Είναι το αμερικανικό μοντέλο της ομοσπονδιοποίησης το κλειδί για μια ισχυρή ΕΕ;
Με τίτλο ''Η επιλογή'' και υπέρτιτλο ''Το μέλλον της Ευρωπαίκής 'Ενωσης'' ο Economist προτείνει μιας περιορισμένης μορφής φεντεραλισμό ως ''μια λιγότερο μίζερη λύση'' από τη διάσπαση της ευρωζώνης.
Το βρετανικό περιοδικό αναλύει τις δύο επιλογές που μπορεί πλέον να κάνει η ΕΕ. Από τη μία, μπορεί να επιλέξει την πλήρη διάλυση της ευρωζώνης, με όλες τις οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις που θα έχει κάτι τέτοιο.
Από την άλλη, υπάρχει ο δρόμος ενός περιορισμένου ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης, που οδηγεί μεν σε μεγαλύτερο συνολικό πλούτο αλλά σε αντάλλαγμα παραδίδεται μεγάλος μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Την επιλογή αυτή απορρίπτουν μεν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά μπορεί πλέον τίποτε άλλο να μην είναι αρκετό. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα επιπλέον πακέτο διάσωσης προτού καταφέρει να ενταχθεί στο μηχανισμό.
'Οπως σημειώνει o Economist, είτε φύγει η Ελλάδα από το ευρώ είτε όχι, η διάσωση της ευρωζώνης απαιτεί περισσότερα. Εάν θέλουν να αποφευχθεί μια ολοκληρωτική διάλυση, η ευρωζώνη πρέπει να στηρίξει συσπειρωμένη τις μεγάλες τράπεζες και μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων να μοιραστεί το βάρος των χρεών των κρατών-μελών.
Βέβαια, επισημαίνει, πρόκειται για ''τζογάρισμα''. Ωστόσο, ο χρόνος τελειώνει για την ευρωζώνη. Με τις φήμες για bank runs στις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης να έχουν προκαλέσει πανικό, ένα είναι ξεκάθαρο: η ευρωζώνη χρειάζεται σχέδιο.
Η επιλογή, πάντως, όπως τονίζει μπορεί να γίνει μόνο από τη Γερμανία.
Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Economist εκτιμά ότι ναι μεν μεσοπρόθεσμα θα δημιουργηθούν προοπτικές ανάκαμψης για την Ελλάδα, αλλά το βραχυπρόθεσμο κόστος θα είναι πολύ μεγάλο, και θα οδηγήσει σε κατάρρευση τράπεζες και επιχειρήσεις.
Θα έχει όμως και παγκόσμιες επιπτώσεις, με τα χρηματιστήρια να υποχωρούν διεθνώς, το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης να κλονίζεται, η παραγωγή να μειώνεται, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει σε αμισβήτηση όχι μόνο της ευρωζώνης αλλά ακόμα και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η περιορισμένη ομοσπονδία που προτείνεται από το περιοδικό θα πρέπει να βασιστεί οικονομικά σε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εποπτείας των τραπεζών, σε ανακεφαλαιοποίησή τους, παροχή ευρωπαϊκών εγγυήσεων για τις καταθέσεις και νέο κανονιστικό πλαίσιο για τον τραπεζικό κλάδο. Δημοσιονομικά μιλώντας, προτείνεται η έκδοση ευρωομολόγου αλλά για περιορισμένα ποσά και χρονικό διάστημα. Προτιμότερη θεωρείται η λύση που είχε προτείενι το Γερμανικό Συμβούλιο Ειδικών Οικονομίας, ότι δηλαδή το ευρωομόλογο να καλύπτει τα χρέη χωρών-μελών από το 60% του ΑΕΠ και πάνω. Αυτό, γράφει, θα δημιουργούσε μία αγορά ομολόγων 2,3 τρισ. ευρώ που θα αποπληρώνονταν σε μια 25ετία, μέσω ειδικών φόρων σε κάθε χώρα.
www.bankingnews.gr
Το βρετανικό περιοδικό αναλύει τις δύο επιλογές που μπορεί πλέον να κάνει η ΕΕ. Από τη μία, μπορεί να επιλέξει την πλήρη διάλυση της ευρωζώνης, με όλες τις οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις που θα έχει κάτι τέτοιο.
Από την άλλη, υπάρχει ο δρόμος ενός περιορισμένου ομοσπονδιακού συστήματος διακυβέρνησης, που οδηγεί μεν σε μεγαλύτερο συνολικό πλούτο αλλά σε αντάλλαγμα παραδίδεται μεγάλος μέρος της εθνικής κυριαρχίας. Την επιλογή αυτή απορρίπτουν μεν οι Ευρωπαίοι ηγέτες, αλλά μπορεί πλέον τίποτε άλλο να μην είναι αρκετό. Επιπλέον, σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα χρειαζόταν ένα επιπλέον πακέτο διάσωσης προτού καταφέρει να ενταχθεί στο μηχανισμό.
'Οπως σημειώνει o Economist, είτε φύγει η Ελλάδα από το ευρώ είτε όχι, η διάσωση της ευρωζώνης απαιτεί περισσότερα. Εάν θέλουν να αποφευχθεί μια ολοκληρωτική διάλυση, η ευρωζώνη πρέπει να στηρίξει συσπειρωμένη τις μεγάλες τράπεζες και μέσω της έκδοσης ευρωομολόγων να μοιραστεί το βάρος των χρεών των κρατών-μελών.
Βέβαια, επισημαίνει, πρόκειται για ''τζογάρισμα''. Ωστόσο, ο χρόνος τελειώνει για την ευρωζώνη. Με τις φήμες για bank runs στις περιφερειακές χώρες της ευρωζώνης να έχουν προκαλέσει πανικό, ένα είναι ξεκάθαρο: η ευρωζώνη χρειάζεται σχέδιο.
Η επιλογή, πάντως, όπως τονίζει μπορεί να γίνει μόνο από τη Γερμανία.
Αναφερόμενος στο ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, ο Economist εκτιμά ότι ναι μεν μεσοπρόθεσμα θα δημιουργηθούν προοπτικές ανάκαμψης για την Ελλάδα, αλλά το βραχυπρόθεσμο κόστος θα είναι πολύ μεγάλο, και θα οδηγήσει σε κατάρρευση τράπεζες και επιχειρήσεις.
Θα έχει όμως και παγκόσμιες επιπτώσεις, με τα χρηματιστήρια να υποχωρούν διεθνώς, το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης να κλονίζεται, η παραγωγή να μειώνεται, ενώ ενδέχεται να οδηγήσει σε αμισβήτηση όχι μόνο της ευρωζώνης αλλά ακόμα και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η περιορισμένη ομοσπονδία που προτείνεται από το περιοδικό θα πρέπει να βασιστεί οικονομικά σε ένα πανευρωπαϊκό σύστημα εποπτείας των τραπεζών, σε ανακεφαλαιοποίησή τους, παροχή ευρωπαϊκών εγγυήσεων για τις καταθέσεις και νέο κανονιστικό πλαίσιο για τον τραπεζικό κλάδο. Δημοσιονομικά μιλώντας, προτείνεται η έκδοση ευρωομολόγου αλλά για περιορισμένα ποσά και χρονικό διάστημα. Προτιμότερη θεωρείται η λύση που είχε προτείενι το Γερμανικό Συμβούλιο Ειδικών Οικονομίας, ότι δηλαδή το ευρωομόλογο να καλύπτει τα χρέη χωρών-μελών από το 60% του ΑΕΠ και πάνω. Αυτό, γράφει, θα δημιουργούσε μία αγορά ομολόγων 2,3 τρισ. ευρώ που θα αποπληρώνονταν σε μια 25ετία, μέσω ειδικών φόρων σε κάθε χώρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών