγόρησαν ευθέως το Ιράν.
Οι επιθέσεις επηρέασαν περίπου το ήμισυ της παραγωγής πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας (αντιπροσωπεύοντας το 5% της παγκόσμιας παραγωγής) και προκάλεσαν σημαντική άνοδο στις τιμές του πετρελαίου έστω και βραχυπρόθεσμα.
Αυτή η συσσώρευση αποτυχιών θα έπρεπε να αναγκάσει τη Σαουδική Αραβία να επανεξετάσει την παρέμβασή της στην Υεμένη - μια πραγματική αποτυχία της εξωτερικής πολιτικής με τραγικές ανθρωπιστικές συνέπειες.
Αλλά οι τελευταίοι 12 μήνες δεν ήταν όλα κακά νέα για τη Σαουδική Αραβία.
Παρά την καθυστέρηση στα σχέδια της κυβέρνησης να υλοποιήσει δημόσια πρόταση στην Saudi Aramco υπήρξαν σαφείς ενδείξεις ότι το καθεστώς διατηρεί την εμπιστοσύνη των επενδυτών.
Επιπλέον, οι σχέσεις μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και της διοίκησης Trump παραμένουν καλές αι η αμερικανική-Σαουδική συμμαχία που κρατάει 75 χρόνια δεν έχει αλλάξει.
Ο Obama, για παράδειγμα, υποστήριξε τον συνασπισμό της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη, αλλά επίσης επένδυσε στην πυρηνική συμφωνία με το Ιράν το 2015, στην οποία αντιτάχθηκε η Σαουδική Αραβία.
Υπάρχει άλλος περιφερειακός ηγέτης ο οποίος εκμεταλλεύτηκε πλήρως την ανοχή του Trump, τουλάχιστον μέχρι σήμερα: ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ Binyamin Netanyahu.
Ωστόσο, η υποστήριξη του Trump ήταν κάπως πιο ήπια αυτή τη φορά και το κόμμα Likud κέρδισε λιγότερες έδρες από ότι στις προηγούμενες εκλογές πριν από πέντε μήνες, αφήνοντας αβέβαιο το πολιτικό του μέλλον.
Το Ισραήλ και το Ιράν συγκρούστηκαν επανειλημμένα στο Λίβανο και τη Συρία.
Η κατάσταση στο Λίβανο είναι ιδιαίτερα ασταθής: το Ισραήλ και η Χεζμπολάχ έχουν αρχίσει να διαπερνούν τις κόκκινες γραμμές, διακινδυνεύοντας μια ανοιχτή σύγκρουση που θα μπορούσε να πλήξει ολόκληρη την περιοχή.
Ο Netanyahu ήδη απειλούσε πριν από μερικά χρόνια το Ιράν με πόλεμο.
Ενώ ο Obama έμεινε σταθερός και επέμενε στις διπλωματικές προσπάθειες που κατέληξαν στην πυρηνική συμφωνία, ο Trump έκανε το λάθος να ρίξει το βάρος του στον Netanyahu.
Εξάλλου, ο Trump δεν θέλει να εμπλακεί σε πάρα πολλές συγκρούσεις στο εξωτερικό πριν από τις προεδρικές εκλογές του 2020.
Πράγματι, σκέφτεται να διαπραγματευτεί με την ιρανική ηγεσία και σε κάποιο σημείο μάλιστα φάνηκε δεκτικός στο σχέδιο του Γάλλου Προέδρου Macron για την ελάφρυνση των οικονομικών προβλημάτων του Ιράν σε αντάλλαγμα το Ιράν να συμμορφωθεί με όλες τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της πυρηνικής συμφωνίας.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών